Door David Swanson, Telesur
De wereld zal misschien geschokt zijn als ze hoort dat de regering van de Verenigde Staten een Vredesinstituut heeft; Orwell zou dat niet zijn geweest.
Gallup polling vondsten dat een groot deel van de wereld gelooft dat de Amerikaanse regering de grootste bedreiging vormt voor de vrede op aarde. Het komt voor velen als een verrassing dat de Amerikaanse regering iets onderhoudt en financiert dat het US Institute of Peace (USIP) wordt genoemd, dat opereert vanuit een glimmend nieuw gebouw in de buurt van het Lincoln Memorial in Washington, DC, een gebouw met een gebogen dak dat duidelijk bedoeld is om lijken op een duif en lijken toch meer op een gigantische bustehouder.
George Orwell, als hij nog had geleefd om USIP te zien, zou misschien minder verrast zijn geweest dan de meesten. In feite is USIP in het leven geroepen door een wet ondertekend door president Ronald Reagan in het jaar 1984, het jaar waarnaar Orwell zijn dystopische roman in 1948 had genoemd, toen het Amerikaanse ministerie van Oorlog net was omgedoopt tot het ministerie van Defensie, en zijn missie van offensieve oorlogsvoering was duidelijk aangekondigd aan waarnemers die vloeiend in dubbelspraak spraken. "Het Orwelliaanse Amerikaanse Instituut voor Vrede wordt bemand en bestuurd door enkele van onze meest toegewijde voorstanders van oorlog en chaos, van wie velen in de draaideur tussen regering en militaire aannemers zitten", vertelt Alice Slater me. Slater is directeur van de Nuclear Age Peace Foundation in New York en is lid van het coördinatiecomité van World Beyond War.
“In plaats van inspanningen voor diplomatie en vreedzame beslechting van geschillen te ondersteunen,” vervolgt ze, “adviseert het vredesinstituut met de slechte naam het Congres en de pers over hoe [de Verenigde Staten] naties over de hele wereld kunnen bombarderen en bewapenen. We moeten de oorlogsmakers vervangen door vredestichters en een instituut hebben dat echt de zaak van vrede dient in de 21e eeuw, wanneer oorlog zo duidelijk onwerkbaar is.”
"... het instituut is ontworpen om het Amerikaanse imperium te bevorderen en een unipolaire wereld te creëren waarin de Verenigde Staten economisch, militair en politiek domineren."
Hoewel het Vredesinstituut werd opgericht als reactie op druk van de vredesbeweging, verzetten sommige voorstanders van vrede zich uiteindelijk tegen de oprichting ervan, toen ze het schrift op de muur zagen. Onder hen bevond zich Noam Chomsky die me, net als Francis Boyle en anderen die ik zeer respecteer, vertelde dat ze elke poging om de USIP te hervormen als hopeloos beschouwen. Ondertussen hebben veel vredesactivisten, zelfs in de Verenigde Staten, geen idee dat USIP bestaat, aangezien het vrijwel geen interactie heeft met de vredesbeweging. Een beweging in de afgelopen jaren om een Departement van Vrede op te richten biedt, voor zover ik weet, geen bewijs dat het lot van zo'n Departement niet zou lijken op dat van het Instituut.
En toch geloof ik dat het van cruciaal belang is om een radicaal hervormde regering voor te stellen waarin een ministerie of vredesinstituut daadwerkelijk voor vrede kan werken. En ik geloof dat er hoop is om USIP zodanig te hervormen dat het meer goed dan kwaad doet. Kevin Zeese, mededirecteur van Popular Resistance, vertelt me dat “net als de National Endowment for Democracy, het US Agency for International Development en andere Amerikaanse agentschappen, het Instituut is ontworpen om het Amerikaanse imperium te bevorderen en een unipolaire wereld te creëren waarin de Verenigde Staten economisch, militair en politiek domineert. Terwijl mensen in de VS dit buitenlands beleid proberen te veranderen, zouden regeringen over de hele wereld stappen moeten ondernemen om te voorkomen dat deze agentschappen binnen hun grenzen opereren, aangezien ze er alles aan zullen doen om afwijkende meningen aan te wakkeren en regimeverandering te bewerkstelligen om ervoor te zorgen dat regeringen volledig samenwerken met de Verenigde Staten en hun transnationale ondernemingen.”
