ကိစ္စရပ်များအတွက်စစ်ကိုသင်ကြားခြင်း

“ ငါမသိဘူး၊ ငါဆိုလိုတာကဒီလူတွေထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တယ်။ မင်းဘယ်သူလုပ်တာလဲ၊ အပြောင်းအလဲကိုဘယ်သူဖန်တီးတာလဲသိတယ်။ တကယ်ကိုလှုံ့ဆော်ပေးတယ်။ ငါ့ကိုပြောင်းလဲစေချင်တယ်။ ဒါပေမယ့်ငါမသိဘူးလို့ထင်တယ်။ ဘယ်လိုလဲ။" လူမှုရေးလေ့လာမှုရုံး၏ထောင့်ရှိစားပွဲခုံဘေးတွင်စုဝေးနေသောကျောင်းသားသုံး ဦး နှင့်ကျွန်ုပ်သည်အခန်းငယ်တစ်ခန်းတွင်ထိုင်နေကြသည်။ ကျောင်းသားများသည်မရှိမဖြစ်လိုအပ်သောမေးခွန်းနှစ်ခုကိုအဓိကထားသည့်သုံးပတ်သင်ကြားပို့ချခြင်းအပိုင်းကိုပြီးစီးအောင်လုပ်ပြီးဖြစ်သည်။ ကျနော်တို့စစ်ကိုဘယ်လိုအဆုံးသတ်ရမလဲ။ သူတို့၏ဆရာနှင့်ကျွန်ုပ်တို့သည်ယူနစ်ကိုပူးတွဲဖန်တီးခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီးဝေဖန်မှုများနှင့်စစ်အားခုခံနိုင်မှုအပေါ်အာရုံစူးစိုက်ခြင်းသည်ကျောင်းသားများ၏အေဂျင်စီကိုပိုမိုအားကောင်းစေမည်၊ စစ်၏ ပို၍ အရေးကြီးသောရှုထောင့်ကိုဖွံ့ဖြိုးလာစေရန်နှင့်စစ်ကိုတက်ကြွသောအားဖြင့်ရပ်တန့်နိုင်သည်ကိုကျောင်းသားများနားလည်စေရန်ကူညီသည်။ နှင့်နိုင်ငံသားများစေ့စပ်။ အခန်း၏အဆုံးတွင်ကျောင်းသားများမသေချာပါ။

“ အမေရိကရှိကျောင်းများသင်ကြားပုံကိုကျွန်တော်အမြဲအံ့အားသင့်မိပါတယ်။ ငါဆိုလိုတာကငါတို့ပတ် ၀ န်းကျင်မှာစစ်ပွဲတွေရှိတယ်။ ဒီမှာဆရာတွေကသူတို့မရှိတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့လုပ်တယ်။ ပြီးတော့သူတို့သင်ပေးတဲ့စစ်ပွဲတွေကိုတိုက်ရိုက်မသင်ပေးဘူး။ ” ဆွေးနွေးမှုအတွက်အခြားကျောင်းသားများကိုသဘောတူညီခဲ့သည်။ “ ဟုတ်တယ်၊ စစ်ပွဲကမကောင်းဘူးလို့သင်ပေးတာနဲ့တူတယ်၊ ဒါပေမယ့်ငါတို့သိပြီးသား…ငါတို့ဘယ်တော့မှနက်ရှိုင်းစွာမသွန်သင်ဘူး။ ဆိုလိုတာကငါက 1939 နဲ့ Eisenhower ကိုသိတယ်။ ငါမှာ A ရတယ်။ ဒါပေမယ့်ငါကအရေပြားနက်ရှိုင်းတယ်လိုခံစားရတယ်။ ကျနော်တို့တကယ်တော့ဘာမှအကြောင်းပြောဆိုဘယ်တော့မှမ။ " နောက်ကျောင်းသားတစ် ဦး သည်မည်သည့်အချိန်တွင်နက်နက်နဲနဲသွားသည်ကိုဥပမာတစ်ခုပေးရန်သဘောတူခဲ့သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံတွင်အဏုမြူဗုံးများကျဆင်းခြင်းကိုကျွန်ုပ်တို့လေ့လာသည့်အချိန်တွင်စာရွက်စာတမ်းများကိုစစ်ဆေးသည့်နှစ်ရက်ကြာဆွေးနွေးပွဲတစ်ခုရှိခဲ့သော်လည်းကျွန်ုပ်တို့၏ဖတ်စာအုပ်များနှင့်လုံးဝခြားနားသည်မဟုတ်။ ငါဆိုလိုတာကအနုမြူဗုံးကမကောင်းဘူးဆိုတာငါတို့အားလုံးသိတယ်။ ဒါပေမယ့်အိုင်းစတိုင်းလိုဘဲသူတို့ကိုဘယ်သူမှမပြောရဲဘူးလား။ စစ်တပ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုလိုမျိုးဒီယူနစ်မတိုင်ခင်အထိအမြဲရှိခဲ့တယ်ဆိုတာကျွန်တော်မသိခဲ့ဘူး။

