Door David Swanson, World BEYOND War, Juli 16, 2020
Nicholson Baker's nieuwe boek, Baseless: My Search for Secrets in the Ruins of the Freedom of Information Act of, is verbluffend goed. Als ik er kleine klachten op wijs, terwijl ik bijvoorbeeld de hele laatste persconferentie van Trump negeer, komt dit omdat fouten in een meesterwerk opvallen terwijl ze het uniforme geheel van een Trumpandemic Talk vormen.
Baker begint alsof hij een onbeantwoorde en mogelijk onbeantwoordbare vraag heeft: gebruikte de Amerikaanse regering in de jaren vijftig biologische wapens? Nou ja, natuurlijk, ik wil antwoorden. Het werd gebruikt in Noord-Korea en (later) in Cuba; het testte ze in Amerikaanse steden. We weten dat de verspreiding van de ziekte van Lyme hieruit voortkwam. We kunnen er vrij zeker van zijn dat Frank Olson is vermoord vanwege wat hij wist over biologische oorlogsvoering in de VS.
Het is aanvankelijk niet duidelijk, zoals het later lijkt, dat Baker veel meer onzekerheid suggereert dan hij in werkelijkheid heeft - vermoedelijk omdat dat is wat je aan het begin van een boek doet om de kwetsbare lezers niet weg te jagen.
Baker gaat verder met het bespreken van de eindeloze frustraties van het proberen om zelfs extreem oude informatie uit de Amerikaanse regering te wrikken door gebruik te maken van de Freedom of Information Act (FOIA), die volgens de regering routinematig schendt. Baker suggereert dat het boek vooral over dit zoeken naar informatie zal gaan, en pas in de tweede plaats over biologische oorlogsvoering (BW). Gelukkig blijven BW en aanverwante onderwerpen altijd aanwezig in het boek, terwijl de discussie over het verwerven van informatie altijd interessant blijft. Baker legt voor ons uit wat hij kan documenteren en wat hij denkt dat het betekent - een model om zowel onderzoek over een moeilijk onderwerp te presenteren als om te protesteren tegen het verbergen van informatie door degenen die erover beschikken.
Dit boek geeft ons onweerlegbaar bewijs dat de Amerikaanse regering een significant, aanstootgevend, biologisch wapenprogramma had (zo niet een zo groot programma als waarvan ze droomde te hebben), dat het tijdens en na de Tweede Wereldoorlog op mensen experimenteerde en dat het routinematig loog over wat het deed. Baker documenteert tests met niet-zo-onschadelijke vervangers van biologische wapens die door de Amerikaanse regering in tal van Amerikaanse steden zijn uitgevoerd.
Dit boek documenteert zonder enige twijfel enorme inspanningen en middelen die gedurende vele jaren zijn besteed aan het fantaseren, onderzoeken, ontwikkelen, testen, bedreigen, veinzen en liegen over BW. Dit omvatte de opzettelijke vernietiging van grote hoeveelheden insecten en zoogdieren, en de vergiftiging van ecosystemen, watervoorraden en gewassen. Wetenschappers bestudeerden de uitroeiing van soorten, de uitroeiing van vispopulaties en het gebruik van allerlei soorten vogels, spinachtigen, insecten, insecten, woelmuizen, vleermuizen en natuurlijk veren om infectieziekten te verspreiden. Daarbij slachtten ze grote aantallen proefpersonen, waaronder apen, varkens, schapen, honden, katten, ratten, muizen en mensen. Ze bedachten mijnen en torpedo's om oceanen te vergiftigen. De watervoerende laag die onder Fort Dietrich ligt, is volgens de EPA een van de meest vervuilde in de Verenigde Staten - vervuild met materialen die opzettelijk als verontreinigende stoffen zijn ontwikkeld.
Elk rampzalig milieuresultaat van industriële massaconsumptie is door het Amerikaanse leger / de CIA kennelijk als een doel op zich bestudeerd.
