Kort antwoord: de VS en de NAVO geloven dat een nucleaire oorlog niet alleen te winnen is, maar ook kan worden uitgevochten als een conventionele oorlog
Het publiek moet nu niet alleen worstelen met de 'alternatieve feiten' van de Trump-regering, maar ook met niet-gerapporteerde feiten over wat er aan de hand is met kernwapens.
U weet misschien niet dat op dit moment de meeste landen van de wereld vanaf donderdag (15 juni) bij de VN bijeenkomen om een plan om kernwapens uit te schakelen en om eindelijk de humanitaire gevolgen van een nucleaire oorlog aan te pakken. De bijeenkomst volgt op een reeks internationale bijeenkomsten die in 2014 in Wenen begonnen om de escalerende dreiging aan te pakken.
Een aantal recente wereldwijde verschuivingen baren opnieuw grote zorgen: verhoogde spanningen rond de Russisch-Oekraïense grens (waar NAVO-troepen zijn gelegerd) en de installatie van raketafweer in Zuid-Korea als reactie op de lancering van nucleaire raketten door Noord-Korea.
De Algemene Vergadering van de VN keurde afgelopen oktober een resolutie goed om onderhandelingen te starten over een overeenkomst die het Non-Proliferatieverdrag (NPV) zou vervangen en zou oproepen tot de afschaffing van kernwapens.
De motie werd aangenomen door 113 VN-lidstaten; 35, waaronder Canada, stemden tegen; 13 onthielden zich van stemming nadat de VS de NAVO-leden onder druk hadden gezet om niet deel te nemen aan de definitieve onderhandelingen, die tot 7 juli in New York zullen doorgaan.
Aanvankelijk Canada verklaarde zijn niet-deelname door te stellen dat de kans groter is dat lidstaten tot overeenstemming komen als de nadruk zou liggen op het specifieke probleem van het afsnijden van de handel in splijtstoffen die worden gebruikt om wapens te maken. In feite neemt geen van de staten die kernwapens bezitten deel aan de discussies. De Canadese minister van Buitenlandse Zaken, Chrystia Freeland, stelt dat "onderhandeling over een verbod op kernwapens zonder de deelname van staten die kernwapens bezitten, zeker niet effectief zal zijn".
Maar er zijn decennia geweest van het uit elkaar halen van details over een nucleair verbod, en de zaken zijn achteruit gegaan, als er al iets was.
Experts zoals MIT-wetenschapper Theodore Postol schrijven dat de VS en NAVO-leden geloven dat een nucleaire oorlog te winnen is en kan worden uitgevochten als een conventionele oorlog.
Momenteel bezitten de negen grootste nucleaire staten samen ongeveer 15,395 wapens, waarvan de VS en Rusland meer dan 93 procent van dat totaal voor hun rekening nemen.
De atoombommen van Hiroshima en Nagasaki, beide klein in vergelijking met moderne arsenalen, doodden elk 250,000 en 70,000 mensen.
De explosieve kracht van de Hiroshima-bom was 15 tot 16 kiloton TNT, terwijl de bommen van vandaag tussen de 100 en 550 kiloton liggen (tot 34 keer dodelijker).
Ter vergelijking: de ontploffingsopbrengst van de grootste niet-nucleaire bom ter wereld, de MOAB (Massive Ordnance Air Blast) die zojuist op Afghanistan is gedropt, is een fractie van de grootte, slechts 0.011 kiloton.
Toen rond 1991 de Koude Oorlog eindigde, geloofden velen dat de nucleaire dreiging voorbij was. Het is ontmoedigend en tragisch om te bedenken dat alle nucleaire voorraden toen ontmanteld hadden kunnen worden. In plaats daarvan hebben gemilitariseerde economische machten de wereld in de tegenovergestelde richting geleid.
Stilte is de strategie. De NAVO maakt geen details over haar kernwapens bekend, ook al hebben de lidstaten in 2000 een toezegging tot transparantie ondertekend. Door gebrek aan rapportage weet het wereldwijde publiek grotendeels niet dat landen zeer alert blijven, klaar om binnen enkele minuten te lanceren, of dat onderzeeërs die maar liefst 144 kernkoppen kunnen vervoeren zwerven over de oceanen.
Zelfs een kleinschalige nucleaire oorlog tussen twee landen zoals India en Pakistan waarbij 100 atoombommen ter grootte van Hiroshima betrokken zijn, zou leiden tot een "nucleaire winter" en waarschijnlijk tot uitsterven van de mensheid.
In het Midden-Oosten heeft Israël, dat het non-proliferatieverdrag niet heeft ondertekend en daarom niet is onderworpen aan enige regelgeving en inspecties, de dubbelzinnigheid over zijn nucleaire programma behouden, maar onheilspellend verwijzend naar zijn Samson-optie – namelijk dat Israël kernwapens zou gebruiken wapens, zelfs als het zelfvernietiging betekent.
Daarentegen is er veel aandacht voor het nucleaire programma van Iran, ook al heeft Iran het NPV ondertekend en hebben VN-inspecteurs (en Israëlische Mossad) hebben verklaard dat Iran geen kernwapenprogramma heeft.
Canada heeft zijn eigen bewogen geschiedenis met kernwapens.
Lester B. Pearson, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, promootte het "vreedzame" atoom terwijl hij CANDU-reactoren en uraniumverkopen naar de VS en het VK duwde, wetende dat ze werden gebruikt voor kernwapens. Een groot deel van het uranium was afkomstig van Pearsons eigen verkiezingsrit in Elliot Lake. Serpent River First Nation-leden die in de uraniummijnen werkten, werden niet geïnformeerd over de gevaren van straling en velen stierven aan kanker.
Wat kan er aan deze waanzin worden gedaan? Canadezen kunnen beginnen door nee te zeggen tegen Canada Pension Plan's investering van $ 451 miljoen in 14 kernwapenbedrijven.
Judith Deutsch is voormalig voorzitter van Science for Peace.
