ໂດຍໂຈເຊັບ Essertier, ສິງຫາ 19, 2019
ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນບົດສະຫຼຸບຂອງສະພາບການກ່ຽວກັບການຍົກເລີກການວາງສະແດງທີ່ມີສິດ "ການວາງສະແດງການຂາດເສລີພາບໃນການສະແດງອອກ: ພາກທີ II," ເຊິ່ງເປີດໃຫ້ເບິ່ງເປັນເວລາສາມມື້ທີ່ Aichi Triennale ໃນ Nagoya, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ຈົນກ່ວານັກວິທະຍາສາດ ສົບຜົນສໍາເລັດໃນການປິດມັນ. ຫົວຂໍ້ຂອງງານວາງສະແດງເປັນພາສາຍີ່ປຸ່ນແມ່ນ Hyōgen no jiyū: sono ໄປ (ມັກຈະຖືກແປເປັນ "ຫຼັງຈາກເສລີພາບໃນການສະແດງອອກ"). Sono ໄປ ຫຼື“ ຫລັງຈາກນັ້ນ” ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຄະນະ ກຳ ມະການຈັດຕັ້ງ Aichi Triennale ມີຈຸດປະສົງເພື່ອບໍ່ລືມງານວາງສະແດງທີ່ຖືກກວດກາໃນເມື່ອກ່ອນ. ຂ້ອຍແປ sono ໄປ ເປັນ“ ພາກທີ 2” ໃນຄວາມ ໝາຍ ທີ່ວ່າພາສາຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຖືກມອບໃຫ້, ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວ, ແມ່ນໂອກາດທີສອງທີ່ຈະເຫັນຜົນງານເຫລົ່ານີ້.
ໜຶ່ງ ໃນຜົນງານທີ່ລວມຢູ່ໃນຊຸດສະສົມນັ້ນແມ່ນປື້ມ "ສາວຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ, " ເຊິ່ງເອີ້ນວ່າ "ຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ". ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທີສອງທີ່ມັນຖືກສະກັດກັ້ນພາຍຫຼັງພຽງ 3 ວັນ. ຄັ້ງທໍາອິດແມ່ນຢູ່ໂຕກຽວໃນ 2015. ນີ້ "ຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ" ຄວາມຮູ້ສຶກ ultranationalist offended ຫຼາຍກ່ວາອື່ນໆ.
ຂ້ອຍໄດ້ຂຽນບົດລາຍງານຕໍ່ໄປນີ້ໃນແບບ ຄຳ ຖາມແລະ ຄຳ ຕອບ. ສອງສາມ ຄຳ ຖາມ ທຳ ອິດແມ່ນງ່າຍຕໍ່ການຕອບ, ແຕ່ ຄຳ ຖາມສຸດທ້າຍແມ່ນຍາກຫຼາຍແລະດັ່ງນັ້ນ ຄຳ ຕອບຂອງຂ້ອຍກໍ່ຍາວກວ່າ.
ຖາມ: ຜູ້ໃດຍົກເລີກການວາງສະແດງແລະຍ້ອນຫຍັງ?
A: ເຈົ້າເມືອງ Aichi, Hideaki OMURA, ໄດ້ຍົກເລີກມັນ, ຫຼັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ ຕຳ ໜິ ຕິຕຽນຢ່າງ ໜັກ ຕໍ່ທ່ານ Takashi KAWAMURA, ເຈົ້າຄອງນະຄອນ Nagoya. ເຈົ້າຄອງນະຄອນ Kawamura ແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນບັນດານັກປະຕິເສດທີ່ໂຫດຮ້າຍສາກົນຂອງຍີ່ປຸ່ນແລະນັກການເມືອງຜູ້ທີ່ໃສ່ນ້ ຳ ມັນເຊື້ອໄຟຫຼາຍທີ່ສຸດໃນແປວໄຟແຫ່ງຄວາມໂກດແຄ້ນແຫ່ງຊາດຕໍ່ການວາງສະແດງ. ທ່ານກ່າວວ່າຫ້ອງການຂອງທ່ານຈະ ດຳ ເນີນການສືບສວນໃນທັນທີທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດ“ ອະທິບາຍໃຫ້ຄົນຟັງກ່ຽວກັບວຽກງານທີ່ຈະສະແດງອອກ”. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ການວາງສະແດງຈະ ພຽງແຕ່ ໄດ້ຢຽບຍ່ ຳ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນຍີ່ປຸ່ນທີ່ປະຕິເສດປະຫວັດສາດ. ການຕັດສິນໂດຍສາຍຍາວແລະການຮ້ອງຂໍໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວພັກເຊົາພຽງແຕ່ 20 ນາທີ, ຊາວຍີ່ປຸ່ນຫຼາຍຄົນໄດ້ຕ້ອນຮັບການວາງສະແດງ. ມັນບໍ່ໄດ້ຢຽບຍ່ ຳ ຂອງເຂົາເຈົ້າ ຄວາມຮູ້ສຶກແນ່ນອນ.
ບາງຄົນໃນ Nagoya ຍັງເວົ້າວ່າຜູ້ອໍານວຍການສິລະປະ Daisuke TSUDA ໄດ້ເລື່ອນໄປຢ່າງໄວວາ. ນີ້ອາດຈະແມ່ນຄວາມຈິງ, ແຕ່ລັດຖະບານແຂວງ Aichi ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ລາວໄດ້ເຮັດວຽກວາງແຜນການວາງສະແດງດັ່ງກ່າວແມ່ນຖືກຂົ່ມຂູ່ໂດຍລັດຖະບານກາງໃນໂຕກຽວ. ພວກເຂົາໄດ້ຖືກເຕືອນວ່າເງິນທຶນຂອງພວກເຂົາຈາກລັດຖະບານກາງສາມາດຖືກຕັດລົງຖ້າພວກເຂົາ ດຳ ເນີນການຕໍ່ໄປ.
ຖາມ: ມີຄົນຖືກຈັບບໍ?
A: ມີ ຂ່າວລາຍງານວ່າ ຕຳ ຫຼວດໄດ້ຈັບຕົວຜູ້ກ່ຽວ ຜູ້ທີ່ຂົ່ມຂູ່ການຈູດໄຟ. ຕຳ ຫຼວດກ່າວວ່າ“ ຂໍ້ຄວາມທີ່ຂຽນດ້ວຍມືທີ່ສົ່ງແຟ້ມມາຂູ່ວ່າຈະຈູດໄຟໃສ່ຫໍພິພິທະພັນໂດຍໃຊ້ນ້ ຳ ມັນອາຍແກັສ, ໂດຍປະຕິເສດການໂຈມຕີໄຟ ໄໝ້ ເຮືອນຢູ່ໃນສະຕູດິໂອ Kyoto Animation Co.” ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຜູ້ປະທ້ວງຫຼາຍຄົນໄດ້ກ່າວວ່າ, ຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ໃນຄຸ້ມຄອງດູແລຂອງ ຕຳ ຫຼວດແມ່ນຜູ້ທີ່ຂົ່ມຂູ່ການຈູດໄຟ.
