Door David Swanson, juni 3, 2019
Ongeacht hoe vaak een cadeautjes de feiten aan mensen op evenementen in de echte wereld, of via online media, progressieve radio en niet-Amerikaanse televisienetwerken, het is gewoon niet te stoppen dat vrijwel iedereen in de Verenigde Staten de meest belachelijke mythen over de Tweede Wereldoorlog gelooft.
Dus mijn nieuwe plan om te ontmaskeren is een Me Too-plan. Niet dat ik het erg vind om de Me Too-beweging te promoten. Ik denk dat het een zeer welkome ontwikkeling is in de Amerikaanse cultuur. Ik heb natuurlijk niets aan het echt belachelijke standpunt van sommigen dat letterlijk elke bewering van aanranding moet worden geloofd, wat er ook gebeurt, iets dat natuurlijk onmogelijk te rijmen is met de Amerikaanse geschiedenis van lynchpartijen, de vele vrijstellingen door middel van DNA-bewijs, of zelfs toekijken Wanneer zij ons zien op Netflix en je hoofd niet laten ontploffen.
Maar het algemene doel van de beweging, mensen de moed geven om zich uit te spreken, respectvol luisteren en proberen een einde te maken aan het geweld: dat is hard nodig. En het krijgt gehoor. En het haalt de glans van tal van publieke figuren. Dus hier is mijn vraag: Wat als het meest verheerlijkte openbare evenement in de Verenigde Staten op zichzelf ook zou kunnen zeggen: "Me Too"?
Wat als de Tweede Wereldoorlog niet alleen bezoedeld kon worden door het feit dat de Verenigde Staten weigerden de Joden te accepteren die de nazi's wilden verdrijven, niet alleen door het feit dat de Russen de oorlog wonnen, niet alleen door het feit dat de atoombommen massamoord waren, geen massaredding, niet alleen met het feit dat de meeste soldaten niet op hun toegewezen vijanden schoten (technisch gezien een zeer goede zaak), enz. enz., maar ook met het feit dat de Tweede Wereldoorlog en zijn zegevierende nasleep van de bevrijding massale uitspattingen waren van brutale verkrachtingen en groepsverkrachtingen op mogelijk een wereldrecordschaal?
Hier is de opening van een dit artikel in de New York Times:
“De soldaten die op D-Day in Normandië landden, werden begroet als bevrijders, maar tegen de tijd dat de Amerikaanse GI's eind 1945 naar huis terugkeerden, zagen veel Franse burgers hen in een heel ander licht. In de havenstad Le Havre werd de burgemeester bestookt met brieven van boze inwoners die klaagden over dronkenschap, jeepongelukken, aanranding - 'een terreurregime', zoals iemand het uitdrukte, opgelegd door bandieten in uniform.' Dit is niet de 'grootste generatie' zoals die in populaire geschiedenissen wordt afgebeeld. Maar in Wat soldaten doen: seks en de Amerikaanse GI in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog, put de historicus Mary Louise Roberts uit Franse archieven, Amerikaanse militaire archieven, oorlogspropaganda en andere bronnen om een provocerend argument naar voren te brengen: de bevrijding van Frankrijk werd aan soldaten 'verkocht', niet als een strijd om vrijheid, maar als een erotisch avontuur tussen oversekste Franse vrouwen , wat een 'tsunami van mannelijke lust' veroorzaakte die een gehavende en wantrouwende bevolking vaak zag als een tweede aanval op haar soevereiniteit en waardigheid."
Alice Kaplan, een historica aan Yale, heeft geschreven dat het Amerikaanse leger verkrachting van Duitse vrouwen meer tolereerde dan van Franse, en dat lijkt echt iets te zeggen - en lijkt duidelijk waar te zijn. Ondertussen J. Robert Lilly, auteur van Taken by Force: verkrachting en Amerikaanse GI's in Europa in de Tweede Wereldoorlog,schat dat Amerikaanse soldaten tussen 14,000 en 1942 1945 verkrachtingen hebben gepleegd in Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. schattingen, waarvan sommige weinig meer zijn dan gissingen, lopen op tot 190,000 verkrachtingen, alleen al in Duitsland, alleen door Amerikaanse troepen.
Dit onderdeel van de oorlog was een onderdeel van de oorlog in de dagen van het afslachten van indianenfamilies, tot en met de dagen (deze nu) van het afslachten van families uit het Midden-Oosten. In de afgelopen jaren is het zelfs een belangrijk onderdeel van het leven geweest binnen het Amerikaanse leger, met verkrachter en slachtoffer in dienst van dezelfde glorieuze instelling.
Maar de Tweede Wereldoorlog is heilig. Het zou zijn gekomen na de primitieve en barbaarse oorlogen en voorafgaand aan de high-tech, martel-chique, wereldwijde politieoorlogen. De Tweede Wereldoorlog zou het beste zijn geweest, gedaan door de beste generatie. Als een Me Too-moment een mentale deur kan openen om het ergste dat de mensheid zichzelf ooit heeft aangedaan te erkennen als iets minder dan het beste ooit, zal dat weer een grote bijdrage zijn voor Me Too.
