ໂດຍ Buddy Bell
ໂອກິນາວາ–ໃນທ້າຍເດືອນຕຸລາ 2015, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ກັບນັກເຄື່ອນໄຫວສັນຕິພາບ Okinawa 3 ຄົນ ແລະນັກເຄື່ອນໄຫວຄວາມສາມັກຄີຂອງອັງກິດ ໃນການທ່ອງທ່ຽວການຕໍ່ຕ້ານທ້ອງຖິ່ນຕໍ່ກັບຖານທັບຂອງສະຫະລັດ. ຫຼັງຈາກຫນຶ່ງຊົ່ວໂມງຂອງການຂັບລົດໄປທາງທິດເຫນືອຈາກເມືອງ Nago, ຂ້າມຮ່ອມພູເລິກແລະອ່າວສີຟ້າສົດໃສ, ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຫາປ່າດົງຫນາແຫນ້ນ, ບ່ອນທີ່ມີສູນຝຶກຊ້ອມສົງຄາມປ່າແຫ່ງດຽວຂອງທະຫານສະຫະລັດ, ຂຶ້ນກັບພາກເຫນືອທີ່ສຸດຂອງເກາະ Okinawa.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາສືບຕໍ່ຂັບລົດໄປ, ເສັ້ນທາງດ່ວນໄດ້ຖືກສະກັດໂດຍກະທັນຫັນໂດຍຍານພາຫະນະທະຫານຂະຫນາດໃຫຍ່ຈໍານວນຫນຶ່ງ, ແລະພວກເຮົາອອກໄປສືບສວນ. ໃນນັ້ນມີລົດຄັນໜຶ່ງເປັນລົດບັນທຸກລົດຫຸ້ມເກາະທີ່ເບິ່ງຄືວ່າມີທະຫານປະມານ 25 ຄົນຢູ່ພາຍໃນ, ບາງຄົນເບິ່ງພວກເຮົາແບບບໍ່ຄິດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໂບກມື ແລະສອງສາມຄົນກໍໂບກມືຄືນ. ພວກເຮົາໄດ້ເບິ່ງທະຫານສອງຄົນອອກໄປ ແລະ ຊີ້ນຳການຈະລາຈອນອ້ອມຂະບວນລົດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ໃນຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າລໍຖ້າເຂົ້າປະຕູຫຼັກຂອງສູນຝຶກຊ້ອມ. ສອງສາມນາທີທີ່ພວກເຮົາຮ້ອງເພງແລະຕີກອງຂອງພວກເຮົາຢູ່ທີ່ປະຕູ. ເມື່ອລົດຄັນທຳອິດໄດ້ເກັບກູ້ສິ່ງກີດຂວາງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຢູ່ປະຕູຮົ້ວ, ທັນທີທັນໃດພາຫະນະທັງໝົດໄດ້ອອກຈາກທາງຫຼວງ ແລະຫາຍໄປໃນສູນຝຶກຊ້ອມ.
ປະກົດການດັ່ງກ່າວເບິ່ງຄືວ່າເປັນເລື່ອງທຳມະດາໃນພາກພື້ນນີ້, ແຕ່ຄວາມເປັນຫ່ວງຢ່າງໜັກໜ່ວງກວ່ານັ້ນແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມຈິງທີ່ວ່າເຮືອບິນທະຫານບິນຕ່ຳກວ່າບ້ານ ແລະທົ່ງນາຂອງປະຊາຊົນ. ຄອບຄົວໜຶ່ງ, ທີ່ຮັກສາເຄື່ອງວັດແທກ decibel ຢູ່ໃນເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເວົ້າວ່າ ບາງຄັ້ງລະດັບສຽງດັງຂຶ້ນເຖິງ 100 ເດຊິແບນ ແລະ ບາງຄັ້ງໃບໜ້າຂອງນັກບິນຈະເຫັນໄດ້. ລະເບີດຂອງຄວາມຮ້ອນຈາກເຄື່ອງບິນແລະກິ່ນຂອງເຊື້ອໄຟໄດ້ລະຄາຍເຄືອງຄວາມຮູ້ສຶກເພີ່ມເຕີມ.
