Од Кети Кели
На 9 август 1983 година, три лица облечени како американски војници го поздравија својот пат кон американската воена база и се искачија на бор. Базата содржеше школска елита за обука на Салвадор и други странски војници да им служат на диктатурите дома, со рекорд на кошмарна бруталност по дипломирањето. Таа ноќ, откако се изгаснаа светлата на базата, учениците од ова училиште го слушнаа, како слегува одозгора, гласот на архиепископот Оскар Ромеро.
„Сакам да упатам посебен апел до војниците, националните чувари и полицајците: секој од вас е еден од нас. Селаните што ги убивате се ваши браќа и сестри. Кога ќе слушнете како човек ви вели да убиете, сетете се на Божјите зборови, „нема да убивате“. Ниту еден војник не е должен да го почитува законот спротивен на Божјиот закон. Во името на Бога, во името на нашиот мачен народ, ве молам, ве молам; во името на Бога ви наредувам да ја прекинете репресијата “.
Тројцата на дрвото со звучникот не беа војници - двајца од нив беа свештеници. Снимката што ја пуштија беше последната проповед на архиепископот Ромеро, објавена еден ден пред неговото убиство, само три години претходно, од рацете на воените војници, од кои двајца беа обучени во ова училиште.
О. Лари Розбо, (убиен во Гватемала на 18 мај 2009 година), Линда Вентимиглија и о. Рој Буржоа, (поранешен мисионер протеран од Боливија, кој подоцна беше екскомунициран од Римокатоличката црква поради неговата поддршка за женска хиротонија) беа осудени на 15-18 месеци затвор за возбудливата драма што ја создадоа таа ноќ. Зборовите на Ромеро се слушаа гласно и јасно, па дури и откако воената полиција пристигна во основата на дрвото и го прекина емитувањето, Рој Буржоа, кој подоцна најде движење за да го затвори училиштето, продолжи да го извикува апелот на Ромеро најгласно што можеше додека не бил соборен до земја, соблечен и уапсен.
Кога се приближуваме до кошмарот на обновената, проширена американска војна во Ирак, мислам на зборовите и примерот на архиепископот Ромеро. Ромеро се усогласи, постојано, со најсиромашните луѓе во Ел Салвадор, дознавајќи за нивната мака, слушајќи ги секој викенд во програмата што ја водеше на салвадорското радио. Со јасна звук, тој проговори во нивно име и го загрози својот живот предизвикувајќи ги елитите, војската и паравоените сили во Ел Салвадор.
Верувам дека треба многу да се потрудиме да ги слушнеме поплаките на луѓето во Ирак и во регионот, вклучително и оние што се приклучија на Исламската држава, во врска со американските политики и војни што радикално влијаеја врз нивните животи и благосостојба во последните три децении. Можеби многу Ирачани кои се борат со силите на Исламската држава го преживеаја угнетувањето на Садам Хусеин кога тој доби ентузијастичка поддршка од САД за време на иранско-ирачката војна во 1980-тите. Многумина можеби се преживеани од бомбардирањето на пустинската бура во САД во 1991 година, кога беа уништени сите електрични постројки низ Ирак. Кога САД инсистираа да воведат ужасни и убиствени економски санкции против Ирак во следните 13 години, овие санкции директно придонесоа за смртта на половина милион деца под петгодишна возраст. Децата што починаа требаше да бидат тинејџери сега; дали некои од борците на Исламска држава се браќа или братучеди на децата кои беа казнети до смрт со економски санкции? Веројатно многумина од овие борци преживеаја инвазија и бомбардирање на Ирак во 2003 година предводена од САД „Шок и стравопочит“ и хаосот што САД одлучија да го создадат потоа, користејќи ја земјата уништена од војната, како некој вид експеримент на слободен пазар; тие ја издржаа репресивната корупција на режимот што САД помогна да се инсталира на местото на Садам.
Обединетите нации треба да го преземат одговорот на Исламската држава, и луѓето треба да продолжат да вршат притисок врз САД и нивните сојузници да го остават одговорот не само на ОН, туку на најдемократското конститутивно тело, Генералното собрание.
Но, соочувајќи се со крвавиот неред што се разви во Ирак и Сирија, мислам дека поттикот на архиепископот Ромеро до војниците од Салвадор се однесува директно на американскиот народ. Да претпоставиме дека овие зборови беа малку препишани: сакам да упатам посебен апел до луѓето во Соединетите држави. Секој од вас е еден од нас. Народите што ги убивате се ваши браќа и сестри. Кога ќе слушнете како некој ви вели да убиете, запомнете ги Божјите зборови: „нема да убиеш“. Ниту еден војник не е должен да го почитува законот спротивен на Божјиот закон. Во името на Бога, во името на нашиот измачен народ, ве молам, ве молам ... ви наредувам да ја прекинете репресијата.
Војната против Исламската држава ќе н dist одвлече од она што САД го направија и го прават за да се создаде дополнителен очај во Ирак и да се пријават нови регрути за Исламската држава. Исламската држава е ехо на последната војна што САД ја започнаа во Ирак, таканаречениот бомбашки напад и инвазија „Шок и стравопочит“. Вонредната состојба не е Исламска држава, туку војна.
Ние во САД мора да се откажеме од нашите поими за исклучителност; признајте ја економската и општествената беда што нашата земја ја предизвика во Ирак; признајте дека ние сме постојано налутена нација нација; бараат да се направат репарации; и најдете драматични, јасни начини да инсистирате да се слушнат зборовите на Ромеро: Стоп за убиството.
Оваа статија за првпат се појави на Telesur English.
Кети Кели (Kathy@vcnv.org) ги координира гласовите за креативна ненасилство (www.vcnv.org)
