ໃນການຢ້ຽມຢາມອັຟການິສຖານເກືອບ 30 ຄັ້ງຂອງທ່ານນາງ, ນັກເຄື່ອນໄຫວຕໍ່ຕ້ານສົງຄາມ Kathy Kelly ໄດ້ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະການຊົດເຊີຍ.
ໂດຍທີມງານວິທະຍຸ Nonviolence, WNV Metta Center for Nonviolence, September 29,2021
ສຽງຕົ້ນສະບັບຢູ່ທີ່ນີ້: https://wagingnonviolence.org
ສະໝັກໃຊ້ “ວິທະຍຸ Nonviolence” ສຸດ Apple Podcasts, Android, Spotify ຫຼືຜ່ານ RSS
ໃນອາທິດນີ້, Michael Nagler ແລະ Stephanie Van Hook ສົນທະນາກັບ Kathy Kelly, ນັກເຄື່ອນໄຫວທີ່ບໍ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຕະຫຼອດຊີວິດ, ຜູ້ຮ່ວມກໍ່ຕັ້ງຂອງ Voices for Creative Nonviolence ແລະຜູ້ປະສານງານຂອງແຄມເປນ Ban Killer Drones. ນາງໄດ້ປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບປະສົບການອັນກວ້າງຂວາງຂອງນາງໃນແລະຄວາມຄິດກ່ຽວກັບອັຟການິສຖານ. ການແຊກແຊງຂອງອາເມລິກາ, ນາງເຊື່ອວ່າ, ແມ່ນ - ແລະແທ້ຈິງ, ຍັງສືບຕໍ່ - ຖືກນໍາພາຢ່າງຜິດພາດ, ເພີ່ມຂຶ້ນແທນທີ່ຈະແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງທີ່ຮຸນແຮງຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ນາງໄດ້ໃຫ້ຄໍາແນະນໍາໃນການປະຕິບັດແລະຊັດເຈນບາງຢ່າງກ່ຽວກັບການມີສ່ວນຮ່ວມທີ່ດີແລະມີຜົນດີ, ແລະສະຫນອງວິທີການທີ່ຊັດເຈນທີ່ພວກເຮົາອາດຈະມີສ່ວນຮ່ວມ. ນາງຍັງຊຸກຍູ້ພວກເຮົາໃຫ້ພິຈາລະນາຄືນແນວຄວາມຄິດຂອງພວກເຮົາ, ທັງກ່ຽວກັບ Taliban ແລະຕົວເຮົາເອງ; ໃນການເຮັດດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາສາມາດເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະເຫັນອົກເຫັນໃຈ, re-humanize ແລະມີຄວາມຢ້ານກົວຫນ້ອຍ:
ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຮົາ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເຮັດໃນສິ່ງທີ່ທ່ານແລະ Michael ໄດ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຢູ່ໃນສູນ Metta ເປັນເວລາດົນ. ພວກເຮົາຕ້ອງຊອກຫາຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະຄວບຄຸມຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງກາຍເປັນປະຊາຊົນທີ່ບໍ່ຂີ້ຄ້ານຢ້ານກຸ່ມນີ້, ຢ້ານກຸ່ມນັ້ນ, ພວກເຮົາຈະສືບຕໍ່ພະຍາຍາມທະນາຄານເພື່ອກໍາຈັດກຸ່ມນັ້ນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຮົາຢ້ານກົວ. ເຂົາເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງຫນຶ່ງ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະສືບຕໍ່ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກໃນການຄວບຄຸມຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຮົາ.
ສິ່ງທີສອງ, ໃນທາງປະຕິບັດຫຼາຍ, ແມ່ນເພື່ອຮູ້ຈັກປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກສົງຄາມແລະການຍົກຍ້າຍຂອງພວກເຮົາ ... ຫມູ່ເພື່ອນຫນຸ່ມຂອງຂ້ອຍໃນອັຟການິສຖານແມ່ນສັນຍາລັກຂອງຜູ້ທີ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເຂົ້າເຖິງປະຊາຊົນໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງຂອງການແບ່ງແຍກ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າເຖິງໂລກທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດຈອດ. ເຂົາເຈົ້າຢາກມີໂຄງການລະຫວ່າງຊົນເຜົ່າ.
ພຽງແຕ່ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເບິ່ງ Afghanistan ຢ່າງແທ້ຈິງ, ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາເຫັນມັນແລະປະຊາຊົນຂອງຕົນໃນຄວາມຊັບຊ້ອນທີ່ອຸດົມສົມບູນຂອງເຂົາເຈົ້າທັງຫມົດພວກເຮົາສາມາດເຂົ້າໃຈດີຂຶ້ນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການແລະຕ້ອງການ. ພຽງແຕ່ໂດຍການຕັ້ງໃຈຟັງບຸກຄົນແລະກຸ່ມຢູ່ໃນພື້ນຖານທີ່ພວກເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວິທີທີ່ພວກເຮົາອາດຈະສາມາດເຂົ້າຮ່ວມກັບພວກເຂົາໃນການຊອກຫາວິທີການແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງແລະສ້າງໃຫມ່. ແລະທັງຫມົດນີ້ແມ່ນຂຶ້ນກັບຄໍາຫມັ້ນສັນຍາຢ່າງຫນັກແຫນ້ນຕໍ່ຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງ, ຄວາມຖ່ອມຕົນທີ່ແທ້ຈິງແລະການສະທ້ອນຕົນເອງທີ່ຊື່ສັດ:
…ຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງແມ່ນຄວາມຈິງ. ພວກເຮົາຕ້ອງບອກຄວາມຈິງແລະເບິ່ງຕົວເຮົາເອງໃນກະຈົກ. ແລະສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ເວົ້າແມ່ນແທ້, ຍາກທີ່ຈະເບິ່ງຢູ່. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເຂົ້າໃຈດີກວ່າພວກເຮົາແມ່ນໃຜແລະວິທີທີ່ແທ້ຈິງພວກເຮົາສາມາດເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາກໍາລັງອະໄພ. ພວກເຮົາເສຍໃຈຫຼາຍ,” ແລະເຮັດການຊົດເຊີຍທີ່ບອກວ່າພວກເຮົາຈະບໍ່ສືບຕໍ່ເລື່ອງນີ້.
-
ສະເຕຟານນີ: ຍິນດີຕ້ອນຮັບທຸກຄົນກັບວິທະຍຸ Nonviolence. ຂ້ອຍຄື Stephanie Van Hook, ແລະຂ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້ໃນສະຕູດິໂອກັບຜູ້ຮ່ວມເປັນເຈົ້າພາບ ແລະຜູ້ປະກາດຂ່າວຂອງຂ້ອຍ, Michael Nagler. ສະບາຍດີຕອນເຊົ້າ, Michael. ຂອບໃຈສໍາລັບການຢູ່ໃນສະຕູດິໂອກັບຂ້ອຍໃນມື້ນີ້.
Michael: ສະບາຍດີຕອນເຊົ້າ, Stephanie. ຕອນເຊົ້ານີ້ຈະບໍ່ເປັນບ່ອນອື່ນ.
ສະເຕຟານນີ: ດັ່ງນັ້ນ, ມື້ນີ້ພວກເຮົາມີກັບພວກເຮົາ Kathy Kelly. ສໍາລັບຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວສັນຕິພາບ, ນາງບໍ່ຕ້ອງການການແນະນໍາແທ້ໆ. ບາງຄົນທີ່ໄດ້ອຸທິດຊີວິດຂອງນາງຢ່າງສົມບູນເພື່ອຢຸດສົງຄາມແລະຄວາມຮຸນແຮງ. ນາງເປັນຫນຶ່ງໃນສະມາຊິກຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງ Voices in the Wilderness, ຕໍ່ມາເອີ້ນວ່າ Voices for Creative Nonviolenceຊຶ່ງໄດ້ປິດການເຄື່ອນໄຫວໃນປີ 2020 ຍ້ອນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການເດີນທາງເຂົ້າໄປໃນເຂດສົງຄາມ. ພວກເຮົາຈະໄດ້ຍິນເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນ. ນາງເປັນຜູ້ປະສານງານຂອງ ແຄມເປນ Ban Killer Drones, ແລະນັກເຄື່ອນໄຫວກັບ World Beyond War.
ພວກເຮົາມີນາງກັບພວກເຮົາໃນມື້ນີ້ໃນວິທະຍຸບໍ່ຮຸນແຮງເພື່ອສົນທະນາກ່ຽວກັບ Afghanistan. ນາງໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເກືອບ 30 ເທື່ອ. ແລະຍ້ອນວ່າບາງຄົນທີ່ເປັນຊາວອາເມລິກາທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອຢຸດສົງຄາມ, ໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບປະສົບການຂອງນາງແລະສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນປັດຈຸບັນຈາກທັດສະນະຂອງນາງຈະເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາສືບຕໍ່ແລະເລິກເຊິ່ງການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບອັຟການິສຖານທີ່ມີໃນຂ່າວໃນມື້ນີ້.
ດັ່ງນັ້ນ, ຍິນດີຕ້ອນຮັບວິທະຍຸ Nonviolence, Kathy Kelly.
Kathy: ຂອບໃຈ, Stephanie ແລະ Michael. ມັນເປັນສິ່ງທີ່ໝັ້ນໃຈສະເໝີທີ່ຈະຮູ້ວ່າທັງສອງທ່ານເຮັດວຽກຄືກັນກັບທ່ານເຮັດເພື່ອສົ່ງເສີມການບໍ່ຮຸນແຮງ ແລະພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈຜົນຂອງສົງຄາມຂອງພວກເຮົາໃຫ້ດີຂຶ້ນ.
Michael: ແລ້ວ, ມາຈາກເຈົ້າ, Kathy, ນັ້ນແມ່ນຄວາມໝັ້ນໃຈຫຼາຍ. ຂອບໃຈ.
ສະເຕຟານນີ: Kathy, ເຈົ້າພົບຕົວເອງຢູ່ໃສໃນມື້ນີ້? ເຈົ້າຢູ່ Chicago ບໍ?
Kathy: ດີ, ຂ້ອຍຢູ່ໃນເຂດ Chicago. ແລະໃນທາງທີ່, ຫົວໃຈແລະຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍມັກຈະ - ຜ່ານທາງອີເມລ໌ແລະສື່ສັງຄົມ, ກັບ - ໂອ້, ຂ້ອຍເດົາກ່ຽວກັບຊາວຫນຸ່ມ Afghanistan ຫ້າສິບຄົນທີ່ຂ້ອຍໂຊກດີຫຼາຍທີ່ໄດ້ຮູ້ຈັກຜ່ານການໄປຢ້ຽມຢາມອັຟການິສຖານ. ພວກເຂົາທັງຫມົດແມ່ນຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ຂ້ອນຂ້າງຊັດເຈນ, ແລະບາງອັນຫຼາຍກ່ວາຄົນອື່ນ. ແລະຄິດຫຼາຍກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ອາດຈະເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະເປັນວິທີການທີ່ບໍ່ຮຸນແຮງຕໍ່ພວກເຂົາ.
ສະເຕຟານນີ: ແລ້ວ, ໃຫ້ຂອງພຽງແຕ່ເຕັ້ນໄປຫາທັນທີ, Kathy. ເຈົ້າສາມາດເວົ້າກັບສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນຢູ່ໃນໃຈແລະຈິດໃຈຂອງເຈົ້າໄດ້ບໍ, ແມ່ນຫຍັງເກີດຂຶ້ນຈາກທັດສະນະຂອງເຈົ້າ?
Kathy: ແລ້ວ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈ ແລະ ເສຍໃຈຫຼາຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນຄວາມສະດວກສະບາຍແລະຄວາມປອດໄພ, ອຸປະຕິເຫດທີ່ບໍລິສຸດຂອງການເກີດລູກ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງອາໄສຢູ່ໃນປະເທດທີ່ສະດວກສະບາຍແລະຄວາມປອດໄພຫຼາຍຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບການເປີດນໍາໃຊ້ໂດຍເສດຖະກິດທີ່ມີພືດທີ່ຍອດນິຍົມແມ່ນອາວຸດ. ແລະພວກເຮົາຈະເອົາອາວຸດເຫຼົ່ານັ້ນໄປຂາຍໃນຕະຫຼາດແລະການນໍາໃຊ້, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຈະຂາຍຫຼາຍ? ດີ, ພວກເຮົາຕ້ອງຕະຫຼາດສົງຄາມຂອງພວກເຮົາ.
ແລະ, ທ່ານຮູ້, ແນວຄວາມຄິດທີ່ຫຼາຍຄົນ, ໃນຂະນະທີ່ສ່ວນໃຫຍ່ພວກເຂົາພຽງແຕ່ລືມກ່ຽວກັບ Afghanistan, ຖ້າພວກເຂົາໃຫ້ມັນຄິດ - ແລະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່ານີ້ເປັນການຕັດສິນ - ແຕ່ປະຊາຊົນສະຫະລັດຈໍານວນຫຼາຍຄິດວ່າ, "ດີ, ແມ່ນແລ້ວ. ພວກເຮົາຊ່ວຍແມ່ຍິງ ແລະເດັກນ້ອຍຢູ່ທີ່ນັ້ນບໍ?” ແລະນັ້ນກໍ່ບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງ. ມີແມ່ຍິງບາງຄົນທີ່ມີລາຍໄດ້, ແນ່ນອນວ່າ, ໃນເຂດຕົວເມືອງ. ແຕ່ເຈົ້າຮູ້, ພວກເຮົາຕ້ອງຖາມຕົວເອງວ່າ, ແມ່ນຫຍັງ if ສະຫະລັດບໍ່ໄດ້ອຸທິດຕົນເພື່ອສ້າງ 500 ຖານທີ່ທັງຫມົດໃນທົ່ວອັຟການິສຖານ? ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຫາກວ່າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ອີ່ມຕົວເຂດອ້ອມຂ້າງຖານທີ່ເຫຼົ່ານັ້ນ – ແລະທັງຫມົດໃນທົ່ວປະເທດ — ມີອາວຸດຂອງພວກເຮົາ? ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຫາກວ່າພິທີການທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຫຼຸດລົງໂດຍຜ່ານການຈໍານວນຫຼາຍ, ລະເບີດຫຼາຍ, ແລະຈໍານວນຫຼາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ທັງຫມົດເພາະວ່າສົງຄາມ drone ບໍ່ໄດ້ - CIA ແລະກຸ່ມອື່ນໆແມ່ນບໍ່ຈໍາເປັນທີ່ຈະຮັກສາບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຜູ້ທີ່ມັນແມ່ນຜູ້ທີ່ເຂົາເຈົ້າຖິ້ມລະເບີດ.
ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຖ້າສະຫະລັດໄດ້ສຸມໃສ່ພະລັງງານແລະຊັບພະຍາກອນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງຕົນໃນການຄົ້ນຫາສິ່ງທີ່ຊາວ Afghans ຕ້ອງການແລະຫຼັງຈາກນັ້ນແນ່ນອນວ່າຈະຊ່ວຍຟື້ນຟູພື້ນຖານໂຄງລ່າງກະສິກໍາຍ້ອນວ່າທຸກໆຄົນຕ້ອງການອາຫານ. ດັ່ງນັ້ນ, ທຸກໆສິ່ງທີ່ຖ້າມາຢູ່ໃນໃຈ, ແລະຄວາມຮູ້ສຶກເສຍໃຈ.
ຂ້ອຍເຕືອນໃຈຫຼາຍ ບົດຄວາມ ທີ່ Erica Chenoweth, ທ່ານດຣ. Erica Chenoweth – ໃນເວລານາງຢູ່ໃນ Colorado, ແລະ ທ່ານດຣ Hakim, ທີ່ປຶກສາສໍາລັບກຸ່ມຂອງຫມູ່ເພື່ອນຊາວ Afghan ເຫຼົ່ານີ້. ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ມັນກາຍເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍສໍາລັບພວກເຂົາ.
ທັງສອງຄົນຂຽນວ່າ ບາງຄັ້ງການກະທຳທີ່ບໍ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດທີ່ຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງສາມາດກະທຳໃນສະຖານະການທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດ is ຫນີ. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ພຽງແຕ່ໃນຕອນເຊົ້ານີ້, ບາງຄົນຜູ້ທີ່ເປັນນັກສັງເກດການທີ່ສະຫລາດທີ່ສວຍງາມ - ພວກເຮົາຮູ້ຈັກລາວເປັນເວລາດົນນານໃນອັຟການິສຖານ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ລາວເຮັດວຽກກັບລັດຖະບານເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອສະມາຊິກສະພາ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລາວເຫັນວ່າສົງຄາມອາດຈະມາເຖິງ. ສົງຄາມຫຼາຍຂຶ້ນລະຫວ່າງກຸ່ມຕ່າງໆເຫຼົ່ານີ້. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ເຈົ້າເຮັດແນວໃດ? ດີ, ຫຼາຍຄົນເວົ້າວ່າ, "ຂ້ອຍຢາກອອກໄປ," ເພື່ອຄວາມປອດໄພຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາບໍ່ຢາກເອົາປືນ. ພວກເຂົາບໍ່ຢາກຕໍ່ສູ້. ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະສືບຕໍ່ວົງຈອນຂອງການແກ້ແຄ້ນແລະການຕອບໂຕ້.
ແລະດັ່ງນັ້ນ, ສໍາລັບຜູ້ທີ່ໄດ້ຫນີໄປສະຖານທີ່ເຊັ່ນປາກິສຖານ, ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງບໍ່ປອດໄພຢ່າງແທ້ຈິງ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກເປັນ – ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໄດ້ແຕ່ຮູ້ສຶກສະດວກສະບາຍບາງ. "ດີ, ຢ່າງຫນ້ອຍເຈົ້າອອກຈາກອັນຕະລາຍ." ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້ຢູ່ໃນສະຫະລັດ, ບ່ອນທີ່ເງິນພາສີຂອງພວກເຮົາໄດ້ສະຫນອງທຶນທັງຫມົດຂອງຄວາມວຸ່ນວາຍແລະ upheaval ນີ້ໃນໄລຍະຫຼາຍ, ຫຼາຍປີທີ່ເກີດມາຈາກຝ່າຍ warring. ແລະສະຫະລັດເປັນປະເທດທີ່ດີທີ່ສຸດ. ແລະຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຮົາບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກສັ່ນສະເທືອນ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້ອຍ. ຂອບໃຈທີ່ຖາມ.
Michael: ທ່ານຍິນດີຕ້ອນຮັບຫຼາຍ, Kathy. ຂ້ອຍມີຄວາມຄິດສອງຢ່າງທີ່ມີການຕອບໂຕ້ກັບສິ່ງທີ່ທ່ານຫາກໍແບ່ງປັນ. ສິ່ງຫນຶ່ງແມ່ນສິ່ງຫລ້າສຸດທີ່ເຈົ້າເວົ້າ, ແລະຂ້ອຍເດີມພັນວ່າເຈົ້າອາດຈະເຫັນດີກັບຂ້ອຍ - ຂ້ອຍວາງເດີມພັນໃນບາງລະດັບຂອງຈິດໃຈລວມຂອງພວກເຮົາແລະຈິດໃຈສ່ວນບຸກຄົນຂອງພວກເຮົາ, ນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງທັງຫມົດທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການຍົກເວັ້ນ. ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ມີສິ່ງດັ່ງກ່າວເປັນການບາດເຈັບທາງສິນທໍາ. ນີ້ແມ່ນການບາດເຈັບທີ່ປະຊາຊົນເຮັດໃຫ້ຕົນເອງໂດຍການບາດເຈັບຂອງຄົນອື່ນ, ເຊິ່ງ registers ເລິກໃນຈິດໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ສິ່ງທີ່ຫນ້າເສຍດາຍກ່ຽວກັບມັນ - ແລະນີ້ອາດຈະເປັນບ່ອນທີ່ພວກເຮົາສາມາດເປັນການຊ່ວຍເຫຼືອບາງຢ່າງ - ຄົນບໍ່ເຊື່ອມຕໍ່ຈຸດ. ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງເຂົ້າໄປໃນຮ້ານຂາຍເຄື່ອງໃນລັດ Tennessee ແລະຍິງຄົນເຫຼົ່ານີ້ທັງໝົດ. ແລະພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເອົາສອງແລະສອງຮ່ວມກັນວ່າ, ທ່ານຮູ້, ໂດຍໄດ້ spoused ນະໂຍບາຍນີ້ວ່າຄວາມຮຸນແຮງຈະ quel ຄວາມຮຸນແຮງ. ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າພວກເຮົາກໍາລັງສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເຈັບປວດໃນໂລກພາຍໃນຂອງພວກເຮົາ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າເດົາວ່າປະເພດນັ້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄປຫາຈຸດຕົ້ນຕໍອີກອັນຫນຶ່ງ, ເຊິ່ງແມ່ນ - ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນມາແມ່ນຫຼັກການຕົ້ນຕໍ - ວ່າມີສອງກໍາລັງຢ່າງແທ້ຈິງໃນໂລກ: ກໍາລັງຂອງຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງແລະກໍາລັງຂອງຄວາມຮຸນແຮງ. ແລະຜົນບັງຄັບໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຈະມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະປ່ຽນຄວາມສົນໃຈຂອງເຈົ້າໄປຫາເຄື່ອງຈັກຫຼາຍກວ່າຄົນ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນ.
Kathy: ດີ, ມີຄວາມຕ້ອງການທີ່ເກືອບວ່າທ່ານບໍ່ເຫັນຄົນໃນເວລາທີ່ທ່ານແນເປົ້າໃສ່ມະນຸດດ້ວຍລູກປືນຫຼືດ້ວຍອາວຸດ.
ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນໃຈ, Michael, ແມ່ນວ່າ Timothy McVeigh, ຜູ້ທີ່ເປັນທະຫານໃນອີຣັກພຽງແຕ່ເປັນບາງຄົນ - ເຈົ້າຮູ້, ລາວເປັນເດັກນ້ອຍທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນພື້ນທີ່ຂະຫນາດນ້ອຍ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າລາວເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃສ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນອາດຈະຢູ່ໃນລັດ Pennsylvania.
ແຕ່ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວເປັນພຽງຜູ້ດີເລີດ, ດັ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ, ນາຍຊ່າງ. ລາວສາມາດຕີເປົ້າ ໝາຍ ໄດ້ດີແທ້ໆ. ດ້ວຍເປົ້າຫມາຍທີ່ປາກົດ, ລາວໄດ້ຮັບຄະແນນສູງຫຼາຍ. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ໃນເວລາທີ່ລາວຢູ່ໃນອີຣັກ, ທໍາອິດລາວໄດ້ຂຽນໃນຈົດຫມາຍເຖິງປ້າຂອງລາວ, ແລະນີ້ແມ່ນຄໍາເວົ້າໂດຍກົງ, "ການຂ້າ Iraqis ແມ່ນຍາກແທ້ໆໃນຕອນທໍາອິດ. ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ, ການຂ້າຊາວອີຣັກແມ່ນງ່າຍຂຶ້ນ.”
ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ Timothy McVeigh ເປັນຜູ້ບັນທຸກລົດບັນທຸກທີ່ມີລະເບີດ ແລະໂຈມຕີຕຶກລັດ Oklahoma Federal Building. ແລະຂ້ອຍຄິດສະເໝີວ່າໃຜເປັນຜູ້ຝຶກຝົນ, ໃຜສອນ Timothy McVeigh ໃຫ້ເຊື່ອວ່າການຂ້າຄົນເປັນເລື່ອງງ່າຍ? ແລະ Timothy McVeigh ໄດ້ຖືກລົງໂທດ, ແນ່ນອນ. ແຕ່ເຈົ້າເວົ້າຖືກ. ພວກເຮົາໄດ້ລົງໂທດຕົວເຮົາເອງ.
ແລະພວກເຮົາໃນປັດຈຸບັນໄດ້ຮັບຂ້ອນຂ້າງເປັນຈໍານວນຊາວຫນຸ່ມຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາຊົ່ວໂມງ enormous ຫຼິ້ນເກມວິດີໂອແລະ blobs ເປົ້າຫມາຍ, ທ່ານຮູ້ຈັກ, blobs ໃນຫນ້າຈໍ. ຈາກນັ້ນ Daniel Hale ເປີດເຜີຍເອກະສານຕົວຈິງ. ລາວເຮັດແບບນັ້ນຢ່າງກ້າຫານ. ລາວເປັນນັກວິເຄາະອາເມລິກາໃນອັຟການີສະຖານ, ແລະຕໍ່ມາໄດ້ເຮັດວຽກໃຫ້ບໍລິສັດຮັກສາຄວາມປອດໄພແຫ່ງໜຶ່ງ.
ລາວໄດ້ຮັບຮູ້ໂດຍເອກະສານຂອງສະຫະລັດວ່າພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຕົວເອງ, ເກົ້າໃນສິບເທື່ອໃນລະຫວ່າງການປະຕິບັດການຫ້າເດືອນທີ່ລາວເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ, ເປົ້າຫມາຍໄດ້ກາຍເປັນພົນລະເຮືອນ. ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຄິດວ່າບຸກຄົນນັ້ນແມ່ນ. ແລະດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງເປີດເຜີຍຂໍ້ມູນ. ດຽວນີ້ລາວຖືກຄຸກ 45 ເດືອນ - ຢູ່ໃນຄຸກຫຼາຍປີ.
ແລະດັ່ງນັ້ນ, ການໂຈມຕີສະຫະລັດຄັ້ງສຸດທ້າຍແມ່ນຫຍັງ, ເບິ່ງຄືວ່າ, ໃນ Kabul? ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມັນອາດຈະບໍ່ແມ່ນສຸດທ້າຍ. ຜູ້ຊາຍໄດ້ຖືກເລືອກເປັນເປົ້າຫມາຍ. ຊື່ຂອງລາວແມ່ນ ເຊມາຣີ ອາມາດີ, ແລະ ລາວ ເປັນ ພໍ່ ຂອງ ລູກ ຫລາຍ ຄົນ. ລາວອາໄສຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ມີອ້າຍນ້ອງສອງຄົນ ແລະຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ. ລາວໄດ້ເດີນທາງໄປທົ່ວ Kabul ເພື່ອລົງຄົນ - ຍ້ອນວ່າລາວມີລົດ, ແລະລາວສາມາດຊ່ວຍພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມໂປດປານນັ້ນແລະເລືອກເອົາກະປ໋ອງນ້ໍາສໍາລັບຄອບຄົວຂອງລາວແລະສໍາເລັດວຽກງານໃນນາທີສຸດທ້າຍເພາະວ່າລາວໄດ້ຖືກເລືອກໃຫ້ໄດ້ຮັບຫນຶ່ງ. ວີຊາຄົນເຂົ້າເມືອງພິເສດເຫຼົ່ານີ້ ແລະມາສະຫະລັດ.
ຄອບຄົວໄດ້ບັນຈຸຖົງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ແລະຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຍ້ອນວ່າລາວກໍາລັງຂັບລົດ Corolla ສີຂາວ, ຜູ້ປະຕິບັດການ drone ຂອງສະຫະລັດແລະທີ່ປຶກສາຂອງພວກເຂົາຄິດວ່າ, "ຄົນນີ້ກໍາລັງເກັບລະເບີດ. ລາວໄດ້ໄປຫາພວກລັດອິສລາມໃນບ້ານປອດໄພແຂວງ Khorasan. ລາວຈະກັບຄືນໄປຫາການເຮັດທຸລະກຳອີກອັນໜຶ່ງທີ່ສານປະສົມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເຂົາເຈົ້າ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນລາວອາດຈະໄປສະຫນາມບິນແລະໂຈມຕີປະຊາຊົນ.”
