ჰიუნ ლის მიერ Truthout, დეკემბერი 29, 2013
ათწლეულების განმავლობაში, აშშ-ს პოლიტიკის შემქმნელებმა იკითხეს: ”როგორ უნდა მოვიქცეთ ჩრდილოეთ კორეა, რომ უარი თქვას ბირთვულ იარაღზე?” და ცარიელი ხელით გამოვიდნენ. ბაიდენის ადმინისტრაცია თანამდებობის დასაკავებლად ემზადება, ალბათ დროა დავსვათ სხვა კითხვა: ”როგორ მივაღწიოთ მშვიდობას ჩრდილოეთ კორეასთან?”
აქ არის დილემა, რომელიც ვაშინგტონის წინაშე დგას. ერთი მხრივ, შეერთებულ შტატებს არ სურს ჩრდილოეთ კორეას ბირთვული იარაღის გამოყენების უფლება მისცეს, რადგან ამან შეიძლება ხელი შეუწყოს სხვა ქვეყნებსაც. (ვაშინგტონი უკვე დაკავებულია ირანული ბირთვული ამბიციის შეჩერების მცდელობით, ხოლო მზარდი კონსერვატიული ხმები იაპონიასა და სამხრეთ კორეაში ასევე ითხოვენ საკუთარი ატომების შეძენას.)
აშშ ცდილობდა ჩრდილოეთ კორეას დაეკისრა ბირთვული იარაღის დათმობა ზეწოლისა და სანქციების საშუალებით, მაგრამ ამ მიდგომამ შედეგი გამოიღო, რითაც პჰონგანგის გადაწყვეტილება გაამწვავა ბირთვული და სარაკეტო ტექნოლოგიის დასახვეწად. ჩრდილოეთ კორეა აცხადებს, რომ ბირთვულ იარაღზე უარის თქმის ერთადერთი გზა არის ის, თუ აშშ ”უარს იტყვის მტრულ პოლიტიკაზე” - სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ის გადადგამს საპასუხო ნაბიჯებს იარაღის შემცირებისკენ - მაგრამ ჯერჯერობით, ვაშინგტონს არანაირი ნაბიჯი არ გადაუდგანია და არც მიუთითებს ამ მიზნისკენ მიმავალი. სინამდვილეში, ტრამპის ადმინისტრაციამ გააგრძელა ერთობლივი საომარი წვრთნების ჩატარება სამხრეთ კორეასთან და გაამკაცრა აღსრულება ჩრდილოეთ კორეის წინააღმდეგ სანქციების განხორციელების მიუხედავად ვალდებულება სინგაპურში პიონგიანთან ზავის დადება.
შედით ჯო ბაიდენზე. როგორ გადაჭრის მისი გუნდი ამ დილემას? იგივე წარუმატებელი მიდგომის გამეორება და სხვა შედეგის მოლოდინი იქნებოდა - კარგად იცით, როგორ მიდის ეს გამონათქვამი.
ბაიდენის მრჩეველები თანხმდებიან, რომ ტრამპის ადმინისტრაციის მიდგომა ”ყველა ან არაფერი” - ითხოვენ თავიდან, რომ ჩრდილოეთ კორეამ უარი თქვას მთელ იარაღზე - ჩაიშალა. ამის ნაცვლად, ისინი რეკომენდაციას იძლევიან ”იარაღის კონტროლის მიდგომას”: ჯერ ჩრდილოეთ კორეის პლუტონიუმისა და ურანის ბირთვული ოპერაციების გაყინვას და შემდეგ ნაბიჯ-ნაბიჯ გადადგმას სრული დენუკლერიზაციის საბოლოო მიზნისკენ.
