Custos da guerra: despois dos ataques do 9 de setembro, as guerras dos Estados Unidos desprazáronse como mínimo a 11 millóns de persoas en todo o mundo

AMY GOODMAN: Pasaron 19 anos dende que os ataques coordinados contra o World Trade Center, o Pentágono e o voo 93 de United Airlines mataron a case 3,000 persoas. Ás 8:46 hora do leste, o primeiro avión bateu contra a torre norte do World Trade Center, aquí en Nova York. Hoxe, o presidente Trump e o candidato á presidencia demócrata Joe Biden visitarán o Memorial Nacional do Voo 93 preto de Shanksville, Pensilvania, en diferentes momentos. Biden tamén renderá homenaxe despois de asistir a unha cerimonia conmemorativa do 9-S en Nova York, á que tamén asistirá o vicepresidente Pence.

Hoxe en día, os Estados Unidos enfróntanse a un terror doutro tipo, xa que máis de 191,000 persoas morreron por mor do Covid-19 pandemia, e unha nova denunciar proxecta que o número de mortos en Estados Unidos pode chegar a 3,000 persoas ao día en decembro. Houbo máis de 1,200 novas mortes nos Estados Unidos nas últimas 24 horas. Tempo a revista ten previsto marcar o fito próximo de 200,000 Covid-morte relacionada en Estados Unidos cunha portada que di "Un fracaso americano" e que ten un bordo negro por segunda vez na súa historia. A primeira vez foi despois do 9-S.

Isto vén como unha novidade denunciar descubre que a chamada guerra mundial contra o terrorismo dirixida polos Estados Unidos desprazou a polo menos 37 millóns de persoas en oito países desde 2001. O proxecto Costs of War da Universidade de Brown tamén estimou máis de 800,000 persoas [mortas] nas guerras dirixidas polos Estados Unidos desde 2001 a un custo de 6.4 billóns de dólares para os contribuíntes estadounidenses. O novo informe titúlase "Crear refuxiados: desprazamentos causados ​​polas guerras posteriores aos 9 de setembro dos Estados Unidos".

Para máis información, unímonos ao seu coautor, David Vine, profesor de antropoloxía na Universidade Americana. O seu novo libro sairá o próximo mes, chamado Os Estados Unidos de Guerra: unha historia global dos interminables conflitos de América, desde Colón ata o Estado Islámico. Tamén é o autor de Base Nation: Como as bases militares dos EUA no exterior danan a América e ao mundo.

David Vine, benvido a Democracy Now! É xenial volver de volta con nós, aínda que este é un día moi triste, neste 19 aniversario dos atentados do 9-S. ¿Podes falar das conclusións do teu informe?

DAVID VIÑA: Claro. Grazas, Amy, por terme. Está moi ben volver.

Os descubrimentos do noso informe básicamente pregúntanse: os Estados Unidos levan 19 anos librando guerras continuamente, como dixo. Estamos a ver cales foron os efectos destas guerras. O proxecto Costs of War leva facéndoo aproximadamente unha década. Queriamos ver específicamente cantas persoas foran desprazadas por estas guerras. Basicamente, descubrimos que ninguén se molestou en investigar cantas persoas foran desprazadas polas guerras no que agora son, polo menos, 24 países nos que estiveron implicados os Estados Unidos.

E descubrimos que, en total, polo menos 37 millóns de persoas foron desprazadas en só oito das guerras máis violentas que os Estados Unidos lanzaron ou participaron desde 2001. É Afganistán, Paquistán, Iraq, Somalia, Iemen, Libia, Siria e Filipinas. E esa é unha estimación moi conservadora. Descubrimos que o total real podería ser de entre 48 e 59 millóns.

E creo que temos que facer unha pausa nestas cifras, porque nós, en moitos sentidos, as nosas vidas afogan en cantidades, aproximadamente Covid, sobre moitas cousas que son importantes para rastrexar cuantitativamente, pero para envolver a mente en torno a que - só 37 millóns de persoas desprazadas é difícil, de feito, e creo que require un esforzo activo, certamente fixo por min.

