Irán quere a paz. Os Estados Unidos permitirán a paz con Irán?

Por Kevin Zeese e Margaret Flowers, marzo 7, 2019

Acabamos de volver de nove días en Irán cunha delegación de paz 28-persoa organizada por CODE PINK. Está claro que a xente en Irán quere dúas cousas:

1. Ser respectado como unha nación soberana e independente
2. Ter paz cos Estados Unidos sen ameazas de guerra ou sancións económicas que buscan dominarlas.

O camiño cara a estes obxectivos require que os Estados Unidos cambien as súas políticas cara a Irán xa que os Estados Unidos teñen unha longa historia de interferencia na política iraní con resultados desastrosos. Os Estados Unidos deben deter a súa belixerancia e participar nun diálogo honesto e respectuoso co goberno de Irán.

Un dos momentos máis destacados da viaxe foi a visita ao Museo da Paz de Teherán. No camiño cara ao Museo da Paz, pasamos o sitio da antiga embaixada estadounidense, agora chamada "American Den of Espionage Museum". Isto foi onde os Estados Unidos gobernaron Irán a través do Sha ata a Revolución Islámica de 1979. Os Estados Unidos instalaron o brutal Shah como ditador despois de que traballou con Gran Bretaña derrocar ao primeiro ministro elixido democráticamente Mohammad Mosaddegh en 1953 in un golpe de estado ese foi un dos maiores erros de política exterior da historia de Estados Unidos.

No Museo do Pace, fomos ben recibidos polo director, un veterano da Guerra Iraq-Irán, que durou de 1980 a 1988 e deu un percorrido polo museo por outros dous veteranos. A guerra, que comezou pouco despois da revolución iraní en 1979, non sería posible sen Estímulo e apoio de Estados Unidos en forma de diñeiro, asistencia naval e armas. Máis dun millón de persoas resultaron mortas e as persoas 80,000 resultaron feridas por armas químicas nesa guerra.

Dous dos nosos guías turísticos foran vítimas dun ataque químico e aínda sofren a exposición. Un deles resultou ferido polo gas mostaza, que afecta os nervios, os ollos e os pulmóns. Os medicamentos para a caída de ollos non están dispoñibles debido ás sancións dos Estados Unidos; polo que este veterano usa cebolas para que choren bágoas para aliviar os síntomas. Escoitando a súa persistente tos, sentímosnos / sentímonos avergoñados de que ambos os Estados Unidos forneceu Iraq aos ingredientes necesarios para as armas químicas e agora castiga ás persoas por sancións que negan os medicamentos esenciais.

No Museo da Paz, a nosa delegación deu aos museos libros sobre o activismo de guerra e paz. Un agasallo foi un fermoso libro feito a man por Barbara Briggs-Letson de California que foi escrito en memoria dos 289 Iranianos asasinados cando O mísil estadounidense derrubou un avión de pasaxeiros iraniano comercial en xullo 1988. Toda a Delegación de Paz asinou o libro e fixo declaracións de arrepentimento. O libro contiña os nomes de todas as persoas asasinadas escritas en farsi e na poesía iraní. Fmr. O presidente George HW Bush é famoso por dicir: "Nunca vou pedir desculpas polos Estados Unidos - Non me importa o que sexan os feitos ... Non son un tipo de desculpas por América ", así que a nosa delegación pediu desculpas.

Dirixidos por Sandy Rea, cantamos Dona nobis pacem (latín para "Concédenos paz"). Isto reuniu a sala compartindo poderosas emocións pedindo paz, con bágoas e abrazos entre a Delegación da Paz e os iranianos que dirixen o Museo da Paz de Teherán.

A delegación visitou o cemiterio máis grande de Teherán onde están enterrados decenas de miles de iraníes. Visitamos unha sección de varios miles que morreron na Guerra Iraq-Irán, todos coñecidos como mártires. As tumbas contiñan lápidas, moitas con fotografías gravadas da guerra mortas e información sobre as súas vidas. Tamén contiñan o desexo ou a lección que tiñan para os outros, sinalado nun pequeno folleto o soldado creado para ser compartido en caso de morte. Houbo unha sección para os soldados descoñecidos que morreron na guerra e outra para as vítimas civís, mulleres e nenos asasinados na guerra.

O cemiterio estaba cheo de persoas que visitaban sepulturas de seres queridos da guerra. Unha muller achegouse ao grupo para dicirnos que o seu único fillo morreu aos vinte anos na guerra e ela visita a súa tumba todos os días. Unha guía que viaxaba connosco díxonos que cada familia en Irán viuse afectada por esta guerra.

Un punto destacado da viaxe foi unha reunión extraordinaria co ministro de Asuntos Exteriores de Irán, Mohammad Javad Zarif, que negociou minuciosamente o 2015 Iran Nuclear Deal, o Plan de Acción Integrado Conxunto (JCPOA) negociado entre China, Francia, Rusia, Reino Unido e Estados Unidos. Estados máis a Alemaña ea Unión Europea e Irán hai máis dunha década. Explicou que as negociacións comezaron en 2005 e foron completadas e asinadas en 2015. Irán cumpriu todos os requisitos do acordo, pero Estados Unidos non levantou sancións, como prometera, e saíu do acordo baixo o presidente Trump.

Zarif, un diplomático de longa data con moitos papeis importantes nos asuntos iranianos, foi moi xeneroso co seu tempo pasando 90 minutos connosco. O primeiro pediulle a falar sobre as preguntas que tivemos, despois falou por minutos de 60 e contestou máis preguntas.

Zarif explicou a causa dos problemas entre Estados Unidos e Irán. Non se trata de petróleo, a forma de goberno de Irán ou mesmo de armas nucleares, é sobre a revolución 1979 de Irán que fixo que o país sexa independente do imperio estadounidense despois de estar baixo o seu control desde o golpe 1953. Irán quere ser respectado como unha nación soberana que decide a súa propia política interna e externa, non dominada polos Estados Unidos. Se EEUU pode respectar a soberanía de Irán como nación, haberá paz entre as nosas nacións. Se EEUU insiste en dominar, o conflito seguirá ameazando a seguridade da rexión e minando a paz e a prosperidade de ambas nacións.

Depende de nós. A pesar de que a "democracia" dos Estados Unidos ofrece á xente dos Estados Unidos un poder limitado, xa que estamos obrigados a escoller entre dous partidos financiados por Wall Street e ambos apoiando unha política exterior militarista, necesitamos impactar no noso goberno para que deixe de ameazar ás nacións, minando as súas economías con sancións ilegais e respecta ás persoas do mundo. Irán móstranos a urxencia de converterse nun world beyond war.

Kevin Zeese e Margaret Flowers codirixen Resistance Popular. Zeese é membro do consello asesor de World Beyond War.