Griot presidencial

By Mbizo CHIRASHA, World BEYOND War, Xullo 2, 2020

PRESIDENCIAL GRIOT

Ás veces os recordos cheiran a peixe dun ditador
Unha vez saltamos ás nosas propias sombras baixo a lúa de prata e as nosas sombras bailaban xunto con nós, rimamos cos pesadelos de hienas e alucinacións de curuxas negras. Os nosos desexos navegaron xunto con vestidos de néboa cara a adiante nos amores da aldea. O fume de madeira cheiraba a un pan cocido fresco. O tempo nos encantou, comemos a William Shakespeare e John Donne. Bebimos jarras de limón de Langston Hughes e Maya Angelou.
O whisky lírico de Soyinka estragou os nervios tenros.
Dormimos á política con comportamento rapaz e soñamos cos negros e os negros de Hitler
Ás veces o tempo é teimoso coma un tirano sentado
Onte á noite, os comisarios corearon un slogan e fixécheslle unha sangaxe á poesía dun ditador. Os zelotes cantaron a Castro e a Stalin e ti creaches unha manivela socialista, o presidente é un capitalista pudente. Nunca dixen que é satanista. De volta ás noites da aldea, as hienas están a rir aínda, os curuxes negros chisman, a lúa de prata bailando aínda sobre a chuvia camiños batidos dos albores do noso país.

Ás veces o tempo apesta coma un peixe do ditador
A túa sátira lírica espetou aos imbéciles polas portas traseiras. Os teus sonetos de loanza reciclaron demos suicidas e rexeitados revolucionarios pulidos
Naquela época, os cheiros de esterco fresco e cheiro a leite de ubre fresca foron a nosa madrugada e baixo o solpor a lúa unha vez desapareceu no útero terrestre, Judas, o sol fíxose cargo e cada ditador é un iscariota.
Nunca dixen que agora somos vagabundos

Ás veces o tempo cheira a un autócrata moribundo
Mwedzi wagara ndira uyo tigo tigo ndira - a lúa foi unha vez leite azedo prata branca e fresca da boca dos deuses e sentouse no seu trono presidencial no cenit dos outeiros de cabeza calva e máis tarde co tempo a lúa estaba madura para ir a mwedzi waora ndira tigo tigo ndira
Ás veces, os refachos de vento asubiaban o seu tenor a través de pastos de herba de elefantes, cantabamos ao longo da flora obediente Chamupupuri icho ... oo chamupupuri chaenda chamupupuri chadzoka Chamupupuri icho ... oo!

A nosa pobreza marinada, dentes amarelos de millo agrisados ​​por bríos fulgurantes, a terra xirou baixo o agarre do trono, entón os deuses choraron e bebimos lágrimas cunha canción mvura ngainaye tidye makavu, mvura ngainaye tidye makavu ... As cabazas criadas como coellos, veldts vestidos cos vestidos de Nadal. As abellas salvaxes e os bombardeiros verdes cantaron protesta e eloxio. Nunca dixen que somos fillos de alivio da seca.

Ás veces o tempo envellece como un tirano sentado,
Esta noite, o eco da túa loanza de poesía irk os anófeles encallados nos cansos cansos da cidade para botar o sangue amargado dos habitantes do gueto, os cidadáns dos bosques que sobreviven a dura terra dun país duro, as mans áspeas marcadas con cicatrices do Armagedón de agosto, o seu area. os corazóns son urnas cheas de corrupción, esperaban e cantaron tanto tempo.
Chamupupuri icho… oo chamupupuri chaenda
chamupupuri icho… oo chamupupuri chadzoka
Chamupupuri icho..oo