Dit boek biedt overweldigend bewijs dat, ja, de Verenigde Staten BW in Korea hebben gebruikt, zelfs als er geen bekentenis of verontschuldiging is uitgekomen. Toen de Chinezen voor geen enkel doel in detail rapporteerden, precies waar de CIA aan had gewerkt en van plan was te gaan doen, en wanneer geen van de leugens of waarheden van beide kanten een plausibele verklaring kan geven, behalve dat het feitelijk is gebeurd, wachtend op een belijdenis is een daad van absurde dienstbaarheid, geen academische strengheid. En wanneer de CIA geen rechtvaardiging biedt, en zelfs niet mogelijk lijkt, voor het bewaren van geheime documenten die meer dan een halve eeuw oud zijn, moet de bewijslast bij degenen die beweren dat de documenten niets beschamends of belastends bevatten.
Dit boek levert sterk bewijs dat de Verenigde Staten niet alleen zieke veren en insecten uit vliegtuigen op Korea hebben laten vallen, maar ook terugtrekkende Amerikaanse troepen gebruikten om dergelijke ziektedragers te verspreiden in huizen waarnaar mensen zouden terugkeren - evenals bewijs dat de slachtoffers van deze waanzin omvatte ook de Amerikaanse troepen zelf. De Amerikaanse regering gaf in de jaren vijftig China de schuld van een uitbraak van een ziekte en bracht rapporten uit die zogenaamd wetenschappelijk zouden bewijzen dat een ziekte niet van een biowapen kon komen - beide acties zijn verontrustend bekend in 1950.
Ongegrond bevat sterk bewijs van misdaden waarvan ik nog niet op de hoogte was, waarvan het voor sommige goed zou zijn om meer bewijs te hebben. Hoewel de vraag naar meer bewijs meestal een ontduiking is in de Amerikaanse politiek, een excuus om niet te beschuldigen of te vervolgen, te veroordelen of anderszins te handelen, is het in dit geval volkomen terecht dat Baker meer bewijs eist. Baker heeft echter overtuigend bewijs verzameld dat de Verenigde Staten varkenscholera in Oost-Duitsland verspreidden, ziekten veroorzaakten aan gewassen in Tsjecho-Slowakije, Roemenië en Hongarije, de koffieteelt in Guatemala saboteerden, een vreselijk effectieve ziekte verspreidde naar de rijstoogst in Japan in 1945 - mogelijk inclusief met vluchten die vijf en zes dagen na het bombardement op Nagasaki plaatsvonden, en waarbij in 1950 een groot deel van de durumtarwe-oogst in de Verenigde Staten door ziekte werd gedood - waarbij de Verenigde Staten per ongeluk wapens werden toegebracht die waren ontwikkeld voor Sovjet-tarwe.
Baker geeft de schuld aan BW-laboratoria, niet alleen aan Lyme, maar ook aan uitbraken van konijnenkoorts, Q-koorts, vogelgriep, tarwe-stengelroest, Afrikaanse varkenspest en hog-cholera. Zelf toegebracht letsel en dood, zoals bij kernproeven en andere oorlogsvoorbereidingen, komen veel voor bij wetenschappers en personeel en mensen die gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats woonden.
Ook onderweg geeft Baker ons zijn gedachten en emoties en dagelijkse routine. Hij geeft ons zelfs de menselijkheid van de meest cynische en sadistische en sociopathische van de biologische warmmakers die hij bestudeert. Maar wat die personages ons zelf geven, is grotendeels hypocrisie en projectie op de gewenste vijand, het voorwendsel dat belediging verdediging is, de veronderstelde behoefte om bizarre nieuwe vormen van doden en het toebrengen van pijn te ontwikkelen, omdat theoretisch iemand anders dat misschien eerst zou doen. Dit feit verandert op de een of andere manier niets aan het voor de hand liggende feit dat andere regeringen dan die van de Verenigde Staten ook vreselijke daden hebben verricht. Ongegrond documenteert dat de Amerikaanse regering verschillende gruwelen leent van de nazi- en Japanse regering. Maar we kunnen niet alleen geen bewijs vinden dat de Amerikaanse regering deze waanzin nastreeft omdat de Sovjets dat eerst deden, maar we vinden ook bewijs dat de Amerikaanse regering deze slechte wapens ontwikkelt en probeert de Sovjets hiervan bewust te maken, zelfs om de Sovjets te misleiden tot in de overtuiging dat de Verenigde Staten niet over de nodige capaciteiten beschikten om de Sovjetinvesteringen in BW te stimuleren en misschien verkeerd te sturen.
