Door David Swanson, World BEYOND WarJanuari 28, 2022
Tolstoj zei dat de Doukhobors tot de 25e eeuw behoorden. Hij had het over een groep mensen die tradities hebben van weigeren deel te nemen aan oorlog, weigeren dieren te eten of kwaad te doen of dieren aan het werk te zetten, zich bezighouden met het gemeenschappelijk delen van middelen en gemeenschappelijke benaderingen van werk, gendergelijkheid en daden laten spreken in plaats van woorden – om nog maar te zwijgen van het gebruik van naaktheid als een vorm van geweldloos protest.
Je kunt zien hoe zulke mensen in de problemen kunnen zijn gekomen in een Russisch rijk of de grote natie Canada. Een van hun belangrijkste historische gebeurtenissen is de wapenverbranding die plaatsvond in 1895 in Georgië. Met wortels in Oekraïne en Rusland, met leden die in die landen wonen en in heel Oost-Europa, evenals Canada, zouden de Doukhobors in dit moment van oorlogskoorts meer de aandacht kunnen trekken dan de Mennonieten, Amish, Quakers of een van de andere gemeenschappen van mensen die hebben geworsteld om in een door oorlog ontgonnen, uitbuiting gek geworden maatschappij te passen.
Net als elke andere groep bestaan de Doukhobors uit individuen die van elkaar verschilden, heroïsche dingen deden en beschamende dingen deden. Hun manier van leven heeft misschien weinig te bieden op het gebied van duurzaamheid dat de manier van leven van de mensen die in Canada ontheemd waren om plaats te maken voor de Europeanen, te boven gaat. Maar het lijdt geen twijfel dat we een betere kans zouden hebben op een 25e eeuw met menselijk leven op aarde als we meer wijsheid zouden zoeken bij mensen uit de 25e eeuw die al vele jaren onder ons leven.
Tolstoj werd geïnspireerd door en inspireerde de Doukhobors. Hij probeerde een leven van liefde en vriendelijkheid te leiden zonder grote systemische tegenstellingen. Hij zag dit in de Doukhobors en hielp bij het financieren van hun emigratie naar Canada. Hier is Een nieuw boek van biografieën van Doukhobors die ik zojuist heb ontvangen. Hier is een fragment uit een hoofdstuk van Ashleigh Androsoff:
“Historisch gezien hebben Doukhobors belangrijke oproepen gedaan voor vrede. We waarderen de deelname van onze voorouders aan het grote Burning of Arms-evenement niet voor niets: dit was een beslissend moment in de geschiedenis van Doukhobor en een dramatisch bewijs van de pacifistische overtuigingen van de deelnemers. Sommige van onze grootouders hadden tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog de gelegenheid om soortgelijke vastberadenheid aan de dag te leggen door te weigeren zich in te schrijven voor militaire dienst, zelfs als dat betekende dat ze bij Alternative Service moesten werken of een gevangenisstraf moesten riskeren wegens niet-rapportage. In de jaren zestig namen enkele Doukhobors deel aan een reeks 'vredesmanifestaties' op militaire installaties in Alberta en Saskatchewan. Ik geloof dat de Doukhobors van de eenentwintigste eeuw veel meer werk te doen hebben als vredestichters. Ik vind dat we niet alleen actiever moeten deelnemen aan vredesopbouw, maar dat we zichtbaarder moeten worden als leiders in de vredesbeweging.”
Horen! horen!
Welnu, ik denk dat IEDEREEN een groter deel van de vredesbeweging zou moeten zijn.
En dit is wat ik denk dat we moeten doen. Nodig zowel de NAVO als Rusland uit in de Donbas met al hun wapens, om op een enorme stapel te worden gedumpt.
Brand baby brand.
One Response
Zie voor verduidelijking van de eerste 2 alinea's:
Zijn Doukhobors "mensen van de 25e eeuw"?
De 'Sons of Freedom' — een flashback naar 1956 (Doukhobrs zijn geen nudisten.)
Historische 1895 verbranding van geweren