10 lessen uit de Iran-deal

Door David Swanson, World BEYOND War, September 2, 2015

Volgens de laatste telling heeft de nucleaire overeenkomst met Iran genoeg steun in de Amerikaanse Senaat om te overleven. Dit, zelfs meer dan het stoppen van de raketaanvallen op Syrië in 2013, is misschien net zo dicht bij de publieke erkenning van het voorkomen van een oorlog (iets dat nogal wat gebeurt maar over het algemeen niet wordt herkend en waarvoor geen nationale feestdagen zijn) . Hier zijn, voor wat ze waard zijn, 10 leringen voor dit leerzame moment.

1. Er is nooit een dringende behoefte aan oorlog. Oorlogen worden vaak met grote urgentie begonnen, niet omdat er geen andere optie is, maar omdat uitstel een andere optie mogelijk maakt. De volgende keer dat iemand je vertelt dat een bepaald land moet worden aangevallen als 'laatste redmiddel', vraag je beleefd om uit te leggen waarom diplomatie mogelijk was met Iran en niet in dit andere geval. Als de Amerikaanse regering zich aan die norm houdt, kan oorlog snel tot het verleden gaan behoren.

2. Een volkseis voor vrede boven oorlog kan slagen, tenminste als de machthebbers verdeeld zijn. Wanneer een groot deel van een van de twee grote politieke partijen de kant van de vrede kiest, hebben de voorstanders van vrede een kans. En natuurlijk weten we nu welke senatoren en congresleden hun posities zullen verschuiven met partizanenwinden. Mijn Republikeinse congreslid was in 2013 tegen oorlog tegen Syrië toen president Obama het steunde, maar steunde grotere vijandigheid jegens Iran in 2015 toen Obama ertegen was. Een van mijn twee democratische senatoren steunde vrede voor de verandering, terwijl Obama dat deed. De ander bleef onbeslist, alsof de keuze te ingewikkeld was.

3. De regering van Israël kan een eis stellen aan de regering van de Verenigde Staten en nee horen. Dit is een opmerkelijke doorbraak. Geen van de huidige 50 staten verwacht altijd zijn zin te krijgen in Washington, maar Israël wel – of deed het tot nu toe. Dit opent de mogelijkheid om Israël een dezer jaren geen gratis wapens meer te geven ter waarde van miljarden dollars, of zelfs om Israël niet langer te beschermen tegen juridische gevolgen voor wat het met die wapens doet.

4. Geld kan een eis stellen aan de Amerikaanse regering en nee zeggen. Multimiljardairs financierden enorme reclamecampagnes en bungelden grote campagnebijdragen. Het grote geld stond allemaal aan de kant die tegen de overeenkomst was, en toch zegevierde de overeenkomst - of het ziet er nu naar uit dat het zal gebeuren. Dit bewijst niet dat we een corruptievrije regering hebben. Maar het suggereert wel dat de corruptie nog niet 100 procent is.

5. Contraproductieve tactieken die worden gebruikt in deze zegevierende anti-oorlogsinspanning kunnen er uiteindelijk toe leiden dat dit een Pyrrusoverwinning wordt. Beide partijen in het debat over de overeenkomst kwamen met ongegronde beweringen over Iraanse agressie en Iraanse pogingen om kernwapens te maken. Beide partijen schilderden Iraniërs af als volkomen onbetrouwbaar en bedreigend. Als de overeenkomst ongedaan wordt gemaakt of als er zich een ander incident voordoet, is de mentale toestand van het Amerikaanse publiek met betrekking tot Iran er slechter aan toe dan voorheen wat betreft het in bedwang houden van de oorlogshonden.

6. De deal is een concrete stap om op voort te bouwen. Het is een krachtig argument voor het gebruik van diplomatie - misschien zelfs minder vijandige diplomatie - in andere delen van de wereld. Het is ook een verifieerbare weerlegging van toekomstige beweringen over een Iraanse nucleaire dreiging. Dit betekent dat Amerikaanse wapens die op basis van die vermeende dreiging in Europa zijn gestationeerd, kunnen en moeten worden teruggetrokken in plaats van te blijven als een openlijke daad van agressie jegens Rusland.

7. Wanneer de naties van de wereld de keuze krijgen, zullen ze een opening naar vrede maken. En ze zullen niet gemakkelijk weer worden teruggebracht. Amerikaanse bondgenoten openen nu ambassades in Iran. Als de Verenigde Staten zich weer terugtrekken uit Iran, zal het zichzelf isoleren. Deze les moet in gedachten worden gehouden bij het overwegen van gewelddadige en niet-gewelddadige opties voor andere landen.

8. Hoe langer een oorlog met Iran wordt vermeden, hoe sterker het argument dat we hebben om het te blijven vermijden. Wanneer een Amerikaanse drang naar oorlog tegen Iran eerder is gestopt, ook in 2007, heeft dit niet alleen een mogelijke catastrofe uitgesteld; het heeft het ook moeilijker gemaakt om te creëren. Als een toekomstige Amerikaanse regering oorlog met Iran wil, zal ze moeten ingaan tegen het publieke besef dat vrede met Iran mogelijk is.

9. Het nucleaire non-proliferatieverdrag (NPV) werkt. Inspecties werken. Net zoals inspecties werkten in Irak, werken ze in Iran. Andere landen, zoals Israël, Noord-Korea, India en Pakistan, moeten worden aangemoedigd om zich bij het NPV aan te sluiten. Voorstellen voor een kernwapenvrij Midden-Oosten moeten worden nagestreefd.

10. De Verenigde Staten zouden zelf moeten ophouden het NPV te schenden en het goede voorbeeld te geven, moeten ophouden kernwapens met andere naties te delen, moeten ophouden nieuwe kernwapens te maken en moeten werken aan het ontwapenen van een arsenaal dat geen enkel doel dient maar een apocalyps bedreigt.