Een van mijn favoriete door de Amerikaanse belastingbetaler gefinancierde ideeën die ik in dit boek leerde - een die, voor zover ik weet, niet echt is gebruikt - was om piepkleine napalmvesten op vleermuizen te doen en ze onder de dakrand van huizen te plaatsen. , waar ze in brand zouden vliegen. Ik hou vooral van deze vleermuizen omdat ik denk dat ze een goede vervangende mascotte kunnen zijn voor de Washington Redskins.
Baker suggereert, relatief onhandig, dat verzet tegen het gebruik van biologische en chemische wapens in de oorlog tegen Vietnam een einde maakte aan dergelijke programma's in de Verenigde Staten, of ze in ieder geval aanzienlijk verminderde. Dit laatste is waarschijnlijk waar. Maar zijn ze weg? Baker vertelt ons dat Fort Dietrich werd "hergebruikt" voor kankeronderzoek - dat wil zeggen onderzoek naar kankerpreventie, niet voor de verspreiding van kanker. Maar was het? Is miltvuur nuttig bij kankeronderzoek? Is de Amerikaanse regering hervormd? Is Making America Great Again niet een drijfveer om alle ergste aspecten van de jaren vijftig te verjongen?
Baker is in dit boek heel duidelijk over wat hij weet en hoe hij het weet, en welke conclusies eventueel met welke mate van zekerheid kunnen worden getrokken. Het is dus moeilijk te zeggen dat hij iets verkeerd heeft. Maar er kunnen een paar dingen zijn. Hij zegt dat het grootste moordplan dat ooit is bedacht het nazi-plan was om Joden te vermoorden, en ten tweede een geheim Amerikaans plan om Japanse steden te vergassen. Maar Hitlers oorlogsplannen overtroffen de verwachtingen en doodden zijn plannen voor de Joden. Zelfs de daadwerkelijke Holocaust omvatte miljoenen slachtoffers die geen joden waren. En om een voorbeeld te geven van een veel groter moordplan, Daniel Ellsberg vertel ons dat Amerikaanse nucleaire oorlogsplannen als reactie op een Sovjetaanval naar verwachting een derde van de hele mensheid zouden doden.
Ik denk dat Baker ook ongelijk heeft wanneer hij oorlog beschrijft als bestaande uit het doden van mensen die liever andere banen bij de overheid hadden gehad - anders dan soldaten en matrozen en piloten. Ik haat het om dit ter sprake te brengen, omdat Baker's proza krachtig, zelfs poëtisch is, maar de meeste mensen die in oorlog zijn omgekomen zijn burgers zonder overheidsbaan, en het grootste deel van het Amerikaanse publiek gelooft ten onrechte dat de meeste mensen die in oorlogen zijn omgekomen soldaten zijn. Bovendien bevinden de meeste mensen die in Amerikaanse oorlogen zijn gedood zich aan de andere kant van de oorlogen, en de meeste mensen in de Verenigde Staten geloven ten onrechte dat Amerikaanse slachtoffers een hoog percentage uitmaken van de slachtoffers in Amerikaanse oorlogen. Zelfs Amerikaanse huurlingen sterven in Amerikaanse oorlogen sneller dan Amerikaanse militaire leden, maar de twee vormen samen een klein percentage van de doden. Dus ik denk dat het belangrijk is dat we dit niet meer verkeerd doen.
Ongegrond bevat veel raaklijnen, allemaal de moeite waard. Op een ervan leren we dat de US Library of Congress enorme hoeveelheden onschatbaar gedrukt materiaal microfilmde en weggooide om ruimte te maken voor onderzoek voor de Amerikaanse luchtmacht - onderzoek naar doelwitten om over de hele wereld te bombarderen - allemaal om de lucht te helpen Forceer bedriegt een regel over hoeveel burgers het zou kunnen inzetten. De Library of Congress werd gemilitariseerd om werk te doen dat nu overbodig werd door Google Maps, en dat werk alleen zou ons ertoe moeten aanzetten de prioriteiten van de Amerikaanse regering te heroverwegen. Het vermogen van het Amerikaanse leger om andere overheidsinstanties af te kopen als dat nodig is, is slechts één reden om enorme vrachtwagenladingen geld eruit te halen en in fatsoenlijke dingen te doen.