Marjorie Stoneman ဒေါက်ဂလပ်အထက်တန်းကျောင်းနှင့်နောက်ဆက်တွဲလှုပ်ရှားမှုများတွင်ပစ်ခတ်မှုများဖြစ်ပွားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်လေ့လာမှုကိုပြုလုပ်နေသော Stephens အထက်တန်းကျောင်းရှိကျောင်းသားများသည်ကျောင်းသားများစီစဉ်ဖွဲ့စည်းသည့်လမ်းလျှောက်မှုတွင်ပါ ၀ င်ခဲ့ကြပြီး၊ ၁၇ မိနစ်အမျိုးသားအဆင့်လမ်းလျှောက်ထွက်ပွဲတွင်ကျောင်းသားများသည်အမည်များကိုဖတ်ရှုရမည့်ပွဲကိုတက်ရောက်ခဲ့ကြသည်။ ၁၇ ယောက်သောသူတို့သည် Stoneman Douglas တိတ်ဆိတ်စွာပစ်ခတ်ကြသည်။ ကျောင်းအများစုကဲ့သို့ပင် Stephens အထက်တန်းကျောင်းသည် ၁၇ မိနစ်လမ်းလျှောက်ထွက်ခြင်းဖြင့်ကျောင်းသားများကိုရွေးချယ်ခွင့်ပြုသည်။ ဆရာများကအခမဲ့ဖြစ်သည်။ သို့မဟုတ်အတန်းတစ်ခုလုံးတက်ရောက်သည်။ အကြမ်းဖက်မှုကိုကြောက်ရွံ့ခြင်းဖြင့်စတက်ဖန်ကျောင်းသားများသည်လုံခြုံရေးအတွက်အလွန်လေးနက်စွာတက်ရောက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းသားများသည်တုန့်ပြန်မှုအမျိုးမျိုးရှိကြသည်။ "အိုးသင်စည်းဝေးပွဲကိုဆိုလိုတာ?" ငါသူမကိုတက်ရောက်ခဲ့ခြင်းရှိမရှိငါမေးသောအခါကျောင်းသားတစ် ဦး ကတုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ “ မင်းဟာအတင်းအဓမ္မလူမှုရေးလုပ်ရပ်လို့ဆိုလိုတာလား။ အခြားတစ်မှတ်ချက်ပေးသည်။ လူမှုရေးလုပ်ရပ်များ (ကျောင်းသားများစီစဉ်ထားသည့်နှင့်ကျောင်းဖွဲ့စည်းမှု) နှစ်ခုလုံးအပေါ်ကျောင်းသား၏အမြင်များသည်လိုအပ်သောဖြစ်ရပ်များမှသည်စနစ်တကျဖွဲ့စည်းထားသော (ကျောင်းသားဖြစ်ရပ်) မှအတင်းအဓမ္မ (ကျောင်းဖြစ်ရပ်) အထိဖြစ်သည်။

Emma Gonzalez, David Hogg နှင့်ဒေါက်ဂလပ်ပစ်ခတ်မှုမှထွက်လာသောအခြားကျောင်းသားတက်ကြွလှုပ်ရှားသူများမှပြသထားသောတက်ကြွလှုပ်ရှားမှုသည် Stephens ကျောင်းသားများကိုလမ်းပြလိမ့်မည်ဟုကျွန်ုပ်ထင်ခဲ့သည်။ ပစ်ခတ်မှုနှင့်လှုပ်ရှားမှုသည်လအနည်းငယ်အကြာတွင်မီဒီယာတွင်အကြီးအကျယ်ပါ ၀ င်ခဲ့သော်လည်းကျွန်ုပ်တို့သည်တက်ကြွလှုပ်ရှားသူ၏ရပ်တည်ချက်ကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိသင်ကြားနေသော်လည်းကျောင်းသားများအနေဖြင့် Stoneman တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများအားကျွန်ုပ်တို့သင်ကြားပေးသောအရာများကိုအတန်းတွင်းဆွေးနွေးမှုများမပြုလုပ်မီအထိမည်သည့်ဆက်သွယ်မှုမျှမပြုလုပ်ခဲ့ပါ။ မြောက်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ်တစ်ဝှမ်းလုံးတွင်ကျွန်ုပ်နှင့်စကားပြောခဲ့သည့်ဆရာများစွာသည်စိတ်ပျက်စရာကျောင်းသားများ၏တုံ့ပြန်မှုကိုမျှဝေခဲ့ကြသည်။ ဆရာတစ် ဦး၊ စစ်ပွဲသင်ကြားခြင်းတွင်ကျွန်ုပ်ပါဝင်ခဲ့သည့်ပိုမိုကြီးမားသောလေ့လာမှုတွင်ပါ ၀ င်ခဲ့သူ Stoneman Douglas ၁၇ မိနစ်မတိုင်မီကပြည်သူလူထု၏မနာခံမှု၊ ဆန္ဒပြပွဲကိုကိုယ်တိုင်တက်ရောက်ရန်မျှော်လင့်ခြင်း (သူ၏ကျောင်းသားများအားလုံးထွက်ခွာသွားမှသာလျှင်သူသည်သွားနိုင်မည်) သည်သူ၏ကျောင်းသားသုံး ဦး သာတရားဝင်ကျောင်းပိတ်ဆို့မှုအတွက်“ ထွက်သွား” ရန်ရွေးချယ်လိုက်သည့်အခါအလွန်စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ ကျောင်းသားများဘာကြောင့်မသွားကြသနည်းဟုသူမေးသောအခါသူက“ ၁၇ မိနစ်သာလိုတော့သည်” ဟုလူအများစုကကြိုဆိုခဲ့ကြသည်။ ဟောပြောချက်…ခေါင်းစဉ်ကဘာလဲ၊ သေနတ်ကိုင်အကြမ်းဖက်မှုကိုဆန့်ကျင်သောကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု၏အမျိုးသားအဆင့်မြင့်တက်လာမှုသည်ကျွန်ုပ်ထင်ခဲ့သည့်ထိုကျောင်းသားများကိုလှုံ့ဆော်ရန်ဘာမျှမလုပ်ခဲ့ပုံရသည်။ ငါ Stoneman-Douglas ကျောင်းသားများအားခုခံခြင်းသို့မဟုတ်လျစ်လျူရှုခြင်းဟုအဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူသောအရာသည်အမှန်တကယ်တွင် (စစ်ပွဲအဆုံးသတ်ခြင်း) ၏ပြtheနာ၏ကြီးမားကျယ်ပြန့်သောခံစားချက်ဖြစ်ပြီးမည်သည့်နေရာတွင်စတင်ရမည်ကိုမသိခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏သင်ကြားပို့ချရေးဌာန၌ပင်သမိုင်းကိုစစ်ဆန့်ကျင်သူများကိုသာအဓိကထားခဲ့ကြသောကြောင့်ကျောင်းသားများသည်လူများ၊ လှုပ်ရှားမှုများနှင့်အတွေးအခေါ်များကိုမိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