Trinta e sete millóns, por dicilo en perspectiva histórica, son máis persoas desprazadas por calquera guerra desde polo menos principios do século XX, coa excepción da Segunda Guerra Mundial. E se a nosa metodoloxía máis grande menos conservadora é precisa, a estimación de 20 a 48 millóns é comparable co desprazamento que se viu na Segunda Guerra Mundial. Outra forma de tratar de envolver a mente en só os 59 millóns mínimos, 37 millóns é aproximadamente do tamaño do estado de California. Imaxina que todo o estado de California desaparece, tendo que fuxir das súas casas. É aproximadamente o tamaño de todo Canadá, ou Texas e Virginia xuntos.

AMY GOODMAN: E para os que teñen a sorte de ter casas durante esta pandemia, creo que a xente agradece especialmente: quero dicir, a palabra "refuxiados" é lanzada, pero o que significa ser desprazado. ¿Podes falar do por que deses oito países? E podes correlacionalo coas guerras dos Estados Unidos no exterior?

DAVID VIÑA: Claro. Unha vez máis, quixemos centrarnos nas guerras máis violentas nas que estiveron involucrados os Estados Unidos, nas guerras nas que os Estados Unidos investiron máis profundamente o diñeiro e, por suposto, no sangue, na vida do persoal militar dos Estados Unidos e, por extensión, as vidas que se viron afectadas, os membros da familia do persoal militar estadounidense e outros. Queriamos ver específicamente as guerras que lanzaron os Estados Unidos, polo que a superposición de guerra en Afganistán e Paquistán, a guerra en Iraq, por suposto; guerras que os Estados Unidos escalaron significativamente, Libia e Siria, Libia xunto con - e Siria, xunto con aliados europeos e outros; e despois nas guerras nos que os Estados Unidos participaron de xeito significativo, incluíndo asesores no campo de batalla, subministración de combustible, armas e outros, en Iemen, Somalia e Filipinas.

En cada unha destas guerras atopamos desprazamentos por millóns. E de feito, creo, xa sabes, temos que recoñecer que o desprazamento, a necesidade de fuxir da casa, de fuxir pola vida, é - en moitos sentidos, non hai forma de calcular o que iso significa para un só individuo, un só familia, unha única comunidade, pero consideramos que era importante ver o desprazamento total masivo que estas guerras provocaron.

É importante ter en conta que non estamos a dicir que os Estados Unidos sexan os únicos culpables deste nivel de desprazamento. Está claro que hai outros actores, outros gobernos, outros combatentes, que son importantes na responsabilidade que teñen por desprazamentos nestas guerras: Assad en Siria, milicias sunitas e xiítas en Iraq, os talibáns, por suposto, Al-Qaeda, os islámicos. Estado, outros. Os aliados estadounidenses, incluída Gran Bretaña, tamén teñen certa responsabilidade.

Pero os Estados Unidos xogaron un papel desproporcionado na guerra, no lanzamento da guerra e na perpetuación da guerra nos últimos 19 anos. E como sinalou, isto custou aos contribuíntes estadounidenses, aos cidadáns estadounidenses e aos residentes norteamericanos doutras formas, incluídos os 6.4 billóns de dólares - e é un billón cunha T, 6.4 billóns de dólares - que o proxecto Costs of War estimou que os Estados Unidos gastaron ou obrigado xa. E ese total, por suposto, aumenta cada día.

AMY GOODMAN: E, David Vine, o número de refuxiados que os Estados Unidos aceptan destas guerras, ¿cuxo desprazamento está provocando os Estados Unidos?

DAVID VIÑA: Si, e podemos ver o incendio en Lesbos ao que se refería anteriormente, que desprazou a unhas 13,000 persoas, un campo de refuxiados en Lesbos que foi totalmente destruído. E espero que as persoas que miran os incendios en California, Oregón e Washington poidan empatizar máis facilmente cos refuxiados de Lesbos e os refuxiados de todo o Gran Oriente Medio, en particular, onde se producen incendios, esencialmente un gran incendio está a arder desde outubro 2001, cando os Estados Unidos iniciaron a súa guerra en Afganistán.

AMY GOODMAN: Quería dirixirme ao presidente Trump a principios desta semana dicíndolle aos xornalistas que os altos funcionarios do Pentágono non lles gustan porque quere sacar a Estados Unidos de guerras interminables que beneficien aos fabricantes de armas.

PRESIDENTE DONALD TRUMP: Biden enviou os nosos postos de traballo, abriu as nosas fronteiras e enviou á nosa mocidade a loitar nestas tolas e interminables guerras. E é unha das razóns polas que o exército non digo que o exército estea namorado de min. Os soldados están. Probablemente non sexan as mellores persoas do Pentágono, porque non queren facer outra cousa que librar guerras para que todas esas compañías marabillosas que fabrican as bombas, fabrican os avións e fagan felices a todo o demais. Pero saímos das interminables guerras.