ກອງທັບອາກາດສະຫະລັດມີແຜນຈະສ້າງເຮືອບິນເຮລິຄອບເຕີໃໝ່ 150 ໜ່ວຍໃນປ່າເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຂໍ້ຕົກລົງທີ່ຈະມອບເນື້ອທີ່ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງສູນຝຶກຊ້ອມຄືນໃຫ້ຍີ່ປຸ່ນ. ແຕ່, ຢູ່ເຄິ່ງກາງຂອງສະຖານທີ່ helipad ທີ່ສະເຫນີເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນ Takae, ບ້ານທີ່ມີປະຊາຊົນຫນ້ອຍກວ່າ 46 ຄົນ. ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຈະທົນທຸກກັບການຈະລາຈອນທາງອາກາດທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນທີ່ແນ່ນອນວ່າຈະສົ່ງຜົນຖ້າ helipads ຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງອຸປະຕິເຫດ - ມີຢ່າງຫນ້ອຍ 1972 ອຸປະຕິເຫດເຮືອບິນນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1959, ແລະໃນປີ 2 ຍົນບັນທຸກລູກສອນໄຟ 17 ລູກໄດ້ຕົກເຂົ້າໄປໃນໂຮງຮຽນ, ເຮັດໃຫ້ມີຜູ້ເສຍຊີວິດ 200 ຄົນແລະ XNUMX ບາດເຈັບ.
ໃນປັດຈຸບັນ, ກອງທັບອາກາດໄດ້ມີເຄື່ອງຫຼິ້ນໃຫມ່, ຍົນເຮລິຄອບເຕີ MV-22 Osprey, ໄດ້ມີນັກບິນຝຶກຫັດເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍອອກໄປຝຶກຊ້ອມ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, Osprey ໄດ້ສ້າງບັນທຶກຄວາມປອດໄພທີ່ຫນ້າເສີຍໆເມື່ອທຽບກັບຮຸ່ນກ່ອນຫນ້ານີ້, ແລະສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມສົດໃສດ້ານຂອງອຸປະຕິເຫດແມ່ນຄວາມບໍ່ສະຫງົບຫຼາຍສໍາລັບຊາວບ້ານແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ວ່າໃບພັດຂອງມັນໄດ້ຖືກອອກແບບໂດຍສະເພາະເພື່ອທໍາລາຍຜົນກະທົບແລະກະແຈກກະຈາຍຢູ່ທາງຂ້າງ, ຫ່າງຈາກນັກບິນ. . ຄຸນສົມບັດ “ຄວາມປອດໄພ” ນີ້ຈະບໍ່ປອດໄພສຳລັບຜູ້ຢືນຢູ່ຂ້າງໜ້າ.
ຊາວເມືອງ Takae ຍັງເຊື່ອວ່າກອງທັບສະຫະລັດຢາກໃຊ້ບ້ານຂອງພວກເຂົາເປັນສ່ວນຫນຶ່ງໃນການຝຶກຊ້ອມ, ເປັນຄວາມຄິດທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍຫຼັງຈາກໄດ້ພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສົງຄາມຫວຽດນາມ. ໃນເວລານັ້ນ, ກອງທັບອາເມລິກາໄດ້ສ້າງໝູ່ບ້ານ “ເໝືອງ” ໃນປ່າ ແລະ ໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ຊາວ Takae ອາຍຸພຽງ XNUMX ປີ ໃສ່ຊຸດສີດຳ ແລະ ສືບຕໍ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ທີ່ໝັ້ນຂອງ ຫວຽດນາມ. ພວກທີ່ຢູ່ອາໄສຖືກຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການໂຈມຕີແບບເຍາະເຍີ້ຍຈາກບ້ານ.
ດຽວນີ້, ຊາວເມືອງ Takae ແລະນັກເຄື່ອນໄຫວຄວາມສາມັກຄີຈາກພາກສ່ວນອື່ນໆຂອງ Okinawa ຮັກສາ 2 ຄ້າຍປະທ້ວງທີ່ກີດຂວາງເສັ້ນທາງເຂົ້າໄປຫາສອງບ່ອນກໍ່ສ້າງ helipad. ປະຕູທາງເຂົ້າອີກ 2 ຊັ້ນຂອງເຮລິຄອບເຕີທີ່ສ້າງແລ້ວ 24 ແຫ່ງແມ່ນຖືກປິດກັ້ນຢ່າງຖາວອນໂດຍມີລົດບັນທຸກທີ່ຈອດຢູ່ອ້ອມຮອບດ້ວຍໂຄງສ້າງເຫຼັກປະເພດໜຶ່ງ. ຢ່າງໜ້ອຍມີນັກເຄື່ອນໄຫວສອງສາມຄົນເບິ່ງເສັ້ນທາງໄປສູ່ເຮືອບິນເຮລິຄອບເຕີທີ່ຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດ XNUMX ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້, ເລື້ອຍໆໃນການໝູນວຽນ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ພາຫະນະກໍ່ສ້າງຍັງບໍ່ສາມາດເຂົ້າສູ່ຖະໜົນຫົນທາງເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດການກໍ່ສ້າງສະໜາມບິນ.