သင်ကြားရေးယူနစ်ကိုကျောင်းသားများအား“ တရားမျှတသောစစ်ပွဲဆိုတာဘာလဲ” ဟုမေးမြန်းခြင်းဖြင့်စတင်ခဲ့သည်။ ကျောင်းသားများအနေဖြင့်မိမိတို့ကိုယ်ကို၊ သူတို့သူငယ်ချင်းများနှင့်မိသားစုအတွက်စစ်ပွဲသို့ ၀ င်ရောက်လိုသည့်ဆန္ဒများကိုရှင်းပြရန်ကျောင်းသားများအားတောင်းဆိုခဲ့သည်။ တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင်အခြားတစ်ယောက်ယောက်တော့မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ကတိုက်ပွဲတွေလုပ်နေတာ၊ ရုန်းကန်တာ၊ ဒဏ်ရာရတာနဲ့သေတာတွေလုပ်နေတာပဲ။ ကျောင်းသားများသည်ကွဲပြားသောအဖြေများရှိပြီးအထက်တန်းကျောင်းသားများထင်မြင်နိုင်သည့်အတိုင်းအတာအတိုင်းအတာအထိရှိသည်။ ကျောင်းသားများ၏တုန့်ပြန်မှုများတွင်“ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်တို့တိုက်ခိုက်ခံရလျှင်၊ ”“ ကျွန်ုပ်တို့၏အမျိုးသားရေးအကျိုးစီးပွားဖြစ်ပါက”၊ “ မဟာမိတ်တစ် ဦး တိုက်ခိုက်ခံရလျှင်၎င်းနှင့်ကျွန်ုပ်တို့နှင့်စာချုပ်ချုပ်ဆိုထားပါက” -“ အသတ်ခံရသည့်အုပ်စုတစ်စုနှင့်တူပါကသင်မီးလောင်တိုက်သွင်းခြင်းကဲ့သို့သင်တို့သိသည်။ "ရန်ပွဲမျှအစဉ်အဆက်မဖြောင့်။ " ကျောင်းသားများသည်သူတို့၏ရာထူးနှင့်အမြင်များကိုပီသစွာဖော်ပြပြီးသူတို့ကိုကောင်းစွာဖော်ပြခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည်ဖြန့်ဝေရာတွင်ချောချောမွေ့မွေ့ရှိပြီးကျောင်းသားများသည်အချို့သောသမိုင်းအထောက်အထားကိုအထောက်အကူပြုဥပမာအဖြစ်အသုံးပြုနိုင်သည်။ ကျောင်းသားများသည်သမိုင်း ၀ င်အဖြစ်အပျက်များကိုတိတိကျကျမပြောနိူင်လောက်အောင်တိကျသောကိရိယာများအဖြစ်အသုံးပြုခဲ့သည်။ သို့မဟုတ် "မီးလောင်တိုက်သွင်းခြင်း။ " ကျောင်းသားများသည်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်နှင့်အများအားဖြင့်စစ်ပွဲကိုတရားမျှတသည်ဟုဖော်ပြသောသမိုင်းကြောင်းအတွက်တွန်းအားပေးပုံရသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်သည်“ ကောင်းမွန်သောစစ်ပွဲ” ကိုကျောင်းသားတစ် ဦး အဖြစ်ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။

ယူအက်စ်စစ်ပွဲတစ်ခုစီသည်အမေရိကန်တော်လှန်ရေးမှသည်အီရတ်နှင့်အာဖဂန်နစ်စတန်စစ်ပွဲများမှမည်သို့စတင်ခဲ့သည်ကိုဆက်လက်လေ့လာရန်ဖြစ်သည်။ သက်သေအထောက်အထားအတွက်အကြောင်းပြချက်များကကျောင်းသားများအလွန်အံ့အားသင့်ခဲ့ကြသည်။ ကျောင်းသားတစ် ဦး က“ လာစမ်းပါ ဦး ။ မြစ်ကိုဖြတ်ပြီးတေလာကိုလွှတ်လိုက်ရင်နယ်နိမိတ်ဘယ်မှာရှိသလဲဆိုတာကိုသူတို့သိတယ်” ဟုပြောခဲ့သည်။ "Tonkin