door David Swanson, Laten we democratie proberen, Juni 15, 2021
De laatste keer dat de Amerikaanse president en de Britse premier een "Atlantisch handvest" aankondigden, gebeurde dat in het geheim, zonder publieke betrokkenheid, zonder congres of parlement. Het legde plannen uit om de wereld vorm te geven na het einde van een oorlog waaraan de Amerikaanse president, maar niet het Amerikaanse Congres en niet het Amerikaanse publiek, vastbesloten was om deel te nemen. Het bepaalde dat bepaalde naties moesten worden ontwapend, en andere niet. Toch bracht het verschillende pretenties van goedheid en eerlijkheid naar voren die allang uit de Amerikaanse en Britse politiek zijn verdwenen.
Hier komen Joe en Boris met hun nieuwe koninklijk vastgestelde "Atlantic Charter" dat ze hebben vrijgegeven terwijl ze de vijandigheid jegens Rusland en China aanwakkeren, de oorlogen tegen Afghanistan en Syrië voortzetten, de mogelijkheid van vrede met Iran afweren en aandringen op de grootste militaire uitgaven sinds de dagen van het eerste Atlantisch Handvest. Het is belangrijk om te erkennen dat deze documenten geen wetten zijn, geen verdragen, niet de creaties van de Atlantische Oceaan of van alle landen die eraan grenzen, en niet iets dat iemand hoeft te accepteren of zich slecht voelt over het bekleden van een vogelkooi. Het is ook de moeite waard om de verslechtering en verruwing van dit soort uitspraken in de afgelopen 80 jaar op te merken.
Het eerste Atlantisch Handvest beweerde ten onrechte "geen uitbreiding, territoriaal of anderszins", "geen territoriale veranderingen die niet in overeenstemming zijn met de vrijelijk geuite wensen van de betrokken volkeren", zelfbestuur en gelijke toegang tot hulpbronnen en "verbeterde arbeidsnormen, na te streven. economische vooruitgang en sociale zekerheid” voor iedereen op aarde. De auteurs waren zelfs verplicht te beweren dat ze voor vrede waren en geloofden "dat alle naties van de wereld, zowel om realistische als om spirituele redenen, moesten afzien van het gebruik van geweld." Ze lasterden zelfs het militaire budget en beweerden dat ze "alle andere praktische maatregelen zouden steunen en aanmoedigen die voor vredelievende volkeren de verpletterende last van bewapening zullen verlichten".
De herstart is minder gekleed in universalistische goedheid. In plaats daarvan is het gericht op het verdelen van de wereld in bondgenoten enerzijds en rechtvaardigingen voor wapenuitgaven anderzijds: “We verbinden ons ertoe nauw samen te werken met alle partners die onze democratische waarden delen en de inspanningen tegen te gaan van degenen die zoeken om onze allianties en instellingen te ondermijnen.” Natuurlijk werken deze heren voor regeringen die weinig of geen 'democratische waarden' hebben, die functioneren als oligarchieën, en die - met name de Amerikaanse regering - door een groot deel van de wereld worden gevreesd als bedreigingen voor de democratie.
“We zullen pleiten voor transparantie, de rechtsstaat handhaven en het maatschappelijk middenveld en onafhankelijke media ondersteunen. We zullen ook het hoofd bieden aan onrechtvaardigheid en ongelijkheid en de inherente waardigheid en mensenrechten van alle individuen verdedigen.” Dit van een Amerikaanse president wiens staatssecretaris vorige week door congreslid Ilhan Omar werd gevraagd hoe slachtoffers van Amerikaanse oorlogen gerechtigheid konden zoeken gezien de oppositie van de VS tegen het Internationaal Strafhof, en hij had geen antwoord. De VS is partij bij minder mensenrechtenverdragen dan bijna elk ander land, en is de grootste misbruiker van het vetorecht in de VN-Veiligheidsraad, evenals de belangrijkste wapenhandelaar aan zowel degenen die het wil definiëren als "democratieën" als aan degenen het probeert zich te verzetten als buiten de grenzen, om nog maar te zwijgen van het feit dat het de beste spender is van en betrokken is bij oorlogen.
