100 jaar propaganda van het Witte Rijk

Margaret Flowers en Kevin Zeese, 1 november 2017, TruthDig.

Deze week wordt in Londen de 100ste verjaardag gevierd van de Balfour-verklaring, waarin werd gepromoot om Palestina aan het Joodse volk te geven. Over de hele wereld zullen er zijn protesteert daartegen waarin Groot-Brittannië wordt opgeroepen zich te verontschuldigen voor de schade die het heeft toegebracht. Studenten van de Westelijke Jordaanoever en Gaza zullen brieven sturen naar de Britse regering waarin ze de negatieve gevolgen beschrijven die de Balfour-verklaring en de Nakba in 1948 nog steeds op hun leven hebben.

Als Dan Freeman-Maloy beschrijft, is de Balfour-verklaring vandaag ook relevant vanwege de naast elkaar bestaande propaganda die blanke suprematie, racisme en imperium rechtvaardigde. Britse imperialisten geloofden dat democratie alleen van toepassing was op "beschaafde en veroverende volkeren", en dat "Afrikanen, Aziaten, inheemse volkeren over de hele wereld - allemaal ... 'onderworpen rassen' waren, ongeschikt voor zelfbestuur." Datzelfde racisme was ook tegen Joodse mensen gericht. Lord Balfour gaf er de voorkeur aan dat Joodse mensen in Palestina woonden, weg van Groot-Brittannië, waar ze zouden kunnen dienen als nuttige Britse bondgenoten.

In dezelfde periode, Bill Moyers herinnert ons eraan in zijn interview met auteur James Whitman, werden de wetten in de Verenigde Staten gezien als “een model voor iedereen in het begin van de 20e eeuw die geïnteresseerd was in het creëren van een op rassen gebaseerde orde of rassenstaat. Amerika was in de eerste helft van die eeuw de leider in een hele reeks domeinen op het gebied van racistische wetten.” Dit omvat immigratiewetten die zijn ontworpen om "ongewenste" uit de VS te houden, wetten die tweederangs burgerschap creëren voor Afro-Amerikanen en andere mensen en een verbod op interraciale huwelijken. Whitman heeft een nieuw boek waarin wordt gedocumenteerd hoe Hitler Amerikaanse wetten gebruikte als basis voor de nazi-staat.

Onrecht is legaal

De Amerikaanse regering en haar wetten blijven het onrecht vandaag de dag in stand houden. Aannemers die bijvoorbeeld staatsfondsen aanvragen om de schade van de orkaan Harvey in Dickinson, Texas, te herstellen, zijn dat wel verplicht te declareren dat ze niet deelnemen aan de Palestijnse beweging Boycot, Divestment, Sanction (BDS). En de gouverneur van Maryland, Hogan een uitvoeringsbevel ondertekend deze week verbood staatscontractanten om deel te nemen aan de BDS-beweging, nadat lokale activisten soortgelijke wetgeving de afgelopen drie jaar hadden verslagen.

Deelname aan boycots moet worden beschermd onder het Eerste Amendement, zoals het recht om te protesteren tegen de Israëlische apartheid zou moeten worden beschermd. Maar dat recht kan ook worden ontnomen. Deze week werd Kenneth Marcus benoemd tot de beste burgerrechtenhandhaver bij het ministerie van Onderwijs. Hij leidt een groep genaamd het Brandeis Center for Human Rights, die feitelijk werkt om individuen en groepen aan te vallen die zich op campussen organiseren tegen de Israëlische apartheid. Nora Barrows-Friedman schrijft dat Marcus, die klachten heeft ingediend tegen pro-Palestijnse studentengroepen, nu de leiding krijgt over het onderzoeken van die zaken.

Dima Khalidi, het hoofd van de Palestijnse juridische afdeling, die zich inzet voor de bescherming van pro-Palestijnse activisten, verklaart dat in de Verenigde Staten, "praten over Palestijnse rechten, en het uitdagen van de acties en het verhaal van Israël, [open] mensen voor een enorme hoeveelheid risico's, aanvallen en intimidatie - veel daarvan legaal van aard, of met juridische implicaties." Deze aanvallen vinden plaats omdat de BDS-beweging invloed heeft.

Dit is slechts een duidelijk gebied van onrechtvaardigheid. Natuurlijk zijn er andere, zoals immigratiebeleid en reisverboden. En er zijn racistische systemen in de Verenigde Staten die niet gebaseerd zijn op de wet, maar verankerd zijn in praktijken zoals racistisch bevooroordeeld politiewerk, slavenarbeid van gevangenen en de plaatsing van giftige industrieën in minderheidsgemeenschappen. Het Marshall-project heeft een nieuw rapport over raciale vooringenomenheid bij pleidooiovereenkomsten.

Oorlogspropaganda

De media blijven, net als in het begin van de twintigste eeuw, de publieke opinie manipuleren om militaire agressie te ondersteunen. De NY Times en andere grote massamedia hebben oorlogen gepromoot in de geschiedenis van het Amerikaanse imperium. Van de 'Weapons of Mass Destruction' in Irak tot de Golf van Tonkin in Vietnam en helemaal terug tot 'Remember the Maine' in de Spaans-Amerikaanse oorlog, waarmee het moderne Amerikaanse imperium begon, hebben de bedrijfsmedia altijd een grote rol gespeeld. rol bij het leiden van de VS naar een oorlog.

