તાઈવાન પર ચાઈનીઝ આક્રમણની લડાઈ: કોઈ જીતતું નથી.

યુદ્ધ એ અસત્યની ભાષા છે. ઠંડો અને કઠોર, તે નિસ્તેજ, ટેક્નોક્રેટિક મગજમાંથી નીકળે છે, જીવન રંગીન કરી દે છે. તે માનવ ભાવના માટે સંસ્થાકીય ગુનો છે.

પેન્ટાગોન યુદ્ધની ભાષા બોલે છે. પ્રમુખ અને કોંગ્રેસ યુદ્ધની ભાષા બોલે છે. કોર્પોરેશનો યુદ્ધની ભાષા બોલે છે. તેઓ આપણને આક્રોશ અને હિંમત અને સૌંદર્યની પ્રશંસામાંથી છીનવી લે છે. તેઓ આત્માની હત્યા કરે છે.

ઉદાહરણ તરીકે, તાજેતરનું લો અહેવાલ સેન્ટર ફોર સ્ટ્રેટેજિક એન્ડ ઇન્ટરનેશનલ સ્ટડીઝ (CSIS) દ્વારા જારી કરાયેલ "આગામી યુદ્ધનું પ્રથમ યુદ્ધ: તાઇવાન પર ચાઇનીઝ આક્રમણની લડાઈ" આ થિંક ટેન્કે 24 વાર યુદ્ધ રમતોનું આયોજન કર્યું જેમાં ચીને તાઈવાન પર આક્રમણ કર્યું. અમેરિકા અને તેના સાથી દેશો જવાબ આપે છે. દરેક વખતે પરિણામ: કોઈ જીતતું નથી. ખરેખર નથી.

આ અહેવાલ રાજ્યો,

"યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સ અને જાપાન ડઝનેક જહાજો, સેંકડો વિમાનો અને હજારો સેવા સભ્યો ગુમાવે છે. આવા નુકસાન ઘણા વર્ષો સુધી યુએસની વૈશ્વિક સ્થિતિને નુકસાન પહોંચાડશે. જ્યારે તાઇવાનની સૈન્ય અખંડ છે, તે ગંભીર રીતે અધોગતિ પામી છે અને વીજળી અને મૂળભૂત સેવાઓ વિનાના ટાપુ પર ક્ષતિગ્રસ્ત અર્થતંત્રને બચાવવા માટે છોડી દેવામાં આવી છે. ચીનને પણ ભારે નુકસાન થાય છે. તેની નૌકાદળ ક્ષીણ થઈ ગઈ છે, તેના ઉભયજીવી દળોનો મુખ્ય ભાગ તૂટી ગયો છે, અને હજારો સૈનિકો યુદ્ધ કેદીઓ છે.

અધોગતિ. ક્ષતિગ્રસ્ત અર્થતંત્ર. નુકસાન. આ અહેવાલમાં બોમ્બ અને ગોળીઓથી માર્યા ગયેલા પુરૂષો, સ્ત્રીઓ અને બાળકોની મોટી સંખ્યામાં, અર્થતંત્રો અને આજીવિકા વિનાશક રીતે બરબાદ થઈ ગયેલા, વર્ષોથી બરબાદ થયેલા દેશોનો ઉલ્લેખ છે. તે પરમાણુ વિનિમયની સંભાવનાને પણ સંબોધિત કરતું નથી. તેના શબ્દો એવી વાસ્તવિકતાની તીક્ષ્ણ પીડા અને વ્યથાથી રદબાતલ છે, નિર્જીવ, આત્માહીન. આ ઝોમ્બી-ટેક્નોક્રેટ્સ માત્ર લોકો સામે યુદ્ધ નથી કરતા, પરંતુ કારણસર, માનવ લાગણીઓ પર.

સત્ય કહેવા માટે કવિની જરૂર છે. કવિતા આદર્શને નહીં પણ વાસ્તવિકને ઓળખે છે. તે હાડકાને કાપી નાખે છે. તે આંચકો મારતો નથી. તે દૂર દેખાતું નથી.

તેઓ મૃત્યુ પામ્યા અને કાદવમાં દફનાવવામાં આવ્યા પરંતુ તેમના હાથ બહાર નીકળી ગયા.

તેથી તેમના મિત્રો હેલ્મેટ લટકાવવા માટે હાથનો ઉપયોગ કરતા હતા.

અને ખેતરો? શું થયું તેનાથી ખેતરો બદલાયા નથી?

મૃત આપણા જેવા નથી.

ક્ષેત્રો સરળ ક્ષેત્રો તરીકે કેવી રીતે ચાલુ રાખી શકે?

ભાષા આપણા મનને મુક્ત કરી શકે છે અથવા તેમને કેદ કરી શકે છે. આપણે શું કહીએ છીએ તે મહત્વનું છે. ગણતરીના કઠણ, એકદમ, સાચા શબ્દો. યુદ્ધ વિશે સત્યના શબ્દો ઉચ્ચાર કરો અને સૈન્ય હવે મૃત્યુના તેના નિરાશાજનક પાઠ ચાલુ રાખી શકશે નહીં.

હાડકાના તડકામાં એક છોકરો સૈનિક તેની છરી કામ કરે છે

મૃત માણસનો ચહેરો છાલવા માટે

અને તેને ઝાડની ડાળી પરથી લટકાવી દો

આવા ચહેરા સાથે ફૂલો.

