Door David Cortright
In juni publiceerde het invloedrijke Center for New American Security (CNAS) een verslag Dat dringt aan op een grotere Amerikaanse militaire betrokkenheid in Syrië om ISIS te verslaan en Syrische oppositiegroepen te versterken. Het rapport roept op tot meer Amerikaanse bombardementen, de inzet van extra Amerikaanse troepen op de grond, de creatie van zogenaamde 'no-bombing'-zones in door de rebellen bezet gebied, en een reeks andere dwingende militaire maatregelen die de omvang aanzienlijk zouden vergroten. van de Amerikaanse betrokkenheid.
Ook in juni maakte een groep van ruim vijftig Amerikaanse diplomaten gebruik van het ‘dissident channel’ van het ministerie van Buitenlandse Zaken om een publieke oproep voor Amerikaanse luchtaanvallen op de Syrische regering, met het argument dat aanvallen op het Assad-regime zouden helpen een diplomatieke regeling te bereiken.
Verschillende van degenen die pleiten voor een grotere militaire betrokkenheid in Syrië zijn senior adviseurs van Hilary Clinton, waaronder voormalig staatssecretaris van Defensie Michele Flournoy, die voorzitter was van de CNAS-taskforce. Als Clinton president wordt, zal zij hiermee te maken krijgen aanzienlijke druk om de Amerikaanse militaire interventie te verdiepen in Syrië.
Ik ben het ermee eens dat de Verenigde Staten meer moeten doen om te proberen de oorlog in Syrië te beëindigen en de dreiging van ISIS en gewelddadige extremistische groeperingen te verminderen, maar een grotere Amerikaanse militaire interventie is niet het antwoord. De voorgestelde plannen voor meer bombardementen en troepeninzet zouden meer oorlog in de regio veroorzaken, niet minder. Het zou het risico op een militaire confrontatie met Rusland vergroten, tot meer Amerikaanse slachtoffers leiden, en zou kunnen escaleren tot een nieuwe grote Amerikaanse landoorlog in het Midden-Oosten.
Er zijn alternatieve benaderingen beschikbaar, en deze moeten krachtig worden nagestreefd om de crises in de regio te helpen oplossen en ISIS en gewelddadige extremistische groeperingen te isoleren.
In plaats van zich dieper in de oorlog in Syrië te verdiepen, zouden de Verenigde Staten:
- veel grotere nadruk leggen op het zoeken naar diplomatieke oplossingen, samenwerken met Rusland en staten in de regio om lokale wapenstilstanden nieuw leven in te blazen en te versterken en politieke oplossingen te creëren,
- de inspanningen voortzetten en intensiveren om sancties op te leggen aan ISIS en de stroom buitenlandse strijders naar Syrië te blokkeren,
- steun aan lokale groepen in de regio die een vredesopbouwende dialoog en geweldloze oplossingen nastreven,
- de humanitaire hulp vergroten en vluchtelingen opnemen die het conflict ontvluchten.
De huidige diplomatieke inspanningen onder auspiciën van de Verenigde Naties moeten worden voortgezet en versterkt, ondanks de vele tegenslagen in het proces. De Verenigde Staten moeten rechtstreeks samenwerken met Rusland, Iran, Turkije en andere buurstaten om de lokale wapenstilstanden nieuw leven in te blazen en te versterken en een langetermijnplan te creëren voor politieke transitie en meer inclusief bestuur in Syrië. Iran moet worden uitgenodigd om medevoorzitter te worden van het diplomatieke proces en gevraagd te worden zijn uitgebreide invloed op Syrië en Irak te gebruiken om diplomatieke en politieke oplossingen te faciliteren.
Resolutie 2253 van de VN-Veiligheidsraad, die afgelopen december werd aangenomen, verplicht staten om steun aan ISIS strafbaar te stellen en krachtige maatregelen te nemen om te voorkomen dat hun onderdanen afreizen om te vechten met de terroristische groepering en haar bondgenoten. Er zijn grotere inspanningen nodig om deze maatregelen ten uitvoer te leggen en de stroom buitenlandse strijders naar Syrië in te dammen.
Veel lokale groepen in Syrië gebruiken geweldloze methoden om zich tegen ISIS te verzetten en vredesopbouwende dialogen en verzoeningsinspanningen na te streven. Maria Stephan van het Amerikaanse Instituut voor Vrede heeft een reeks opties voorgesteld voor het gebruik van burgerlijk verzet om ISIS te verslaan. Deze inspanningen van Syrische vrouwen, jongeren en religieuze leiders hebben internationale steun nodig. Ze zullen van cruciaal belang worden wanneer de gevechten uiteindelijk afnemen en gemeenschappen voor de slopende uitdaging staan van wederopbouw en opnieuw leren samenleven.
De Verenigde Staten zijn toonaangevend geweest op het gebied van internationale humanitaire hulp aan migranten die de gevechten in Syrië en Irak ontvluchtten. Deze inspanningen moeten worden voortgezet en uitgebreid. Washington moet ook het voorbeeld van Duitsland volgen bij het opnemen van een groter aantal oorlogsvluchtelingen in de Verenigde Staten en het verlenen van hulp aan lokale overheden en religieuze en gemeenschapsgroepen die de vluchtelingen willen huisvesten en ondersteunen.
Het is ook noodzakelijk om inspanningen op langere termijn te ondersteunen om de onderliggende politieke grieven in Syrië en Irak op te lossen, die zoveel mensen ertoe hebben aangezet de wapens op te pakken en hun toevlucht te nemen tot gewelddadige extremistische methoden. Dit vereist een meer inclusief en verantwoordelijk bestuur in de hele regio en grotere inspanningen om de economische en politieke kansen voor iedereen te vergroten.
Als we meer oorlog willen voorkomen, moeten we laten zien dat vrede de betere weg is.