ເຂົາເຈົ້າມາກັບຈິນຕະນາການນີ້. ບໍ່ມີອັນໃດເປັນຄວາມຈິງ. ເນື່ອງຈາກວ່າສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຫັນໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງໃນ footage drone ຂອງເຂົາເຈົ້າ, footage ກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ແມ່ນ blobs ແລະຂະຫນາດ fuzzy. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິງລະເບີດ, ຄິດວ່າມີພຽງແຕ່ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ແລະຄົນທີ່ລາວເວົ້າກັບ. ແລະ Ahmed Zemari ມີປະເພນີ, ບ່ອນທີ່ລາວຈະດຶງລົດເຂົ້າໄປໃນທາງຍ່າງ - ແລະແທ້ຈິງແລ້ວ, ການເປັນເຈົ້າຂອງລົດໃນອັຟການິສຖານໃນຫມູ່ບ້ານທີ່ເຮັດວຽກແມ່ນເປັນເລື່ອງໃຫຍ່.
ເມື່ອລາວດຶງມັນເຂົ້າໄປໃນທາງລົດ, ລາວໄດ້ໃຫ້ລູກຊາຍກົກຂອງລາວຈອດ. ເດັກນ້ອຍທັງຫມົດຈະເຂົ້າໄປໃນລົດ. ມັນເປັນພຽງແຕ່ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງສຸດທ້າຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ. ເດັກນ້ອຍເຈັດຄົນ. ສາມໃນນັ້ນມີອາຍຸຕ່ຳກວ່າຫ້າປີ. ຄົນອື່ນ, ສີ່ໄວລຸ້ນ. ໄວລຸ້ນຫນຸ່ມໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍທັງຫມົດ.
ໃນປັດຈຸບັນ, ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງສິ່ງນັ້ນ. ມີນັກຂ່າວຫຼາຍຄົນທີ່ສາມາດໄປເຖິງບ່ອນດັ່ງກ່າວແລະສຳພາດຜູ້ລອດຊີວິດ. ແຕ່ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ເກີດຂຶ້ນພຽງສອງອາທິດກ່ອນໜ້ານີ້. ການໂຈມຕີທາງອາກາດອີກຄັ້ງນຶ່ງຂອງສະຫະລັດ ໄດ້ທຳລາຍຄລີນິກ ແລະໂຮງຮຽນມັດທະຍົມແຫ່ງນຶ່ງໃນເມືອງ Kandahar ໃນເມືອງ Lashkargah. ປະເພດນີ້ສືບຕໍ່ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.
ແລະດັ່ງນັ້ນ, ປະຈຸບັນ, ກອງທັບອາກາດ, ກອງທັບອາກາດສະຫະລັດກໍາລັງຊອກຫາ $ 10 ຕື້ເພື່ອສືບຕໍ່ຂອງພວກເຂົາ, ອັນທີ່ພວກເຂົາເອີ້ນວ່າ "Over the Horizon" ການໂຈມຕີຕໍ່ Afghanistan. ແຕ່ໃຜຮູ້ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້? ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, ມີຄົນຈໍານວນຫນ້ອຍຫຼາຍສາມາດເຫັນຮູບແບບທີ່ດໍາເນີນມາຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ - ຂ້ອຍພຽງແຕ່ວັນທີກັບໄປປີ 2010 ຕົວເອງ. ຂ້ອຍແນ່ໃຈວ່າມັນເກີດຂຶ້ນກ່ອນເວລານັ້ນ.
ແຕ່ຮູບແບບແມ່ນວ່າການໂຈມຕີເກີດຂຶ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການໂຈມຕີໂດຍ drone ຫຼືການໂຈມຕີໃນຕອນກາງຄືນ, ແລະມັນປາກົດວ່າພວກເຂົາ "ໄດ້ຄົນຜິດ." ດັ່ງນັ້ນ, ທະຫານ, ຖ້າມັນສັງເກດເຫັນ, ຈະສັນຍາວ່າ, "ພວກເຮົາຈະສືບສວນເລື່ອງນັ້ນ." ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຖ້າຫາກວ່າມັນບໍ່ໄດ້ເລື່ອນອອກຂ່າວ, ຖ້າຫາກວ່າມັນບໍ່ພຽງແຕ່ປະເພດຂອງການ evaporate ເປັນເລື່ອງ. ຖ້າຄວາມຈິງອອກມາ, "ແມ່ນແລ້ວ, ເຈົ້າໄດ້ຂ້າພົນລະເຮືອນ. ອັນນີ້ອາດຈະເປັນອາດຊະຍາກຳສົງຄາມ.” ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ບາງຄົນໃຊ້ເວລາຫຼຸດລົງ.
ໃນກໍລະນີດັ່ງກ່າວນີ້, ພວກເຂົາເຈົ້າຕ້ອງໄປເທິງ, ນາຍພົນ Lloyd Austin ກ່າວວ່າ, "ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດຜິດພາດ." ນາຍພົນ MacKenzie ກ່າວວ່າ, "ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຮົາເຮັດຜິດພາດ." ນາຍພົນ Donahue ກ່າວວ່າ, "ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຮົາເຮັດຜິດພາດ." ແຕ່ພວກເຮົາຕ້ອງການຫຼາຍກວ່າຄໍາຂໍໂທດ. ພວກເຮົາຕ້ອງການຄວາມໝັ້ນໃຈວ່າ ສະຫະລັດຈະຢຸດເຊົາການປະທະກັນຕໍ່ນະໂຍບາຍການຂ້າ ແລະການນອງເລືອດ ແລະການທໍລະມານ ແລະການທຳລາຍ.
ພວກເຮົາຕ້ອງເບິ່ງການຊົດເຊີຍ, ບໍ່ພຽງແຕ່ການຊົດເຊີຍທາງດ້ານການເງິນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນການຊົດເຊີຍທີ່ທໍາລາຍລະບົບທີ່ຜິດພາດແລະໂຫດຮ້າຍເຫຼົ່ານີ້.
ສະເຕຟານນີ: Kathy, ທ່ານຄິດວ່າປະຊາຊົນຄວນຈະໄປກ່ຽວກັບການຊົດເຊີຍເຫຼົ່ານັ້ນ, ລວມທັງການຊົດເຊີຍທາງດ້ານການເງິນແນວໃດ? ແລະພວກຕາລີບັນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມແນວໃດ? ການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນໄດ້ແນວໃດ? ເຈົ້າເວົ້າໄດ້ບໍ?
Kathy: ດີ, ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ຂ້ອຍຄິດວ່າພວກເຮົາ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເຮັດໃນສິ່ງທີ່ທ່ານແລະ Michael ໄດ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ໃນສູນ Metta ເປັນເວລາດົນ. ພວກເຮົາຕ້ອງຊອກຫາຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະຄວບຄຸມຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຮົາຕ້ອງກາຍເປັນປະຊາຊົນທີ່ບໍ່ຂີ້ຄ້ານຢ້ານກຸ່ມນີ້, ຢ້ານກຸ່ມນັ້ນ, ພວກເຮົາຈະສືບຕໍ່ພະຍາຍາມທະນາຄານເພື່ອກໍາຈັດກຸ່ມນັ້ນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຮົາຢ້ານກົວ. ເຂົາເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງໜຶ່ງ. ຂ້ອຍຄິດວ່າມັນສຳຄັນແທ້ໆທີ່ຈະສືບຕໍ່ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກໃນການຄວບຄຸມຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຮົາ.
ສິ່ງທີສອງ, ໃນທາງປະຕິບັດຫຼາຍ, ແມ່ນເພື່ອຮູ້ຈັກປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກສົງຄາມແລະການຍົກຍ້າຍຂອງພວກເຮົາ. ຂ້ອຍຄິດເຖິງ Sherri Maurin ໃນ San Francisco ແລະ ວັນໂລກຂອງການຟັງ ອີງຕາມການອອກຈາກ Olympia, Washington ໃນບາງທາງ. ແຕ່ທຸກໆເດືອນ, ເປັນເວລາຫຼາຍປີ ແລະຫຼາຍປີ – ສິບປີ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈັດຕັ້ງການໂອ້ລົມທາງໂທລະສັບເພື່ອໃຫ້ໄວໜຸ່ມໃນອັຟການິສຖານສາມາດສື່ສານກັບຜູ້ຄົນທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍໃນທົ່ວໂລກ, ລວມທັງທ່ານທັງສອງໃນບາງຄັ້ງ.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນສໍາຄັນ. ແລະ Sherri ແລະຄົນອື່ນໆໃນປັດຈຸບັນເຮັດວຽກດັ່ງນັ້ນ, ຍາກຫຼາຍທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຊາວຫນຸ່ມຕື່ມຂໍ້ມູນໃສ່ໃນໃບຄໍາຮ້ອງວີຊາແລະພະຍາຍາມຊອກຫາວິທີທີ່ຈະໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອໃນພາກປະຕິບັດຕົວຈິງຫຼາຍກັບຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເຮັດການບິນນີ້ - ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, ໃນບາງທາງ. ພຽງແຕ່ຫຼືສິ່ງທີ່ບໍ່ຮຸນແຮງຕົ້ນຕໍທີ່ຈະເຮັດ.
ດັ່ງນັ້ນ, ສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ຄົນສາມາດເຮັດໄດ້ຄືການຕິດຕໍ່ກັບ Sherri Maurin ໃນທ້ອງຖິ່ນຫຼືຕິດຕໍ່ກັນ. ແນ່ນອນວ່າຂ້ອຍຍິນດີທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອໃຜຜູ້ຫນຶ່ງຂອງ buddy ຂຶ້ນ, ກາຍເປັນ buddy ກັບຫນຶ່ງໃນປະຊາຊົນທີ່ຕ້ອງການການຊ່ວຍເຫຼືອ. ແບບຟອມແມ່ນສັບສົນ, ແລະພວກເຂົາຍາກທີ່ຈະຄິດອອກ. ຄວາມຕ້ອງການປ່ຽນແປງຕະຫຼອດເວລາ. ດັ່ງນັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງຫນຶ່ງ.
ຈາກນັ້ນກ່ຽວກັບວ່າອາດຈະມີການຮັກສາສັນຕິພາບຢູ່ໃນອັຟການິສຖານໄດ້ຫຼືບໍ່, ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ. ທ່ານດຣ Zaher Wahab. ລາວເປັນຊາວອັຟການິສຖານ ແລະລາວໄດ້ສອນເປັນເວລາຫຼາຍປີຢູ່ໃນມະຫາວິທະຍາໄລອັຟການິສຖານ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນມະຫາວິທະຍາໄລ Lewis & Clark ໃນ Portland. ລາວຄິດນອກກ່ອງ. ລາວໃຊ້ຈິນຕະນາການຂອງລາວ, ແລະລາວເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງ? ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ມຸ່ງໄປເຖິງການມີໜ້າທີ່ຮັກສາສັນຕິພາບຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ? ຫນຶ່ງທີ່ຈະຊ່ວຍຮັກສາປະເພດຂອງບາງ ການປົກປ້ອງແລະຄໍາສັ່ງ.” ບັດນີ້, ພວກຕາລີບັນຈະຍອມຮັບໄດ້ບໍ? ມັນເປັນທີ່ຈະແຈ້ງ, ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ພວກຕາລີບັນກໍາລັງໃຊ້ພະລັງໄຊຊະນະຂອງພວກເຂົາ, ຂ້າພະເຈົ້າເດົາວ່າ, "ບໍ່, ພວກເຮົາບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຟັງສິ່ງທີ່ປະຊາຊົນສາກົນເວົ້າ."
ມັນຍາກເພາະວ່າຂ້ອຍບໍ່ຢາກແນະນໍາ, ດີ, ແລ້ວຕີເສດຖະກິດ, ເພາະວ່າຂ້ອຍຄິດວ່າມັນຈະຕີຄົນທຸກຍາກທີ່ສຸດທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ການລົງໂທດສະເຫມີເຮັດແນວນັ້ນ. ພວກເຂົາເຈົ້າກຳແພງພວກຄົນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງທີ່ສຸດໃນສັງຄົມ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄິດວ່າພວກເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງໂຈມຕີເຈົ້າໜ້າທີ່ຕາລີບັນແທ້ໆ. ແລະ, ເຈົ້າຮູ້, ພວກເຂົາສາມາດຫາເງິນໄດ້ໂດຍການເກັບພາສີໃນທຸກໆຍານພາຫະນະທີ່ຂ້າມຜ່ານຊາຍແດນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການໂຫຼດຂອງອາວຸດທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຢູ່ແລ້ວເນື່ອງຈາກວ່າພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ມັນມາຈາກຖານສະຫະລັດແລະສະຖານທີ່ອື່ນໆທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ປະໄວ້. ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ແນະນໍາການລົງໂທດທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ທຸກໆຄວາມພະຍາຍາມທາງການທູດຄວນໄດ້ຮັບການສະເໜີໃຫ້ພວກຕາລີບັນກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງເບິ່ງ, ເລີ່ມເຄົາລົບສິດທິມະນຸດ ແລະ ສອນປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າໃຫ້ໃຊ້ວິທີອື່ນ ນອກເໜືອໄປຈາກຕີຄົນທີ່ນອງເລືອດດ້ວຍສາຍໄຟຟ້າ. ສອນປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າໃຫ້ຍອມຮັບວ່າເຈົ້າຕ້ອງມີແມ່ຍິງໃນທຸກຄວາມສາມາດໃນສັງຄົມຖ້າທ່ານຈະມີຄວາມກ້າວຫນ້າ." ເລີ່ມສອນນັ້ນ.
ແລະແຄລອດຈະເປັນແນວໃດ? ທ່ານຮູ້ບໍ່ວ່າ, ອັຟການີສະຖານຢູ່ໃນສະພາບເສດຖະກິດທີ່ບໍ່ມີການຕົກລົງແລະປະເຊີນໜ້າກັບໄພພິບັດທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ແລະພວກເຂົາຢູ່ໃນຄື້ນທີ່ສີ່ຂອງ COVID, ທີ່ມີລະບົບການແພດທີ່ບໍ່ດີຫຼາຍໃນທົ່ວປະເທດ. ແລະພວກເຂົາໄດ້ຮັບໄພແຫ້ງແລ້ງຢູ່ໃນຢ່າງຫນ້ອຍ 24 ໃນ 34 ແຂວງ.
