Por David Swanson
Queridos irmáns de Irlanda, o seu embaixador a Estados Unidos Anne Anderson falou na Universidade de Virginia o martes pola tarde.
Despois de consultar a un dos seus excelentes cidadáns chamado Barry Sweeney, pregunteille: "Dado que o goberno dos Estados Unidos asegura ao goberno irlandés que todos os avións militares estadounidenses que se repostan en Shannon non están en operacións militares e non transportan armas nin municións, e O goberno irlandés insiste nisto para cumprir coa tradicional política de neutralidade de Irlanda, por que o departamento de transporte irlandés aproba case a diario avións civís con contrato co exército dos Estados Unidos para transportar tropas estadounidenses armadas en operacións militares, armas e municións a través do aeroporto de Shannon? en claro incumprimento das leis internacionais sobre neutralidade? "
O embaixador Anderson respondeu que o goberno dos Estados Unidos nos "máis altos niveis" informara a Irlanda de que estaba a cumprir a lei e Irlanda aceptouno.
Entón, o nivel máis alto do goberno dos Estados Unidos di que o negro é branco e Irlanda di "O que digas, mestre". Síntoo, meus amigos, pero con todo o respecto, o meu can ten mellor relación comigo ca vostede cos Estados Unidos.
Unha vez tivemos a un ex presidente chamado Richard Nixon que sostivo que se un presidente fai algo non é ilegal. Ao parecer, Anderson ten unha visión nixoniana do réxime de Trump.
Agora entendo que é posible que a maioría de vós non estea de acordo coa posición de Anderson, pero ela deixou moi claro que non lle dá a cabeza de rato o que pensa. Durante o transcurso das súas observacións suxeriu que as eleccións francesas en curso e outras eleccións recentes foron - menos mal! - "que contén a marea do populismo". Vós, meus irmáns e irmás, sodes o pobo. Está correctamente contido?
Pregunta a Anderson unha pregunta de seguimento. Ela falara en apoio da amnistía ou algún tipo de tratamento mellor para inmigrantes indocumentados irlandeses nos Estados Unidos. Pregunteille se se deu conta de que o odio aos inmigrantes nos Estados Unidos está alimentado por todos os calurosos, no que Shannon Airport e Irlanda son cómplices. Teño unha mirada en branco.
Entón pregunteille se Irlanda non podía axudarnos a ser un modelo de paz. Tiven a impresión de que ela cría que só podería escapar dun asilo. Anunciou que pasaría ao seguinte interrogador. Estou seguro de que John F. Kennedy, a quen dedicara o 90% das súas observacións, tamén esquivaría unha pregunta tan inadecuada.
Por suposto, Anderson non mencionara a Shannon Airport nas súas palabras de apertura en absoluto, agás para sinalar que Saint JFK partira de alí para nunca regresar. Non se orgullo do papel irlandés nas interminables guerras que están devastando Oriente Medio e ameazando a terra. Ela preferiu pasar todo o asunto en silencio. Pero cando se lle pregunte sobre ela, simplemente dixo que calquera cousa que EEUU diga é legal é legal, e deixouno por iso.
Xa escoitou algunhas das cousas que Donald Trump di que son legais? Se non, estás de verdade.
Aqueles de nós fóra de Irlanda, e en particular os de nós nos Estados Unidos, teñen unha responsabilidade urxente e urxente de prestar todo o apoio que podemos para os nosos irmáns en Irlanda que están a resistir ás guerras dos Estados Unidos.
A pesar do status neutral de Irlanda e da súa afirmación de non ir á guerra desde a súa fundación en 1922, Irlanda permitiu aos Estados Unidos usar o aeroporto de Shannon durante a guerra do Golfo e, como parte da chamada coalición de voluntarios, durante as guerras que comezou en 2001. Entre 2002 e a data actual, máis de 2.5 millóns de tropas estadounidenses pasaron polo aeroporto de Shannon, xunto con moitas armas, e os avións da CIA utilizaban para trasladar aos prisioneiros a lugares de tortura. Tamén se utilizou o aeródromo casement. E, malia non ser membro da OTAN, Irlanda enviou tropas para participar na guerra ilegal contra Afganistán.
Baixo o Convenio da Haia V en vigor desde 1910, e ao que Estados Unidos foi un partido desde o principio, e que baixo o artigo VI da Constitución dos Estados Unidos é parte da lei suprema dos Estados Unidos, "os belixerantes están prohibidos de mover tropas. ou convoyes de municións de guerra ou de subministracións a través do territorio dunha potencia neutral. "Baixo a Convención das Nacións Unidas contra a tortura, á que ambos Estados Unidos e Irlanda son partes, e que foi incorporada a crimes moi obrigados nos Estados Unidos. Código xa que antes de que George W. Bush abandonase Texas para Washington, DC, calquera complicidade na tortura debe ser investigada e procesada. Segundo tanto a Carta das Nacións Unidas como o Pacto de Kellogg-Briand, aos que Estados Unidos e Irlanda foron partidos desde a súa creación, a guerra en Afganistán e todas as outras guerras dos Estados Unidos desde que 2001 foron ilegais.
