By Joseph Essertier, World BEYOND WarMaio 3, 2019
Unha reunión de Xapón para un World BEYOND War no 27th de abril marcou o primeiro aniversario da Declaración de Panmunjom, pola cal un ano antes a Corea do Norte e Corea do Sur acordaron traballar xuntos para rematar oficialmente a guerra de Corea.
Nun acontecemento serio pero divertido nunha sala de karaoke en Nagoya, discutimos as circunstancias actuais que os coreanos, os okinawa e a historia de Washington e a violencia patrocinada por Tokio enfrontaron. Vimos videoclips dunha viaxe a Okinawa que eu e outro membro da WBW tivemos xuntos a principios de febreiro, e por suposto, falamos moito e coñecemos mellor. Despois da reunión de karaoke, unímonos a outros cidadáns amantes da paz de Nagoya e unimos os nosos corpos simbólicamente nunha "cadea humana" solidaria coa cadea humana en Corea o mesmo día.
Este evento foi cuberto polos medios de comunicación de Corea do Sur. Ver este vídeo en inglés por exemplo. (En Corea fixérono ás 14:27 o 4/27, xa que a data está escrita "4.27" no seu idioma. Os idiomas xaponeses tamén amosan as datas deste xeito). A sección dos cinco que formamos unha cadea na foto superior en Nagoya era só unha sección dunha longa cadea composta por unhas 30 persoas, quizais 20 metros de longo nunha esquina da rúa principal.
Teña en conta que non había pancartas nin pancartas que marcasen grupos políticos ou relixiosos específicos. Isto foi intencional. Decidiuse que, debido á variedade de organizacións participantes, ás veces de obxectivos políticos opostos, durante este evento en particular, non se mostrarían afiliacións organizativas. Tamén en Nagoya respectamos este desexo dos organizadores.
Houbo case 150 protestas nos últimos tres anos contra a nova construción da base en Henoko e Takae, na esquina da foto. Este recuncho está nun céntrico distrito comercial de Nagoya chamado "Sakae". O foco principal estivo en impedir que Estados Unidos construíse estas dúas bases, pero ás veces expresáronse opinións contra a guerra e a favor da paz na península coreana, en solidariedade cos coreanos e outras do nordeste asiático ameazadas polos Estados Unidos.
Estas protestas semanais realízanse os sábados desde 18: 00 a 19: 00. Só os peores tifóns e as tormentas de neve impediron a xente reunirse. Mesmo en fortes nevadas e choivas, reunímonos semana tras semana. Educamos aos transeúntes con fotos que mostran o que está a suceder en Okinawa, fan discursos, cantan cancións contra a guerra e fagan unha "danza de liña". Xapón para World BEYOND War é un dos grupos que apoiaron estes esforzos durante aproximadamente o último ano e medio.
Os Okinawa e os xaponeses que viven ou viviron en Okinawa a miúdo fan discursos, ás veces en "Uchinaa-guchi", a lingua / dialecto máis común en Uchinaa. (Uchinaa é un nome local para Okinawa). E a xente de Okinawa, así como persoas doutras illas do arquipélago, como Honshu (onde se atopan Tokio, Kioto, Osaka, Nagoya e outras grandes cidades), adoitan vestirse coa roupa tradicional e cantan cancións de Okinawa. Así, as protestas, ademais de facer unha declaración política, tamén proporcionan un foro para persoas doutras partes do arquipélago, así como ás persoas estranxeiras que pasean por experimentar a cultura de Okinawa. Esta é unha característica interesante das protestas anti-base de Nagoya e doutras grandes cidades como Tokio.
Un xeito de dicir "A terra non é túa" en Uchinaa-guchi é "Iita mun ya nan dou". No xaponés de Tokio, que é a "lingua común" dominante en todo Xapón, isto podería expresarse con "Anata no tochi dewa nai". Este é un exemplo do diferentes que son estas linguas / dialectos entre si e un exemplo da rica diversidade lingüística do arquipélago. Non falo uchinaa-guchi, pero recentemente pregunteille a un Okinawa como dicía isto no seu idioma, porque quero dicir "Non é teu" aos militares estadounidenses que viven e adestran e preparan a guerra nos territorios ocupados destes xente desposuída. Noutro tempo, había granxas, estradas, casas e tumbas nesas terras. Aínda hai algúns habitantes de Okinawa con vida que eran nenos que vivían nesa terra hai moito tempo antes de que lles roubaran os cidadáns estadounidenses.