ການທີ່ຈະຂີ່ລົດກະບະ ແລະ ຈູດອາວຸດຂອງເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສາມາດຮັບມືກັບບັນຫາເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຢ່າງແນ່ນອນ ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມອຸກອັ່ງຂອງປະຊາກອນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນ, ທີ່ອາດຈະມີຄວາມຄຽດແຄ້ນທີ່ສຸດ, ເຊິ່ງພວກເຂົາພະຍາຍາມປົກຄອງ.
ສະເຕຟານນີ: ແລະ Kathy, ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນແນວຄວາມຄິດປະຕິບັດດັ່ງກ່າວ. ຂອບໃຈ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຈະໄດ້ແບ່ງປັນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຊັ່ນດຽວກັນ. ເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າກຸ່ມຕາລີບັນຖືກທຳລາຍໂດຍສື່ມວນຊົນຕາເວັນຕົກ, ໂດຍສື່ມວນຊົນທົ່ວໂລກບໍ? ແລະມີວິທີໃດແດ່ທີ່ຈະທໍາລາຍມະນຸດສະທໍານັ້ນ ແລະເບິ່ງວ່າ ເປັນຫຍັງຜູ້ຄົນຈຶ່ງເຂົ້າຮ່ວມກຸ່ມທາລີບານໃນຕອນທໍາອິດ, ແລະວິທີໃດແດ່ທີ່ພວກເຮົາສາມາດຂັດຂວາງວົງຈອນຂອງພວກຫົວຮຸນແຮງນັ້ນ?
Kathy: ໂອ້, Stephanie, ນັ້ນແມ່ນຄໍາຖາມທີ່ເປັນປະໂຫຍດແທ້ໆ. ແລະຂ້ອຍຕ້ອງຕິດຕາມຕົວເອງແລະພາສາຂອງຂ້ອຍເອງເພາະວ່າຂ້ອຍຮັບຮູ້, ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າເວົ້າ, ມັນບໍ່ມີສິ່ງທີ່ເປັນ "ໄດ້ ຕາລີບານ.” ມັນກວ້າງເກີນໄປ ແປງແປງ. ມີຫຼາຍກຸ່ມທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ປະກອບດ້ວຍກຸ່ມຕາລີບັນ.
ແລະຄໍາຖາມຂອງເຈົ້າວ່າເປັນຫຍັງຄົນເຂົ້າໄປໃນກຸ່ມເຫຼົ່ານັ້ນໃນຕອນທໍາອິດ, ມັນເປັນຄວາມຈິງບໍ່ພຽງແຕ່ສໍາລັບກຸ່ມ Taliban, ແຕ່ສໍາລັບກຸ່ມ warlord ອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ, ທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເວົ້າວ່າໄວຫນຸ່ມທີ່ຕ້ອງການເອົາອາຫານໄວ້ເທິງໂຕະສໍາລັບຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ, "ເບິ່ງ, ເຈົ້າຮູ້, ພວກເຮົາມີເງິນ, ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງເຕັມໃຈທີ່ຈະເອົາປືນເພື່ອຈະເອົາເງິນນີ້." ແລະດັ່ງນັ້ນ, ສໍາລັບນັກຕໍ່ສູ້ Talib ຫນຸ່ມຈໍານວນຫຼາຍ, ພວກເຂົາບໍ່ມີທາງເລືອກອື່ນຫຼາຍໃນແງ່ຂອງຄວາມສາມາດໃນການປູກພືດຫຼືການປູກຝູງຝູງຫຼືຟື້ນຟູພື້ນຖານໂຄງລ່າງກະສິກໍາໃນເຂດຂອງພວກເຂົາ. ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຝິ່ນເປັນພືດໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ກຳລັງຜະລິດໃນຕອນນີ້ ແລະ ຈະເຮັດໃຫ້ພວກມັນກາຍເປັນເຄືອຂ່າຍຂອງບັນດາເຈົ້ານາຍ ແລະ ນັກຮົບ.
ນັກຕໍ່ສູ້ Talib ຫນຸ່ມຫຼາຍຄົນອາດຈະເປັນຜູ້ທີ່ຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການສາມາດຮຽນຮູ້ການອ່ານແລະທຸກຄົນໃນອັຟການິສຖານຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການສາມາດຮຽນຮູ້ພາສາຂອງກັນແລະກັນ, Dari ແລະ Pashto. ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າມີຮູບພາບທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກຽດຊັງທີ່ສ້າງຂຶ້ນ, ເຊັ່ນວ່າມີ Pashtuns ທີ່ຄິດວ່າ Hazaras ທັງຫມົດເປັນພົນລະເມືອງຊັ້ນທີສອງແລະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈ. ແລະ Hazaras ໄດ້ສ້າງຮູບພາບຂອງ Pashtuns ທັງຫມົດວ່າເປັນອັນຕະລາຍແລະບໍ່ຫນ້າເຊື່ອຖື.
ໝູ່ເພື່ອນໜຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນອັຟການິສຖານເປັນຕົວເລກຂອງຜູ້ທີ່ຢາກເອື້ອມອອກໄປຫາຄົນໃນອີກດ້ານໜຶ່ງຂອງການແບ່ງແຍກ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າເຖິງໂລກທີ່ບໍ່ມີຊາຍແດນຕິດຈອດ. ພວກເຂົາເຈົ້າຢາກມີໂຄງການສາກົນ. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຈກຢາຍຜ້າຫົ່ມໃຫ້ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການໃນຊ່ວງລະດູຫນາວທີ່ຮຸນແຮງ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເຮັດທຸກໆລະດູຫນາວ. ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ, ດ້ວຍຜ້າຫົ່ມອັນຫນັກຫນ່ວງເຫຼົ່ານີ້.
ພວກເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າພວກແມ່ຍິງທີ່ໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງເພື່ອຜະລິດຜ້າຫົ່ມແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຈາກກຸ່ມ Hazaric, ສ່ວນຫນຶ່ງຈາກກຸ່ມ Tajik, ແລະສ່ວນຫນຶ່ງຈາກກຸ່ມ Pashto. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ທຳງານຢ່າງໜັກແໜ້ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເຄົາລົບນັບຖືທັງສາມຊົນເຜົ່າທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນດຽວກັນກັບການແຈກຢາຍ. ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ມັນເປັນຈຸດທີ່ຈະຖາມ mosques ທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງສາມຊົນເຜົ່າທີ່ແຕກຕ່າງກັນນີ້ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊອກຫາວິທີທີ່ຈະແຈກຢາຍຜ້າຫົ່ມເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງສະເຫມີພາບ. ແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງດຽວກັນກັບເດັກນ້ອຍທີ່ມາໂຮງຮຽນເດັກນ້ອຍຕາມຖະຫນົນຂອງເຂົາເຈົ້າແລະຄອບຄົວທີ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍຜ່ານການນັ້ນ.
ນັ້ນແມ່ນໂຄງການຂະຫນາດນ້ອຍ, ແລະມັນໄດ້ຖືກເປີດໃຊ້ໂດຍຄວາມເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່ຂອງຫຼາຍໆຄົນ, ຫຼາຍຄົນ, ລວມທັງຫຼາຍໆຄົນໃນຄາລິຟໍເນຍແລະຫຼາຍໆຄົນໃນ Point Reyes. ແຕ່ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າ, ໃນຂະນະດຽວກັນ, ລັດຖະບານອາເມລິກາໄດ້ຫຼັ່ງເງິນຫຼາຍຕື້ໂດລາ, ຖ້າບໍ່ແມ່ນຕື້ໂດລາເຂົ້າສູ່ສົງຄາມໃນອັຟການີສະຖານແລະອີຣັກ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າໂດຍລວມແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ຂະຫຍາຍອ່າວລະຫວ່າງກຸ່ມຕ່າງໆແລະເຮັດໃຫ້ຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ຜູ້ຄົນໄດ້ຮັບອາວຸດແລະແນມໃສ່ກັນແລະກັນ.
ເຈົ້າຖືກຕ້ອງແລ້ວທີ່ຈະບໍ່ຍອມຮັບຄວາມຄິດທີ່ວ່າມີກຸ່ມໃຫຍ່ອີກອັນໜຶ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ "ກຸ່ມຕາລີບານ." ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຈັດລຽງລໍາດັບຂອງບາດກ້າວຈາກນັ້ນ. ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຍັງປະເພດຂອງ squint ເກືອບແລະພະຍາຍາມເພື່ອເຂົ້າໄປເບິ່ງມະນຸດຂອງສັດຕູອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ.
Michael: ແລ້ວ, ການເຫັນມະນຸດ - ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, Kathy, ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາຮູ້ດີ, ທີ່ພຽງແຕ່ປ່ຽນວິໄສທັດຂອງເຈົ້າຢ່າງສົມບູນ, ປ່ຽນທັດສະນະຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າເລີ່ມເຫັນສິ່ງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າກຸ່ມຫນຶ່ງໄດ້ມາດ້ວຍເງິນຊ່ວຍເຫຼືອຈໍານວນຫນຶ່ງສໍາລັບການ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າມັນແມ່ນ Afghanistan. ມັນເປັນເວລາກ່ອນຫນ້ານີ້; ໄດ້ໃຫ້ເງິນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໃນຄວາມຄາດຫວັງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະປູກພືດສະບຽງອາຫານທີ່ຈໍາເປັນ, ແລະແທນທີ່ຈະ, ປະຊາຊົນປູກດອກໄມ້.
ດັ່ງນັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດແບບນັ້ນ?” ແລະພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ດີ, ແຜ່ນດິນຕ້ອງຍິ້ມ." ພວກເຮົາຕ້ອງ, ທ່ານຮູ້, ເອົາມາໃຫ້ກັບຄືນໄປບ່ອນໃນທາງບວກໃນຮູບແບບການຢືນຢັນຊີວິດທີ່ດີບາງ. ມັນຈະເປັນການງ່າຍຫຼາຍຖ້າພວກເຮົາປ່ຽນໂຄງຮ່າງຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາ, ດັ່ງທີ່ຂ້ອຍເວົ້າ, ເຮົາຈະເອົານ້ຳມັນຊະນິດດຽວກັນໃສ່ນ້ຳທີ່ມີບັນຫາຄືກັນແນວໃດ? ຫຼື, ພວກເຮົາຈະຊອກຫານໍ້າມັນຊະນິດອື່ນຢູ່ໃສ? ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ Voices of Creative Nonviolence ແລະສູນ Metta ໄດ້ເຮັດວຽກຢ່າງຫນັກແຫນ້ນ, ເພື່ອຍົກປ້າຍໂຄສະນາຂອງຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງແລະທັນທີທີ່ຄວາມຮຸນແຮງຕົກຢູ່ໃນທັດສະນະ.
ສະເຕຟານນີ: ດຽວນີ້ Kathy, ເຈົ້າເຄີຍໄປ Afghanistan ຫຼາຍກວ່າ 30 ເທື່ອບໍ?
Kathy: ຖືກຕ້ອງ.
ສະເຕຟານນີ: ດັ່ງນັ້ນ, ໃຫ້ເວົ້າເລັກນ້ອຍກ່ຽວກັບການເດີນທາງຂອງເຈົ້າໃນຖານະເປັນມະນຸດແລະປະສົບການນັ້ນໄດ້ປ່ຽນແປງເຈົ້າແນວໃດ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຟັງຂອງພວກເຮົາຮູ້ສຶກວ່າມັນເປັນແນວໃດໃນອາຟການິສຖານ. ແລະບໍ່ພຽງແຕ່ຢູ່ໃນ Kabul, ແຕ່ຂ້ອຍແນ່ໃຈວ່າເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຂວງນອກ. ເຈົ້າສາມາດແຕ້ມຮູບຂອງອັຟການິສຖານໃຫ້ພວກເຮົາແລະປະຊາຊົນໄດ້ບໍ?
Kathy: ແລ້ວ, ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຂ້ອຍມີເພື່ອນຄົນຫນຶ່ງ, Ed Keenan, ເຊິ່ງເປັນສະມາຊິກຂອງຄະນະຜູ້ແທນທໍາອິດຂອງພວກເຮົາທີ່ຈະໄປແລະຢ້ຽມຢາມ Kabul. ແລະ ລາວໄດ້ຂຽນບົດຄວາມຢ່າງຖ່ອມຕົວໂດຍເວົ້າວ່າ ລາວຮູ້ສຶກວ່າລາວໄດ້ເຫັນອັຟການິສະຖານຜ່ານຂຸມກະແຈ. ເຈົ້າຮູ້, ນັ້ນແມ່ນຄວາມຈິງແທ້ໆສໍາລັບຂ້ອຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກບ້ານຫນຶ່ງຂອງ Kabul ແລະໄດ້ຮັບການຕື່ນເຕັ້ນພຽງແຕ່ໃນບາງໂອກາດທີ່ຈະໄປ Panjshir ຊຶ່ງເປັນເຂດທີ່ສວຍງາມບ່ອນທີ່ ສູນຜ່າຕັດສຸກເສີນສຳລັບຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກສົງຄາມ ມີໂຮງໝໍ. ພວກເຮົາເປັນແຂກຢູ່ໂຮງໝໍນັ້ນເປັນເວລາໜຶ່ງອາທິດ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໃນບາງໂອກາດ, ປະເພດຂອງການເດີນທາງໄປພາກສະຫນາມ, ບາງຄົນຂອງພວກເຮົາສາມາດໄປເປັນແຂກຂອງອະດີດພະນັກງານກະສິກໍາ. ລາວໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ. ລາວແລະຄອບຄົວຂອງລາວຈະຕ້ອນຮັບພວກເຮົາຢູ່ໃນເຂດ Panjshir. ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມປະຊາຊົນໃນ Bamiyan. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນພຽງແຕ່ໃນໂອກາດ, ໃນເຂດນອກຂອງ Kabul, ບາງທີສໍາລັບການ wedding ຫມູ່ບ້ານ.