AMY GOODMAN: Paréceme un pouco, ben, se Howard Zinn estivese vivo, o que diría. Pero as críticas de Trump ao complexo militar-industrial contradín o seu propio historial de supervisar este histórico aumento do gasto en guerra, no orzamento de defensa, no gasto en equipamento militar, vendendo armas no exterior. Politico chamou recentemente a Trump o "reforzador xefe dos contratistas de defensa". O ano pasado, Trump saltou o Congreso para poder vender 8 millóns de dólares de armas a Arabia Saudita e Emiratos Árabes Unidos. A principios deste ano, a súa administración ordenou unha reinterpretación dun tratado de armas da época da Guerra Fría para preparar o camiño para que as vendas de drons poidan dirixirse a gobernos aos que anteriormente se lles prohibiu realizar estas compras. Podes responder ao que dixo?

DAVID VIÑA: En moitos sentidos, o que dixo Trump é bastante rico, por así dicilo. De feito, ten razón no feito de que os fabricantes de armas se beneficiaron moito, por decenas de miles de millóns de dólares, ademais doutros contratistas de infraestruturas, as empresas que fabrican bases militares que agora salpican Oriente Medio. Pero, xa se sabe, Trump, de feito, como dixo Politico, é o impulsor en xefe. Supervisou e impulsou os orzamentos militares que superan os da época da Guerra Fría.

E creo que temos que preguntarnos: cales son os inimigos aos que se enfrontan hoxe os Estados Unidos que requiren un orzamento militar deste tamaño? ¿Necesitan Estados Unidos gastar máis de 740 millóns de dólares ao ano para defenderse? ¿Poderiamos estar gastando este diñeiro de mellores xeitos para defendernos? E que necesidades, drásticas, dramáticas, acuciantes, humanas, están sendo desatendidas porque estamos botando anualmente decenas de miles de millóns, centos de miles de millóns de dólares nesta máquina de guerra?

E creo Covid, por suposto, apunta a isto, subliñao máis que nunca. Os Estados Unidos non estaban preparados para unha pandemia. E isto non é en gran parte porque os Estados Unidos estiveron botando cartos nesta máquina de guerra mentres descoidaban as necesidades humanas nos Estados Unidos e en todo o mundo: necesidades sanitarias, preparación para pandemia, vivenda a prezos accesibles, medio ambiente. Este diñeiro que estivemos botando na máquina de guerra, por suposto, podería estar enfrontándose ao quecemento global que se ve, que desempeña algún papel nos incendios que está a ver en toda a costa oeste, entre outras moitas necesidades acuciantes que o mundo ten. caras hoxe.

AMY GOODMAN: Este é un dato sorprendente que sinalou, David Vine: o exército estadounidense librou a guerra, participou nun combate ou invadiu terras estranxeiras en todos os anos menos a súa existencia.

DAVID VIÑA: Correcto. Nos últimos 19 anos de guerra, moita xente a miúdo o ve excepcional, como estraño que a xente que ingresa hoxe á universidade ou a maioría das persoas que se alistan hoxe no exército dos Estados Unidos non teñan visto un día da súa vida ou non o vexan, non teñen memoria dun día. da súa vida cando os Estados Unidos non estaban en guerra.

De feito, esta é a norma na historia dos Estados Unidos. E o Servizo de Investigación do Congreso móstrano anualmente nun denunciar que podes atopar en liña. Non son só eu, aínda que teño unha lista das guerras, que se expanden na lista do Servizo de Investigación do Congreso. Son guerras e outras formas de combate nas que participaron os Estados Unidos dende a independencia. E de feito, no 95% dos anos da historia dos Estados Unidos, todos menos 11 anos na historia dos Estados Unidos, os Estados Unidos estiveron involucrados nalgunha forma de guerra ou noutro combate.

E hai que ver esta tendencia a longo prazo, este patrón a longo prazo que se estende máis alá da guerra, a chamada guerra contra o terror que George W. Bush lanzou en 2001, para entender por que os Estados Unidos derramaron tanto diñeiro para estas guerras e por que os efectos destas guerras foron tan horribles para as persoas implicadas.