Adam Johnson van Fairness and Accuracy in Reporting (FAIR) schrijft over een recent opiniestuk van de New York Times: "Bedrijfsmedia hebben een lange geschiedenis van klagen over oorlogen die ze zelf hielpen verkopen aan het Amerikaanse publiek, maar het komt zelden voor dat zoveel oorlogen en zoveel hypocrisie in één hoofdartikel worden gedestilleerd." Johnson wijst erop dat de New York Times zich nooit afvraagt ​​of oorlogen goed of fout zijn, alleen of ze steun hebben van het Congres of niet. En het promoot de "no boots on the ground"-visie dat het prima is om andere landen te bombarderen zolang de Amerikaanse troepen geen schade oplopen.

FAIR wijst ook op de valse beschuldiging van de media dat Iran een kernwapenprogramma heeft. Ondertussen is het stil over de geheim Israëlisch kernwapenprogramma. Iran voldoet aan de eisen van het Internationaal Atoomenergie Agentschap, terwijl Israël inspecties heeft geweigerd. Erik Margolis roept de kritische vraag op of de regering-Trump de belangen van Israël, dat tegen Iran is, voorrang heeft gegeven op de belangen van de VS toen hij weigerde de nucleaire overeenkomst met Iran te certificeren.

Noord-Korea is een land dat zwaar wordt gepropageerd in de Amerikaanse media. Eva Bartlett, een journaliste die naar Syrië is gereisd en uitgebreid heeft gerapporteerd, heeft onlangs Noord-Korea bezocht. Ze presenteert een weergave van de mensen en foto's die niet te vinden zijn in commerciële media, die een positiever beeld van het land geven.

Helaas wordt Noord-Korea beschouwd als een kritieke factor in de inspanningen van de VS China voorkomen van de dominante wereldmacht te worden. Ramzy Baroud schrijft over het belang van een diplomatieke oplossing van het conflict tussen de VS en Noord-Korea, omdat het anders een lange en bloedige oorlog wordt. Baroud stelt dat de VS snel zonder raketten zouden komen te zitten en dan "ruwe zwaartekrachtbommen" zouden gebruiken, waarbij miljoenen mensen zouden omkomen.

De recente herverkiezing van Shinzo Abe verhoogt het conflict in die regio. Abe wil het kleine leger van Japan opbouwen en zijn huidige pacifistische grondwet wijzigen, zodat Japan andere landen kan aanvallen. Ongetwijfeld voeden de Aziatische Pivot en zorgen over spanningen tussen de VS en andere landen de steun voor Abe en meer militarisering in Japan.

Amerikaanse agressie in Afrika

De Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afrika kwam deze week in de schijnwerpers met de dood van Amerikaanse soldaten in Niger. Hoewel het harteloos was, kunnen we misschien dankbaar zijn dat de blunder van Trump met de pas weduwe Myeshia Johnson in ieder geval de impact had op het vergroten van het nationale bewustzijn over deze geheime missie-engerd. We kunnen verkooppunten zoals bedanken Black Agenda Report waarover regelmatig verslag wordt uitgebracht AFRICOM, het Amerikaanse Afrika Commando.

Het was een verrassing voor veel mensen, waaronder leden van het Congres, dat de VS 6,000 troepen verspreid heeft 53 van 54 Afrikaanse landen. De betrokkenheid van de VS in Afrika bestaat al sinds de Tweede Wereldoorlog, grotendeels voor olie, gas, mineralen, land en arbeid. Wanneer Gaddafi, in Libië, kwam tussenbeide met het vermogen van de VS om Afrikaanse landen te domineren door hen oliegeld te verstrekken, waardoor ze werden bevrijd van de noodzaak om schulden aan de VS te hebben, en leidde de poging om Afrikaanse landen te verenigen, werd hij vermoord en werd Libië vernietigd. China speelt ook een rol in de concurrentie met de VS voor Afrikaanse investeringen, en doet dit door middel van economische investeringen in plaats van militarisering. Niet langer in staat om Afrika economisch te beheersen, wendden de VS zich tot meer militarisering.

AFRICOM was gelanceerd onder president George W. Bush, die een zwarte generaal aanstelde om AFRICOM te leiden, maar het was president Obama die erin slaagde de Amerikaanse militaire aanwezigheid te vergroten. Onder Obama groeide het droneprogramma in Afrika. Er zijn meer dan 60 dronebases die worden gebruikt voor missies in Afrikaanse landen zoals Somalië. De Amerikaanse basis in Dijbouti wordt gebruikt voor bombardementen op Jemen en Syrië. Amerikaanse militaire aannemers halen ook enorme winsten binnen in Afrika.

Nick Turse meldt dat het Amerikaanse leger dagelijks gemiddeld tien operaties in Afrika uitvoert. Hij beschrijft hoe Amerikaanse wapens en militaire training het machtsevenwicht in Afrikaanse landen hebben verstoord, wat heeft geleid tot couppogingen en de opkomst van terroristische groeperingen.

In dit interview, Abayomi Azikiwe, de redacteur van de Pan-African News Wire, spreekt over de lange en meedogenloze Amerikaanse geschiedenis in Afrika. Hij concludeert:

“Washington moet zijn bases, drone-stations, landingsbanen, gezamenlijke militaire operaties, adviesprojecten en trainingsprogramma’s met alle lidstaten van de Afrikaanse Unie sluiten. Geen van deze inspanningen heeft vrede en stabiliteit op het continent gebracht. Wat er is gebeurd, is precies het tegenovergestelde. Sinds de komst van AFRICOM is de situatie in de regio veel onstabieler.”