"We zullen werken via de op regels gebaseerde internationale orde [hij die regeert, geeft de bevelen] om samen mondiale uitdagingen aan te pakken; omarm de belofte en beheers het gevaar van opkomende technologieën; bevordering van economische vooruitgang en de waardigheid van werk; en open en eerlijke handel tussen naties mogelijk maken.” Dit van de Amerikaanse regering die net de G7 blokkeerde om de verbranding van steenkool te verminderen.
Dan is er dit: “[Wij] blijven verenigd achter de principes van soevereiniteit, territoriale integriteit en de vreedzame oplossing van geschillen. We verzetten ons tegen inmenging door middel van desinformatie of andere kwaadaardige invloeden, ook bij verkiezingen.” Behalve in Oekraïne. En Wit-Rusland. En Venezuela. En Bolivia. En - nou ja, in ieder geval op vrijwel elke locatie in de ruimte!
De wereld krijgt een knipoog in het nieuwe Atlantische Handvest, maar pas na een flinke dosis Amerika (en VK) Firstism: klussen thuis; nieuwe markten openen; het bevorderen van de ontwikkeling en toepassing van nieuwe normen en technologieën ter ondersteuning van democratische waarden; blijven investeren in onderzoek naar de grootste uitdagingen waar de wereld voor staat; en om duurzame wereldwijde ontwikkeling te bevorderen.”
Dan komt een verbintenis tot oorlog, geen schijn van vrede: “[Wij] bevestigen onze gedeelde verantwoordelijkheid voor het handhaven van onze collectieve veiligheid en internationale stabiliteit en veerkracht tegen het volledige spectrum van moderne bedreigingen, inclusief cyberdreigingen [die de NAVO en de VS hebben nu gronden voor daadwerkelijke oorlog genoemd]. We hebben onze nucleaire afschrikking verklaard voor de verdediging van de NAVO en zolang er kernwapens zijn, zal de NAVO een nucleair bondgenootschap blijven. [Dit slechts enkele dagen voordat Biden en Poetin elkaar ontmoeten om niet over te gaan tot nucleaire ontwapening.] Onze NAVO-bondgenoten en -partners zullen altijd op ons kunnen rekenen, ook al blijven ze hun eigen nationale strijdkrachten versterken. We beloven het kader van verantwoordelijk staatsgedrag in cyberspace, wapenbeheersing, ontwapening en proliferatiepreventiemaatregelen te bevorderen om de risico's van internationale conflicten te verminderen [met uitzondering van het ondersteunen van daadwerkelijke verdragen om cyberaanvallen of wapens in de ruimte of wapens van welke aard dan ook te verbieden. vriendelijk]. We blijven ons inzetten voor het tegengaan van terroristen die onze burgers en belangen bedreigen [niet dat we weten hoe een belang kan worden geterroriseerd, maar we zijn bezorgd dat Rusland, China en UFO's niet elke burger zullen afschrikken].”
"Hoge arbeidsnormen" in het bijgewerkte handvest worden iets om "te innoveren en mee te concurreren" in plaats van iets om wereldwijd te promoten. Voorbij is elke toezegging om "vergroting, territoriale of andere" of "territoriale veranderingen die niet in overeenstemming zijn met de vrijelijk geuite wensen van de betrokken volkeren", vooral op de Krim, te vermijden. Wat ontbreekt is elke toewijding aan zelfbestuur en gelijke toegang tot hulpbronnen voor iedereen op aarde. Het opgeven van het gebruik van geweld is opgegeven ten gunste van een inzet voor kernwapens. Het idee dat bewapening een last is, zou onbegrijpelijk zijn geweest, als het was opgenomen, voor het beoogde publiek: degenen die profiteren van de gestage opmars naar de apocalyps.
