ໂດຍ Andrew Moss
ໃນຍຸກ 1946, George Orwell ອະທິບາຍການລ່ວງລະເມີດພາສາໃນບົດຂຽນຄລາສສິກຂອງລາວ, "Politics and the English Language", declaring famously ວ່າ "ມັນເປັນພາສາທີ່ຫນ້າກຽດແລະບໍ່ຖືກຕ້ອງເພາະວ່າຄວາມຄິດຂອງພວກເຮົາແມ່ນໂງ່, ສໍາລັບພວກເຮົາມີຄວາມຄິດທີ່ໂງ່ຈ້າ. "Orwell ສະຫງວນຄວາມສໍາຄັນທີ່ສຸດສໍາລັບພາສາທາງດ້ານພາສາທີ່ຖືກທໍາລາຍເຊິ່ງລາວເອີ້ນວ່າ" ການປ້ອງກັນຄວາມບໍ່ຖືກຕ້ອງ "ແລະໃນປີທີ່ຜ່ານມາ, ນັກຂຽນອື່ນໆໄດ້ຮັບການວິພາກວິຈານທາງດ້ານການເມືອງເຊັ່ນກັນ. ກັບສະຖານະການຂອງເວລາ.
ການວິພາກວິຈານບາງຢ່າງໄດ້ສຸມໃສ່ພາສາຂອງອາວຸດນິວເຄລຍ, ແລະຂ້ອຍຂໍໂຕ້ຖຽງວ່າພາສານີ້ຄວນເປັນຄວາມກັງວົນໂດຍສະເພາະຕໍ່ພວກເຮົາໃນມື້ນີ້. ຖືກເອີ້ນວ່າ "Nukespeak" ໂດຍການສໍາຄັນຂອງມັນ, ມັນເປັນການສົນທະນາທີ່ມີລະດັບສູງທີ່ຈະບັງຄັບໃຫ້ຜົນສະທ້ອນທາງສິນທໍາຂອງນະໂຍບາຍແລະການກະທໍາຂອງພວກເຮົາ. ມັນເປັນພາສາທີ່ໃຊ້ໂດຍເຈົ້າຫນ້າທີ່ທະຫານ, ຜູ້ນໍາທາງດ້ານການເມືອງແລະຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານນະໂຍບາຍ - ແລະນັກຂ່າວແລະພົນລະເມືອງ. ພາສາດັ່ງກ່າວຈະເຂົ້າໄປໃນການສົນທະນາສາທາລະນະຂອງພວກເຮົາເຊັ່ນ: ຊະນິດທີ່ຮຸກຮານ, ການຮວບຮວມເງົາຕາມວິທີທີ່ພວກເຮົາຄິດກ່ຽວກັບປະຈຸບັນແລະອະນາຄົດຂອງພວກເຮົາ.
ຕົວຢ່າງ, ໃນບົດຂຽນຂອງ New York Times ທີ່ຜ່ານມາ, "ລູກລະເບີດນ້ອຍໆເພີ່ມນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟໃສ່ຄວາມຢ້ານກົວນິວເຄລຍ"ຜູ້ສື່ຂ່າວສອງຄັ້ງ, William J. Broad ແລະ David E. Sanger, ອະທິບາຍການໂຕ້ວາທີທີ່ມີຢູ່ໃນການປົກຄອງຂອງໂອບາມາກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າການທັນສະໄຫມຂອງສານຫນູຂອງພວກເຮົາ, ການປ່ຽນແປງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ລະເບີດປະລະມານູມີຄວາມຖືກຕ້ອງແລະຄວາມສາມາດໃນການ ຜູ້ປະກອບການເພື່ອເພີ່ມຫຼືຫຼຸດລົງຄວາມສາມາດລະເບີດຂອງລູກລະເບີດປະເພດໃດຫນຶ່ງ. ຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນໂຕ້ຖຽງວ່າການປັບປຸງອາວຸດທີ່ທັນສະໄຫມຈະຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການນໍາໃຊ້ພວກເຂົາໂດຍການເພີ່ມຄວາມຂັດແຍ້ງກັບຜູ້ຮຸກຮານທີ່ອາດຈະເປັນຜູ້ຮຸກຮານໃນຂະນະທີ່ຜູ້ວິຈານກ່າວວ່າການຍົກລະດັບລະເບີດຈະເຮັດໃຫ້ການນໍາໃຊ້ຂອງພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ກັບຫົວຫນ້າທະຫານ. ຄວາມສໍາຄັນຍັງກ່າວເຖິງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງໂຄງການທີ່ທັນສະໄຫມ - ເຖິງ $ 1 ພັນຕື້ຖ້າທຸກໆອົງປະກອບທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຖືກນໍາມາພິຈາລະນາ.
ຕະຫຼອດບົດຄວາມ, Broad ແລະ Sanger ກອບບັນຫາເຫລົ່ານີ້ໃນພາສາຂອງ Nukespeak. ໃນປະໂຫຍກດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້, ພວກເຂົາເຈົ້າປະກອບມີສອງ euphemisms: "ແລະຜົນຜະລິດຂອງມັນ, ຜົນບັງຄັບໃຊ້ລະເບີດຂອງລູກລະເບີດສາມາດໄດ້ຮັບການ dialed ຂຶ້ນຫຼືລົງຂຶ້ນກັບເປົ້າຫມາຍ, ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເສຍຫາຍ collateral." euphemisms, "ຜົນຜະລິດ" ແລະ " , "ລົບລ້າງການມີມະນຸດ - ສຽງ, ໃບຫນ້າ - ຈາກສົມຜົນຂອງການເສຍຊີວິດ. ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ຂຽນໄດ້ກໍານົດຄໍາວ່າ "ຜົນຜະລິດ" ເປັນ "ກໍາລັງລະເບີດ", ມີຄວາມເຂົ້າໃຈກັນໃນຄວາມຫມາຍທີ່ມີຄວາມຫມາຍທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ, ເຊັ່ນ: ການຂຸດຄົ້ນຫຼືຜົນກໍາໄລທາງດ້ານການເງິນ, ແລະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງມານຮ້າຍແຮງ. ແລະຄໍາວ່າ "ຄວາມເສຍຫາຍທີ່ເປັນຊັບສິນ" ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກການປະຕິບັດທີ່ຍາວນານ, ການປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ຈາກການພິຈາລະນາໃດໆ.