ຖາມ: ເປັນຫຍັງຄະນະ ກຳ ມະການຈັດຕັ້ງ Aichi Triennale ບໍ່ພຽງແຕ່ສາມາດຈັດງານວາງສະແດງສິນຄ້າຄືນ ໃໝ່ ເທົ່ານັ້ນ? ສິ່ງທີ່ຕ້ອງເຮັດ?
A: ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງ OGURA Toshimaru, ອາຈານຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Toyama ແລະສະມາຊິກຂອງຄະນະ ກຳ ມະການຈັດຕັ້ງ (Jikkō iinkai), ຄວາມກົດດັນທີ່ມີປະສິດຕິຜົນສູງສຸດຈະແມ່ນບັນດານັກສິລະປິນແລະນັກວິຈານສິນລະປະເປັນ ຈຳ ນວນຫຼວງຫຼາຍໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນແລະທົ່ວໂລກແບ່ງປັນຄວາມຄິດເຫັນຂອງພວກເຂົາ, ຢືນຢັນ ສຳ ລັບລັດຖະບານແຂວງ Aichi ວ່າງານວາງສະແດງຄັ້ງນີ້ປະກອບດ້ວຍສິ້ນສິລະປະທີ່ມີຄຸນນະພາບທີ່ປະຊາຊົນມີສິດເຫັນ. ນີ້ແມ່ນຈຸດທີ່ຄະນະ ກຳ ມະການຈັດຕັ້ງເນັ້ນ ໜັກ ຢູ່ກ ເວັບໄຊທ໌ທີ່ໃຫ້ ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບກິດຈະ ກຳ ຂອງພວກເຂົາ. ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງທັດສະນະດັ່ງກ່າວແມ່ນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນ ຄຳ ວ່າ“ ເພື່ອຄວາມສາມັກຄີລະຫວ່າງນັກສິລະປິນເພື່ອນຂອງພວກເຂົາ” ທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນ ໜັງ ສື ເວັບໄຊພາສາອັງກິດ Aichi Triennale, ບ່ອນທີ່ທ່ານ Tsuda ປຶກສາຫາລືການຕັດສິນໃຈ ປິດງານວາງສະແດງ.
ແນ່ນອນ, ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງກຸ່ມພົນລະເມືອງໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນແລະຂອງປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ນອກປະເທດຍີ່ປຸ່ນກໍ່ອາດຈະມີຜົນກະທົບເຊັ່ນກັນ. ຫລາຍສິບ ຄຳ ຖະແຫຼງຮ່ວມແລະ ຄຳ ຮ້ອງຟ້ອງໄດ້ອອກມາ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການວາງສະແດງສິນຄ້າຄືນ ໃໝ່. Triennale ຈະ ດຳ ເນີນຕໍ່ໄປຈົນເຖິງເດືອນຕຸລາ, ສະນັ້ນ“ ການວາງສະແດງທີ່ຂາດເສລີພາບໃນການສະແດງອອກ: ພາກທີ II” ອາດຈະມີຊີວິດຢູ່. ສິ່ງທີ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເຮັດໃຫ້ສິ່ງນີ້ຫັນມາແມ່ນການຮຽກຮ້ອງຈາກປະຊາຊົນຢ່າງແຂງແຮງທັງພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ.
ກົງກັນຂ້າມກັບບົດລາຍງານຂອງນັກຂ່າວສື່ມວນຊົນມະຫາຊົນ, ເຊິ່ງໄດ້ລາຍງານໂດຍທັນທີວ່າພິທີດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກຍົກເລີກຄືກັບເວົ້າວ່ານັກຊ່ຽວຊານດ້ານສຸຂະພາບໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ, ກຸ່ມພົນລະເມືອງ Nagoya ຕ່າງໆໄດ້ຕໍ່ສູ້ທຸກໆມື້ເພື່ອຄວາມຈິງທາງປະຫວັດສາດກ່ຽວກັບການຄ້າມະນຸດເຖິງແມ່ນວ່າດຽວນີ້, ສືບຕໍ່ການຕໍ່ສູ້ທີ່ຍາວນານຂອງພວກເຂົາ. . ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ປະກອບມີ ເຄືອຂ່າຍທີ່ບໍ່ແມ່ນສົງຄາມ (Fusen e ບໍ່ມີເຄືອຂ່າຍ), the ສະມາຄົມແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນ ໃໝ່ (Shin Nihon fujin no kai), ຄະນະ ກຳ ມະການບໍລິຫານງານປະຕິບັດງານ Tokai 100 ປີຫຼັງຈາກທີ່ມີການຄັດຕິດເອກະສານອ້າງອີງຂອງເກົາຫຼີ (Kankoku heigō 100-nen Tōkaikōdōjikkō iinkai), ຄະນະ ກຳ ມະການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ສຳ ລັບແມ່ຍິງຖືກທາລຸນທາງເພດໂດຍອະດີດທະຫານຍີ່ປຸ່ນ (Kyū Nihon gun ni yoru seiteki higai josei wo sasaeru kai), ພາລະກິດທີ່ທັນສະ ໄໝ ໄປປະເທດເກົາຫຼີ: Aichi (Gendai no chōsentsūshin shi Aichi), ແລະ ຄະນະ ກຳ ມະການໃນການກວດກາຖະແຫຼງການຂອງເຈົ້າເມືອງ Kawamura Takashi ກ່ຽວກັບການຂ້າທາດ Nanking (Kawamura Shichō 'Nankin gyakusatsu hitei' hatsugen wo tekkai saseru kai). ນີ້ແມ່ນ ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບກຸ່ມນີ້.
ຄະນະ ກຳ ມະການບໍລິຫານງານຂອງ Tokai ປະຕິບັດງານ 100 ປີຫຼັງຈາກທີ່ມີການຄັດຕິດເອກະສານອ້າງອີງຂອງເກົາຫຼີໄດ້ຢູ່ໃນແຖວ ໜ້າ ຂອງການປະທ້ວງຕາມຖະ ໜົນ ເພື່ອສັນຕິພາບໃນແຫຼມເກົາຫຼີແລະຕໍ່ຕ້ານການປາກເວົ້າທີ່ກຽດຊັງຂອງເກົາຫຼີ. ພວກເຂົາສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການບັນຍາຍແລະຮູບເງົາ, ແລະປີນີ້ໄດ້ ນຳ ພາການທ່ອງທ່ຽວປະຫວັດສາດໄປປະເທດເກົາຫຼີໃຕ້. ພວກເຂົາຈະສະແດງຮູບເງົາຈາກເກົາຫຼີໃຕ້ “ ຂ້ອຍສາມາດເວົ້າ” ໃນ 25th ຂອງເດືອນນີ້. ພວກເຂົາແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນບັນດາກຸ່ມຕົ້ນຕໍທີ່ໄດ້ລິເລີ່ມຈັດຕັ້ງການປະທ້ວງປະ ຈຳ ວັນທີ່ສູນສິລະປະ Aichi.