ໃນມື້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄປຢ້ຽມຢາມ camp ປະທ້ວງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບອາຈານ Kosuzu, ຈາກມະຫາວິທະຍາໄລ Ryukyu. ປົກກະຕິແລ້ວນາງໃຊ້ເວລາທ້າຍອາທິດຂອງນາງຢູ່ທີ່ບ່ອນພັກເຊົາ Takae. ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານພູມສາດອາເມລິກາເຫນືອ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນພາກພື້ນ Caribbean, ນາງກ່າວວ່າການເຄື່ອນໄຫວ Takae ດຶງເອົາແຮງບັນດານໃຈຫຼາຍຈາກການຕໍ່ສູ້ໃນຊຸມປີ 1990 ທີ່ສິ້ນສຸດການຝຶກອົບຮົມທະຫານຂອງສະຫະລັດໃນເກາະ Puerto Rican ຂອງ Vieques.
"ຫນຶ່ງໃນຜູ້ໂຄສະນາ Puerto Rican ໄດ້ມາ Okinawa ເພື່ອຊ່ວຍພວກເຮົາປິດລ້ອມຖານທັບອາກາດ Futenma ກັບຄືນໄປບ່ອນໃນປີ 1995. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຄວາມສໍາພັນຂອງສະຫະລັດກັບ Okinawa ຍັງເປັນການເປັນອານານິຄົມປະເພດຫນຶ່ງ."
ເປົ້າໝາຍຂອງຂ້ອຍໃນການເດີນທາງໄປ Okinawa ແມ່ນເພື່ອບອກຄົນອື່ນໆໃນສະຫະລັດກ່ຽວກັບຄວາມເປັນຈິງນັ້ນ, ກ່ຽວກັບພື້ນຖານທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ຢູ່ໃນທີ່ດິນທີ່ຖືກ expropried ບັງຄັບ. ດ້ວຍຄວາມວຸ້ນວາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ຈາກຝ່າຍໂອກິນນາວາແລະຈາກຝ່າຍອາເມລິກາ, ພວກເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ສະຫະລັດມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍກວ່າເກົ່າໃນການຮັກສາຖານທັບຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ແທນທີ່ຈະປິດພວກເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່.
Buddy Bell ປະສານງານ Voices ສໍາລັບ Creative Nonviolence (wwwvcnvorg)
ຕອບ 3
ໃນຖານະເປັນ Puerto Rican, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ Okinawans ໄດ້ຜ່ານໄປ. ກອງທັບສະຫະລັດອອກຈາກໂອກິນາວາ!
ອາເມຣິກາບໍ່ມີເຫດຜົນຫຍັງທີ່ຈະຢູ່ໃນເກາະຂອງພວກເຂົາ ແລະຊາວອາເມຣິກັນຕ້ອງຢືນຢັດໃຫ້ເອົາກຳລັງປະກອບອາວຸດທັງໝົດຂອງພວກເຮົາກັບບ້ານ! ສົງຄາມທັງໝົດເຫຼົ່ານັ້ນ ອີຣັກ ແລະ ອື່ນໆ ແມ່ນເສຍນໍ້າມັນ ແລະ ເປັນການຕ້ານທານ ເພາະບໍ່ມີໃຜໃນອາເມຣິກາປອດໄພກວ່າ ເພາະພວກມັນ ແລະ ນັ້ນລວມເຖິງການກະທຳທີ່ເກີດໄພພິບັດທັງໝົດເຊັ່ນກັນ! ຊາວອາເມລິກາຕ້ອງຢູ່ບ້ານສ້າງຂົວຕໍ່ປະເທດຂອງພວກເຮົາແລະສ້າງຄວາມສາມາດດ້ານອຸດສາຫະກຳຂອງພວກເຮົາຄືນໃໝ່ເພື່ອຢຸດການຊື້ຈາກຈີນແລະເຮັດໃຫ້ແຮງງານອາເມລິກາກັບຄືນມາເຮັດວຽກ! ພວກເຮົາຕ້ອງການວຽກເຮັດງານທໍາຢູ່ທີ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໃນ Okanawa ຫຼືປະເທດອື່ນໆ!
ພວກເຮົາຄວນຈະອອກຈາກ Okinawa. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າມັນເປັນເກາະຂະຫນາດນ້ອຍແລະສວຍງາມແລະທະຫານຂອງພວກເຮົາສ້າງຄວາມເສຍຫາຍພຽງແຕ່ໂດຍການມີມັນ. ມັນເປັນການຜິດຢ່າງສິ້ນເຊີງທີ່ຈະເອົາພື້ນທີ່ທໍາມະຊາດເພີ່ມເຕີມສໍາລັບການນໍາໃຊ້ທາງທະຫານໃນ Okinawa. ດຽວນີ້ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ທະຫານຂອງພວກເຮົາຈະອອກຈາກ Okinawa ໄປໃຫ້ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.