ແຕ່ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນມີຄວາມສະຫວ່າງຫຼາຍທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນບ້ານໃນຂອບເຂດນ້ອຍໆທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດເພາະວ່າແມ່ຕູ້ບາງຄົນໃນ Bamiyan, ບອກຂ້ອຍວ່າ, "ເຈົ້າຮູ້, ການປະຕິບັດທີ່ເຈົ້າໄດ້ຍິນ - ທີ່ Taliban ຮັກສາຕໍ່ແມ່ຍິງແມ່ນດໍາເນີນຕໍ່ໄປ. ຫລາຍສັດຕະວັດກ່ອນ ເຄີຍມີກຸ່ມທາລີບານ. ນີ້ແມ່ນທາງຂອງພວກເຮົາສະເຫມີໄປ.”
ດັ່ງນັ້ນ, ໃນບ້ານ, ໃນເຂດຊົນນະບົດ, ແມ່ຍິງບາງຄົນ - ບໍ່ແມ່ນທັງຫມົດ, ແຕ່ບາງຄົນ - ຈະບໍ່ສັງເກດເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງ Ashraf Ghani ແລະລັດຖະບານຂອງລາວແລະການປົກຄອງຂອງກຸ່ມ Taliban. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ອົງການນັກວິເຄາະຂອງອັຟການິສຖານໄດ້ກ່າວວ່າປະຊາຊົນບາງຄົນຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຝັງຕົວແລະພຽງແຕ່ພະຍາຍາມເບິ່ງວ່າມັນຄ້າຍຄືກັບການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ຄອບງໍາໂດຍກຸ່ມຕາລີບານ. ບາງຄົນເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ, “ເຈົ້າຮູ້ບໍ, ເມື່ອກ່າວເຖິງບັນຫາຄວາມຍຸຕິທຳເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ້ງກັນກ່ຽວກັບຊັບສິນຫຼືທີ່ດິນ, ພວກເຮົາມັກສານຂອງກຸ່ມຕາລີບັນ ເພາະສານຂອງລັດຖະບານຢູ່ນະຄອນຄາບູລ,” ຊຶ່ງເບິ່ງຄືວ່າເຈົ້າຮູ້ຫຼາຍແທ້ໆ. ຫ່າງໄກ, "ແມ່ນສໍ້ລາດບັງຫຼວງຫຼາຍທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງສືບຕໍ່ຈ່າຍຄ່າທຸກຂັ້ນຕອນ, ແລະພວກເຮົາຫມົດເງິນ. ແລະຄວາມຍຸຕິທໍາຈະຖືກແກ້ໄຂຂື້ນກັບວ່າໃຜໄດ້ເງິນຫຼາຍກວ່າ." ດັ່ງນັ້ນ, ມັນອາດຈະເປັນສິ່ງທີ່ມີຜົນກະທົບຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຜູ້ຊາຍ, ແມ່ຍິງ, ຫຼືເດັກນ້ອຍ.
ເມື່ອຂ້ອຍໄປທີ່ເຂດຊົນຊັ້ນກຳມະກອນໃນນະຄອນຫຼວງຄາບູລ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ເມື່ອຂ້ອຍເຂົ້າໄປໃນຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ອອກໄປ. ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາຢູ່ເປັນເວລາຫນຶ່ງເດືອນຫຼືຫນຶ່ງເດືອນເຄິ່ງຫນຶ່ງ, ການໄປຢ້ຽມຢາມຂອງພວກເຮົາສັ້ນລົງ, ເຊັ່ນ: ສິບມື້ຈະເປັນແບບປົກກະຕິເພາະວ່າມັນເລີ່ມເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍສໍາລັບຫມູ່ເພື່ອນຫນຸ່ມຂອງພວກເຮົາທີ່ຈະເປັນເຈົ້າພາບຊາວຕາເວັນຕົກ. ມັນໄດ້ນໍາເອົາຄວາມສົງໃສຫຼາຍ. ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຊື່ອມຕໍ່ກັບຄົນຈາກຕາເວັນຕົກ? ພວກເຂົາເຈົ້າກໍາລັງເຮັດຫຍັງ? ພວກເຂົາກໍາລັງສອນເຈົ້າບໍ? ທ່ານກໍາລັງຮັບເອົາຄຸນຄ່າຂອງຕາເວັນຕົກບໍ? ນັ້ນແມ່ນແຫຼ່ງຄວາມສົງໄສກ່ອນທີ່ກຸ່ມຕາລິບໄດ້ເຂົ້າຍຶດເອົາເມືອງກາບູນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ altruism, ອຸດົມການ, empathy, ທັກສະການນໍາພາ, humor ທີ່ດີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພົບເຫັນໃນບັນດາໄວຫນຸ່ມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໂຊກດີຫຼາຍທີ່ໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ, ມັນແມ່ນສະເຫມີ, ສະເຫມີເປັນປະສົບການໃຫມ່ຫຼາຍ.
ຂ້ອຍສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງພະຍາບານຊາວອິຕາລີທີ່ຂ້ອຍເຄີຍພົບ (ຊື່ຂອງລາວແມ່ນ Emanuele Nannini) ລາວບອກວ່າລາວກໍາລັງຈະໄປ, ຂຶ້ນໄປເທິງພູທີ່ມີກະເປົ໋າໃຫຍ່ຢູ່ເທິງຫລັງຂອງລາວ, ແລະລາວກໍາລັງຈັດສົ່ງອຸປະກອນການແພດ. ມັນແມ່ນການໄປຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງລາວເພາະວ່າການທ່ອງທ່ຽວສີ່ປີຂອງລາວກັບການຢູ່ກັບສູນຜ່າຕັດສຸກເສີນສໍາລັບຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຈາກສົງຄາມແມ່ນສິ້ນສຸດລົງ.
ຜູ້ຄົນຮູ້ວ່າລາວຈະໄປຈາກເຂົາເຈົ້າແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫັນອອກ – ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍ່າງສີ່ຊົ່ວໂມງໃນຫິມະໃນລະດູຫນາວເພື່ອສາມາດເວົ້າລາແລະຂອບໃຈ. ແລະລາວເວົ້າວ່າ, "ອ້າວ. ຂ້ອຍຕົກຫລຸມຮັກເຂົາເຈົ້າ.” ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່ານັ້ນແມ່ນປະສົບການທີ່ຫຼາຍຄົນເຄີຍມີ. ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ທ່ານສາມາດຖາມ Sherri Maurin. ເຈົ້າພຽງແຕ່ຕົກຫລຸມຮັກກັບຄົນທີ່ປະເສີດ, ດີ, ແລະໃຈດີຫຼາຍຄົນທີ່ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາບໍ່ມີອັນຕະລາຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳໝູ່ໜຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າຫລາຍປີກ່ອນໜ້ານີ້ວ່າ, “ນາງ Kathy, ຈົ່ງກັບບ້ານໄປບອກພໍ່ແມ່ຊາວໜຸ່ມໃນປະເທດຂອງທ່ານ, ຢ່າສົ່ງລູກໄປອາຟະການິດສະຖານ. ມັນເປັນອັນຕະລາຍສໍາລັບພວກເຂົາຢູ່ທີ່ນີ້.'” ແລະຈາກນັ້ນລາວກໍ່ເວົ້າຕື່ມຢ່າງໂສກເສົ້າ, "ແລະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍພວກເຮົາແທ້ໆ."
ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, ຢູ່ໃນພາກສ່ວນຂອງຊາວຫນຸ່ມແລະບາງຄອບຄົວແລະໄວຫນຸ່ມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບສະເຫມີວ່າພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການທໍາຮ້າຍຄົນໃນສະຫະລັດ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການ. ປະຊາຊົນໃນສະຫະລັດເພື່ອສືບຕໍ່ສົ່ງທະຫານແລະທະຫານແລະອາວຸດເຂົ້າໄປໃນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ແລະຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ ການໂຈມຕີທາງອາກາດຂອງພິທີການຄັ້ງໃຫຍ່ນັ້ນ, ອາວຸດທີ່ແຂງແກ່ນທີ່ສຸດ, ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ - ອາວຸດທົ່ວໄປໃນຄັງອາວຸດຂອງສະຫະລັດ ສັ້ນກວ່າລະເບີດນິວເຄລຍ, ເມື່ອມັນຕົກໃສ່ພູ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ຕົກໃຈ. ເຂົາເຈົ້າຄິດວ່າ – ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ເພາະວ່າຜູ້ຄົນເອີ້ນມັນວ່າ, “ແມ່ຂອງລູກລະເບີດທັງໝົດ,” ໃນສະຫະລັດ - ແລະເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກງຶດງໍ້ແທ້ໆ. ເປັນຫຍັງ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຢາກເຮັດອັນນີ້?
ດີ, ມັນໄດ້ຫັນອອກວ່າພາຍໃນພູເຂົານັ້ນແມ່ນເຄືອຂ່າຍຂອງສະຖານທີ່ເກັບຮັກສາອາວຸດ, ແລະປະເພດຂອງການເກັບຮັກສາຄວາມອາດສາມາດນໍາພາເປັນຄວາມລັບສໍາລັບ militarism ສະຫະລັດທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍທະຫານສະຫະລັດຫຼາຍປີກ່ອນ. ກອງທັບສະຫະລັດຮູ້ວ່າມັນຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ກຸ່ມຕາລີບັນໃຊ້ມັນຫຼືກຸ່ມນັກຮົບອື່ນໆໃຊ້ມັນ, ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງລະເບີດມັນຂຶ້ນ.
ແຕ່ເຈົ້າຮູ້ບໍ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນຂໍ້ຄວາມທີ່ແຂງແຮງເຊັ່ນນີ້ກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າຂອງການລົບລ້າງສົງຄາມ ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຈາກຊາວໜຸ່ມໃນອັຟການີສະຖານ. ເຂົາເຈົ້າຄົງທີ່ໃນການສົ່ງຂໍ້ຄວາມນັ້ນ.
ສະເຕຟານນີ: ແລະເຈົ້າສາມາດແຕ້ມຮູບໄດ້ອີກໜ້ອຍໜຶ່ງຂອງສິ່ງທີ່ມັນຢູ່ໃນຄຸ້ມນັ້ນໃນ Kabul ບໍ? ເຈົ້າຕ້ອງອອກໄປ, ເຈົ້າເອົາເຄື່ອງໃຊ້ຂອງເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ? ເຈົ້າເອົາຊະນະຄວາມຢ້ານກົວຂອງຄວາມຮຸນແຮງທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?
Kathy: ການຂາດແຄນການສະຫນອງແມ່ນສະເຫມີໄປທີ່ແທ້ຈິງຫຼາຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າມີຄັ້ງຫນຶ່ງໃນເວລາທີ່ນ້ໍາຫມົດ. ເຈົ້າຮູ້, ໄປ, ຜ່ານ, ຫຼາຍກວ່າ. ແລະໂຊກດີ, ເຈົ້າຂອງບ້ານໄດ້ຮັບຜິດຊອບໃນການຂຸດຂຸມ. ແລະໂຊກດີ, ຫຼັງຈາກເວລາໃດຫນຶ່ງ, ນ້ໍາຖືກຕີ. ແລະດັ່ງນັ້ນ, ວິກິດການທີ່ບໍ່ມີນ້ໍານີ້ໄດ້ຖືກບັນເທົາລົງເລັກນ້ອຍ.
ໃນຄອບຄົວຕ່າງໆໄດ້ເກີດອຸບັດຕິເຫດຫຼາຍຄັ້ງ ເຮັດໃຫ້ຊາວໜຸ່ມອາໄສຢູ່ໃນໄພນ້ຳຖ້ວມ ແລະ ໃນຖ້ຳ, ແລະ ສະພາບການລະບາຍນ້ຳແມ່ນມັກຈະເກີດຂຶ້ນ. ທຸກໆຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍໄປ, ທຸກໆລະດູໜາວເມື່ອຂ້ອຍຢູ່ໃນອັຟການິສຖານ, ຄອບຄົວທັງ ໝົດ ຈະມີອາການຕິດເຊື້ອທາງເດີນຫາຍໃຈບາງຊະນິດ. ແລະສາມເທື່ອ, ຂ້ອຍເອງເປັນພະຍາດປອດບວມ. ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີພູມຕ້ານທານທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ, ແລະຂ້າພະເຈົ້າອາຍຸ. ດັ່ງນັ້ນ, ປະຊາຊົນສະເຫມີປະເຊີນກັບຄວາມສ່ຽງດ້ານສຸຂະພາບ.
ຄຸນນະພາບອາກາດແມ່ນເປັນຕາຢ້ານຫຼາຍໃນລະດູຫນາວເນື່ອງຈາກວ່າໃນເຂດທີ່ທຸກຍາກປະຊາຊົນບໍ່ສາມາດຊື້ໄມ້. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊື້ຖ່ານຫີນໄດ້, ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເລີ່ມຈູດຖົງຢາງ ແລະຢາງລົດ. ແລະໝອກຄວັນພຽງແຕ່ຈະສ້າງຄຸນນະພາບອາກາດທີ່ຮ້າຍແຮງ. ຂ້ອຍຫມາຍຄວາມວ່າ, ຖ້າເຈົ້າຖູແຂ້ວຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າຈະຖົ່ມນໍ້າລາຍສີດໍາອອກ. ແລະນັ້ນບໍ່ດີສໍາລັບຄົນ.
ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈທີ່ຄວາມຢືດຢຸ່ນຂອງຫມູ່ເພື່ອນຫນຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຈັດການຜ່ານລະດູຫນາວທີ່ຮ້າຍແຮງເຫຼົ່ານີ້. ບໍ່ມີເຄື່ອງເຮັດຄວາມຮ້ອນໃນເຮືອນ, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຮູ້, ເຈົ້າໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເຈົ້າທັງຫມົດ, ແລະເຈົ້າສັ່ນສະເທືອນຫຼາຍໃນລະຫວ່າງມື້.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງປະທັບໃຈຫລາຍກ່ຽວກັບຄວາມພ້ອມຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ຈະເຕົ້າໂຮມ, ຂຶ້ນໄປເທິງພູ, ແລະ ໄປຢ້ຽມຢາມແມ່ໝ້າຍທີ່ຖືກຍູ້ຂຶ້ນພູ, ໂດຍພື້ນຖານ. ຍິ່ງເຈົ້າຂຶ້ນໄປສູງເທົ່າໃດ, ນໍ້າກໍມີໜ້ອຍລົງ ແລະຄ່າເຊົ່າກໍຫຼຸດລົງ, ແລະເຈົ້າກໍມີຜູ້ຍິງທີ່ອາໄສໃສ່ເກີບ. ແລະວິທີດຽວທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດລ້ຽງເດັກນ້ອຍໄດ້ຄືການສົ່ງພວກເຂົາສອງຄົນລົງໄປຕະຫຼາດເພື່ອຂູດຂີ້ເຫຍື້ອ, ເຈົ້າຮູ້, ຊັ້ນຂອງຕະຫຼາດສໍາລັບການຂູດອາຫານຫຼືພະຍາຍາມໃຫ້ບາງຄົນລົງທະບຽນເປັນແຮງງານເດັກນ້ອຍ.