ეს არის სახელმწიფო მდივნის კანდიდატის, ენტონი ბლინკენის სასურველი მიდგომა, რომელიც მხარს უჭერს შუალედურ გარიგებას ჩრდილოეთ კორეის ბირთვული იარაღის გადასაფარებლად, რომ შეიძინოს დრო გრძელვადიანი შეთანხმების შესამუშავებლად. მისი თქმით, ჩვენ უნდა მოვიზიდოთ მოკავშირეები და ჩინეთი ჩრდილოეთ კორეაზე ზეწოლისთვის:შესუსტეთ ჩრდილოეთ კორეა, რომ იგი მოლაპარაკებების მაგიდასთან მიიყვანოს” ”ჩვენ უნდა გავწყვიტოთ მისი სხვადასხვა გამზირი და მივიღოთ რესურსები,” - ამბობს ის და ადვოკატებს ეუბნება ქვეყნებს, რომლებიც ჩრდილოეთ კორეის სტუმრად მუშაობენ, გააგზავნონ ისინი სახლში. თუ ჩინეთი არ ითანამშრომლებს, ბლინკენი ვარაუდობს, რომ აშშ მას ემუქრება უფრო მეტი განლაგებული სარაკეტო თავდაცვით და სამხედრო წვრთნებით.
ბლინკენის წინადადება ძლივს განსხვავდება წარსულის წარუმატებელი მიდგომისგან. ეს კვლავ ზეწოლისა და იზოლირების პოლიტიკაა ჩრდილოეთ კორეის ცალმხრივად განიარაღების საბოლოო მიზნის მისაღწევად - განსხვავება მხოლოდ იმაშია, რომ ბაიდენის ადმინისტრაცია სურს უფრო მეტი დრო დაუთმოს იქ მისასვლელად. ამ შემთხვევაში, ჩრდილოეთ კორეა სავარაუდოდ გააგრძელებს ბირთვული იარაღისა და სარაკეტო შესაძლებლობების განხორციელებას. სანამ აშშ მკვეთრად არ შეცვლის თავის პოზიციას, განახლებული დაძაბულობა აშშ-სა და ჩრდილოეთ კორეას შორის გარდაუვალია.
იმის ნაცვლად, რომ ყურადღება გაამახვილოთ იმაზე, თუ როგორ უნდა აიძულოთ ჩრდილოეთ კორეა უარი თქვას ბირთვულ ბირთვებზე, კითხვაზე, თუ როგორ მივაღწიოთ მუდმივ მშვიდობას კორეაში, შეიძლება გამოიწვიოს განსხვავებული და ფუნდამენტური პასუხი ყველა მხარეს - არა მხოლოდ ჩრდილოეთ კორეას - ეკისრება პასუხისმგებლობა გადადგან იარაღის ორმხრივი შემცირებისკენ.
ბოლოს და ბოლოს, აშშ ჯერ კიდევ 28,000 ჯარს ჰყავს სამხრეთ კორეაში და ბოლო დრომდე რეგულარულად ატარებდა მასობრივ საომარ წვრთნებს, რომლებიც მოიცავდა ჩრდილოეთ კორეაზე პრევენციული დარტყმების გეგმებს. გასული ერთობლივი სავარჯიშოები მოიცავდა საფრენი B-2 ბომბდამშენი, რომლებიც შექმნილია ბირთვული ბომბების დასაგდებად და აშშ – ს გადამხდელებს საათში ფრენისთვის დაახლოებით 130,000 2018 დოლარი უჯდებათ. მიუხედავად იმისა, რომ აშშ-მ და სამხრეთ კორეამ შეამცირეს სწავლებები XNUMX წლის ტრამპ-კიმის სამიტის შემდეგ, აშშ-ს ძალების კორეის მეთაურმა, გენერალმა რობერტ ბ. აბრამსმა მოუწოდა ფართომასშტაბიანი ერთობლივი საომარი წვრთნების განახლებისთვის.
თუ ბაიდენის ადმინისტრაცია ომის წვრთნებს შეუდგება შემდეგ მარტს, ეს განაახლებს საშიშ სამხედრო დაძაბულობას კორეის ნახევარკუნძულზე და ზიანს აყენებს ჩრდილოეთ კორეასთან დიპლომატიური ურთიერთობის ნებისმიერ შანსს უახლოეს მომავალში.
