Door David Swanson, oktober 6, 2020
Ik in Cuba op reis met Code Roze in 2015.
Hier is een voorproefje van een nieuwe, driedelige miniserie:
Deel het op Facebook en Twitter.
Wat de Amerikaanse regering Cuba aandoet, is natuurlijk geen oorlog, en dat is belangrijk, en we zouden heel blij moeten zijn dat het geen oorlog is, dat er geen bommen op Havana vallen, dat Guantanamo's martelkamers niet landelijk worden uitgebreid . Het maar al te vaak voorkomende, vrijwel onmerkbaar normale misbruik van het woord 'oorlog' als metafoor is waarschijnlijk een symptoom van de westerse cultuur die echte oorlogen negeert - ja, Fidel Castro noemde het ook een oorlog. Maar wat de Amerikaanse regering Cuba aandoet, is dodelijk, beledigend, immoreel en een daad van illegale collectieve bestraffing. Hier is een samenvatting van wat er allemaal bij komt kijken.
De eerste aflevering heet We kunnen niet stemmen bij uw verkiezingen. Daarin ontmoeten we een aantal mensen die getroffen zijn door de Amerikaanse blokkade van Cuba: mensen die beenprothesen nodig hebben en die niet kunnen kopen, mensen die toeristenzaken nodig hebben die verdwenen zijn sinds Trump opdook, mensen die bankleningen nodig hebben, toegang tot het volledige internet (iets waar de Cubaanse regering ook tegen is), mensen die voorgeschreven medicijnen nodig hebben, etc.
Feit is dat Obama voor een keer iets goed heeft gedaan door handel en reizen met Cuba open te stellen. En ik bezocht Cuba en schreef erover en plaatste veel foto's. En Trump maakte het ongedaan. We zien in deze film beelden van Cubanen die voorspellen dat Trump goed zou zijn voor Cuba omdat hij daar zaken wilde doen. Maar Trump liet Marco Rubio zijn wrede beleid bepalen, en Trump voert nu campagne om Cuba te blokkeren – zelfs opscheppend (dit staat niet in de film maar gebeurde onlangs) over het ontvangen van een “Bay of Pigs Award”.
Trump en het coronavirus hebben Cuba getroffen als een dubbele ramp, ook al heeft het bezuinigen op reizen naar de VS waarschijnlijk de verspreiding van het coronavirus daar beperkt. Zelfs een Chinese miljardair slaagde er niet in ventilatoren voor Cuba voorbij de Amerikaanse blokkade te krijgen. Dat alleen al is een dodelijk beleidsresultaat dat bijzonder afschuwelijk lijkt in een wereld die het grotendeels waardeert dat Cuba dokters stuurt om te helpen op verschillende continenten.
Trump heeft het moeilijker gemaakt om geld naar Cuba te sturen en Cubaanse spelers uit de Major League Baseball te weren. Wat kan in vredesnaam het punt, het doel, de motivatie zijn?
Een probleem is dat het Amerikaanse Congres niets doet, dus Amerikaanse presidenten gedragen zich als koningen, creëren nieuw beleid en maken het naar believen ongedaan. Maar het meest schandalige probleem is die sadistische wil. De Amerikaanse blokkade van Cuba is het langstdurende handelsembargo in de wereldgeschiedenis – althans dat beweert deze film, hoewel de VS geen openlijke handel zonder embargo met Noord-Korea hebben gehad sinds de oprichting van Noord-Korea.
Het decennialang blokkeren van Cuba heeft niets gedaan om de wereld of de Verenigde Staten of Cuba op enigerlei wijze te verbeteren. Het heeft ook niets gedaan om de Cubaanse regering omver te werpen. Het vieren van een lachwekkend mislukte invasie die de CIA wilde gebruiken om een echte oorlog te beginnen, en het blijven straffen van het Cubaanse volk voor het leven in Cuba na de Cubaanse revolutie zou belachelijk zijn als het geen urenlange rijen veroorzaakte van mensen die hoopten voedsel te kopen .
Amerikaanse schoolkinderen kunnen tot op de dag van vandaag in tekstboeken lezen over de 'Spaans-Amerikaanse oorlog' en de 'bevrijding' van Cuba. De mast van de USS Maine staat op de US Naval Academy en een monument ervoor in Columbus Circle, New York City, en stukjes en beetjes van dat schip in talloze gedenktekens overal in de Verenigde Staten, waar oorlogsleugens een geëerd erfgoed zijn, tenzij een massale opstand zoals Black Lives Matter daagt enkele specifieke voorbeelden uit.
Daarover gesproken, toen het Trump-regime besloot de blokkade opnieuw te versterken, werden we tegelijkertijd getrakteerd op bizarre verhalen over Cuba met behulp van mysterieuze hightech geluidswapens. Wat eventueel heeft geleid tot de collectieve fantasie achter de verhalen is onduidelijk. Dat er geen wapen bij betrokken was, is duidelijk. Dat het verhaal heel anders zou zijn verteld, als het al verteld was, als het in een ander deel van de wereld was gebeurd, is zonneklaar. Dat veel meer mensen in de Verenigde Staten de beschuldigingen hoorden dan de correcties, is duidelijk en typerend.
De Verenigde Staten hebben maar één plicht jegens Cuba: stop met proberen de mensen die daar wonen pijn te doen. De voordelen zullen menselijk, cultureel en economisch zijn. De keerzijde bestaat niet.
Als hij ooit echt president zou zijn, zou Joe Biden moeten erkennen dat hij heeft gezegd dat hij zou terugkeren naar het beleid uit het Obama-tijdperk. Natuurlijk zou hij Rusland in het proces demoniseren, als hij Cuba echt goed zou doen - maar het lijkt gewoon mogelijk.