ပင်လယ်ကွေ့ပေါ်ကလေယာဉ်တစ်စီးမှာရှိနေတဲ့ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးစတော့ခ်ဝဲလ်ဟာအမေရိကန်သင်္ဘောကိုတိုက်ခိုက်ခဲ့တာလို့မထင်ဘူးလား" ကျောင်းသားတ ဦး ကငြိမ်သက်အေးဆေးစွာမေးလိုက်သည်။ သဘောပေါက်နားလည်မှုကစိတ်ပြောင်းသွားအောင်မလုပ်ခဲ့ဘူး။ “ ငါတို့အမေရိကန်တွေဟာမက္ကဆီကိုကနေခေါ်ဆောင်လာတဲ့မြေယာနဲ့အတူငါတို့လုပ်ခဲ့တာကိုကြည့်တယ်၊ ” နှင့်“ ဗီယက်နမ်သည်ကွန်မြူနစ်ဝါဒီဖြစ်ခဲ့ပြီးသူတို့နှင့်တိုက်ခိုက်ရန်မလိုပါ။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်နှင့်ဗီယက်နမ်စစ်ပွဲများသည်စစ်ပွဲများမည်သို့စတင်ခဲ့ပုံ၊ စစ်တိုက်ခြင်းနှင့်သူတို့ခံနိုင်ရည်ရှိခြင်းတို့ကိုနှိုင်းယှဉ်လေ့လာခဲ့သည်။ ကျောင်းသားများသည်ဗီယက်နမ်နိုင်ငံတွင်စစ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုနှင့်ပတ်သက်ပြီးအလွန်ယေဘူယျသဘောရှိကြသည်။ ဒါပေမယ့်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းခုခံမှုကြောင့်အံ့အားသင့်ခဲ့ရသည်။ ယူနိုက်တက်စတိတ်နှင့်အခြားနိုင်ငံများ၌စစ်ပွဲကိုကြာရှည်စွာခုခံတွန်းလှန်နိုင်ခဲ့ခြင်းကြောင့်သူတို့ ပို၍ အံ့အားသင့်ခဲ့ကြသည်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၏ပုံပြင်များ၊ သူတို့လုပ်ရပ်များနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်တို့ဖတ်ရှုသည့်စာရွက်စာတမ်းများ၊ ပထမကမ္ဘာစစ်မတိုင်မီနှင့်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်မတိုင်မီကစစ်သွေးကြွ Jeanette Rankin၊ ချီတက်ပွဲများ၊ မိန့်ခွန်းများ၊ သပိတ်မှောက်မှုများနှင့်အခြားစီစဉ်ထားသောလှုပ်ရှားမှုများကြောင့်ကျောင်းသားများအားလှုံ့ဆော်ခဲ့သည်။ ပါဝင်ပတ်သက်အမျိုးသမီးအရေအတွက်, "ဤမျှလောက်များစွာသောမိန်းမများရှိခဲ့သည်" အမျိုးသမီးတ ဦး တည်းမိန်းကလေးကအံ့ a ကဆိုသည်။

ကျောင်းသားများသည်ယူအက်စ်မှဝေးကွာသွားသောအမေရိက၏စစ်ပွဲများနှင့်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်နှင့်ဗီယက်နမ်တို့အပေါ်ပိုမိုနားလည်သဘောပေါက်မှုတို့ဖြင့်ဝေးရာသို့ထွက်သွားခဲ့ကြသည်။ ကျောင်းသားများအနေဖြင့်လည်းစစ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုသမိုင်းကြောင်းရှိခဲ့ပြီးတက်ကြွလှုပ်ရှားသူများက၎င်းတို့နှင့်ထိတွေ့ခဲ့သည့်ယေဘူယျနည်းလမ်းများကိုရရှိခဲ့သည်။ သူတို့က, သို့သော်, ခံစားနေရပြီးဆုံးရှုံးခဲ့ရခံစားရတယ်။ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကအင်တာဗျူးတစ်ခုမှာ“ ဒါဟာ (စစ်) အရမ်းလွှမ်းမိုးနေတယ်၊ ​​အရမ်းကြီးတယ်…ငါဘယ်မှာစရမလဲ” လို့ပြောခဲ့တယ်။ “ ဒီ (ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု) ကအလုပ်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ စာသင်ခန်းတွေထပ်ဖွင့်ရမယ်။ နှစ်ပတ်ခွဲလောက်ပဲမဖြစ်နိုင်ဘူး” ဟုအခြားကျောင်းသားတစ် ဦး ကပြောကြားခဲ့သည်။ ပြည်သူလူထုမှာပြည်သူလူထုရဲ့အသံတွေ၊ ဥပဒေကြမ်းတွေဘယ်လိုဖြစ်လာတယ်၊ ပြည်သူတွေရဲ့အသံတွေ၊ ထိန်းချုပ်မှုတွေ၊ ဟန်ချက်တွေအကြောင်းကျွန်တော်တို့အားလုံးလေ့လာသင်ယူကြတယ်။ ဒါပေမယ့်ဘယ်လိုဖွဲ့စည်းရမယ်၊ ကျွန်တော်တို့မှာအသံရှိတယ်ဆိုတာပြောပေမယ့်ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာကျွန်တော်မသင်ခဲ့ဘူး။ နောက်ကျောင်းသားတစ် ဦး က“ ဒါဟာခက်ခဲတယ်၊ ရက်သတ္တပတ် ၂ နှစ်ခွဲပဲရှိသေးတယ်၊ ငါကပိုပြီးတူသောခံစားရတယ်ဆိုလို။ ဒါကငါတို့လေ့လာခဲ့တဲ့လေးနက်တဲ့အကြောင်းအရာပဲ။ ငါမသေချာဘူး။ ကျောင်းသားတွေကဒီထက်ပိုတဲ့အတန်းတွေတက်နိုင်မလားမသိဘူး။

၂၀၀၁၊ စက်တင်ဘာ ၁၁ ရက်အဖြစ်အပျက်များအပြီးတွင်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည်အမြဲလိုလိုစစ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ကျောင်းသားများအားအမေရိကတိုက်တွင်ဖြစ်ပွားခဲ့သောစစ်ပွဲများနှင့် ပတ်သက်၍ ပိုမို၍ ကွဲပြားသော၊ ပြည့်စုံသောဇာတ်ကြောင်းကိုသင်ကြားရန်လိုအပ်သည်။ ပို၍ လိုအပ်သည်မှာကျွန်ုပ်တို့သည်လူထု၊ အစိုးရနှင့်နိုင်ငံသားတို့အားမည်သို့သင်ကြားသည်ကိုပြောင်းလဲရန်ဖြစ်သည်။ လူများ၊ နေရာများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့်ဝေဖန်စဉ်းစားတွေးခေါ်မှုများနှင့်လှုပ်ရှားမှုများအားရွတ်ဆိုခြင်းထက်စစ်ပွဲနှင့်နိုင်ငံသားဖြစ်မှုနှင့်စပ်လျဉ်း။ ကျွန်ုပ်တို့သည်ကျောင်းသားများအားသူတို့၏အသံ၊ စာအရေးအသား၊ သုတေသနနှင့်၎င်းတို့၏လှုပ်ရှားမှုများကိုပါ ၀ င်နေသောနေရာများတွင်အသုံးပြုရန်သင်ယူရန်ကူညီရန်လိုအပ်သည် အစစ်အမှန်ဖြစ်ရပ်များ။ ဒီနိုင်ငံသားပုံစံဟာအလေ့အကျင့်တစ်ခုမဟုတ်တော့ဘူးဆိုရင်ငါတို့ရဲ့စစ်ပွဲဟာဘာကြောင့်လဲ၊ ဘယ်အချိန်မှာဘယ်လိုရပ်တန့်သင့်တယ်ဆိုတာကိုမသိဘဲစစ်ပွဲတွေကိုဆက်လုပ်သွားမှာပါ။