Претседателски Гриот

By Мбизо ЧИРАША, World BEYOND War, Јули 2, 2020

ПРЕТСЕДАТЕЛСКИ ГРИОТ

Понекогаш спомените мирисаат на прдеж на диктатор
Ние еднаш се охрабривме на сопствените сенки под сребрената месечина и нашите сенки танцуваа заедно со нас, римавме во кошмарите на хиените и халуцинациите на црни бувови. Нашите желби пловеа заедно со наметки со магла напред и назад во селските зори. Чадот од дрво мирисаше на свеж печен леб. Времето не маѓепса, ги јадевме Вилијам Шекспир и Johnон Дон. Пиевме бокали со лимон на Лангстон Хјуз и Маја Ангелоу.
Лирското виски на Соиинка ги уништи нашите нежни нерви.
Постеливме политика со момчешко однесување и сонувавме за црните петелки и црните Хитлер
Понекогаш времето е тврдоглаво како седен тиранин
Синоќа, комесарите извикуваа слоган и вие испековте јазик на диктаторот. Зелотите ги пееја Кастро и Сталин и вие сваривте социјалистички чудак, претседателот е смрдлив капиталист. Никогаш не реков дека е сатанист. Назад кон селските ноќи, хиените уште се смеат, црни бувови озборуваат, сребрената месечина танцува над претепаните дождови на патеките на нашата земја.

Понекогаш времето смрди како прдеж на диктаторот
Вашата лирска сатира се прикрадуваше на имбецилите од задните врати. Вашите пофални сонети рециклираа самоубиствени ѓаволи и исполирани револуционерни отфрлања
Тогаш, мирисот на свежо измет и мирисот на свежо млеко од виме беа нашите утрински пијалаци и под самракот Месечината некогаш исчезна во земната матка, Јуда, тогаш сонцето го презеде и секој диктатор е Искариот.
Никогаш не реков дека сега сме скитници

Понекогаш времето мириса на умирање на автократ
Mwedzi wagara ndira uyo tigo tigo ndira - месечината некогаш беше кисело млеко сребрено бело и свежо од устата на Боговите и седеше на неговиот претседателски престол на зенитот на ќелавите ридови, а подоцна со текот на времето Месечината беше зрела за да оди wwedzi waora ndira tigo тиго ндира
Понекогаш налетите на ветрот го исвиркаа својот тенор низ пасиштата со слонови треви, ние пеевме по покорната флора Чамупупури ичо… оо чамупури чаенда чамупупури чаџока Чамупупури ичо… оо!

Нашата сиромаштија беше маринирана, забите од жолта пченка се разбрануваа од ненадејно осветлување на земјата, земјата кисна под стискањето на грмотевицата, а потоа Боговите плачеа и пиевме солзи со песна mvura ngainaye tidye makavu, mvura ngainaye tidye makavu. опремени со новогодишни наметки. Диви пчели и зелени бомбардери пееја протести и пофалби. Никогаш не реков дека сме деца на олеснување на сушата.

Понекогаш времето старее како тиранин што седи,
Вечерва одекот на твојата пофална поезија ги надминува анофелите заглавени во уморни градски олуци за да замавтаат со горчлива крв на жители на гето, граѓани на олуци кои тешко го преживуваат тврдата земја на тврдата земја, со груби раце обележани со лузни од августовскиот Армагедон, нивната песочна срцата се наместени гласачки кутии полнети со корупција, чекаа и пееја толку долго.
Чамупупури ичо… оо chamupupuri chaenda
chamupupuri icho… oo chamupupuri chadzoka
Чамупупури ичо..оо