યુદ્ધ માનવતામાંથી ખાલી કરાયેલ ફિલોલોજીનો ઉપયોગ કરે છે. તે વિચારવામાં આવતા ભયાનક, ખૂની કૃત્યો પર ચમકવા માટે ઇરાદાપૂર્વક મનને સુન્ન કરી દે તેવી રીતે બોલે છે. સર્વશકિત યુદ્ધ રમતો અહેવાલ CSIS દ્વારા ચાલુ રહે છે, "તેની જટિલ પ્રકૃતિ હોવા છતાં ઓપરેશનલ ગતિશીલતા અને આક્રમણના પરિણામોનું કોઈ સખત, ઓપન-સોર્સ વિશ્લેષણ નથી." તે એન્ટિસેપ્ટિક, કંટાળાજનક લાગે છે, પરંતુ વાસ્તવમાં, તે છે, સારું, . . .

તે સ્મૃતિ કરતાં પણ ખરાબ છે, મૃત્યુનો ખુલ્લો દેશ.

અમે કાવ્યાત્મક રીતે વિચારવા અને બોલવાના હતા. જૂઠાણું ખુલ્લું મૂકવું. કવિતા મામૂલીને ધિક્કારે છે, અસામાન્ય સાક્ષી આપવા માટે ડેટ્રિટસ દ્વારા કાંસકો. તે વાસ્તવિક અને અતીન્દ્રિય રીતે વિચારવું અને બોલવું છે, વિશ્વના કાર્યોને પ્રકાશિત કરવા માટે છે, પછી ભલે તે કાર્યો અસ્પષ્ટ હોય કે સુંદર. કવિતા વસ્તુઓને જેમ છે તેમ જુએ છે, જીવનને શોષણની વસ્તુ તરીકે નહીં પરંતુ ચિંતન, આદરણીય તરીકે જુએ છે.

શા માટે જૂઠું બોલવું? શા માટે જીવન, જેમ તમે ઇરાદો નથી?

જો આપણે આપણી માનવતાને ગંભીરતાથી લઈએ, તો ગરમ કરનારાઓને આપણો પ્રતિભાવ બળવો હોવો જોઈએ. શાંતિપૂર્ણ અને કાવ્યાત્મક, બળવાન અને નિરંતર. આપણે માનવ સ્થિતિને વધારવાની જરૂર છે કારણ કે તેઓ તેને અધોગતિ કરવા માગે છે. મૃત્યુના વેપારીઓ કવિતાની ભાષા બોલતા આંદોલનને હરાવી શકતા નથી.

કોર્પોરેટ રાજ્ય જાણે છે કે તેઓ શું કરી રહ્યા છે. તેઓ પહેલા આપણા મનને સંવેદના આપવાનો પ્રયત્ન કરે છે જેથી તેઓ પ્રતિકાર વિના આપણા શરીરને મારી શકે. તેઓ તેમાં સારા છે. તેઓ જાણે છે કે અમને કેવી રીતે વાળવા, અમને ક્ષીણ કરવા. અને જો આપણે પૂરતો હિંસક ક્રોધ એકત્રિત કરીએ, તો તેઓ જાણે છે કે આપણી હિંસાને કેવી રીતે પ્રતિક્રિયા આપવી. પરંતુ કાવ્યાત્મક વિરોધ નથી. તેમના જ્ઞાનતંતુના માર્ગો કવિતા તરફ, અહિંસક સંભાવના તરફ, પ્રેમાળ દયાના દ્રષ્ટિકોણ તરફ દોરી જતા નથી. તેમની ભાષા, તેમના શબ્દો અને તેમની શક્તિ, તેમના કાર્યોની સાચી અભિવ્યક્તિ પહેલાં સુકાઈ જાય છે.

એટલે આપણને લાગે છે

તે સાંભળવા માટે પૂરતું છે

પવનને ધક્કો મારતા લીંબુને,

ટેરેસ પર ધક્કો મારતા કૂતરાઓને,

એ જાણીને કે જ્યારે પક્ષીઓ અને ગરમ હવામાન હંમેશ માટે ઉત્તર તરફ જાય છે,

જેઓ અદૃશ્ય થઈ જાય છે તેમના રડે છે

અહીં પહોંચવામાં વર્ષો લાગી શકે છે.

કવિતાની ભાષા બોલતા અહિંસક ક્રાંતિકારીઓ જીતી શકે છે. તે માત્ર લે છે તે અંદાજ છે 3.5 ટકા સૌથી દમનકારી સર્વાધિકારી રાજ્યને નીચે લાવવા માટે વસ્તીની સંખ્યા. અને અમારા અધિકારો હોવા છતાં, અમે એક દમનકારી કોર્પોરેટ-ટોટાલિટેરિયન રાજ્યમાં જીવીએ છીએ જે સત્ય કહેનારાઓને કેદ કરે છે અને સમગ્ર વિશ્વમાં વ્યાપક અને અંધાધૂંધ હત્યા કરે છે. શું આ યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં આપણી વચ્ચે 11 મિલિયન લોકો કવિતાની પ્રામાણિક ભાષા બોલવા અને સાંભળવા તૈયાર છે?

અને તેથી, દૂર ન જુઓ. નિરંતર હિંમત અને પ્રામાણિકતા સાથે બોલો. શબ્દો મહત્વ ધરાવે છે. જીવનની સાક્ષી આપો, અને યુદ્ધના ગંદા જૂઠાણાને. કવિ ક્રાંતિકારી બનો. સત્ય પશુને મારી નાખશે.

તમે મને કહો છો કે તમે કવિ છો. જો એમ હોય તો આપણી મંઝિલ એક જ છે.

હું મારી જાતને હવે બોટમેન માનું છું, વિશ્વના અંતે ટેક્સી ચલાવું છું.

હું જોઈશ કે તું સુરક્ષિત રીતે પહોંચે છે, મારા મિત્ર, હું તને ત્યાં લઈ જઈશ.

(કેરોલીન ફોરચેની કવિતા)