როგორ მივიღოთ მშვიდობა კორეის ნახევარკუნძულზე
ჩრდილოეთ კორეასთან ბირთვული ომის საფრთხის შესამცირებლად და მომავალში მოლაპარაკებების განახლების ვარიანტის შესანარჩუნებლად, ბაიდენის ადმინისტრაციას შეუძლია პირველი 100 დღის განმავლობაში ორი რამ გააკეთოს: ერთი, გააგრძელოს აშშ-სამხრეთ კორეის მასშტაბური ომის შეჩერება წვრთნები; და მეორე, დაიწყეთ მისი ჩრდილოეთ კორეის პოლიტიკის სტრატეგიული მიმოხილვა, რომელიც იწყება კითხვით: "როგორ მივაღწიოთ მუდმივ მშვიდობას კორეის ნახევარკუნძულზე?"
მუდმივი მშვიდობის დამყარების მნიშვნელოვანი ნაწილია კორეის ომის დასრულება 70 წლის განმავლობაში გადაუჭრელი დარჩადა ზავის შეცვლა (დროებითი ცეცხლის შეწყვეტა) მუდმივი სამშვიდობო ხელშეკრულებით. ეს არის ის, რის შესახებაც შეთანხმდნენ ორმა კორეელმა ლიდერმა Panmunjom– ის ისტორიულ სამიტზე 2018 წელს და იდეას მხარს უჭერს აშშ კონგრესის 52 წევრს, რომლებიც თანადაფინანსებით ასრულებენ პალატის რეზოლუციას 152, რომელიც ითხოვს კორეის ომის ოფიციალურად დასრულებას. სამოცდაათწლიანმა მოუგვარებელმა ომმა არამარტო ხელი შეუწყო მუდმივი შეიარაღების შეჯიბრს კონფლიქტის მხარეებს შორის, არამედ შექმნა შეუღწევი საზღვარი ორ კორეას შორის, რითაც მილიონობით ოჯახი დაშორდა. სამშვიდობო შეთანხმება, რომელიც ყველა მხარეს აიღებს იარაღის დადების ეტაპობრივ პროცესში, შექმნის მშვიდობიან პირობებს ორი კორეისთვის თანამშრომლობის აღდგენისა და განცალკევებული ოჯახების გაერთიანებისათვის.
აშშ – ში ბევრს მიაჩნია, რომ ჩრდილოეთ კორეას არ სურს მშვიდობა, მაგრამ მისი წარსული განცხადებების გადახედვა სხვაგვარად ცხადყოფს. მაგალითად, კორეის ომის შემდეგ, რომელიც ცეცხლის შეწყვეტით დასრულდა 1953 წელს, ჩრდილოეთ კორეა მონაწილეობდა ჟენევის კონფერენციაში, რომელსაც მოიწვიეს ოთხი სახელმწიფო - შეერთებული შტატები, ყოფილი სსრკ, გაერთიანებული სამეფო და საფრანგეთი - განსახილველად მომავლის შესახებ. კორეის. აშშ-ს დელეგაციის საიდუმლო მოხსენების თანახმად, ჩრდილოეთ კორეის მაშინდელმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა ნამ ილმა ამ კონფერენციაზე განაცხადა, რომ ”ძირითადი ამოცანაა კორეის ერთიანობის მიღწევა [ცეცხლის შეწყვეტის გზით] კორეის [მშვიდობიანი] გაერთიანების დემოკრატიული პრინციპებით” მან დაადანაშაულა აშშ ”პასუხისმგებლობაში კორეის დაყოფაში, აგრეთვე ცალკეული არჩევნების ჩატარება” პოლიციის ზეწოლის ქვეშ ”. (აშშ-ს ოფიცრებმა დინ რუსკმა და ჩარლზ ბონესტელმა კორეელებთან კონსულტაციის გარეშე გაანაწილეს კორეა 38-ე პარალელზე აშშ ცდილობდა ცალკეული არჩევნების ჩატარებას სამხრეთით, მიუხედავად იმისა, რომ კორეელების უმეტესობას სურდა გაერთიანებული, დამოუკიდებელი კორეა.) ამის მიუხედავად, ნამმა განაგრძო, რომ "1945 წლის ზავმა მშვიდობიანი გაერთიანების გზა გახსნა". მან რეკომენდაცია გაუწია ექვსი თვის განმავლობაში ყველა საგარეო ძალების გაყვანას და ”შეთანხმებას მთელ კორეაში არჩევნების შესახებ, რათა შეიქმნას მთავრობა, რომელიც წარმოადგენს მთელ ქვეყანას”.