ໝວດ Aichi ຂອງສະມາຄົມແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນ ໃໝ່ ໄດ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການຊຸມນຸມປະ ຈຳ ປີ ສຳ ລັບແມ່ຍິງ, ການບັນຍາຍກ່ຽວກັບບັນຫາສົງຄາມແລະສິດທິຂອງແມ່ຍິງ, ກອງປະຊຸມດ້ານການສຶກສາ ສຳ ລັບໄວລຸ້ນ, ແລະກິດຈະ ກຳ ສາມັກຄີ ສຳ ລັບ ເກົາຫລີໃຕ້ ການປະທ້ວງວັນພຸດ ເຊິ່ງຈັດຂື້ນທຸກໆອາທິດຕໍ່ ໜ້າ ສະຖານທູດຍີ່ປຸ່ນ. ສະມາຄົມແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນ ໃໝ່ ແມ່ນອົງການຈັດຕັ້ງໃຫຍ່ທົ່ວປະເທດທີ່ເຜີຍແຜ່ຈົດ ໝາຍ ຂ່າວທັງເປັນພາສາຍີ່ປຸ່ນແລະພາສາອັງກິດ, ແລະ Aichi Chapter ກໍ່ເຜີຍແຜ່ຈົດ ໝາຍ ຂ່າວເປັນພາສາຍີ່ປຸ່ນ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Tokai Action ຂ້າງເທິງ, ພວກເຂົາແມ່ນຢູ່ໃນອັນດັບຕົ້ນໆຂອງການຕໍ່ສູ້ເພື່ອສຶກສາອົບຮົມປະຊາຊົນກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດຂອງຍີ່ປຸ່ນ, ແຕ່ພວກເຂົາມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະສຸມໃສ່ມັນເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງປະຫວັດສາດຂອງແມ່ຍິງ.
ຖາມ: ເປັນຫຍັງເຫດການນີ້ຈຶ່ງ ສຳ ຄັນ?
A: ໃຫ້ພວກເຮົາເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຊ່າງແກະສະຫຼັກສອງຄົນທີ່ສ້າງຮູບປັ້ນຮູບສາວສາວສັນຕິພາບ, ທ່ານ Kim Eun-sung ແລະນາງ Kim Seo-kyung. Kim Eun-sung ສະແດງຄວາມແປກໃຈ ໃນປະຕິກິລິຍາກັບຮູບປັ້ນຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. “ ສ່ວນໃດຂອງຮູບປັ້ນສາວ ໜຶ່ງ ທີ່ ກຳ ລັງ ທຳ ຮ້າຍຍີ່ປຸ່ນ? ມັນແມ່ນຮູບປັ້ນທີ່ມີຂໍ້ຄວາມສະຫງົບແລະເພື່ອສິດຂອງແມ່ຍິງ”. ລາວເວົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ "ຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ," ຫຼືບາງຄັ້ງກໍ່ແມ່ນ "ຮູບປັ້ນສັນຕິພາບຂອງເດັກຍິງ." ຈິງໃຈ ຄຳ ຂໍໂທດຈາກຍີ່ປຸ່ນ, ໂດຍສະເພາະຈາກລັດຖະບານ, ຈະເປັນຂັ້ນຕອນຂອງການສ້າງຄວາມປອງດອງ. ແຕ່ມັນເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງທີ່ຈະຈື່, ການບັນທຶກຄວາມໂຫດຮ້າຍແລະຮຽນຮູ້ຈາກມັນບໍ? “ ໃຫ້ອະໄພແຕ່ຢ່າລືມ” ແມ່ນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກການຄ້າມະນຸດແລະຜູ້ທີ່ເອົາໃຈໃສ່ສາເຫດຂອງເຂົາເຈົ້າເພື່ອຈຸດປະສົງໃນການປ້ອງກັນຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດໃນອະນາຄົດ.
ແນ່ນອນວ່າຊາວຍີ່ປຸ່ນບໍ່ແມ່ນຄົນດຽວໃນໂລກທີ່ເຄີຍ ທຳ ການຄ້າຂາຍບໍລິການທາງເພດ, ຫຼືຜູ້ດຽວທີ່ກໍ່ຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດ, ຫຼືແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມປົກປ້ອງສຸຂະພາບຂອງຜູ້ຊາຍທະຫານໂດຍການຄວບຄຸມການຄ້າປະເວນີ. ການຄວບຄຸມການຄ້າປະເວນີຂອງລັດເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງທະຫານໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນເອີຣົບໃນໄລຍະການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. (ເບິ່ງ ໜ້າ ທີ 18 ຂອງ ທ່ານຮູ້ຈັກແມ່ຍິງທີ່ສະບາຍຂອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນບໍ? ໂດຍ Kong Jeong-sook, ຫໍເອກະລາດແຫ່ງເກົາຫຼີ, 2017). ກິດຈະການຕິດພະຍາດຕິດຕໍ່ຂອງ 1864 ອະນຸຍາດໃຫ້ ຕຳ ຫຼວດ“ ສິນລະ ທຳ” ໃນປະເທດອັງກິດບັງຄັບໃຫ້ແມ່ຍິງທີ່ພວກເຂົາຖືກລະບຸວ່າເປັນໂສເພນີໃຫ້ສົ່ງໄປກວດສຸຂະພາບທີ່ໂຫດຮ້າຍແລະດູຖູກ. ຖ້າແມ່ຍິງຖືກກວດພົບວ່າເປັນໂລກປອດແຫ້ງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ລົງທະບຽນຢ່າງເປັນທາງການແລະອອກໃບຢັ້ງຢືນທີ່ລະບຸວ່າລາວເປັນໂສເພນີທີ່ສະອາດ.” (ເບິ່ງ Endnote 8 ຂອງ ທ່ານຮູ້ຈັກແມ່ຍິງທີ່ສະບາຍຂອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນບໍ? ຫຼື p. 95 ຂອງ ໂສເພນີຂອງເພດ ສຳ ພັນ, 1995, ໂດຍ Kathleen Barry).
ການຄ້າມະນຸດ
ການຄ້າມະນຸດ ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງການໄດ້ຮັບຄວາມເພິ່ງພໍໃຈທາງເພດຊະນິດ ໜຶ່ງ ໃນວິທີທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເຈັບໃຈ - ເພີດເພີນໄປກັບຄວາມສຸກທາງຮ່າງກາຍໂດຍທີ່ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງຄົນອື່ນ. ມັນແມ່ນ "ການຄ້າມະນຸດເພື່ອຈຸດປະສົງການຂູດຮີດທາງເພດ, ລວມທັງການເປັນຂ້າທາດທາງເພດ. ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຖືກບັງຄັບ, ດ້ວຍວິທີການຕ່າງໆ, ໃນສະຖານະການທີ່ຂື້ນກັບຜູ້ຄ້າຂາຍຂອງພວກເຂົາແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າຄ້າຂາຍເພື່ອໃຫ້ບໍລິການທາງເພດແກ່ລູກຄ້າ”. ໃນໂລກປັດຈຸບັນນີ້, ໃນຫລາຍໆປະເທດ, ນີ້ແມ່ນອາຊະຍາ ກຳ, ດັ່ງທີ່ມັນຄວນຈະເປັນ. ບໍ່ແມ່ນການ ຕຳ ນິທີ່ວາງໄວ້ທີ່ຕີນຂອງໂສເພນີຫລືຜູ້ເຄາະຮ້າຍທີ່ຖືກຄ້າຂາຍທາງເພດ, ແລະຍັງມີການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ ດຳ ເນີນຄະດີຕໍ່ຜູ້ທີ່ຈ່າຍເງິນ ສຳ ລັບການຮ່ວມເພດກັບຄົນທີ່ຕົກເປັນທາດ, ຫລືຜູ້ທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກນີ້.
ອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ແມ່ຍິງທີ່ສະດວກສະບາຍ" ແມ່ນແມ່ຍິງທີ່ຖືກຄ້າປະເວນີແລະຖືກບັງຄັບໃຫ້ເປັນ "ໂສເພນີເປັນຂ້າທາດທາງເພດຂອງກອງທັບຍິ່ປຸ່ນໃນໄລຍະກ່ອນກ່ອນແລະໃນຊ່ວງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2." (ເບິ່ງ Caroline Norma) ແມ່ຍິງທີ່ສະດວກສະບາຍຂອງຍີ່ປຸ່ນແລະການເປັນຂ້າທາດທາງເພດໃນໄລຍະສົງຄາມຈີນແລະປາຊີຟິກ, 2016). ປະເທດຍີ່ປຸ່ນມີອຸດສະຫະ ກຳ ຄ້າມະນຸດພາຍໃນປະເທດຂະ ໜາດ ໃຫຍ່ ໃນ 1910s ແລະ 1920s, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຫຼາຍໆປະເທດອື່ນໆ, ແລະການປະຕິບັດໃນອຸດສາຫະ ກຳ ນັ້ນໄດ້ວາງພື້ນຖານ ສຳ ລັບການຄ້າປະເວນີຂອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນ, ລະບົບ "ແມ່ຍິງທີ່ສະບາຍ" ໃນລະບົບ 1930s ແລະ 1940s, ອີງຕາມ Caroline Norma. ປື້ມຂອງນາງສະ ເໜີ ບັນຊີທີ່ ໜ້າ ຕົກໃຈຂອງການກະ ທຳ ທີ່ໂຫດຮ້າຍຂອງການຄ້າມະນຸດໂດຍທົ່ວໄປ, ບໍ່ພຽງແຕ່ປະເພດສະເພາະຂອງການຄ້າມະນຸດທີ່ພົວພັນກັບລັດຖະບານແຫ່ງອານາຈັກຍີ່ປຸ່ນເທົ່ານັ້ນ. ນີ້ແມ່ນບັນຫາໃຫຍ່ເພາະວ່າການຄ້າມະນຸດແມ່ນຜິດກົດ ໝາຍ ແລ້ວກ່ອນທີ່ອານາຈັກຍີ່ປຸ່ນຈະເລີ່ມເຂົ້າໄປໃນອຸດສະຫະ ກຳ ເພື່ອຮັບໃຊ້ເປົ້າ ໝາຍ ຂອງ "ສົງຄາມທັງ ໝົດ" ຂອງພວກເຂົາເຊິ່ງກາຍເປັນ ຈໍານວນທັງຫມົດ ສົງຄາມສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບບາງກອງທະຫານທີ່ມີຮູບຮ່າງສູງທີ່ສຸດຂອງໂລກ, ໂດຍສະເພາະຫຼັງຈາກ 7 ເດືອນທັນວາ 1941.
ປື້ມຂອງ Norma ຍັງເນັ້ນ ໜັກ ເຖິງຄວາມສັບສົນຂອງລັດຖະບານສະຫະລັດໃນຄວາມງຽບສະຫງັດຫລັງສົງຄາມອ້ອມຮອບບັນຫາໂດຍການເບິ່ງໃນຂອບເຂດທີ່ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ລັດຖະບານສະຫະລັດຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມໂຫດຮ້າຍປ່າແຕ່ເລືອກທີ່ຈະບໍ່ ດຳ ເນີນຄະດີ. ປະເທດຍີປຸ່ນໄດ້ຖືກຄອບຄອງໂດຍກອງທັບສະຫະລັດຫລັງຈາກສົງຄາມແລະສານທະຫານສາກົນ ສຳ ລັບເຂດຕາເວັນອອກໄກ (AKA,“ ຄະດີອາຍາສົງຄາມໂຕກຽວ”) ຖືກຈັດຂື້ນໂດຍຊາວອາເມລິກາ, ໂດຍແນ່ນອນ, ແຕ່ກໍ່ແມ່ນຊາວອັງກິດແລະອົດສະຕາລີ. ຮູບພາບບາງສ່ວນຂອງແມ່ຍິງທີ່ສະດວກສະບາຍໃນພາສາເກົາຫຼີ, ຈີນແລະອິນໂດເນເຊຍທີ່ຖືກຈັບໂດຍກອງ ກຳ ລັງພັນທະມິດໄດ້ຖືກພົບເຫັນຢູ່ ສຳ ນັກງານການບັນທຶກສາທາລະນະໃນລອນດອນ, ຫໍສະ ໝຸດ ແຫ່ງຊາດຂອງສະຫະລັດແລະອະນຸສອນສົງຄາມອົດສະຕາລີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມຈິງທີ່ວ່າບໍ່ມີການບັນທຶກການສອບຖາມແມ່ຍິງທີ່ມີຄວາມສະດວກສະບາຍເຫຼົ່ານີ້, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ພົບເຫັນວ່າທັງ ກຳ ລັງຂອງສະຫະລັດແລະກອງທັບອັງກິດແລະອົດສະຕາລີບໍ່ສົນໃຈໃນການສືບສວນຄະດີອາຍາທີ່ ກຳ ລັງເຮັດໂດຍກອງ ກຳ ລັງຍີ່ປຸ່ນຕໍ່ແມ່ຍິງອາຊີ. ສະນັ້ນມັນສາມາດສະຫຼຸບໄດ້ວ່າ ອຳ ນາດການປົກຄອງທະຫານຂອງປະເທດພັນທະມິດບໍ່ໄດ້ຖືວ່າບັນຫາແມ່ຍິງທີ່ສະບາຍໃຈເປັນອາຊະຍາ ກຳ ສົງຄາມທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນແລະເປັນຄະດີທີ່ລະເມີດກົດ ໝາຍ ສາກົນຢ່າງຈິງຈັງເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຈະມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.” ເອົາໃຈໃສ່ກັບກໍລະນີຂອງເດັກຍິງຊາວຮອນແລນ 35 ຜູ້ທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຢູ່ເຮືອນປະ ຈຳ ການຂອງທະຫານເຖິງແມ່ນວ່າ).
