(Dit is sectie 15 van de World Beyond War wit papier Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog. Doorgaan met voorafgaat | volgend sectie.)
Bewijs uit archeologie en antropologie geeft nu aan dat oorlogvoering ongeveer 6,000 jaar geleden een sociale uitvinding was met de opkomst van de gecentraliseerde staat, slavernij en patriarchaat. We leerden oorlog voeren. Maar meer dan honderdduizend jaar daarvoor leefden mensen zonder grootschalig geweld. Het oorlogssysteem domineert menselijke samenlevingen sinds ongeveer 4,000 voor Christus. Maar vanaf 1816, met de oprichting van de eerste op burgers gebaseerde organisaties die zich inzetten om een einde te maken aan oorlog, heeft zich een reeks revolutionaire ontwikkelingen voorgedaan. We beginnen niet vanaf nul. Hoewel de twintigste eeuw de bloedigste ooit was, zal het de meeste mensen verbazen dat het ook een tijd was van grote vooruitgang in de ontwikkeling van de structuren, waarden en technieken die, met verdere ontwikkeling gestimuleerd door geweldloze volksmacht, een Alternatief zullen worden. Wereldwijd beveiligingssysteem. Dit zijn revolutionaire ontwikkelingen die ongekend waren in de duizenden jaren waarin het oorlogssysteem het enige middel was voor conflictbeheersing. Tegenwoordig bestaat er een concurrerend systeem - misschien embryonaal, maar in ontwikkeling. Vrede is echt.
“Alles wat bestaat is mogelijk.”
Kenneth Boulding (vredesopvoeder)
Halverwege de negentiende eeuw ontwikkelde het verlangen naar internationale vrede zich snel. Als gevolg hiervan werd in 1899 voor het eerst in de geschiedenis een instelling opgericht om conflicten op mondiaal niveau aan te pakken. In de volksmond bekend als het Wereldgerechtshof, de Internationaal Gerechtshof bestaat om interstatelijke conflicten te beslechten. Andere instellingen volgden snel, waaronder de eerste poging tot een wereldparlement om interstatelijke conflicten aan te pakken, de Volkenbond. In 1945 de UN werd opgericht, en in 1948 de Universele Verklaring Rechten van de Mens was getekend. In de jaren zestig werden twee kernwapenverdragen ondertekend: de Gedeeltelijk Test Verbod Verdrag in 1963 en de Nucleair Non-Proliferatie Verdrag die in 1968 ter ondertekening werd opengesteld en in 1970 in werking trad Comprehensive Test Ban Treaty in 1996, en het landmijnenverdrag (Verdrag inzake antipersoonsmijnen) werd aangenomen in 1997. Over het landmijnenverdrag werd onderhandeld door middel van ongekend succesvolle burgerdiplomatie in het zogenaamde "Ottawa-proces", waar ngo's samen met regeringen onderhandelden en het verdrag opstelden zodat anderen het konden ondertekenen en ratificeren. Het Nobelcomité erkende de inspanningen van Internationale campagne om landmijnen te verbieden (ICBL) als een "overtuigend voorbeeld van een effectief vredesbeleid" en kende de Nobelprijs voor de Vrede toe aan ICBL en haar coördinator Jody Williams.note4
De Internationaal Strafhof Werd opgericht in 1998. Wetten tegen het gebruik van kindsoldaten waarover de afgelopen decennia overeenstemming is bereikt.
(Doorgaan met voorafgaat | volgend sectie.)
We willen van je horen! (Deel onderstaande reacties aub)
Hoe heeft dit geleid u om anders te denken over alternatieven voor oorlog?
Wat zou u hieraan toevoegen, veranderen of vragen stellen?
Wat kun je doen om meer mensen te helpen begrijpen over deze alternatieven voor oorlog?
Hoe kun je actie ondernemen om dit alternatief voor oorlog een realiteit te maken?
Deel dit materiaal alstublieft op grote schaal!
Gerelateerde berichten
Zie andere berichten gerelateerd aan "Waarom we denken dat een vredesstelsel mogelijk is"
Bekijk volledige inhoudsopgave voor Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog
Opmerkingen:
4. Zie meer over de ICBL en burgerdiplomatie in Bannen van landmijnen: ontwapening, burgerdiplomatie en menselijke veiligheid (2008) van Jody Williams, Stephen Goose en Mary Wareham. (keer terug naar het hoofdartikel)