ແລະດັ່ງນັ້ນ, ຫມູ່ເພື່ອນໄວຫນຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນວິທີການທີ່ເຂົາເຈົ້າກໍາລັງເຮັດການເຝົ້າລະວັງ, ເປັນປະເພດທີ່ດີຂອງການເຝົ້າລະວັງດ້ວຍປື້ມບັນທຶກແລະປາກກາຂອງເຂົາເຈົ້າຖາມແມ່ຍິງຜູ້ທີ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ພຽງແຕ່ໃນຄົວເຮືອນ. ບໍ່ມີຜູ້ຊາຍທີ່ຈະມີລາຍໄດ້. ແມ່ຍິງບໍ່ສາມາດອອກໄປເຮັດວຽກໄດ້. ພວກເຂົາເຈົ້າມີເດັກນ້ອຍ.
ເຂົາເຈົ້າຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າ, “ເຈົ້າກິນຖົ່ວຫຼາຍເທື່ອຕໍ່ອາທິດ?” ແລະຖ້າຄໍາຕອບແມ່ນ, "ບາງທີສອງຄັ້ງ," ຖ້າພວກເຂົາກິນເຂົ້າຈີ່ຫຼືເຂົ້າ, ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ມີນ້ໍາສະອາດ, ຖ້າເດັກນ້ອຍເປັນຜູ້ມີລາຍໄດ້ຕົ້ນຕໍ, ພວກເຂົາຈະເອົາເອກະສານການສໍາຫຼວດແລະປະເພດນັ້ນ. ເຮັດໃຫ້ມັນຢູ່ເທິງສຸດ. ແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປຫາຄົນເຫຼົ່ານັ້ນແລະເວົ້າວ່າ, “ເບິ່ງ, ພວກເຮົາຄິດວ່າຢ່າງຫນ້ອຍພວກເຮົາສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຜ່ານການລະດູຫນາວ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ເຮັດເພື່ອເຮັດຜ້າຫົ່ມ quilt ຫນັກ. ນີ້ແມ່ນຜ້າ. ເຈົ້າຫຍິບມັນ. ພວກເຮົາຈະກັບມາເກັບມັນ. ພວກເຮົາຈະຈ່າຍເງິນໃຫ້ທ່ານ, ແລະພວກເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າໄປໃຫ້ພວກອົບພະຍົບຢູ່ໃນສູນອົບພະຍົບໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າ.”
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຄົນອື່ນໆ - ຫມູ່ຫນຸ່ມຂອງຂ້ອຍທີ່ປະຈຸບັນຢູ່ໃນປະເທດອິນເດຍ - ລາວຈະນໍາຂ້ອຍໄປບ່ອນທີ່ລາວອາສາສະຫມັກກັບ . ລາວເປັນຄູອາສາສະໝັກ, ແລະເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ຮັກລາວ. ແລະລາວເອງກໍ່ຮັບມືກັບການມີກ້າມເນື້ອອັກເສບ. ມັນບໍ່ຮຸນແຮງຫຼາຍທີ່ລາວຕ້ອງການລໍ້ຍູ້. ລາວຍັງສາມາດຍ່າງໄດ້.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ. ລາວມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ຄົນອື່ນທີ່ຈັດການກັບສະຖານະການທີ່ເກີນການຄວບຄຸມຂອງເຂົາເຈົ້າໃນບາງທາງ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ໄດ້ເຫັນນັ້ນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. ດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອຂ້ອຍເຫັນເດັກນ້ອຍເວົ້າວ່າ, "ປະເທດອື່ນສາມາດເອົາຂ້ອຍໄດ້ບໍ?" ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, “ໂອ້ພຣະເຈົ້າ. ການາດາ, ສະຫະລັດ, ອັງກິດ, ເຢຍລະມັນ, ປອກຕຸຍການ, ອີຕາລີ.” ປະເທດອື່ນຈະ - ຄວນໂດດເພື່ອຄວາມສຸກທີ່ຈະໃຫ້ຊາວຫນຸ່ມເຫຼົ່ານີ້ເຂົ້າໄປໃນປະເທດຂອງພວກເຂົາ, ຄືກັນກັບພວກເຮົາຄວນຈະຍິນດີຕ້ອນຮັບຊາວ Haitian ທຸກຄົນທີ່ຕ້ອງການເຂົ້າມາທີ່ນີ້. ແລະຮັບຮູ້, ພວກເຮົາມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ຈະແບ່ງປັນ. ມີຫຼາຍວຽກທີ່ຈະໄປປະມານ. ແລະຖ້າພວກເຮົາກັງວົນເລື່ອງເງິນ, ເອົາເງິນ 10 ຕື້ໂດລາອອກຈາກກອງທັບອາກາດແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, "ເຈົ້າຮູ້ບໍ? ພວກເຮົາຈະບໍ່ສາມາດສະຫນອງທຶນຄວາມສາມາດ Over the Horizon ຂອງທ່ານເພື່ອຂ້າຄົນໄດ້.”
ສະເຕຟານນີ: Kathy, ຂ້ອຍ ກຳ ລັງຄິດເຖິງເວລາທີ່ໂຄສົກຂອງ Biden, ໃນການຕອບສະ ໜອງ ຕໍ່ຮູບພາບເຫຼົ່ານັ້ນຢູ່ຊາຍແດນກັບຊາວ Haitians, ກ່າວວ່າພວກເຂົາເປັນຕາຢ້ານແລະບໍ່ມີສະຖານະການໃດທີ່ຈະຕອບສະ ໜອງ ທີ່ ເໝາະ ສົມ. ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕົບມືໃຫ້ຄໍາຖະແຫຼງນັ້ນ, ມັນເບິ່ງຄືວ່າສົມເຫດສົມຜົນແລະມີມະນຸດສະທໍາຫຼາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຮົາສາມາດເອົາເຫດຜົນນັ້ນແລະນໍາໃຊ້ມັນກັບຄໍາຖາມທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຂອງສົງຄາມ. ມີສະຖານະການໃດທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນການຕອບສະຫນອງທີ່ເຫມາະສົມໃນປີ 2021?
Kathy: ໂອ້, ແມ່ນແລ້ວ. ແນ່ນອນ. ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ມີຫຼາຍຄອບຄົວຂອງຊາວ Haitians ຢູ່ທີ່ນີ້ໃນສະຫະລັດອາເມລິກາ, ຕົນເອງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສ, ຂ້າມຊາຍແດນ. ແຕ່ພວກເຂົາພ້ອມທີ່ຈະບອກພວກເຮົາວ່າ, "ນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ເຈົ້າສາມາດຕ້ອນຮັບຄົນເຂົ້າໄປໃນຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາ." ແລະຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ເບິ່ງຫຼາຍກວ່າເກົ່າກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຂອງຮາກຖານທີ່ຊຸມຊົນມີແລະປົດປ່ອຍຄວາມສາມາດເຫຼົ່ານັ້ນ.
ຂ້າພະເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນບວກວ່າມີຊຸມຊົນໃນທົ່ວສະຫະລັດສາມາດຈື່ໄດ້ໃນເວລາທີ່ຊຸມຊົນຫວຽດນາມເຂົ້າໄປໃນຕົວເມືອງຂອງເຂົາເຈົ້າແລະພຽງແຕ່ມີຄວາມປະຫລາດໃຈໃນອຸດສາຫະກໍາແລະສະຕິປັນຍາແລະຄຸນງາມຄວາມດີທີ່ເຮັດໃຫ້ຊາວອົບພະຍົບຈໍານວນຫຼາຍໄດ້ນໍາເອົາເຂົ້າໄປໃນ. ຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ໃຈວ່າໄດ້ເຫັນມັນຢູ່ໃນເຂດຕົວເມືອງຂອງ Chicago.
ດັ່ງນັ້ນ, ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງການພຽງແຕ່ສົມມຸດວ່າບາງອັນພວກເຮົາເປັນກຸ່ມທີ່ສັກສິດ, ດີກວ່າ, ແລະພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຖືກຮຸກຮານໂດຍຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເຂົ້າມາໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາ? ສໍາລັບຄວາມດີ, ປະເທດນີ້ແມ່ນບ້ານຂອງປະຊາກອນພື້ນເມືອງທີ່ຖືກສັງຫານໂດຍຜູ້ກໍ່ຕັ້ງແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງພວກເຂົາ, ໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ການສັງຫານໝູ່ຍ້ອນຜູ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານທີ່ເປັນສັດຕູຕໍ່ພວກເຂົາ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນທຸກກຸ່ມຄົນເຂົ້າເມືອງທີ່ເຂົ້າມາໃນສະຫະລັດໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວກໍ່ມາຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຫລົບຫນີຈາກພວກນັກທະຫານແລະການຂົ່ມເຫັງໃນປະເທດຂອງພວກເຂົາ.
ດັ່ງນັ້ນ, ເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ມີ empathy ຫຼາຍ? ເປັນຫຍັງບໍ່ເວົ້າວ່າທຸກຄົນຢູ່ໃນ, ບໍ່ມີໃຜອອກ? ເອົາເງິນອອກຈາກທະຫານແລະເອົາອາວຸດອອກຈາກຊຸດເຄື່ອງມືແລະສາມາດຊອກຫາວິທີທີ່ຈະເປັນທີ່ຮັກທົ່ວໂລກເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມີສັດຕູກັນ. ພວກເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການເຫັນວ່າເປັນການຂົ່ມຂູ່.
ສະເຕຟານນີ: ແລະມັນເບິ່ງຄືວ່າຄືກັນ, ວິທີທີ່ເຈົ້າໄດ້ອະທິບາຍເຖິງຄົນໃນອັຟການິສຖານແລະຄວາມເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່ຂອງພວກເຂົາຕໍ່ເຈົ້າໃນຖານະແຂກ, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຊາວອາເມຣິກັນສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກອັຟການິສຖານ.
Kathy: ແນ່ນອນ, ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງທີ່ກວມເອົາຄວາມພ້ອມທີ່ຈະແບ່ງປັນຊັບພະຍາກອນ, ຄວາມພ້ອມທີ່ຈະຮັບໃຊ້ຢ່າງຈິງຈັງແທນທີ່ຈະຄອບງໍາຄົນອື່ນ. ແລະຄວາມພ້ອມທີ່ຮຸນແຮງຫຼາຍທີ່ຈະດໍາລົງຊີວິດແບບງ່າຍດາຍ.
ເຈົ້າຮູ້, ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, ຂ້ອຍຢາກເນັ້ນວ່າຕອນທີ່ຂ້ອຍຢູ່ Kabul, ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຜູ້ໃດເປັນເຈົ້າຂອງລົດ. ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເບິ່ງໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍວ່າເປັນຫຍັງຊາຍຄົນນີ້ Zemari Ahmadi, ໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາ, ທ່ານຮູ້, Guy ໄປຫາໃນບ້ານໃກ້ຄຽງ. ລາວມີລົດ. ການບໍລິໂພກນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟຂອງ Afghans ເມື່ອທຽບໃສ່ໃນທົ່ວໂລກໃນແງ່ຂອງການທໍາລາຍສິ່ງແວດລ້ອມແມ່ນຫນ້ອຍ. ຄົນບໍ່ມີຕູ້ເຢັນ. ແນ່ນອນພວກເຂົາບໍ່ມີເຄື່ອງປັບອາກາດ. ລົດບໍ່ຫຼາຍ. ລົດຖີບຫຼາຍ.
ປະຊາຊົນດໍາລົງຊີວິດຫຼາຍ, ງ່າຍດາຍຫຼາຍ. ບໍ່ມີຄວາມຮ້ອນໃນລົ່ມ. ຜູ້ຄົນກິນອາຫານຂອງເຂົາເຈົ້ານັ່ງຢູ່ໃນວົງມົນກ່ຽວກັບພື້ນເຮືອນ, ແລະເຂົາເຈົ້າແບ່ງປັນອາຫານເຫຼົ່ານັ້ນກັບຜູ້ທີ່ອາດຈະມາໃນປະຕູ. ແລະທີ່ຈິງແລ້ວ, ເລື່ອງນີ້ເປັນເລື່ອງທີ່ໂສກເສົ້າຫຼາຍ, ແຕ່ຫຼັງກິນອາຫານທຸກຄັ້ງ ເຈົ້າຈະເຫັນໝູ່ໜຸ່ມຂອງພວກເຮົາຄົນໜຶ່ງເອົາສິ່ງເສດເຫຼືອໃສ່ໃນຖົງຢາງ, ແລະເຂົາເຈົ້າກໍ່ເອົາໄປໃສ່ຂົວ ເພາະຮູ້ວ່າຢູ່ໃຕ້ຂົວແມ່ນຄົນ. ຢູ່ໃນຈຳນວນຫຼາຍລ້ານຄົນທີ່ຕິດຝິ່ນ.
