Een spektakel van imperialisme en militaire macht

Door Cym Gomery, World BEYOND War, November 12, 2021

Het Montreal voor een World BEYOND War / Montréal pour un monde sans guerre Chapter deze week gelanceerd! Lees dit artikel van Chapter-coördinator Cym Gomery over de eerste actie van het Chapter voor Dodenherdenking/Wapenstilstand.

Herdenkingsdag in Montreal, 11 november 2021 — Op Herdenkingsdag nam ik de metro naar het centrum van Montréal om een ​​wake bij te wonen die werd georganiseerd door de Montréal-groep Échec à la guerre. Elk jaar organiseren de Échec-mensen "Een wake ter nagedachtenis aan ALLE oorlogsslachtoffers" als tegenhanger van de herdenkingsdag, die alleen de soldaten viert die aan onze zijde hebben gevochten.

Beide evenementen vinden plaats op dezelfde locatie, Place du Canada, een groot graspark met een enorm standbeeld in het midden. Ik keek uit naar de wake als een kans om contact te maken met enkele medevredesactivisten en om op een kleine manier actie te ondernemen voor vrede.

Toen ik het terrein naderde, was ik echter verbijsterd toen ik overal politievoertuigen en personeel zag, en metalen barrières rondom het Place du Canada-terrein en op alle toegangspunten, inclusief enkele straten, die voor het verkeer waren afgesloten. Bovendien was er een overvloed aan militaire officieren in volledig uniform, sommigen van hen gestationeerd op verschillende punten langs de omtrek van de barrière. Ik heb nog nooit zo'n militaire aanwezigheid in de straten van Montreal gezien. Ik vroeg een van hen naar de barrières en hij zei iets over COVID-beperkingen. Binnen deze barrières kon ik een groep mensen zien, waarschijnlijk veteranen en hun families, en in de omliggende straten, gewapende militairen in vol ornaat, een enorm vuurwapen en nog meer politie. Er waren ook minstens vier gigantische tanks in de rue de la Cathédrale - een onnodig vervoermiddel in deze stad van fietsers, in wat alleen bedoeld kon zijn om het toch al overdreven vertoon van militaire spierkracht te versterken.

Uiteindelijk vond ik mijn groep, herkenbaar aan hun witte klaprozen, en we liepen naar het grasveld voor de katholieke kerk die uitkijkt op Place du Canada. Geen eenvoudige prestatie! Zelfs het terrein van de kerk was afgezet, maar we slaagden erin om bij de voortuin te komen door de kerk zelf te passeren.

Eenmaal verzameld op de locatie, ontvouwden we ons spandoek en stonden ver verwijderd van de ceremonies die plaatsvonden op Place du Canada.

Ik vond het militaire spektakel zeer misplaatst, maar het stond op het punt nog erger te worden...

Plotseling schreeuwde een harde mannenstem een ​​onverstaanbaar bevel, en een enorm kanonschot weergalmde overal om ons heen. Het leek alsof de grond aan mijn voeten beefde: het geluid leek op zo'n manier door mijn lichaam te gaan dat mijn benen zwak voelden, mijn oren rinkelden en ik voelde een waterval van emoties - angst, verdriet, verontwaardiging, terechte woede. De geweerschoten werden om de paar minuten herhaald (later hoorde ik dat het er in totaal 21 waren), en elke keer was het hetzelfde. Vogels, waarschijnlijk duiven, cirkelden hoog in de lucht en bij elke explosie leken er minder te zijn, verder weg.

Veel gedachten spookten door mijn hoofd:

• Had iemand burgemeester Plante een witte klaproos aangeboden? Had ze er moeite mee om zo'n ceremonie bij te wonen?
• Waarom verheerlijken we nog steeds hegemonie en militaire macht?

Door deze ervaring realiseerde ik me hoe kwetsbaar vrede is. Vooral het geluid van wapenvuur wekte bij mij angst op, en een menselijke behoefte waar ik zelden over nadenk, de behoefte aan veiligheid - de tweede meest elementaire reeks behoeften in de hiërarchie van Maslow (na fysiologische behoeften zoals voedsel en water). Het was echt ontnuchterend om te bedenken dat dit geluid - en veel erger - iets is waar mensen in Jemen en bijvoorbeeld in Syrië min of meer constant mee moeten leven. En militarisme, met name kernwapens, is een constante bedreiging voor al het leven op aarde. De nucleaire koude oorlog, in stand gehouden door NAVO-staten, is als een grote donkere wolk die boven de mensheid en de natuur hangt. Maar zelfs als een atoombom nooit tot ontploffing wordt gebracht, betekent het bestaan ​​van een leger zoveel andere activiteiten: F-35 bommenwerpers die evenveel brandstof en emissies verbruiken als 1900 auto's, waarmee effectief elke kans wordt gekatapulteerd om de COP26-emissiereductiedoelstellingen te bereiken, militaire uitgaven die ons de kans ontnemen om fundamentele menselijke problemen zoals armoede aan te pakken, onderzeeërs die walvissen martelen met sonar, militaire bases die inbreuk maken op ongerepte ecosystemen zoals in Sinjajevina, een militaristische cultuur die wordt gevoed door vrouwenhaat, anti-zwart, anti-inheems en anti-moslim racisme, antisemitisme, sinofobie en zoveel andere uitingen van haat die geworteld zijn in het laffe verlangen naar overheersing en een gevoel van superioriteit.

Mijn afhaalmaaltijd van deze ervaring:

Vredestichters overal: geef niet op! De wereld heeft uw positieve energie en moed nu meer nodig dan ooit in de geschiedenis van het menselijk bestaan.