AMY GOODMAN: David Vine, informas no teu próximo libro, Os Estados Unidos de Guerra: unha historia global dos interminables conflitos de América, desde Colón ata o Estado Islámico, que as bases estadounidenses no estranxeiro permiten o combate en 24 países: cite: "Miles de bases militares estadounidenses en case 100 países e territorios estranxeiros - máis da metade construídos desde 2001 - permitiron a participación das forzas militares estadounidenses en guerras e outros despregamentos de combate. en polo menos 24 nacións desde que o goberno de George W. Bush iniciou a súa guerra contra o terrorismo ", o chamado, despois dos atentados do 11 de setembro de 2001.

DAVID VIÑA: Por suposto. Actualmente os Estados Unidos teñen preto de 800 bases militares en arredor de 80 países e territorios estranxeiros. Esta é máis base que calquera nación da historia mundial. Os Estados Unidos teñen, como aludiu, un número aínda maior de bases. No auxe das guerras en Iraq e Afganistán, había máis de 2,000 bases no estranxeiro.

E parte do que o meu libro, Os Estados Unidos de Guerra, mostra é que este tamén é un patrón a longo prazo. Os Estados Unidos construíron bases militares no exterior desde a independencia, inicialmente nas terras dos pobos nativos americanos, logo cada vez máis fóra de Norteamérica e, finalmente, rodean o mundo, particularmente despois da Segunda Guerra Mundial.

E o que mostro é que estas bases non só permitiron a guerra, non só fixeron posible a guerra, senón que o fixeron máis probable. A guerra converteuse nunha decisión de elección política demasiado fácil para poderosos decisores, líderes, políticos, líderes corporativos e outros.

E precisamente debemos desmantelar esta infraestrutura de guerra que os Estados Unidos construíron. Por que os Estados Unidos teñen ducias de bases militares en Oriente Medio, en practicamente todos os países fóra de Iemen e Irán? Estas bases, por suposto, atópanse en países dirixidos por réximes antidemocráticos, que non espallan a democracia, nin moito menos, bloquean a propagación da democracia e fan posibles estas guerras. Creo que é importante subliñar de novo - máis aló de desprazar a 37 millóns de persoas, polo menos, e quizais ata 59 millóns de persoas, estas guerras quitaron a vida de, como demostrou o Proxecto Costes da Guerra, ao redor de 800,000 persoas. E isto ocorre só en cinco das guerras -Afganistán, Paquistán, Iraq, Libia e Iemen-, o teñen Estados Unidos. O combate estadounidense levou a vida de preto de 800,000 persoas.

Pero tamén hai mortes indirectas, mortes causadas pola destrución de infraestruturas locais, servizos sanitarios, hospitais, fontes de alimentos. E esas mortes totais poderían ascender a máis de 3 millóns de persoas. E creo que a maioría da xente dos Estados Unidos, de novo, incluído eu, non contou realmente co dano total que causaron estas guerras. Nin sequera comezamos a envolver a nosa mente sobre o que significaría ter este nivel de destrución nas nosas vidas.

AMY GOODMAN: E tes, por exemplo, os efectos dos soldados nas bases, como o que pasou en Filipinas, onde o líder autoritario, o presidente Duterte, acaba de indultar a un soldado estadounidense que foi declarado culpable de asasinar unha muller trans nunha base.

DAVID VIÑA: Si, este é outro custo da guerra. Necesitamos ver os custos da guerra en termos: os custos humanos en termos de mortes en combate directo, feridas nestas guerras, as "guerras contra o terrorismo", que contan por decenas de millóns, pero tamén necesitamos ver as mortes e lesións que se causan a diario en torno a bases militares estadounidenses en todo o mundo. Estas bases teñen - ademais de permitir as guerras que estiveron a loitar nos Estados Unidos, teñen danos moi inmediatos que inflixen ás poboacións locais, incluso en Filipinas e, como dixen, ao redor de 80 países e territorios de todo o mundo, danos aos seus ambientes, ás súas comunidades locais, en toda unha variedade de formas.

AMY GOODMAN: David Vine, quero agradecerche moito que estiveses connosco, profesor de antropoloxía na American University, coautor do novo denunciar no proxecto Costs of War titulado "Creación de refuxiados: desprazamento causado polas guerras post-9/11 dos Estados Unidos". O teu novo libro, saíndo, Os Estados Unidos de Guerra.