სამწუხაროდ, ჟენევის კონფერენცია დასრულდა კორეის შესახებ შეთანხმების გარეშე, რაც დიდწილად გამოწვეული იყო აშშ-ს მიერ Nam- ის წინადადების წინააღმდეგ. შესაბამისად, დემილიტარიზებული ზონა (DMZ) კორეებს შორის გამკაცრდა საერთაშორისო საზღვრად.
ჩრდილოეთ კორეის ძირითადი პოზიცია - რომ ზავი უნდა შეიცვალოს სამშვიდობო ხელშეკრულებით, რომელიც ”გზას უხსნის მშვიდობიან გაერთიანებას” - თანმიმდევრული იყო ბოლო 70 წლის განმავლობაში. ეს არის ის, რაც ჩრდილოეთ კორეის უმაღლესმა სახალხო კრებამ შესთავაზა აშშ სენატს ჯერ კიდევ 1974 წელს. სწორედ ეს იყო ჩრდილოეთ კორეის წერილში, რომელიც ყოფილი საბჭოთა კავშირის ლიდერმა მიხეილ გორბაჩოვმა აშშ – ს პრეზიდენტ რონალდ რეიგანს გადასცა ვაშინგტონში ჩატარებულ სამიტზე 1987 წელს. რაც ჩრდილოეთ კორეელებმა არაერთხელ წამოიწყეს ბილეთზე მოლაპარაკებებში ბილ კლინტონისა და ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციებთან.
ბაიდენის ადმინისტრაციამ უნდა გადახედოს და აღიაროს შეთანხმებები, რომლებსაც აშშ-მა უკვე მოაწერა ხელი ჩრდილოეთ კორეასთან. აშშ-სა და დემოკრატიული რესპუბლიკის დემოკრატიული რესპუბლიკის (KDP) ერთობლივ კომუნიკეტს (რომელსაც ხელი მოაწერა კლინტონის ადმინისტრაციამ 2000 წელს), ექვსი მხარის ერთობლივ განცხადებას (ბუშის ადმინისტრაციამ 2005 წელს მოაწერა ხელი) და სინგაპურის ერთობლივ განცხადებას (რომელსაც ხელი პრეზიდენტ ტრამპმა 2018 წელს მოაწერა) სამივეს საერთო მიზანი აქვს. ნორმალური ურთიერთობების დამყარება, მუდმივი სამშვიდობო რეჟიმის დამყარება კორეის ნახევარკუნძულზე და კორეის ნახევარკუნძულის ბირთვული დამუშავება. ბაიდენის გუნდს სჭირდება საგზაო რუქა, რომელიც ნათლად ასახავს ურთიერთობას ამ სამ მნიშვნელოვან მიზანს შორის.
ბაიდენის ადმინისტრაციას მრავალი მწვავე საკითხი აქვს, რაც მის დაუყოვნებლივ ყურადღებას მოითხოვს, მაგრამ იმის უზრუნველყოფა, რომ აშშ-ჩრდილოეთ კორეის ურთიერთობები არ გადაიზარდოს იმ ზღვარზე გადასვლისთვის, რომელმაც 2017 წელს ბირთვული უფსკრულის პირას მიგვიყვანა, ეს მთავარი პრიორიტეტი უნდა იყოს.
