Jólasveinninn í John McCutcheon

Ég heiti Francis Tolliver, ég kem frá Liverpool. Fyrir tveimur árum beið mín stríð eftir skóla. Til Belgíu og Flanders, til Þýskalands hingað barðist ég fyrir konung og land sem ég elska elsku. „Tveir voru jól í skotgröfunum, þar sem frostið, sem var svo beiskt, hékk, Frosnu akrarnir í Frakklandi voru ennþá, enginn jólalag var sungið. Ég lá með sóðaskapnum mínum á köldum og grýttum jörðinni Þegar yfir bardagalínurnar komu sérkennilegast hljóð segir ég: „Heyrðu nú, strákar!“ Hver hermaður reynir að heyra Þegar ein ung þýsk rödd söng svo skýrt. „Hann syngur blóðugur, veistu!“ Segir félagi minn við mig Brátt, hver af öðrum, hver þýsk rödd tók þátt í sátt og fallbyssur hvíldu hljóðar, gasskýin veltu ekki meira Þegar jólin færðu okkur frest frá stríðinu þegar þeim var lokið og lotningu var varið „Guð hvíldu kátir, herrar mínir“ slógu nokkra stráka frá Kent Næsta sem þeir sungu var „Stille Nacht.“ „Þetta er„ Silent Night “, segir ég Og á tvennum tungum fyllti eitt lag þennan himin „Það er einhver að koma í áttina til okkar!“ Víglínan í víglínunni hrópaði. Allir sjónarhólar voru festir á einni langri mynd sem tróð frá hlið þeirra vopnafána hans, eins og jólastjarna, sýnd á sléttunni. svo bjart Sem hann, hraustlega, stakk óvopnaður út í nóttina Fljótlega einn af öðrum hvorum megin labbaði inn Enginn maður Með hvorki byssu né vopnabergi sem við hittum þarna hönd í hönd Við deildum einhverju leyndu brennivíni og óskuðum hvort öðru vel og í blysi -lit fótboltaleikur sem við gáfum þeim helvíti Við versluðum súkkulaði, sígarettur og ljósmyndir að heiman. Þessir synir d feður fjarri fjölskyldum sinna eigin Young Sanders spiluðu á pressukassann sinn og þeir voru með fiðlu. Þessi forvitnilegi og ólíklega hljómsveit manna Bráðum stal dagsbirtan yfir okkur og Frakkland var Frakkland enn einu sinni Með dapurlegum kveðjum bjuggumst við hver til að setjast aftur að stríði En spurning ásótti hvert hjarta sem lifði þá undursamlegu nótt „Hvers fjölskyldu hef ég lagað í augsýn mína?“ Það var jól í skotgröfunum þar sem frostið, svo beiska hengdi, frosnir akrar Frakklands voru hitaðir þegar sungnir voru friðarsöngvar fyrir múrar sem þeir höfðu haft á milli okkar til að ná nákvæmri vinnu í stríðinu Hafði molnað og voru horfin að eilífu Ég heiti Francis Tolliver, í Liverpool bý ég Hver jól koma síðan í fyrri heimsstyrjöldinni, ég hef lært lærdóminn vel að þeir sem hringja skotin verða ekki meðal hinna látnu og haltu Og í hvorum enda riffilsins erum við eins