Afghanistan: 19 jaar oorlog

Door Maya Evans, 12 oktober 2020

Van Stemmen voor creatieve geweldloosheid

De door de NAVO en de VS gesteunde oorlog tegen Afghanistan werd gelanceerd 7^th Oktober 2001, slechts een maand na 9/11, in wat volgens de meesten een bliksemoorlog zou zijn en een springplank naar de echte focus, het Midden-Oosten. 19 jaar later proberen de VS zich nog steeds te bevrijden uit de langste oorlog in hun geschiedenis, waarbij ze twee van hun drie oorspronkelijke doelen niet hebben bereikt: de Taliban omverwerpen en Afghaanse vrouwen bevrijden. Misschien was het enige doel dat vol vertrouwen werd bereikt de moord op Osama Bin Laden in 2, die zich in feite in Pakistan had verstopt. De totale kosten van de oorlog zijn meer dan 2012 Afghaanse levens en 100,000 NAVO- en Amerikaanse militaire doden. Er is berekend dat de VS tot nu toe heeft uitgegeven $ 822 miljard op de oorlog. Hoewel er geen actuele berekening bestaat voor het VK, dacht men dat dit in 2013 wel het geval was £ 37 miljard.

Vredesbesprekingen tussen de Taliban, Mujaheddin, de Afghaanse regering en de VS zijn de afgelopen 2 jaar langzaam op gang gekomen. De gesprekken vonden voornamelijk plaats in de stad Doha, Qatar, en bestonden voornamelijk uit oudere mannelijke leiders die elkaar de afgelopen 30 jaar probeerden te vermoorden. De Taliban hebben vrijwel zeker de overhand, net als na 19 jaar vechten tegen 40 van de rijkste naties op de planeet beheersen ze nu minste tweederde van de bevolking van het land beweren een eindeloze voorraad zelfmoordterroristen te hebben en zijn er recentelijk in geslaagd een controversiële deal met de VS te sluiten voor de vrijlating van 5,000 Taliban-gevangenen. De Taliban hebben altijd vertrouwen gehad in het lange spel, ondanks de aanvankelijke belofte van de VS in 2001 om de Taliban te verslaan.

De meeste gewone Afghanen hebben weinig hoop op vredesbesprekingen en beschuldigen de onderhandelaars van onoprechtheid. De 21-jarige Naima, inwoner van Kabul, zegt: “De onderhandelingen zijn slechts een show. Afghanen weten dat die mensen al tientallen jaren in oorlog verwikkeld zijn, dat ze nu alleen maar deals sluiten om Afghanistan weg te geven. Wat de VS officieel zegt en wat wordt gedaan, is anders. Als ze oorlog willen voeren, dan zullen ze dat doen, ze hebben de controle en ze zijn niet bezig met het brengen van vrede.”

De 20-jarige Imsha, die ook in Kabul woont, merkte op: 'Ik denk niet dat de onderhandelingen voor vrede zijn. We hebben ze in het verleden gehad en ze leiden niet tot vrede. Een teken is dat er tijdens de onderhandelingen nog steeds mensen worden vermoord. Als ze vrede serieus nemen, moeten ze stoppen met moorden.”

Maatschappelijke groeperingen en jongeren zijn niet uitgenodigd voor de verschillende gespreksrondes in Doha, en slechts één keer was een delegatie van vrouwen uitgenodigd om hun pleidooi te houden voor het behoud van de zuurverdiende rechten die ze de afgelopen 19 jaar hebben verworven. Hoewel bevrijding van vrouwen was een van de drie belangrijkste rechtvaardigingen die door de VS en de NAVO werden gegeven bij de invasie van Afghanistan in 2001, het is niet een van de belangrijkste onderhandelingskwesties voor het vredesakkoord, maar de belangrijkste zorgen zijn dat de Taliban nooit meer Al Qaeda zullen hosten, een staakt-het-vuren, en een overeenkomst tussen de Taliban en de Afghaanse regering om de macht te delen. Er is ook de vraag of de Taliban die aanwezig waren bij de vredesbesprekingen in Doha alle verschillende fracties van de Taliban vertegenwoordigen, zowel in Afghanistan als in Pakistan - veel Afghanen merken op dat ze niet de bevoegdheid hebben van alle divisies, en op basis daarvan, gesprekken zijn automatisch onwettig.

Tot nu toe hebben de Taliban ermee ingestemd om met de Afghaanse regering te praten, een enigszins veelbelovende indicatie, aangezien de Taliban eerder hebben geweigerd de legitimiteit te aanvaarden van de Afghaanse regering, die in hun ogen de onwettige marionettenregering van de VS was. Ook is een staakt-het-vuren een van de voorwaarden van de vredesovereenkomst, helaas is er tijdens de besprekingen geen staakt-het-vuren geweest, waarbij aanvallen op burgers en civiele gebouwen bijna alledaags zijn.

President Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij de Amerikaanse troepen uit Afghanistan wil verwijderen, hoewel het waarschijnlijk is dat de VS voet aan de grond willen houden in het land door middel van Amerikaanse militaire bases en dat de mijnbouwrechten worden opengesteld voor Amerikaanse bedrijven, zoals besproken door president Trump en Ghani in september 2017; op dat moment, beschreef Trump Amerikaanse contracten als betaling voor het ondersteunen van de regering van Ghani. Dankzij de hulpbronnen van Afghanistan is het potentieel een van de rijkste mijnbouwregio's ter wereld. Een gezamenlijke studie van het Pentagon en de United States Geological Survey in 2011 geschat $ 1 biljoen aan onaangeboorde mineralen waaronder goud, koper, uranium, kobalt en zink. Het is waarschijnlijk geen toeval dat de speciale vredesgezant van de VS bij de besprekingen Zalmay Khalilzad is, voormalig adviseur van de RAND-onderneming, waar hij adviseerde over de voorgestelde trans-Afghaanse gaspijpleiding.

Hoewel Trump de resterende 12,000 Amerikaanse troepen tegen het einde van het jaar wil terugbrengen tot 4,000, is het onwaarschijnlijk dat de VS zich zullen terugtrekken uit hun resterende 5 militaire bases die zich nog in het land bevinden; het voordeel om voet aan de grond te hebben in een land dat aan zijn belangrijkste rivaal China grenst, zal bijna onmogelijk op te geven zijn. Het belangrijkste onderhandelingsstuk voor de VS is de dreiging om hulp in te trekken, evenals het potentieel om bommen te laten vallen – Trump heeft al de bereidheid getoond om hard en snel in te gaan, door 'de moeder van alle bommen' op Nangahar in 2017, de grootste niet-nucleaire bom die ooit op een land is gevallen. Voor Trump zal een enkele grote bom of intense luchtbombardementen zijn waarschijnlijke manier van handelen zijn als de gesprekken niet op gang komen, een tactiek die ook zijn presidentiële campagne zou versterken, die wordt uitgevochten in de trant van een 'culturele oorlog'. , racisme vermengd met blank nationalisme opzwepen.

Ondanks de oproep van de VN tot een internationaal staakt-het-vuren tijdens de Covid 19-lockdown, gaan de gevechten in Afghanistan door. Het is bekend dat de ziekte tot op heden 39,693 heeft geïnfecteerd en gedood 1,472 mensen sinds het eerste bevestigde geval op 27^th Februari. Vier decennia van conflict hebben een nauwelijks functionerende gezondheidszorg ondermijnd, waardoor ouderen bijzonder kwetsbaar zijn voor de ziekte. Nadat het virus voor het eerst opdook in Afghanistan, brachten de Taliban een verklaring uit waarin ze zeiden dat ze de ziekte beschouwden als zowel een goddelijke straf voor menselijk wangedrag als een goddelijke test van menselijk geduld.

Met 4 miljoen intern ontheemden zal Covid 19 ongetwijfeld een verwoestende impact hebben op met name vluchtelingen. Scherpe levensomstandigheden in kampen maken het voor intern ontheemden bijna onmogelijk om zichzelf te beschermen, met onpraktische sociale afstand in een lemen hut met één kamer, waar normaal gesproken minstens 8 mensen wonen, en handen wassen een enorme uitdaging. Drinkwater en voedsel zijn schaars.

Volgens de UNHCR zijn er wereldwijd 2.5 miljoen geregistreerde vluchtelingen uit Afghanistan, waarmee ze de op een na grootste bevolking van ontheemde volkeren ter wereld zijn, maar het is het officiële beleid van veel EU-landen (inclusief Groot-Brittannië) om Afghanen gedwongen terug te deporteren naar Kabul, in de volledig wetende dat Afghanistan is geclassificeerd als "het minst vreedzame land ter wereld". In de afgelopen jaren is het aantal gedwongen uitzettingen uit EU-landen verdrievoudigd onder de “Gezamenlijke weg vooruit” beleid. Volgens gelekte documenten was de EU volledig op de hoogte van de gevaren voor Afghaanse asielzoekers. In 2018 documenteerde UNAMA de hoogste ooit geregistreerde burgerdoden waaronder 11,000 slachtoffers, 3,804 doden en 7,189 gewonden. De Afghaanse regering kwam met de EU overeen om gedeporteerden op te vangen uit angst dat een gebrek aan medewerking zou leiden tot stopzetting van de hulp.

Dit weekend maakt deel uit van een landelijke actie om solidariteit te tonen met vluchtelingen en migranten die momenteel worden geconfronteerd met de vijandige omgeving van hard Brits beleid en behandeling. Het komt binnen enkele dagen na onze Minister van Binnenlandse Zaken Preti Patel nadat we hadden voorgesteld om vluchtelingen en migranten zonder papieren te dumpen die het kanaal op Ascension Island proberen over te steken, om mensen op in onbruik geraakte veerboten gevangen te zetten, om "maritieme hekken" over het kanaal te bouwen en om waterkanonnen in te zetten om enorme golven te maken om hun boten te overspoelen. Groot-Brittannië heeft zich in 2001 van ganser harte gecommitteerd aan de oorlog tegen Afghanistan en nu ontwijkt het zijn internationale verantwoordelijkheden om mensen te beschermen die vluchten voor hun leven. Groot-Brittannië zou in plaats daarvan schuld moeten erkennen voor de omstandigheden die mensen dwingen ontheemd te raken en herstelbetalingen te betalen voor het leed dat de oorlog heeft veroorzaakt.

Maya Evans coördineert Voices for Creative Nonviolence, VK.