ສະນັ້ນລັດຖະບານສະຫະລັດອາເມລິກາ, ເຊິ່ງແມ່ນ ໜຶ່ງ ທີ່ສະແດງອອກມາຕະຫຼອດວ່າເປັນພະເອກໃນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2, ພ້ອມທັງລັດຖະບານວິລະຊົນອື່ນໆ, ແມ່ນມີຄວາມຜິດໃນການຮ່ວມມືກັບການປິດບັງຂອງອາຊະຍາ ກຳ ຂອງອານາຈັກຍີ່ປຸ່ນ. ມັນບໍ່ມີສິ່ງມະຫັດທີ່ວໍຊິງຕັນພໍໃຈຢ່າງເຕັມທີ່ກັບ ຂໍ້ຕົກລົງ 2015 ເຮັດລະຫວ່າງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Shinzo ABE ຂອງຍີ່ປຸ່ນແລະປະທານາທິບໍດີ PARK Geun-hye ຂອງເກົາຫຼີໃຕ້ສະຫມາຊິກ "ການຈັດການ ຖືກປິດລ້ອມໂດຍບໍ່ມີການປຶກສາຫາລືກັບຜູ້ເຄາະຮ້າຍທີ່ລອດຊີວິດ. " ແລະ ການຕົກລົງໄດ້ຖືກອອກແບບ ເພື່ອມິດງຽບຜູ້ເຄາະຮ້າຍທີ່ກ້າເວົ້າ, ແລະລົບລ້າງຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ເຮັດກັບພວກເຂົາ.
ດັ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຂຽນມາກ່ອນ"ມື້ນີ້ຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ເຊັ່ນດຽວກັບຢູ່ສະຫະລັດແລະບັນດາປະເທດຮັ່ງມີອື່ນໆ, ຜູ້ຊາຍເປັນໂສເພນີຜູ້ຍິງທີ່ຖືກຄ້າປະເວນີເປັນ ຈຳ ນວນຫລວງຫລາຍ. ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນບໍ່ຄ່ອຍມີສ່ວນຮ່ວມໃນສົງຄາມເລີຍນັບຕັ້ງແຕ່ 1945, ຍົກເວັ້ນເວລາທີ່ສະຫະລັດບິດແຂນຂອງຕົນ, ທະຫານສະຫະລັດໄດ້ໂຈມຕີປະເທດຫຼັງຈາກປະເທດ, ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການ ທຳ ລາຍປະເທດເກົາຫຼີທັງ ໝົດ ໃນສົງຄາມເກົາຫຼີ. ນັບຕັ້ງແຕ່ການໂຈມຕີທີ່ໂຫດຮ້າຍດັ່ງກ່າວຕໍ່ຊາວເກົາຫຼີ, ໄດ້ມີການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ທະຫານອາເມລິກາຢ່າງໂຫດຮ້າຍຕໍ່ແມ່ຍິງໃນເກົາຫຼີໃຕ້. ການຄ້າມະນຸດເພື່ອປະໂຫຍດຂອງທະຫານສະຫະລັດເກີດຂື້ນຢູ່ທຸກບ່ອນທີ່ມີຖານທັບ. ລັດຖະບານສະຫະລັດຖືວ່າເປັນ ໜຶ່ງ ໃນຜູ້ກະ ທຳ ຜິດທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດໃນປະຈຸບັນ, ຫັນມາເປັນຕາບອດໃນການສະ ໜອງ ການຄ້າແມ່ຍິງໃຫ້ແກ່ທະຫານອາເມລິກາ, ຫຼືກະຕຸກຊຸກຍູ້ລັດຖະບານຕ່າງປະເທດຢ່າງຈິງຈັງ” ໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດແລະຄວາມຮຸນແຮງ ດຳ ເນີນຕໍ່ໄປ.
ນັບຕັ້ງແຕ່ລັດຖະບານສະຫະລັດອາເມລິກາ, ຜູ້ປົກປ້ອງປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ທະຫານຂອງຕົນຍິງໂສເພນີທີ່ຖືກຄ້າຂາຍທາງເພດໃນຊ່ວງເວລາຫຼັງສົງຄາມ, ລວມທັງແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນໃນສະຖານທີ່ສະດວກສະບາຍທີ່ເອີ້ນວ່າສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນແລະສະມາຄົມເຮັດໃຫ້ຂົບຂັນ (RAA) ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍລັດຖະບານຍີ່ປຸ່ນ. ສຳ ລັບຊາວອາເມລິກາ, ແລະຍ້ອນວ່າມັນມີເຄື່ອງຈັກການທະຫານທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກແລະເປັນເຈົ້າຂອງ 95% ຂອງບັນດາຖານທີ່ ໝັ້ນ ການທະຫານຂອງໂລກ, ບ່ອນທີ່ແມ່ຍິງທີ່ຖືກຄ້າຂາຍເຖື່ອນແລະຖືກຂັງຄຸກຢູ່ເລື້ອຍໆກໍ່ກາຍເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດທີ່ທະຫານສະຫະລັດອາເມລິກາໄດ້ຮັບ, ມີສ່ວນພົວພັນຫຼາຍຕໍ່ວໍຊິງຕັນ. ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນປະເດັນ ສຳ ລັບຍີ່ປຸ່ນເທົ່ານັ້ນ. ແລະມັນບໍ່ແມ່ນແຕ່ເປັນປະເດັນ ສຳ ລັບທະຫານທົ່ວໂລກເທົ່ານັ້ນ. ພົນລະເຮືອນ ອຸດສະຫະ ກຳ ຄ້າມະນຸດ ເປັນ ອຸດສາຫະ ກຳ ເປື້ອນແຕ່ມີ ກຳ ໄລຫຼາຍ, ແລະຄົນຮັ່ງມີຫຼາຍຄົນກໍ່ຢາກໃຫ້ມັນ ດຳ ເນີນຕໍ່ໄປ.
ສຸດທ້າຍ, ການຕໍ່ສູ້ຢູ່ Nagoya ລະຫວ່າງພົນລະເມືອງຍີ່ປຸ່ນທີ່ຮັກຫອມສັນຕິພາບ, ຜູ້ຍິງ, ນັກສິລະປິນເສລີ, ແລະນັກເຄື່ອນໄຫວເສລີພາບໃນການປາກເວົ້າດ້ານ ໜຶ່ງ ແລະນັກປາຖະກະຖາຂອງຍີ່ປຸ່ນໃນອີກດ້ານ ໜຶ່ງ ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບທີ່ ສຳ ຄັນຕໍ່ອະນາຄົດຂອງປະຊາທິປະໄຕ, ສິດທິມະນຸດ (ໂດຍສະເພາະ ຜູ້ທີ່ຂອງແມ່ຍິງແລະເດັກນ້ອຍ), ແລະສັນຕິພາບໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. (ວ່າບໍ່ມີນັກເຄື່ອນໄຫວຕໍ່ຕ້ານເຊື້ອຊາດຫຼາຍຄົນມີຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈ, ຍ້ອນວ່າການ ຈຳ ແນກເຊື້ອຊາດແມ່ນສາເຫດຫຼັກທີ່ເຮັດໃຫ້ມີການປະຕິເສດທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດໃນປະຈຸບັນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປະຫວັດຂອງການລ່ວງລະເມີດການຄ້າທາງເພດ). ແລະແນ່ນອນມັນຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມປອດໄພແລະສະຫວັດດີພາບຂອງເດັກນ້ອຍແລະແມ່ຍິງທົ່ວໂລກ. ຫຼາຍຄົນມັກຈະບໍ່ສົນໃຈມັນ, ວິທີດຽວກັນທີ່ປະຊາຊົນຫັນ ໜ້າ ເຂົ້າຫາຮູບພາບລາມົກແລະການຄ້າປະເວນີ, ໂດຍລວມຕົວເອງວ່າມັນເປັນພຽງແຕ່ "ວຽກງານທາງເພດ", ເຊິ່ງແມ່ຍິງໂສເພນີໃຫ້ບໍລິການທີ່ມີຄຸນຄ່າແກ່ສັງຄົມ, ແລະພວກເຮົາທັງ ໝົດ ສາມາດກັບຄືນສູ່ ນອນດຽວນີ້. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ນີ້ແມ່ນຢູ່ໄກຈາກຄວາມຈິງ. ຈຳ ນວນຜູ້ຍິງ, ເດັກຍິງແລະຊາຍ ໜຸ່ມ ຈຳ ນວນຫຼວງຫຼາຍ ກຳ ລັງຖືກຄຸມຂັງ, ຂາດແຄນຕະຫຼອດຊີວິດ, ຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງຊີວິດທີ່ບໍ່ເປັນປົກກະຕິແລະມີຄວາມສຸກ, ການບາດເຈັບແລະພະຍາດແມ່ນຖືກປະຕິເສດ.
