Een Future-Crime Memorial Day

Door David Swanson, World BEYOND War, Mei 23, 2022

Deze Memorial Day hebben we de plechtige verantwoordelijkheid om deelnemers te verheerlijken in oorlogen die geen overlevenden zullen achterlaten.

We mogen de aloude gewoonte niet lichtvaardig negeren om alleen degenen te vieren die al hebben deelgenomen aan orgieën van massamoord.

Maar we hebben ook de plicht om vooruit te kijken met het onderscheidingsvermogen dat we kunnen opbrengen. Bij afwezigheid van een alwetend bureau voor toekomstige misdaad, kunnen we alleen handelen op basis van waarschijnlijkheden. De waarschijnlijkheid van een allesverslindende nucleaire oorlog neemt echter snel toe, en door het preventief te vieren, dragen we alleen maar bij aan de bijna zekerheid van zijn komst. We moeten nu handelen. We kunnen niet het risico nemen dat WO III ons verrast tussen Memorial Days en geen gelegenheid vinden om het ultieme geïndustrialiseerde kannibalisme waardig te maken voordat de laatste lichten uitgaan.

Een herdenkingsdag voor toekomstige misdaad is dus een noodzaak, maar heeft ook toevallige voordelen. Normaal gesproken zijn we gereduceerd tot het vieren van echte oorlogen, met al hun gebreken en tekortkomingen. Een nucleaire oorlog is veel minder rommelig en bloederig dan de meeste oorlogen - althans in een denkbeeldige karikatuur, en een oorlog die nog niet heeft plaatsgevonden kan naar eigen goeddunken worden geïdealiseerd.

Dit geeft ons ook de mogelijkheid om mensen te prijzen en te verheerlijken terwijl ze in de buurt zijn om het te waarderen. Rouwen om de doden is altijd volkomen logisch geweest, maar het vieren van de dwaze gehoorzaamheid en sadistische vernietiging van de doden leek nooit helemaal juist - waarschijnlijk omdat ons gejuich nooit de oren van de gevallenen heeft bereikt.

Het leek ook altijd een beetje vreemd om slechts een klein deel van de doden te vieren, alleen de militaire deelnemers, en alleen degenen in één leger. Statistisch gezien zullen de doden in de komende apocalyps ook voornamelijk burgers zijn, maar we eren niet langer de doden - we moedigen de deelnemers onder de levenden gewoon aan.

Het is ook altijd een probleem geweest dat de militaire doden meestal laaggeplaatste mensen zijn die gedwongen zijn te doden en te sterven of de gevangenis in te gaan, mensen die meestal zijn opgeroepen door armoede en onwetendheid, terwijl we de meest verantwoordelijke mensen niet goed konden herdenken terwijl ze zelf aan het golfen waren. In de vernieuwde Memorial Day verdwijnt dit probleem. We kunnen waar nodig prioriteiten stellen, misschien zelfs met enkele grote ceremonies ter ere van Bitutinensky (Biden, Poetin en Zelensky) – eer waar nodig!

Geen reden om niet ook eindelijk, eindelijk, de CEO's van het wapenbedrijf te herdenken - ze zullen tenslotte samen met alle anderen sterven, alleen in mooiere kleren.

Er is ook geen reden om dit ding niet in de egoïstische eerste persoon te plaatsen en iedereen te vragen zichzelf te herdenken in de naam van Lockheed Martin. Wij die op het punt staan ​​te sterven, groeten u!

Maar het grote voordeel van een herdenkingsdag voor toekomstige misdaad is dat we meer kunnen herdenken dan alleen mensen die op het punt staan ​​te sterven. We kunnen dolfijnen, rozen, muizen, vlinders, bossen en koraalriffen herdenken. We kunnen jeugd en huwelijk en sport en dansen herdenken. We kunnen muziek en kusjes en ontbijt op het strand herdenken. We kunnen elk verdomd ding dat we kunnen bedenken herdenken. Dat is de omvang van dit idee, mensen. Ga groot of ga naar huis. Deze Memorial Day moet de beste ooit zijn!