Bouw bruggen, geen muren, een reis naar een wereld zonder grenzen

door Todd Miller, Open Media Series, City Light Books, 19 augustus 2021

'Bruggen bouwen, geen muren', grensjournalist, Todd Millers nieuwste en spannendste boek tot nu toe, gaat van start. En stopt nooit. Op de eerste pagina's beschrijft Miller een ontmoeting met Juan Carlos op een woestijnweg twintig mijl ten noorden van de grens tussen de VS en Mexico. Juan wuift hem naar beneden. Uitgeput en uitgedroogd vraagt ​​Juan Miller om water en een ritje naar de dichtstbijzijnde stad. “Het zou een misdadige veronachtzaming van de 'rechtsstaat' zijn geweest om Juan Carlos te helpen door hem een ​​lift te geven. Maar als ik dat niet had gedaan, volgens de Schrift, de spirituele praktijk en het geweten, zou het een overtreding van een hogere wet zijn geweest.”

Dit baanbrekende moment wordt een mantra voor de resterende 159 pagina's van het boek. Tussen keiharde feiten, inzichten uit talloze disciplines en persoonlijke verhalen duikt Juan Carlos weer op. Vaak.

Miller vat zijn boek in twee zinnen samen: “Hier vindt u een oproep tot afschaffing van de doodstraf door middel van vriendelijkheid - een voortvluchtige vriendelijkheid die scherp is, onrechtvaardige wetten verbrijzelt en gebaseerd is op solidariteit. En hier vind je iets moois, iets menselijks, van gebroken stukken.”

Een voor een gaat Miller in op de populaire argumenten die ten grondslag liggen aan de tweeledige VS. grensbeveiligingsbeleid. Een veel voorkomende is "het zijn allemaal drugskoeriers." Miller's weerlegging is een rapport van de federale overheid waarin wordt geconcludeerd dat maar liefst 90 procent van de illegale drugs de VS binnenkomen. komen door de toegangspoorten. Niet de woestijn, noch over de Rio Grande rivier. Narco-kapitalisme is, ondanks de zogenaamde oorlog tegen drugs, de gangbare manier van zakendoen. “Grote banken die al zijn gepakt en aangeklaagd voor het witwassen van geld – maar nooit drugshandelaren worden genoemd – zijn onder meer Wells Fargo, HSBC en Citibank, om er maar een paar te noemen.”

"Ze nemen onze banen af." Nog een bekende aanklacht. Miller herinnert de lezer aan een rapport uit 2018 uit de VS. Bureau of Labor Statistics, dat opmerkt dat sinds de implementatie van NAFTA in 1994, de VS. banen in de productie zijn met 4.5 miljoen gedaald, waarbij 1.1 miljoen van het verlies wordt toegeschreven aan de handelsovereenkomst. Het zijn de multinationals die de grenzen hebben overschreden en banen mee naar het zuiden hebben genomen, terwijl immigranten de zondebok zijn.

En misdaad? “Studie na studie na studie heeft de relatie tussen immigratie en misdaad aan het licht gebracht als een mythe, hoogstwaarschijnlijk een racistische, die het meer indringende onderzoek naar misdaad en waarom het bestaat, ondermijnt. Met andere woorden, de meeste anti-immigranten, pro wall advocacy wordt gedreven door de erfenissen van blanke suprematie.”

Miller gaat ook in op het tweeledige karakter van het grensbeveiligingsbeleid. Hij merkt op dat er vóór de regering-Trump 650 mijl grensmuur tussen de VS en Mexico bestond. Hillary Clinton, Barack Obama en Joe Biden stemden allemaal voor de Secure Fence Act van 2006. Het grens-industriële complex speelt beide kanten van het gangpad als een viool. Sommige van de belangrijkste spelers zijn geen onbekenden voor anti-oorlogsactivisten: Northrop Grumman, Boeing, Lockheed Martin, Caterpillar, Raytheon en Elbit Systems, om er maar een paar te noemen.

"Veertig jaar lang zijn de budgetten voor grens- en immigratiehandhaving jaar na jaar gestegen, met weinig of geen openbare raadpleging of debat... in 1980 bedroeg het jaarlijkse grens- en immigratiebudget $ 349 miljoen." In 2020 overschreed dit budget $ 25 miljard. Een stijging van maar liefst 6,000 procent. “Het grensimmigratiesysteem is tweeledig, en afschaffing moet uitgaan van partijdig denken.”

Waar "Building Bridges, Not Walls" het bedrijf met de meeste grensboeken deelt, ligt in de volledige titel." Een reis naar een wereld zonder muren.” Miller herhaalt een vraag van de Nigeriaanse filosoof en schrijver Bayo Akomolafe: "Wat voor soort rauwe en mooie wereld ligt er achter de hekken en muren die niet alleen ons lichaam beperken, maar ook onze verbeelding, onze spraak, onze eigen menselijkheid?" Miller nodigt ons uit om onszelf te bevrijden van “US. discours en zijn claustrofobische parameters van wat als discutabel wordt beschouwd en wat niet”

De lezer wordt uitgenodigd om buiten de muur te denken, voorbij onze ‘muurziekte’. Er zijn al bruggen. "Bruggen kunnen ook emotionele, psychologische en spirituele structuren zijn ... alles wat met elkaar verbonden is." We hoeven ze alleen maar te herkennen. Hij herinnert ons aan het inzicht van Angela Davis: "Muren die zijwaarts gedraaid zijn, zijn bruggen."

Miller geeft feiten en vervolgt met vragen: “Wat als we onszelf een wereld zonder grenzen zouden laten voorstellen? Wat als we grenzen zouden zien als boeien, niet als schilden, maar als boeien die de planeet in een onhoudbare status-quo van raciale verdeeldheid en klimaatcatastrofe houden? Hoe verschuiven we de omstandigheden waaronder grenzen en muren aanvaardbare oplossingen voor problemen worden? Hoe kan dit een praktisch politiek project zijn? Hoe kan vriendelijkheid muren omverwerpen?” Dit is een radicaal stoer liefdesboek. Geen goedkope hoop, eerder baanbrekende uitdaging. De bal ligt bij de mensen. De onze.

“Bouw bruggen, geen muren vloeit voort uit Todd Miller's serendipiteuze interactie langs de weg met Juan Carlos. “Ik zie mijn aarzeling in de woestijn voor Juan Carlos nu als een teken dat ik degene was die hulp nodig had. Ik was degene die de wereld op een nieuwe manier moest begrijpen.” Zo begon zijn reis naar een wereld zonder grenzen. Nu nodigt hij ons uit om met hem mee te doen.

johannes heid