Door David Swanson, 19 november 2017, Laten we de democratie proberen.
Wat bedoel ik in godsnaam dat ik tegen Thanksgiving ben? Kan ik niet iets ergers bedenken waar ik tegen kan zijn? Hoe zit het met hongersnood, cholera, oorlog, slavernij, verkrachting, moord, marteling, de ineenstorting van het milieu, vluchtelingencrises, boosaardige, harteloze leugenachtige intrigerende regeringen, olielekken, gelikte propaganda, massale opsluiting, diepgewortelde apathie, onverdraagzaamheid, hebzucht of sadisme? Sterker nog, ik ben zeker tegen al deze dingen en duizenden andere, en nog meer dan tegen Thanksgiving.
Maar de problemen in de wereld zijn relevant voor waarom ik tegen Thanksgiving ben, en wel om twee redenen. Ten eerste lijkt het onfatsoenlijk om Thanksgiving te vieren in het licht van de verschrikkingen in de wereld. Ten tweede draagt dit op een aantal manieren bij aan deze verschrikkingen.
Dus waarom ben ik zo'n vreselijke contraproductieve belemmering? Zeker, er zijn vreselijke dingen in de wereld, maar is het te veel gevraagd om op een dag enkele van de miljoenen prachtige dingen in de wereld te waarderen? Is dat niet de manier waarop we onszelf inspireren en opladen? Moeten we niet dankbaar zijn voor degenen die de problemen van de wereld onderkennen en eraan werken deze op te lossen?
Ik ben niet in een slecht humeur. Ik heb geen persoonlijke tragedie meegemaakt. Zoals elk jaar is mijn persoonlijke leven prachtig in vergelijking met het lot van de aarde, zolang ik de toekomst van mijn nakomelingen niet als persoonlijk beschouw. Ik protesteer ook niet tegen de traditie om te doen alsof de pelgrims zich als vrienden gedroegen tegenover de inheemse bevolking, of om te doen alsof er niets mis is met de Washington Redskins Thanksgiving-voetbalwedstrijd van dit jaar, of om ons te wijden aan vleesetende gulzigheid ter voorbereiding op wedstrijden van extreem consumentisme. Als er een manier was om die dingen opzij te zetten en Thanksgiving op de juiste manier te vieren, zou ik er helemaal voor zijn. Ik denk niet dat dat zo is.
Hoewel er miljoenen prachtige dingen in de wereld zijn, en miljoenen verschrikkelijke dingen, mogen we niet verdoezelen dat de verschrikkelijke dingen aan de winnende hand zijn. Soorten sterven uit, ecosystemen storten in, oorlogen woeden en het risico op een nucleaire apocalyps neemt toe. Moeten we dan verdrietig zijn; Is dat wat ik denk dat zou helpen? Nee, ik heb werkelijk geen interesse in de genotzucht van pessimisme of optimisme. Als je vrolijk moet zijn om voor een betere wereld te kunnen werken, wees dan vrolijk. Als je je ellendig moet voelen om het te doen, wees dan ellendig. Maar het bestaan van ook maar één ding dat tragisch is in de wereld, laat staan dat er een tragedie overheerst en triomfantelijk is, is genoeg reden om geen vakantie te vieren als dank voor een almachtige, welwillende fantasie. Dit draagt alleen maar bij aan de krankzinnige waanvoorstelling dat de aarde, of wat dat betreft een deel ervan, zoals Jemen, niet vernietigd kan worden. Ja het kan zijn.
Oh, maar we kunnen dankbaar zijn voor alle geweldige mensen die we kennen. We kunnen een humanistische Thanksgiving hebben.
Nee, we moeten niet dankbaar zijn For zulke mensen. We moeten dankbaar zijn naar hen. Dat zouden we niet eens moeten zijn dankbaar naar hen. We zouden ze eigenlijk heel simpel moeten bedanken. Danken is een werkwoord, geen bijvoeglijk naamwoord, geen gemoedstoestand. Dankbaar zijn voor verschillende werken van ‘god’ of ‘het lot’ of ‘de spirituele eenheid der dingen’ of ‘iets hogers’ of ‘het grote mysterie’ of hoe je het ook noemt, ontneemt mensen niet alleen de eer die ze verdienen voor goede daden die ze doen. doen, maar voedt ook de fantasie dat alles goed is – wat de vorm kan aannemen van het ontkennen van een dreigende apocalyps of de vorm van verlangen naar de apocalyps als het pad naar iets magisch beters.
Het idee dat er ergens een wezen of ding is dat bedankt moet worden, voedt de algemene ontkenning van de realiteit van de dood, de ontkenning van de verantwoordelijkheid voor ons eigen lot, de ontkenning van onze macht om verandering teweeg te brengen. Het ondersteunt het wijdverbreide geloof in magisch denken en de wijdverbreide bewondering voor de praktijk van blinde gehoorzaamheid. Dit alles drijft de rechtse politiek aan, waardoor dankbare mensen veel minder reden hebben om dankbaar voor te zijn.
Op dit moment ben ik vooral blij dat het vredesactivisme lichtjes lijkt toe te nemen, iets wat ik al meer dan tien jaar niet meer heb gezegd. Maar daar wil ik het universum niet voor bedanken. Ik wil proberen de oorzaken ervan te begrijpen en ze vervolgens te versterken. Ik wil degenen bedanken die hieraan hebben gewerkt. Maar ik wil geen dankbaarheidsmentaliteit aannemen. Ik wil een mentaliteit van urgente strijd aannemen.
Dus kom vooral samen met familie en vrienden en heb ze lief. Geniet in ieder geval van het plezierige en het waarderen ervan. Probeer misschien het verleden en heden van genocide in herinnering te brengen en er spijt van te krijgen. Misschien voedsel eten dat de wereld niet zo schaadt. Neem misschien een grote pauze van het consumentisme, in plaats van je over te geven aan het consumentisme. Vermijd misschien hersenbeschadigend entertainment van een entiteit die zich verzet tegen het protesteren tegen racisme, maar geld gebruikt om militarisme te bevorderen. En misschien een poging doen om het grotere plaatje niet uit het oog te verliezen, van het feit dat wapenprofiteurs, “nieuws”-kanalen, Russiagate-fanatici en dwepers de kansen op nucleaire vernietiging elke dag groter maken, terwijl profiteurs van klimaatvernietiging werken aan het verergeren van de gevolgen van de klimaatverandering. climax chaos. Als iedereen genoeg besef van de realiteit zou tonen om de dag na Thanksgiving te veranderen in een dag van massale, geweldloze actie om te overleven, in plaats van een dag van extreem materialisme, zou ik geen bezwaar hebben tegen Thanksgiving.