ການລາຍງານຈາກ ຕຳ ຫຼວດເຊັ່ນວ່າຕໍ່ໄປນີ້ຄວນໃຫ້ພວກເຮົາພັກໄວ້:
“ ອາຍຸສະເລ່ຍທີ່ເດັກຍິງຕົກເປັນເຫຍື່ອຂອງການຄ້າປະເວນີເປັນເທື່ອ ທຳ ອິດແມ່ນ 12 ຫາ 14 ປີ. ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ເດັກຍິງຢູ່ຕາມຖະ ໜົນ ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບເທົ່ານັ້ນ; ເດັກຊາຍແລະຊາວ ໜຸ່ມ ຜູ້ຊາຍຂ້າມຊາຍແດນຕົກເປັນໂສເພນີລະຫວ່າງອາຍຸ 11 ແລະ 13 ປີໂດຍສະເລ່ຍ.” (ຂ້ອຍສົມມຸດວ່ານີ້ແມ່ນອາຍຸສະເລ່ຍ ສຳ ລັບຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຄັ້ງ ທຳ ອິດທີ່ມີອາຍຸຕ່ ຳ ກວ່າ 18 ປີໃນສະຫະລັດ). "ເຖິງແມ່ນວ່າການຄົ້ນຄ້ວາທີ່ສົມບູນແບບເພື່ອບັນທຶກ ຈຳ ນວນເດັກນ້ອຍທີ່ເຮັດວຽກໂສເພນີຢູ່ໃນສະຫະລັດອາເມລິກາແມ່ນຍັງຂາດຢູ່, ປະຈຸບັນມີຊາວ ໜຸ່ມ ອາເມລິກາປະມານ 293,000 ຄົນ ມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະກາຍເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍ ການຂູດຮີດທາງເພດການຄ້າ”.
ຄັ້ງ ທຳ ອິດໃນເດືອນສິງຫາ 1993, ຫົວ ໜ້າ ຫ້ອງວ່າການລັດຖະບານທ່ານ Yohei KONO, ແລະຕໍ່ມາໃນເດືອນສິງຫາ 1995, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Tomiichi MURAYAMA, ໄດ້ໃຫ້ການຮັບຮູ້ຢ່າງເປັນທາງການກ່ຽວກັບປະຫວັດການຄ້າທາງເພດທາງທະຫານຂອງຍີ່ປຸ່ນ, ໃນຖານະທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງລັດຖະບານຍີ່ປຸ່ນ. ຖະແຫຼງການສະບັບ ທຳ ອິດ, ຄື ຄຳ ຖະແຫຼງທີ່ວ່າ“ ຖະແຫຼງການ Kono” ໄດ້ເປີດປະຕູສູ່ການສ້າງຄວາມປອງດອງລະຫວ່າງຍີ່ປຸ່ນແລະເກົາຫຼີ, ພ້ອມທັງເປັນວິທີການໃນການຮັກສາຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍໃນອະນາຄົດທີ່ເປັນໄປໄດ້, ແຕ່ຕໍ່ມາລັດຖະບານໄດ້ກ່າວປະຕູປິດວ່າເປັນຄົນຊັ້ນສູງ, ນັກການເມືອງທີ່ອະນຸລັກຮັກສາ. ແລະນ້ ຳ ເສຍ, ວຸ່ນວາຍ, ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການປອມແປງ, ໂດຍບໍ່ມີການຂໍໂທດທີ່ຈະແຈ້ງ.
(ທຸກໆປີ, ປະເດັນປະຫວັດສາດເຫຼົ່ານີ້ມາລວມກັນໃນເດືອນສິງຫາທີ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. Harry S. Truman ໄດ້ກະ ທຳ ຄວາມຜິດສອງຄັ້ງໃນສົງຄາມປະຫວັດສາດທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດໃນເດືອນສິງຫາທີ່ລາວໄດ້ຂ້າຊາວຍີ່ປຸ່ນ 1 ແສນ 1 ໝື່ນ ຄົນແລະຊາວເກົາຫຼີຫຼາຍພັນຄົນດ້ວຍລະເບີດ ໜຶ່ງ ໜ່ວຍ ທີ່ເມືອງ Hiroshima, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນພຽງແຕ່ມີ ແມ່ນແລ້ວ, ຊາວເກົາຫຼີຫຼາຍພັນຄົນກໍ່ຖືກຂ້າຕາຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຄິດວ່າຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງປະຫວັດສາດກັບສະຫະລັດ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ຊາວເກົາຫຼີທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບຈັກກະພັດຍີ່ປຸ່ນໃນ Manchuria, ຕົວຢ່າງ, ແມ່ນພັນທະມິດໃນການຕໍ່ສູ້ທີ່ຮຸນແຮງເພື່ອເອົາຊະນະຈັກກະພັດແລະຈັກກະພັດນິຍົມຂອງມັນ).
ຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດຂອງອານານິຄົມຍີ່ປຸ່ນໃນເກົາຫຼີສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນມາຈາກການສຶກສາທີ່ໂຫດຮ້າຍໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. ສຳ ລັບຊາວອາເມລິກາທີ່ຫາຍາກທີ່ຮູ້ວ່າລັດຖະບານຂອງພວກເຮົາແລະຕົວແທນຂອງຕົນ (ເຊັ່ນ, ທະຫານ) ໄດ້ກະ ທຳ ຄວາມໂຫດຮ້າຍໃນຟີລິບປິນ, ເກົາຫຼີ, ຫວຽດນາມ, ແລະຕີມໍຕາເວັນອອກ (ປ່ອຍໃຫ້ອາເມລິກາກາງ, ຕາເວັນອອກກາງ, ແລະອື່ນໆ). ແປກໃຈ. ບໍ່ຄືກັບຊາວເຢຍລະມັນຫຼາຍຄົນຫຼືເກືອບທັງ ໝົດ ທີ່ຮັບຮູ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງກ່ຽວກັບອາຊະຍາ ກຳ ຂອງປະເທດຂອງພວກເຂົາໃນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2, ຊາວອາເມລິກາແລະຊາວຍີ່ປຸ່ນມັກຈະຕົກຕະລຶງເມື່ອພວກເຂົາເວົ້າກັບຄົນຈາກປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຈາກຄວາມຮຸນແຮງ imperialistic ທີ່ຜ່ານມາຂອງພວກເຮົາ. ສິ່ງທີ່ຖືວ່າເປັນເລື່ອງ ທຳ ມະດາ, ປະຫວັດສາດພື້ນຖານ - ສິ່ງທີ່ອາດຈະຖືກສອນໃນຊັ້ນປະຫວັດສາດຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນປາຍໃນຫລາຍໆປະເທດ - ຖືກເບິ່ງວ່າເປັນການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຂອງເບື້ອງຊ້າຍມືທີ່ສຸດໃນສະຫະລັດຫລືເປັນ“ ປະຫວັດສາດທີ່ສວຍງາມ” ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. ເຊັ່ນດຽວກັບນັກຮັກຊາດຍີ່ປຸ່ນບໍ່ຄວນຈະຍອມຮັບວ່າປະຊາຊົນ 100,000 ຖືກຂ້າໃນໄລຍະຫລາຍອາທິດທີ່ເມືອງ Nanjing, ປະເທດຈີນ, ບໍ່ມີຊາວອາເມລິກາໃດສາມາດຖືວ່າເປັນນັກຮັກຊາດທີ່ແທ້ຈິງຖ້າລາວຍອມຮັບວ່າການຂ້າພວກເຮົາໃນ ຈຳ ນວນຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງ Hiroshima ໃນເລື່ອງຕ່າງໆ ຂອງນາທີແມ່ນບໍ່ຈໍາເປັນ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວແມ່ນຜົນກະທົບຂອງການທົດສະວັດໃນໂຮງຮຽນລັດ.
ການບໍລິຫານຂອງທ່ານ Abe ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ໃນສື່ມວນຊົນ ຈຳ ເປັນຕ້ອງລົບລ້າງປະຫວັດສາດນີ້ເພາະວ່າມັນເຮັດໃຫ້ຄວາມເຄົາລົບຂອງກອງ ກຳ ລັງປ້ອງກັນຕົນເອງໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນຫຼຸດລົງແລະກຽດຕິຍົດຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ສູ້ຮົບສົງຄາມ, ແລະຍ້ອນວ່າປະຫວັດສາດນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ມັນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສຳ ລັບຍີ່ປຸ່ນໃນການຈັດການທະຫານ. ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງບັນຫາຕ່າງໆທີ່ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Abe ຈະປະເຊີນ ໜ້າ ຖ້າວ່າທຸກຄົນຮູ້ກ່ຽວກັບບົດບາດ ນຳ ຂອງພໍ່ຕູ້ຂອງລາວໃນຄວາມຮຸນແຮງອານານິຄົມໃນເກົາຫຼີ. ບໍ່ມີໃຜຢາກຕໍ່ສູ້ກັບການສ້າງຕັ້ງຈັກກະພັດຄືນ ໃໝ່ ເພື່ອທີ່ຈະລັກເອົາອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ຈາກປະຊາຊົນໃນປະເທດອື່ນແລະເຮັດໃຫ້ຄົນລວຍ, ຫລືເປັນຄົນທີ່ຕິດຕາມໃນຂັ້ນຕອນຂອງທະຫານທີ່ກະ ທຳ ຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດຕໍ່ເດັກແລະແມ່ຍິງທີ່ບໍ່ມີຄວາມຫວັງ. ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງໃດເລີຍທີ່ຮູບປັ້ນໂດຍຊ່າງແກະສະຫຼັກ Kim Seo-kyung ແລະ Kim Eun-sung ຖືກຕັ້ງຊື່ວ່າ "ຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ."
ພິຈາລະນາບັນດາຊ່າງແກະສະຫຼັກເຫຼົ່ານີ້ມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວແລະຄ່ອງແຄ້ວ ການອະທິບາຍຄວາມ ໝາຍ ຂອງຮູບປັ້ນ ໃນ "Innerview (Ep.196) Kim Seo-kyung ແລະ Kim Eun-sung, ຊ່າງແກະສະຫຼັກ _ ຕອນເຕັມ”. ຮູບເງົາທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ວ່າມັນເປັນພຽງຮູບປັ້ນທີ່ມີຂ່າວແຫ່ງສັນຕິພາບແລະເພື່ອສິດທິຂອງແມ່ຍິງ. ອະດີດມັກຈະຖືກກ່າວເຖິງໃນສື່ມວນຊົນມວນຊົນໃນຂະນະທີ່ຮູບເງົາເລື່ອງນີ້ບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງ.
ສະນັ້ນກະລຸນາກະລຸນາປ່ອຍໃຫ້ສີ່ ຄຳ ດັ່ງກ່າວເຂົ້າໄປໃນ -ສິດທິຂອງແມ່ຍິງ- ພວກເຮົາສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມ ໝາຍ ຂອງຮູບປັ້ນນີ້ແລະຄຸນຄ່າຂອງມັນໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ສິນລະປະ, ຄວາມຊົງ ຈຳ ທາງປະຫວັດສາດ, ເປັນວັດຖຸທີ່ກະຕຸ້ນໃຫ້ມີການປະຕິຮູບສັງຄົມ. ຊ່າງແກະສະຫຼັກຕັດສິນໃຈ“ ສະແດງຍິງສາວໄວລຸ້ນອາຍຸລະຫວ່າງ 13 ແລະ 15.” ບາງຄົນເວົ້າວ່າ Kim Seo-kyung ແລະ Kim Eun-sung ບໍ່ແມ່ນນັກສິລະປິນແຕ່ເປັນນັກໂຄສະນາເຜີຍແຜ່. ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດວຽກສິລະປະໃນປະເພນີອັນ ໜຶ່ງ ທີ່ສູງທີ່ສຸດເຊິ່ງສິນລະປະຖືກສ້າງຂຶ້ນເພື່ອຮັບໃຊ້ການປ່ຽນແປງທາງສັງຄົມທີ່ກ້າວ ໜ້າ. ໃຜເວົ້າວ່າ“ ສິນລະປະເພື່ອສິລະປະຂອງສິນລະປະ” ແມ່ນດີທີ່ສຸດສະ ເໝີ, ສິນລະປະນັ້ນບໍ່ຕ້ອງເວົ້າເຖິງ ຄຳ ຖາມໃຫຍ່ຂອງຍຸກສະ ໄໝ?