E a lingua de Uchinaa, ou "dialectos" de Okinawa, está morrendo. Isto non só se debe ao imperialismo lingüístico, é dicir, ás políticas educativas estatais do Imperio de Xapón e do Xapón de posguerra, senón tamén ás varias décadas de influencia dos Estados Unidos. Algúns okinawáns de idade avanzada poden falar ben o inglés, mentres que os seus netos non falan o idioma local dos seus avós, "Uchinaa-guchi". Só podo imaxinar o triste e doloroso que debe ser para eles. (Pero incluso dentro de Okinawa, hai variación e diversidade en termos de dialectos. Isto é típico doutras partes do arquipélago, que orixinalmente estaban cheas de sorprendente e a miúdo fermosa diversidade cultural).
Ás veces os manifestantes mostran vídeos da fermosa natureza de Okinawa, incluído o "dugong" ou vaca mariña en perigo de extinción, usando un proxector dixital que proxecta as imaxes nunha pantalla portátil ou nunha simple folla ou cortina branca. Unha camiseta que moitos militantes da paz levan a estas protestas ten a palabra "tenaz" escrita con caracteres chineses, como a muller coa camiseta gris que está á miña dereita. De feito, os manifestantes anti-base de Nagoya foron moi tenaces ao longo destes últimos tres anos, e tamén creativos e orixinais. E non só as persoas maiores que non teñen a carga de gañar un salario polo traballo a tempo completo. Hai moitos adultos que traballan, de mediana idade e incluso novos que expresan a súa oposición deste xeito.
Por desgraza, os xornalistas estadounidenses e xaponeses apenas cubriron o evento o día 27 en Corea, mesmo cando moitas decenas de miles —oín escoitar ata 200,000— de coreanos aliñáronse e tomaron as mans ao longo da "DMZ" (zona desmilitarizada) imposta polos Estados Unidos. o 38o paralelo que dividiu a nación de Corea durante a maior parte do século pasado). Ademais, houbo moitos manifestantes solidarios fóra de Corea.
Un vídeo popular sobre o 27th en coreano está aquí:
Un artigo en inglés e alemán e con vídeo é aquí.
O evento foi anunciado polo menos xa en xaneiro.
Papa Francisco marcado o 4 / 27 cun discurso.
"Que esta celebración ofreza esperanza a todo o que sexa posible un futuro baseado na unidade, o diálogo ea solidariedade fraterna", afirma o Papa Francisco na súa mensaxe. "A través de esforzos persistentes e pacientes, a busca de harmonía e concordia pode superar a división e o enfrontamento".
Mairead Maguire, premio Nobel da Paz, e os profesores Noam Chomsky e Ramsay Liem fixeron declaracións que foron cubertos en medios de comunicación coreanos.
Tamén houbo eventos en Los Angeles, Nova York e Berlín.
Ademais doutros eventos en Xapón, houbo un evento educativo en conmemoración da Declaración de Panmunjom en Nagoya cunha conferencia dun profesor da Universidade de Corea en Xapón (大 学校) e un investigador co "Korea Issues Research Institute"問題 研究所 所長).
Manteña o seu ollo para máis cadeas humanas no futuro en Corea. Trátase de cadeas que confirman a vida que liberan a humanidade da toma de vida da guerra.
Moitas grazas á profesora e activista Simone Chun por proporcionar a maior parte da información anterior sobre acontecementos en Corea e en todo o mundo. Compartiuno connosco a través da Korea Peace Network. Contribúe ao movemento pola paz en termos de investigación e activismo a través de organizacións que inclúen a Alianza de Estudiosas Preocupadas por Corea, Women Cross DMZ e a Iniciativa Nobel das Mulleres.