Zeese's woorden zijn waar, en toch doet USIP wat werk gericht op vrede, waaronder het hosten van sprekers en het produceren van publicaties gericht op vrede, het sturen van bekwame bemiddelaars naar conflictgebieden, het verstrekken van onderzoeksbeurzen, het houden van essaywedstrijden en het geven van trainingen voor conflictoplossing wanneer ze dat doen niet overdreven in strijd zijn met de doelstellingen van het VS-imperialisme. De kunst is om het goede werk van USIP uit te breiden en tegelijkertijd het slechte bloot te leggen en te bestrijden.
Daartoe heeft een groep prominente vredesactivisten zojuist een petitie gestart dat het van plan is eind september aan USIP te leveren. Zoals de petitie duidelijk maakt, hoewel USIP beweert dat het verboden is zich te verzetten tegen Amerikaanse oorlogen of ertegen te lobbyen of vreedzame alternatieven voor overwogen militaire acties te promoten, onthult een zorgvuldige lezing van de wet uit 1984 die USIP creëerde dat dit gewoon niet zo is. . In feite lobbyt USIP regelmatig bij de rest van de Amerikaanse regering en het Amerikaanse publiek voor oorlogen, inclusief de omverwerping van de Syrische regering – en af en toe tegen oorlogen, zoals in het geval van USIP's steun voor de nucleaire overeenkomst met Iran.
"De overeenkomst met Iran biedt een uitstekende opening voor USIP om het succes van onderhandelingen en diplomatie te bevorderen bij het bereiken van vrede en internationaal begrip", zegt Elizabeth Murray, die diende als plaatsvervangend National Intelligence Officer voor het Nabije Oosten in de National Intelligence Council voordat ze met pensioen ging na een 27-jarige carrière in de Amerikaanse regering. “Het US Institute of Peace,” legt ze uit, “zou het voortouw kunnen nemen bij het oplossen van gevaarlijke internationale crises door de spin in de bedrijfsmedia over Iran, Rusland, Oekraïne en Syrië tegen te gaan, en door vreedzame alternatieven voor militaire 'oplossingen' te promoten die slechts weinigen ten goede komen. de bedrijfs-militaire industrie. De wereld wordt overspoeld door eindeloze oorlogen, stromen vluchtelingen en PTSS-getroffen militaire veteranen. USIP kan deze tragische cyclus doorbreken door actief voor vrede te werken.”
Dus het kan, in ieder geval legaal en logisch en theoretisch. En toch geloven maar weinigen dat het zal gebeuren. Voorkomen dat USIP het model van diplomatie in plaats van oorlog uitbreidt naar tal van andere landen dan Iran, is in de eerste plaats de neiging van de individuen die deel uitmaken van USIP, waaronder USIP-bestuurslid en voorzitter Stephen Hadley, die aandringt op het bombarderen van Syrië en de militarisering van Oekraïne, terwijl hij Europese landen aanmoedigde om hun militaire uitgaven te verdubbelen, en hijzelf profiteerde van oorlog als bestuurslid van Raytheon. Dan is er USIP-bestuurslid Eric Edelman, een voormalig ondersecretaris bij het Pentagon, die pleit voor hogere militaire uitgaven, een aanval op Iran en de inzet van kernwapens in landen aan de Russische grens. USIP-bestuurslid generaal-majoor Frederick M. Padilla, USMC, is ook beroepsmilitair. De nieuwe petitie roept op tot vervanging van deze drie bestuursleden door vredesactivisten, van wie USIP er geen in haar bestuur heeft.
Het zal heel interessant zijn om te zien hoe USIP omgaat met degenen die er bij haar op aandringen om de duidelijke, niet-Orwelliaanse betekenis van haar naam waar te maken.
David Swanson is een auteur, activist, journalist en radiopresentator. Hij is directeur van WorldBeyondWar.org en campagnecoördinator voor RootsAction.org. Swanson's boeken omvatten War Is A Lie. Hij is genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede 2015.