ປະໂຫຍກນີ້ຍັງປະກອບດ້ວຍລັກສະນະອື່ນຂອງ Nukespeak: ການດູແລຮັກສາທີ່ມີເຄື່ອງມືທີ່ຕາຍແລ້ວ. ມັນເປັນສິ່ງຫນຶ່ງສໍາລັບຄົນທີ່ຈະລົງອຸນຫະພູມຂອງເຮືອນຂອງນາງ; ມັນແມ່ນອີກອັນນຶ່ງທີ່ຈະ "ປະຕິເສດ" ການເສຍຊີວິດຂອງຄວາມຕາຍ. ໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສອນຫຼັກສູດປະລິນຍາຕີກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີຂອງສົງຄາມແລະສັນຕິພາບ, ນັກສຶກສາແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາໃນຫ້ອງຫນຶ່ງຂອງພວກເຮົາວັນນະຄະດີຂອງ Hiroshima ແລະ Nagasaki. ພວກເຮົາອ່ານການປະກາດຂອງປະທານາທິບໍດີ Truman ກ່ຽວກັບການຫຼຸດລົງຂອງລູກລະເບີດປະລໍາມະນູຄັ້ງທໍາອິດ, ການຄົ້ນຄວ້າວິທີທີ່ Truman ໄດ້ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບການເກີດໃຫມ່ຂອງອາວຸດໃຫມ່ແລະການຮ່ວມມືວິທະຍາສາດທີ່ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນ "ຜົນສໍາເລັດອັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງວິທະຍາສາດທີ່ຈັດຕັ້ງໃນປະຫວັດສາດ". ອ່ານບົດເລື່ອງໂດຍນັກຂຽນພາສາຍີ່ປຸ່ນຜູ້ທີ່ບໍລິຫານເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດແລະຍັງສືບຕໍ່ຂຽນ. ຫນຶ່ງໃນຜູ້ຂຽນດັ່ງກ່າວ, Yoko Ota, ມີ narrator ຂອງເລື່ອງສັ້ນຂອງນາງ, "Fireflies," ກັບຄືນຫາ Hiroshima ເຈັດປີຫຼັງຈາກລູກລະເບີດແລະພົບກັບຜູ້ລອດຊີວິດອື່ນໆຂອງລາວ, ລວມທັງເດັກຍິງຫນຸ່ມ, Mitsuko, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ horriblely ໂດຍ atomic ການລະເບີດ. ເຖິງວ່າຈະມີຮູບແບບທີ່ເຮັດໃຫ້ນາງມີຄວາມຮູ້ສຶກເຈັບປວດທາງດ້ານຈິດໃຈ, ນາງ Mitsuko ສະແດງຄວາມແຂງແຮງແລະຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະເຕີບໂຕໄວຂຶ້ນແລະຊ່ວຍຄົນທີ່ກໍາລັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ນັກຈິດຕະສາດແລະນັກຂຽນ Robert Jay Lifton ໄດ້ຂຽນວ່າ, ເຖິງແມ່ນວ່າພາຍໃນເງົາຂອງນິວເຄລຍ, ພວກເຮົາສາມາດຊອກຫາຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະແກ້ໄຂໄດ້ໃນ "ຄວາມປະຫຼາດໃຈຂອງນັກປະຕິວັດ": poet, painter, or revolutionary, ຜູ້ທີ່, kaleidoscope ຂອງ imagination ຂອງເຂົາຈົນກ່ວາສິ່ງທີ່ຄຸ້ນເຄີຍໃຊ້ໃນຮູບແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນທັງຫມົດ. "Lifton ຂຽນຄໍາເຫຼົ່ານີ້ໃນ 1984, ແລະນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນຄວາມຕ້ອງການສໍາລັບການຮ່ວມມືໃນລະດັບດາວເຄາະໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ມື້ນີ້, ເຊັ່ນກ່ອນຫນ້ານີ້, ມັນແມ່ນຈິດຕະນາການແລະ seer ຜູ້ທີ່ສາມາດຮັບຮູ້ສະແດງຂອງມະນຸດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ຫລັງຂອງfaçadeນອນຂອງ Nukespeak ໄດ້. ມັນແມ່ນຈິດຕະນາການແລະຜູ້ທີ່ສາມາດຊອກຫາຄໍາເວົ້າທີ່ວ່າ: ມັນມີຄວາມໂງ່ໃນເຫດຜົນທີ່ເອີ້ນວ່ານີ້ - ແລະວ່າ, ພວກເຮົາມີຄວາມສາມາດໃນການຊອກຫາວິທີອື່ນ.
Andrew Moss, ຈັດຕັ້ງໂດຍ PeaceVoice, ເປັນວິທະຍາໄລທີ່ລັດ California State Polytechnic, Pomona, ບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ສອນຫຼັກສູດ, "ສົງຄາມແລະສັນຕິພາບໃນວັນນະຄະດີ", ສໍາລັບ 10 ປີ.