ແລະໜ້າເສົ້າໃຈ, ຄວາມເປັນຈິງຂອງສົງຄາມອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນວ່າ ເຖິງແມ່ນວ່າພວກທາລີບານ ໄດ້ທຳລາຍການຜະລິດຝິ່ນໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ແຕ່ໃນ 20 ປີແຫ່ງການຍຶດຄອງຂອງສະຫະລັດ, ເຖິງວ່າຈະມີຫຼາຍພັນຕື້ຖືກຖອກເທເຂົ້າໃນການຕ້ານຢາເສບຕິດ, ຜະລິດຕະພັນຝິ່ນໄດ້ຂະຫຍາຍໂຕຂຶ້ນ. ແລະນັ້ນກໍ່ເປັນອີກວິທີໜຶ່ງທີ່ມັນສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະຊາຊົນໃນສະຫະລັດເຊັ່ນດຽວກັນ ເພາະວ່າດ້ວຍປະລິມານການຜະລິດຝິ່ນທີ່ມາຈາກອັຟການິສຖານເຮັດໃຫ້ລາຄາຝິ່ນຫຼຸດລົງ ແລະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະຊາຊົນຈາກອັງກິດໄປສະຫະລັດ ແລະທົ່ວເອີຣົບ ແລະຕາເວັນອອກກາງ.
Michael: ແລ້ວ. Kathy, ຂອບໃຈຫຼາຍໆ. ສິ່ງດຽວກັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນ Columbia, ໂດຍວິທີທາງການ. ພວກເຮົາເຂົ້າໄປໃນບ່ອນນັ້ນແລະວາງລະເບີດໃສ່ທົ່ງນາເຫຼົ່ານີ້ແລະພະຍາຍາມກໍາຈັດໂກໂກ້ແລະສິ້ນສຸດການຕອບສະຫນອງກົງກັນຂ້າມ. ຂ້ອຍຢາກແບ່ງປັນກັບເຈົ້າສອງສາມຢ່າງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ໃນກອງປະຊຸມໃນປະເທດອັງກິດຄັ້ງຫນຶ່ງ, ເປັນເວລາດົນນານມາແລ້ວ, ແລະຄໍາຖາມຂອງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາກໍາລັງເຮັດຢູ່ໃນອັຟການິສຖານໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.
ມີຜູ້ຟັງຍິງຄົນໜຶ່ງໄດ້ໄປອາຟການິສຖານ, ແລະນາງໄດ້ຮ້ອງຕາອອກ. ແລະແນ່ນອນ, ມັນໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຂ້ອຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ນາງເວົ້າວ່າ, “ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ພວກເຮົາກຳລັງຖິ້ມລະເບີດໃສ່ 'ພູເຂົາ' ແລະພວກເຮົາ, ພວກມັນເປັນພຽງພູເຂົາ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າມີລະບົບນຳເອົານ້ຳຈາກພູລົງມາສູ່ໝູ່ບ້ານທີ່ມີອາຍຸນັບຮ້ອຍປີ. ແລະນີ້ແມ່ນປະເພດຂອງຄວາມເສຍຫາຍທີ່ຄໍ້າປະກັນທີ່ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາ.” ດັ່ງນັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງຫນຶ່ງ.
ແລະອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນພຽງແຕ່ນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ Johan Galtung ເວົ້າ, ທີ່ລາວໄດ້ສໍາພາດຊາວອາຫລັບຫຼາຍໆຄົນກ່ຽວກັບການກໍ່ການຮ້າຍ. ລາວຖາມວ່າ, "ເຈົ້າຕ້ອງການຫຍັງ?" ແລະເຈົ້າຮູ້ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າບໍ? "ພວກເຮົາຕ້ອງການຄວາມນັບຖືຕໍ່ສາສະຫນາຂອງພວກເຮົາ." ແລະມັນຈະບໍ່ເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຍັງກັບພວກເຮົາ. ແລະກໍຄືກັນຢ່າງແນ່ນອນສຳລັບກຸ່ມຕາລີບັນ.
ແນ່ນອນ, ພວກເຂົາເຈົ້າມີການປະຕິບັດທີ່ບໍ່ມີໃຜສາມາດເຄົາລົບ. ແຕ່ພື້ນຖານຂອງມັນແມ່ນວ່າເມື່ອທ່ານບໍ່ເຄົາລົບຄົນສໍາລັບບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ໃກ້ຊິດກັບພວກເຂົາໃນຖານະເປັນສາສະຫນາຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະປະພຶດຕົວທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ມັນພຽງແຕ່, "ຕົກລົງ, ພວກເຮົາຈະເຮັດມັນຫຼາຍຂຶ້ນ." "ພວກເຮົາຈະໃຫ້ຄໍາແນະນໍາທີ່ດີກວ່າ," ດັ່ງທີ່ Shylock ເວົ້າ. ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງ counterintuitive ແລະ reverse ຈິດຕະສາດນັ້ນ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດ.
Kathy: ຂ້າ ພະ ເຈົ້າ ຄິດ ວ່າ ພວກ ເຮົາ ບາງ ທີ ອາດ ຈະ ຮັບ ຮູ້ ວ່າ ສາ ສະ ຫນາ ທີ່ ເດັ່ນ, ຂ້າ ພະ ເຈົ້າ ເຊື່ອ ວ່າ, ໃນ ປະ ເທດ ຂອງ ພວກ ເຮົາ ໃນ ມື້ ນີ້ ໄດ້ ກາຍ ເປັນ militarism. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຫຼາຍພິທີກໍາທີ່ເກີດຂື້ນໃນເຮືອນຂອງການໄຫວ້, ໃນທາງທີ່ເປັນຄວັນຢາສູບ, ແລະພວກເຂົາປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຄົນເຫັນວ່າພວກເຮົາວາງຄວາມເຊື່ອຢ່າງແທ້ຈິງໃນຄວາມສາມາດໃນການຄອບຄອງຊັບພະຍາກອນຂອງຄົນອື່ນ, ຄວບຄຸມຊັບພະຍາກອນຂອງຄົນອື່ນ, ແລະເຮັດ. ຢ່າງຮຸນແຮງ. ແລະເນື່ອງຈາກວ່າພວກເຮົາມີສິ່ງນັ້ນຫຼືພວກເຮົາມີຄວາມເດັ່ນໃນນັ້ນ, ພວກເຮົາສາມາດດໍາລົງຊີວິດໄດ້ດີ - ບາງທີດ້ວຍການບໍລິໂພກຫຼາຍເກີນໄປ, ດ້ວຍການຄວບຄຸມຊັບພະຍາກອນຫຼາຍເກີນໄປເພາະວ່າພວກເຮົາຄາດຫວັງວ່າຈະໄດ້ຮັບຊັບພະຍາກອນອັນລ້ໍາຄ່າຂອງຄົນອື່ນໃນລາຄາທີ່ຖືກຕັດ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, ເຈົ້າຮູ້ບໍ, ການປະຕິບັດທາງສາສະຫນາຂອງພວກເຮົາໄດ້ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຄົນອື່ນຄືກັບພວກຕາລີບັນ. ພວກເຮົາອາດຈະບໍ່ຕີຄົນຢູ່ໃນພື້ນທີ່ກາງແຈ້ງ, ແຕ່ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ເມື່ອລະເບີດຂອງພວກເຮົາ, ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ເມື່ອ drone ຍິງລູກສອນໄຟນາລົກ, ເຈົ້າສາມາດຈິນຕະນາການລູກສອນໄຟນັ້ນໄດ້ບໍ – ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ຖິ້ມຂີ້ກົ່ວ 100 ປອນໃສ່ບ່ອນຈອດລົດ. ລົດຫຼືເຮືອນ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຮຸ່ນຫລ້າສຸດຂອງມັນ, ມັນຖືກເອີ້ນວ່າລູກສອນໄຟ [R9X], ມັນງອກ, ເກືອບຄ້າຍຄືຫົກໃບ. ພວກເຂົາເຈົ້າຍິງອອກຄ້າຍຄື switchblades. ໃບມີດຍາວ, ໃຫຍ່. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຈິນຕະນາການເຄື່ອງຕັດຫຍ້າ, ປະເພດເກົ່າແກ່. ພວກເຂົາເຈົ້າເລີ່ມຫມູນວຽນແລະພວກເຂົາເຈົ້າຕັດຂຶ້ນ, ພວກເຂົາເຈົ້າຕັດເຖິງຮ່າງກາຍຂອງໃຜກໍຕາມທີ່ໄດ້ຮັບການໂຈມຕີ. ດຽວນີ້, ເຈົ້າຮູ້, ມັນ ໜ້າ ງຶດງໍ້, ບໍ່ແມ່ນບໍ?
ແລະຈິນຕະນາການເດັກນ້ອຍ Ahmedi. ນັ້ນແມ່ນຈຸດຈົບຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາມີການປະຕິບັດທີ່ບໍ່ດີຫຼາຍ. ແລະຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງແມ່ນຜົນບັງຄັບໃຊ້ຄວາມຈິງ. ພວກເຮົາຕ້ອງບອກຄວາມຈິງແລະເບິ່ງຕົວເຮົາເອງໃນກະຈົກ. ແລະສິ່ງທີ່ຂ້ອຍພຽງແຕ່ເວົ້າແມ່ນແທ້, ຍາກທີ່ຈະເບິ່ງ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນຈໍາເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈໄດ້ດີກວ່າວ່າພວກເຮົາແມ່ນໃຜແລະວິທີທີ່ແທ້ຈິງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາເສຍໃຈ. ພວກເຮົາເສຍໃຈຫຼາຍ,” ແລະເຮັດການຊົດເຊີຍທີ່ບອກວ່າພວກເຮົາຈະບໍ່ສືບຕໍ່ເລື່ອງນີ້.
ສະເຕຟານນີ: Kathy Kelly, ພວກເຮົາມີເວລາພຽງແຕ່ສອງສາມນາທີແລະຂ້ອຍສົງໄສວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບ Afghanistan ແທ້ໆທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນແຖວຫນ້າຂອງຈິດສໍານຶກຂອງປະຊາຊົນເປັນເວລາຫຼາຍປີຈົນກ່ວາສະຫະລັດຈະຖອນຕົວອອກ. ທ່ານໄດ້ຖືກສໍາພາດກ່ຽວກັບ Democracy Now ແລະນັກຂ່າວແຫ່ງຊາດກາໂຕລິກ. ຕອນນີ້ເຈົ້າເປັນຂ່າວທັງໝົດແລ້ວ. ປະຊາຊົນຕ້ອງການເວົ້າກັບທ່ານ. ເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຍິນແນວໃດເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເລື່ອງນີ້ຫາຍໄປເມື່ອຫົວຂໍ້ຂ່າວຢຸດຊີ້ມັນ? ພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່?
Kathy: ແລ້ວ, ມັນແນ່ນອນວ່າໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ໃນສາມອາທິດທີ່ຜ່ານມາຫຼາຍກວ່າທີ່ໄດ້ຈ່າຍໃນໄລຍະ 20 ປີທີ່ຜ່ານມາໃຫ້ອັຟການິສຖານ. ມັນເປັນຄໍາຖາມທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າເລື່ອງຕ່າງໆຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມເປັນຈິງຂອງພວກເຮົາ.
ແລະດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອທ່ານເອົາມັນລົງໄປໃນວິທະຍາໄລຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນຫຼືມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ໃກ້ທີ່ສຸດ, ພວກເຮົາສາມາດຂໍໃຫ້ສາດສະດາຈານແລະນາຍົກລັດຖະມົນຕີທີ່ມີຄວາມເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບ Afghanistan ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຫຼັກສູດຂອງພວກເຂົາ, ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຫຼັກສູດນອກຂອງພວກເຂົາ. ເມື່ອພວກເຮົາຄິດກ່ຽວກັບເຮືອນຂອງການໄຫວ້, ທໍາມະສາລາແລະ mosques ແລະສາດສະຫນາຈັກ, ພວກເຮົາສາມາດຮ້ອງຂໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ, ທ່ານສາມາດຊ່ວຍພວກເຮົາສ້າງຄວາມກັງວົນທີ່ແທ້ຈິງສໍາລັບປະຊາຊົນຈາກອັຟການິສຖານ?
ພວກເຮົາສາມາດຊ່ວຍນໍາເອົາຊາວອົບພະຍົບມາສູ່ຊຸມຊົນຂອງພວກເຮົາແລະຮຽນຮູ້ຈາກພວກເຂົາບໍ? ພວກເຮົາສາມາດມີຄົນທີ່ຈະເປັນເພື່ອນຮ່ວມກັບແລະເປັນຊັບພະຍາກອນຊຸມຊົນສໍາລັບເດັກນ້ອຍທີ່ຕິດຢູ່ໃນອັຟການິສຖານໃນປັດຈຸບັນ? ຫຼືສໍາລັບຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນສະຖານະການ dicey ແທ້ໆໃນປາກີສະຖານ? ພວກເຮົາສາມາດຫັນໄປຫາສະຫະກອນອາຫານທ້ອງຖິ່ນຂອງພວກເຮົາແລະກຸ່ມນິເວດວິທະຍາແລະຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານ permaculture ແລະເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້າຮູ້ຫຍັງບໍ? ເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນອັຟການິສຖານມັກຮຽນ permaculture. ພວກເຮົາສາມາດສ້າງການເຊື່ອມຕໍ່ໃນທາງນັ້ນແລະພຽງແຕ່ສືບຕໍ່ເຊື່ອມຕໍ່, ເຊື່ອມຕໍ່, ເຊື່ອມຕໍ່ບໍ?”
ເຈົ້າຮູ້ບໍ່, ຂ້ອຍໄດ້ຖາມເພື່ອນໜຸ່ມຂອງຂ້ອຍໃນອັຟການິສຖານວ່າ, “ເຈົ້າຢາກຄິດກ່ຽວກັບການຂຽນເລື່ອງຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າຮູ້, ບາງທີອາດຈະຂຽນຈົດຫມາຍໃນຈິນຕະນາການໄປຫາບາງຄົນທີ່ເປັນຊາວອົບພະຍົບຈາກສະຖານະການອື່ນ.” ດັ່ງນັ້ນ, ບາງທີພວກເຮົາສາມາດເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນ. ທ່ານຮູ້ຈັກ, ກົງກັນແລະແບ່ງປັນເລື່ອງ. ຂອບໃຈທີ່ຖາມຄຳຖາມສຳຄັນນັ້ນຄືກັນ.