ມື້ນີ້, ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຂຽນນີ້, ມັນແມ່ນວັນ Memorial Day ທີ່ສອງຢ່າງເປັນທາງການໃນປະເທດເກົາຫຼີ, ໃນເວລາທີ່ປະຊາຊົນຈື່ການຄ້າມະນຸດທາງເພດຂອງທະຫານຍີ່ປຸ່ນ ("ເກົາຫຼີໃຕ້ໄດ້ ກຳ ນົດເອົາວັນທີ 14 ສິງຫາເປັນວັນລະລຶກຢ່າງເປັນທາງການຂອງ" ແມ່ຍິງທີ່ສະບາຍ "); "ເກົາຫລີໃຕ້ແມ່ນວັນແມ່ຍິງທີ່ມີຄວາມສະບາຍໃຈເປັນຄັ້ງ ທຳ ອິດ, ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍພວກປະທ້ວງໃນໄຕ້ຫວັນ, " Reuters 14 ສິງຫາ 2018). ຈາກທັດສະນະຂອງບັນດານັກວິຊາການຂອງຍີ່ປຸ່ນແລະສະຫະລັດອາເມລິກາ, ບັນຫາກ່ຽວກັບຮູບປັ້ນນາງສາວແຫ່ງສັນຕິພາບແມ່ນວ່າມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ໃດກະ ທຳ ຄວາມກຽດຊັງທາງເພດ, ແລະອາດຈະເລີ່ມຕົ້ນລົບລ້າງ "ສິດທິພິເສດ."
ສະຫຼຸບ
ການດີ້ນລົນຍັງ ດຳ ເນີນຢູ່ Nagoya. ມີຜູ້ປະທ້ວງ 50 ໃນການຊຸມນຸມປະທ້ວງ ໜຶ່ງ ຄັ້ງໃນທັນທີຫລັງຈາກງານວາງສະແດງຖືກຍົກເລີກ, ແລະມີການປະທ້ວງເກືອບທຸກໆມື້ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມີຜູ້ປະທ້ວງຫຼາຍສິບຄົນ. ໃນວັນທີ 14th ຂອງເດືອນສິງຫາ, ມີອີກຫລາຍສິບຄົນ, ໃນຄວາມສາມັກຄີແນ່ນອນກັບ ການຊຸມນຸມໃຫຍ່ໃນກຸງໂຊລ.
ພວກເຮົາໄດ້ມີການຊຸມນຸມປະທ້ວງໃນວັນທີ 14th ຢູ່ທາງຫນ້າຂອງສູນສິລະປະ Aichi ໃນ Sakae, ເມືອງ Nagoya. ເຄືອຂ່າຍຂ່າວ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມແລະ ສຳ ພາດຜູ້ປະທ້ວງ. ເຖິງວ່າມັນຈະມີຝົນຕົກຂ້ອນຂ້າງບໍ່ຄາດຝັນ, ແລະມີພຽງສອງສາມຄົນໃນພວກເຮົາທີ່ຄິດທີ່ຈະເອົາຄັນຮົ່ມ, ແຕ່ພວກເຮົາໄດ້ອົດທົນກັບຝົນທີ່ຕົກລົງມາ, ໃຫ້ ຄຳ ປາໄສ, ຮ້ອງເພງ, ແລະຮ້ອງເພງຮ່ວມກັນ. ເພງພາສາອັງກິດທີ່ມີຊື່ວ່າ "ພວກເຮົາຈະເອົາຊະນະໄດ້" ໄດ້ຖືກຂັບຮ້ອງແລະຢ່າງ ໜ້ອຍ ກໍ່ແມ່ນບົດເພັງ ໃໝ່ ທີ່ມີສຽງຫຼີ້ນແບບພາສາຍີ່ປຸ່ນ. ປ້າຍໂຄສະນາທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດອ່ານ, "ຖ້າຂ້ອຍສາມາດເຫັນມັນ!" (Mitakatta no ni! たかかったのに)!). ປ້າຍຊື່ ໜຶ່ງ ຂຽນວ່າ,“ ຫ້າມໃຊ້ສິດເສລີພາບໃນການສະແດງອອກຢ່າງຮຸນແຮງ!” (Bōryoku de“ hyōgen no jiyū wo fūsatsu suru na !! ででで表現自由」を封封殺するるるる !!). ລະເບີດຝັງດິນອ່ານ,“ ເບິ່ງນາງ. ໄດ້ຍິນຂອງນາງ. ເວົ້າຂອງນາງ.” ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນ ຄຳ ວ່າ“ ນາງ” ແລະຂຽນຢູ່ເຄິ່ງກາງຂອງປ້າຍ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບ ຄຳ ເວົ້າຈາກລີງສາມປັນຍາວ່າ "ເບິ່ງບໍ່ມີຄວາມຊົ່ວ, ບໍ່ໄດ້ຍິນຄວາມຊົ່ວ, ບໍ່ເວົ້າຫຍັງຊົ່ວ."
ສຳ ລັບບົດລາຍງານເປັນພາສາເກົາຫຼີເຊິ່ງປະກອບມີຫຼາຍຮູບ, ເບິ່ງ ບົດລາຍງານ OhMyNews ນີ້. ຮູບ ທຳ ອິດໃນບົດລາຍງານນີ້ເປັນພາສາເກົາຫຼີແມ່ນຂອງແມ່ຍິງຍີ່ປຸ່ນຜູ້ສູງອາຍຸແລະນັກເຄື່ອນໄຫວເພື່ອຄວາມສະຫງົບສຸກໃສ່ jeogori ແລະ chima), ໝາຍ ຄວາມວ່າ, ການຕົບແຕ່ງແບບເຄິ່ງແບບ ສຳ ລັບງານບຸນປະເພນີ. ນີ້ແມ່ນເຄື່ອງນຸ່ງປະເພດດຽວກັນທີ່ເດັກຍິງນຸ່ງໃສ່ໃນຮູບປັ້ນສັນຕິພາບ. ທຳ ອິດນາງນັ່ງບໍ່ໄຫວ, ຄືກັບຮູບປັ້ນ, ໂດຍບໍ່ປາກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນນາງໄດ້ເວົ້າອອກມາຢ່າງແຮງແລະຊັດເຈນ. ນາງໄດ້ສົ່ງສານຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈແລະຄິດເຖິງຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈທີ່ຄວາມຮຸນແຮງດັ່ງກ່າວໄດ້ເກີດຂື້ນກັບແມ່ຍິງ. ນາງແມ່ນປະມານອາຍຸດຽວກັນກັບ halmoni, ຫຼື "ແມ່ຕູ້" ໃນປະເທດເກົາຫຼີເຊິ່ງຖືກຕົວະແບບນີ້ໂດຍຕົວແທນຂອງຈັກກະພັດ, ແລະນາງເບິ່ງຄືວ່າຈະຄິດເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງແມ່ຍິງໃນຊ່ວງເວລາຕອນອາຍຸຍັງນ້ອຍຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ເຂັ້ມແຂງພໍທີ່ຈະເວົ້າຄວາມຈິງແຕ່ຜູ້ທີ່ມີຫຼາຍຄົນພະຍາຍາມທີ່ຈະງຽບ. ນັກຂ່າວຄົນໃດບໍ່ກ້າທີ່ຈະຮັກສາຄວາມຊົງ ຈຳ ຂອງຊາວ ໜຸ່ມ ໄວ້ halmoni ແລະການຕໍ່ສູ້ຂອງພວກເຂົາເພື່ອປົກປ້ອງຄົນອື່ນຈາກອາຊະຍາ ກຳ ເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຕ້ານມະນຸດຊາດບໍ?
ຂໍຂອບໃຈຫຼາຍໆກັບ Stephen Brivati ສໍາລັບຄວາມເຫັນ, ຄໍາແນະນໍາແລະການດັດແກ້.