O pobo de Irlanda ten unha forte tradición de resistir ao imperialismo, que se remonta ata antes da revolución 1916 da que este ano é o centenario, e aspiran a un goberno representativo ou democrático. Nunha entrevista 2007, por 58% a 19% opoñéronse a permitir que os militares de EE. UU. Usen o Aeroporto de Shannon. Nunha investigación 2013, sobre a neutralidade admitida 75%. En 2011, un novo goberno de Irlanda anunciou que apoiaría a neutralidade, pero non o fixo. Pola contra, continuou a permitir que os militares de EE. UU. Mantéen avións e persoal no Aeroporto de Shannon e traian tropas e armas regularmente, incluíndo este mesmo ano tropas 20,000.
O exército dos Estados Unidos non ten necesidade do aeroporto de Shannon. Os seus avións poderían chegar a outros destinos sen quedar sen combustible. Un dos propósitos de usar regularmente o aeroporto de Shannon, quizais o propósito principal, é moi probable que simplemente manteña a Irlanda dentro da coalición da matanza. Na televisión estadounidense, os locutores agradecen "ás tropas" por ver tal ou cal evento deportivo importante de 175 países. O exército estadounidense e os seus aproveitados dificilmente notarían se ese número baixaba a 174, pero o seu obxectivo, quizais o seu principal propósito e obxectivo principal, é aumentar ese número a 200. O dominio global total é o obxectivo expresamente expresado do exército estadounidense. Unha vez que se engade unha nación á lista, o Departamento de Estado, os militares, a CIA e os posibles colaboradores darán todos os pasos para manter a devandita nación na lista. O goberno dos Estados Unidos teme a unha Irlanda libre de militarismo estadounidense máis do que probablemente podemos imaxinar. O movemento mundial pola paz debería desexalo máis do que probablemente facemos, incluído o exemplo que daría a Escocia, Gales, Inglaterra e o resto do mundo.
Como sabemos, fóra de Irlanda, algo sobre o que o exército estadounidense fai en Irlanda? Certamente non o aprendemos do goberno nin do xornalismo estadounidense. E o goberno irlandés non toma medidas activas para revelar o que sabe, o que probablemente non é todo. Sabemos o que sabemos por mor de valentes e dedicados activistas da paz en Irlanda, que representan a opinión maioritaria, que defenden o estado de dereito, que exercen a non violencia violenta e traballan a través de numerosas organizacións, de xeito máis destacado. Shannonwatch.org. Estes heroes desaproveitaron información, membros elixidos e presionados na lexislatura irlandesa, entraron no recinto do aeroporto de Shannon para facer preguntas e chamar a atención e enfrentarse a procesamentos penais pola causa da paz. De non ser por eles, os cidadáns dos Estados Unidos, unha nación que bombardea literalmente outros países en nome da democracia, non terían nin idea do que estaba a suceder. Aínda agora, a maioría da xente dos Estados Unidos non ten nin idea. Temos que axudarlles a dicirlles. Incluso os partidarios da guerra dos Estados Unidos non apoian un borrador obrigatorio, polo menos ata que eles mesmos sexan demasiado vellos para cualificar. Moitos deberían estar dispostos a opoñerse a forzar a Irlanda a participar en guerras nas que non quere participar.
Se o transporte militar estadounidense segue facendo uso do aeroporto de Shannon, inevitablemente producirase un desastre alí. Por suposto, o desastre moral de participar na matanza masiva de persoas en Afganistán, Iraq, Siria, etc., está en curso. Está en marcha o desastre cultural de crear insidiosamente a impresión de que a guerra é normal. O custo financeiro para Irlanda, a contaminación ambiental e acústica, a maior "seguridade" que erosiona as liberdades civís: todas esas cousas forman parte do paquete, xunto co racismo que atopa un obxectivo nos refuxiados que foxen das guerras. Pero se o aeroporto de Shannon sobrevive ao uso habitual dos militares estadounidenses sen un accidente grave, derrame, explosión, accidente ou matanza masiva, será o primeiro. O exército estadounidense envelenou e contaminou algúns dos lugares máis fermosos dos Estados Unidos e de todo o mundo. A beleza insuperable de Irlanda non é inmune.
E despois está o golpe. Ao participar nas guerras contraproducentes que xeran terrorismo internacional, Irlanda faise un obxectivo. Cando España se converteu nun obxectivo, retirouse da guerra contra Iraq, facéndose máis seguro. Cando a Gran Bretaña e Francia convertéronse en obxectivos, eles dobraron a súa propia participación no terrorismo, demasiado grande para levar ese nome, xerando máis golpe e profundando o círculo vicioso da violencia. Que camiño desexaría a Irlanda? Non podemos saber. Pero sabemos que sería máis sabio que Irlanda retirase da súa participación criminal na institución bárbara da guerra antes de que volva a guerra.