ຄຳຖາມທັງໝົດຂອງເຈົ້າມີຢູ່ແລ້ວ – ມັນຄືກັບການໜີໄປ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆສຳລັບເວລາຂອງເຈົ້າໃນຕອນເຊົ້ານີ້. ຂອບໃຈທີ່ຮັບຟັງ. ເຈົ້າທັງສອງຟັງຢູ່ສະເໝີ.
ສະເຕຟານນີ: ຂອບໃຈຫຼາຍໆທີ່ເຂົ້າຮ່ວມພວກເຮົາໃນມື້ນີ້. ແລະໃນນາມຜູ້ຟັງຂອງພວກເຮົາ, ຂໍຂອບໃຈທ່ານ Kathy Kelly.
Kathy: ສິດທັງໝົດ. ດີຫຼາຍຂອບໃຈ. ສະບາຍດີ, Michael. ສະບາຍດີ, Stephanie.
Michael: ລາກ່ອນ, Kathy. ຈົນກ່ວາຄັ້ງຕໍ່ໄປ.
ສະເຕຟານນີ: Bye
Kathy: ສິດທັງໝົດ. ຈົນກ່ວາຄັ້ງຕໍ່ໄປ.
ສະເຕຟານນີ: ພວກເຮົາພຽງແຕ່ເວົ້າກັບ Kathy Kelly, ຫນຶ່ງໃນສະມາຊິກຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງ Voices in the Wilderness, ຕໍ່ມາເອີ້ນວ່າ Voices for Creative Nonviolence. ນາງເປັນຜູ້ປະສານງານທີ່ແຄມເປນ Ban Killer Drones, ນັກເຄື່ອນໄຫວກັບ World Beyond Warແລະນາງໄດ້ໄປອັຟການິສຖານເກືອບ 30 ເທື່ອ. ນາງມີທັດສະນະທີ່ບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ.
ພວກເຮົາມີເວລາບໍ່ພໍເທົ່າໃດນາທີ. Michael Nagler, ກະລຸນາໃຫ້ພວກເຮົາລາຍງານຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງ. ເຈົ້າໄດ້ເຮັດການສະທ້ອນຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບການບາດເຈັບທາງດ້ານສິນລະທໍາຫຼັງຈາກການສໍາພາດຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງພວກເຮົາກັບ Kelly Borhaug ແລະຂ້ອຍຫວັງວ່າເຈົ້າສາມາດເວົ້າຕື່ມອີກເລັກນ້ອຍກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຄວາມຄິດເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ພັດທະນາໃນສອງສາມນາທີຂ້າງຫນ້າ.
Michael: ແລ້ວ. ນັ້ນແມ່ນຄຳຖາມທີ່ດີອີກອັນໜຶ່ງຂອງເຈົ້າ, Stephanie. ຂ້ອຍໄດ້ຂຽນບົດຄວາມ, ແລະຂ້ອຍກໍາລັງກະກຽມທີ່ຈະຂຽນຕື່ມອີກ. ບົດຄວາມແມ່ນເອີ້ນວ່າ, "Afghanistan ແລະການບາດເຈັບທາງສິນທໍາ."
ຈຸດຕົ້ນຕໍຂອງຂ້ອຍແມ່ນວ່າເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສອງໃນຫຼາຍສັນຍານຂະຫນາດໃຫຍ່ຫຼາຍ, ຜິດຫວັງທີ່ບອກພວກເຮົາວ່າ, "ກັບໄປ. ເຈົ້າໄປໃນທາງທີ່ຜິດ.” Afghanistan ຫນຶ່ງຫມາຍເຖິງຄວາມຈິງທີ່ວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ 1945, ສະຫະລັດໄດ້ໃຊ້ເວລາ - ໄດ້ຮັບ - $ 21 ພັນຕື້. ພຽງແຕ່ຈິນຕະນາການສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ກັບສິ່ງນັ້ນ. 21 ພັນຕື້ໂດລາໃນສົງຄາມອັນຍາວນານ, ບໍ່ມີອັນໃດ “ຊະນະ” ໃນຄວາມໝາຍແບບທຳມະດາ. ເຕືອນຂ້ອຍກ່ຽວກັບບາງຄົນທີ່ເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊະນະສົງຄາມໄດ້ຫຼາຍກ່ວາເຈົ້າສາມາດຊະນະແຜ່ນດິນໄຫວ."
ສ່ວນອື່ນໆຂອງບົດຄວາມຂອງຂ້ອຍ, "ການບາດເຈັບທາງສິນທໍາ" ແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ແຕ່ກໍ່ຍັງບອກອີກວ່າ, ມັນເຮັດຫຍັງກັບມະນຸດທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມໃນລະບົບການບາດເຈັບແລະການບາດເຈັບຕໍ່ຄົນອື່ນ.
ພວກເຮົາຄິດສະເໝີວ່າ, ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າ, “ຮາຮາ. ມັນເປັນບັນຫາຂອງເຈົ້າ, ບໍ່ແມ່ນຂອງຂ້ອຍ." ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າຈາກ neuroscience ໃນປັດຈຸບັນ, ພວກເຮົາສາມາດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໃນເວລາທີ່ທ່ານເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບາດເຈັບ, ການບາດເຈັບນັ້ນລົງທະບຽນຢູ່ໃນສະຫມອງຂອງທ່ານເອງ, ແລະຖ້າຫາກວ່າພວກເຮົາຈະພິຈາລະນາ, ທ່ານບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບາດເຈັບໂດຍບໍ່ມີການບາດເຈັບຕົວທ່ານເອງ. ມັນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ truism ສົມບັດສິນ. ມັນເປັນຄວາມຈິງຂອງວິທະຍາສາດສະຫມອງ. ເຖິງແມ່ນວ່າມີກໍາລັງສິນທໍາຢູ່ໃນຈັກກະວານ, ດ້ານນັ້ນແລະຄວາມຈິງທີ່ວ່າວິທີການແກ້ໄຂບັນຫາມັນບໍ່ເຮັດວຽກອີກຕໍ່ໄປ. ພວກເຮົາກໍ່ຈະຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ຊອກຫາວິທີອື່ນ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະຍົກໃຫ້ເຫັນກຸ່ມທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຫຼາຍ, ມີຄວາມຫວັງຫຼາຍສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າ. ມັນເປັນອົງການໃຫຍ່, ຄືກັບອົງການຈັດຕັ້ງສ່ວນໃຫຍ່ໃນມື້ນີ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມແຕກຕ່າງແບບນີ້, ມັນເປັນການຮ່ວມມື, ດັ່ງນັ້ນຫຼາຍກຸ່ມອື່ນໆເຊັ່ນ: ການຝຶກອົບຮົມສໍາລັບການປ່ຽນແປງ ແລະອື່ນໆແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງມັນ. ມັນເປັນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງ Occupy, ແລະມັນຖືກເອີ້ນວ່າ momentum.
ແລະສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມັກໂດຍສະເພາະ, ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຂ້ອຍຄິດວ່າພວກເຮົາຂາດຫາຍໄປດົນນານ, ແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ພຽງແຕ່ຈັດລະບຽບ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍ່ດີຫຼາຍທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃນການຈັດຕັ້ງເພື່ອຈຸດປະສົງສະເພາະ. ຫຼືບັນຫາສະເພາະ. ແຕ່ພວກເຂົາຍັງເຮັດການຝຶກອົບຮົມແລະຍຸດທະສາດແລະພວກເຂົາກໍາລັງເຮັດວຽກທາງວິທະຍາສາດຫຼາຍ.
ມັນເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະຊອກຫາ: ພຽງແຕ່ momentum. ມັນເປັນເວັບໄຊທ໌ທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງກ່ຽວກັບກຸ່ມນີ້ໄດ້ຕີຂ້ອຍເປັນກໍາລັງໃຈຫຼາຍ. ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມຈິງ, ແລະພວກເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້ຢູ່ວິທະຍຸ Nonviolence ໃນຕອນເຊົ້ານີ້, ທີ່ເຂົາເຈົ້າກ່າວເຖິງຢ່າງເດັ່ນຊັດໃນສະຖານທີ່ທີ່ສໍາຄັນທີ່ຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງຈະຖືກຍຶດຫມັ້ນໃນທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດ. ດັ່ງນັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນ Momentum.
ນອກ ເໜືອ ໄປຈາກບົດຄວາມທີ່ອອກມາ, "Afghanistan and Moral Injury," ຂ້າພະເຈົ້າຢາກກ່າວເຖິງວ່າຢູ່ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Toledo ໃນວັນທີ 29 ເດືອນນີ້, ເດືອນກັນຍາ, ຈະມີ ການສະແດງຮູບເງົາຂອງພວກເຮົາ. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ຍັງມີການສະແດງຢູ່ເມືອງ Raleigh, ລັດ North Carolina ໃນງານບຸນຮູບເງົາ Triumphant. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າພວກເຂົາຕ້ອງມີບາງບ່ອນບັນທຶກທຸກສິ່ງທີ່ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນ.
ດັ່ງນັ້ນ, ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນອີກ? Gosh ຫຼາຍ. ພວກເຮົາພຽງແຕ່ໃນຕອນທ້າຍຂອງ ອາທິດການກະ ທຳ ທີ່ບໍ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງຂອງແຄມເປນ ເຊິ່ງໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໃນວັນທີ 21, ວັນສັນຕິພາບສາກົນ, ບໍ່ແມ່ນການບັງເອີນ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າອາດຈະໄດ້ກ່າວເຖິງເລື່ອງນີ້ກ່ອນ, ແຕ່ໃນປີນີ້ມີການກະທໍາແລະເຫດການທີ່ບໍ່ຮຸນແຮງຫນ້ອຍກວ່າ 4300 ເກີດຂຶ້ນໃນທົ່ວປະເທດ.
ໄວໆນີ້, ວັນທີ 1 ຕຸລາ, ມື້ກ່ອນວັນເກີດຂອງ Mahatma Gandhi, ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Stanford ເພື່ອນຂອງພວກເຮົາ Clay Carson ຈະມີເຮືອນເປີດບ່ອນທີ່ພວກເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບໂຄງການທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ, "ໂຄງການບ້ານໂລກ.” ສະນັ້ນ, ໃຫ້ໄປທີ່ສູນສັນຕິພາບ ແລະຍຸຕິທຳຂອງ MLK ທີ່ສະແຕນຟອດ ແລະຊອກຫາບ່ອນເປີດ ແລະແກະສະຫຼັກອອກໃນເວລານັ້ນໃນວັນສຸກ, ວັນທີ 1 ຕຸລາ.
ສະເຕຟານນີ: ນອກຈາກນັ້ນ, ໃນວັນສຸກ, ເດືອນຕຸລາ 1, ພວກເຮົາຈະດໍາເນີນການສະແດງຮູບເງົາເລື່ອງ The Third Harmony ກັບ Ela Gandhi ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນວິທະຍຸ Nonviolence ສອງອາທິດກ່ອນຫນ້ານີ້. ນັ້ນຈະເປັນການສະເຫຼີມສະຫຼອງ ວັນບໍ່ຮຸນແຮງສາກົນ, ແລະນັ້ນຈະເປັນທຸກວິທີທາງໃນອາຟຣິກາໃຕ້. ແຕ່ມັນຈະມີຢູ່ໃນອອນໄລນ໌.
Michael, ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງວ່າວັນທີ 21 ກັນຍາແມ່ນວັນສັນຕິພາບສາກົນ. ສູນເມດຕາແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບສະຫະປະຊາຊາດໂດຍຜ່ານ ECOSOC. ພວກເຮົາມີສະຖານະທີ່ປຶກສາພິເສດ. ອົງການໂລກນີ້ກໍາລັງເຮັດວຽກກ່ຽວກັບບັນຫາສັນຕິພາບ ແລະຄວາມບໍ່ຮຸນແຮງ. ພວກເຮົາຍິນດີທີ່ຈະຊ່ວຍສະໜັບສະໜູນເລື່ອງນັ້ນ.
ແລະມີເວລາພິເສດແບບນີ້ໃນລະຫວ່າງວັນທີ 21 ກັນຍາ ເຊິ່ງເປັນວັນສັນຕິພາບສາກົນ ແລະ ວັນທີ 2 ຕຸລາ ເຊິ່ງເປັນວັນເກີດຂອງ Mahatma Gandhi, ຍັງເປັນວັນສາກົນແຫ່ງຄວາມບໍ່ລົງລອຍກັນ, ທີ່ວຽກງານສຳຄັນຫຼາຍສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້, ດ້ວຍເຫດນີ້ ຂະບວນການບໍ່ຮຸນແຮງ ແລະເປັນຫຍັງມັນຈຶ່ງເປັນດັ່ງນັ້ນ. ພິເສດສໍາລັບພວກເຮົາທີ່ຈະມີບາງຄົນທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອຢຸດສົງຄາມໃນການສະແດງຂອງພວກເຮົາໃນມື້ນີ້, Kathy Kelly.
ພວກເຮົາຂໍຂອບໃຈກັບສະຖານີແມ່ຂອງພວກເຮົາ, KWMR, ກັບ Kathy Kelly ສໍາລັບການເຂົ້າຮ່ວມກັບພວກເຮົາ, ກັບ Matt Watrous ສໍາລັບການຖອດຂໍ້ຄວາມແລະການແກ້ໄຂການສະແດງ, Annie Hewitt, ກັບ Bryan Farrell ຢູ່. Waging Nonviolence, ຜູ້ທີ່ສະເຫມີຊ່ວຍແບ່ງປັນການສະແດງແລະເຮັດໃຫ້ມັນຂຶ້ນກັບ. ແລະທ່ານຜູ້ຟັງຂອງພວກເຮົາ, ຂອບໃຈຫຼາຍໆ. ແລະໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຊ່ວຍຄິດຄວາມຄິດ ແລະຄໍາຖາມສໍາລັບການສະແດງ, ຂອບໃຈຫຼາຍໆ. ແລະຈົນກ່ວາທີ່ໃຊ້ເວລາຕໍ່ໄປ, ດູແລເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ຕອນນີ້ມີເພງຈາກ ບັນທຶກ DAF.
