سرلشکر مایکل فلین ، رئیس سابق آژانس اطلاعات دفاعی پنتاگون (DIA) ، به صفوف پیوست بسیاری از مقامات اخیراً بازنشسته به صراحت اعتراف می کنند که آنچه ارتش آمریکا انجام می دهد ، خطرات بیشتری را ایجاد می کند تا کاهش آنها. (فلین به صراحت این را در مورد هر جنگ و تاکتیک اخیر اعمال نمی کرد ، اما آن را در جنگ های هواپیماهای بدون سرنشین ، جنگ های نیابتی ، حمله به عراق ، اشغال عراق و جنگ جدید علیه داعش اعمال می کرد ، که به نظر می رسد بیشتر موارد اقداماتی که پنتاگون انجام می دهد. سایر موارد مقامات اخیر بازنشسته شده اند در مورد هر جنگ اخیر ایالات متحده نیز همین گفته است.)
هنگامی که شما اعتراف کردید که وسایل کشتار جمعی با مقاصد بالاتر توجیه نمی شود ، یک بار جنگ ها را "اشتباهات استراتژیک" خواندید ، یک بار پذیرفتید که جنگ ها با شرایط خاص خود کار نمی کنند ، پس چاره ای باقی نمانده است كه ادعا كنیم از نظر اخلاقی قابل توجیه هستند. قتل عام برای برخی از مصالح بیشتر بحث سختی است ، اما ممکن است. قتل عام بدون هیچ دلیل لعنتی کاملا غیرقابل دفاع است و معادل چیزی است که ما آن را وقتی که توسط یک غیر دولتی انجام می شود آن را می خوانیم: قتل عام.
اما اگر جنگ قتل گسترده است ، آنگاه تقریباً هر آنچه مردم از دونالد ترامپ گرفته تا گلن گرینوالد درباره جنگ می گویند کاملاً درست نیست.
اینجا ترامپ در مورد جان مک کین است: "او یک قهرمان جنگ نیست. او یک قهرمان جنگ است زیرا اسیر شد. من افرادی را که اسیر نشده اند دوست دارم. " این فقط به دلیل نگاه شما به خوب ، بد یا بی تفاوتی در مورد اسارت اشتباه نیست (یا کاری که فکر می کنید مک کین هنگام اسارت انجام داده است) ، بلکه به این دلیل است که چیزی به نام قهرمان جنگ وجود ندارد. این نتیجه اجتناب ناپذیر به رسمیت شناختن جنگ به عنوان قتل عام است. شما نمی توانید در قتل عام شرکت کنید و یک قهرمان باشید. شما می توانید به طرز باورنکردنی شجاع ، وفادار ، از خودگذشتگی و انواع و اقسام چیزهای دیگر باشید ، اما یک قهرمان نیستید ، این امر مستلزم آن است که شما برای هدفی نجیب شجاع باشید ، و برای دیگران الگو باشید.
جان مک کین نه تنها در جنگی شرکت کرد که منجر به کشته شدن حدود 4 میلیون زن ، مرد و کودک ویتنامی شد ، اما او از آن زمان در میان مدافعان اصلی جنگهای اضافی متعدد بوده است ، که منجر به مرگ اضافی میلیون ها نفر شد. مردان ، زنان و کودکان ، باز هم ، بدون دلیل مهم لعنتی - به عنوان بخشی از جنگهایی که بیشتر شکست خورده و همیشه حتی با شرایط خودشان ناکام بوده اند. این سناتور که آواز می خواند "بمب ، ایران را بمباران کنید!" ترامپ را به آتش زدن "دیوانگان" متهم می کند. کتری ، گلدان را ملاقات کنید.
بیایید به صحبتهایی بپردازیم که یکی از بهترین مفسران ما در مورد تیراندازی اخیر در چاتانوگا ، تن گفتند: دیو لیندورف و گلن گرین والد. اولین لیندورف:
"اگر معلوم شود كه عبدالعزیز به هر طریقی با داعش ارتباط داشته است ، پس عمل وی در حمله به پرسنل ارتش آمریكا در ایالات متحده و كشتن آنها نه به عنوان تروریسم بلكه به عنوان یك عمل مجازاتی مجازات جنگ تلقی می شود. . . . عبدالعزیز ، اگر مبارز بود ، حداقل به دلیل پیروی از قوانین جنگ ، واقعاً سزاوار اعتبار است. به نظر می رسد او به طرز چشمگیری كشته شدن خود را بر روی پرسنل واقعی نظامی متمركز كرده است. در حملات وی تلفات غیرنظامی رخ نداد ، كودكی كشته یا حتی زخمی نشد. این را با سابقه ایالات متحده مقایسه کنید. "
اکنون گرینوالد:
"طبق قانون جنگ ، به عنوان مثال ، نمی توان سربازان را در حالی كه در خانه خود خوابیده اند ، یا با فرزندان خود بازی می كنند یا مواد غذایی در سوپرماركت خریداری می كنند ، شكار كرد. وضعیت صرف آنها به عنوان "سرباز" به این معنی نیست که هدف قرار دادن و کشته شدن آنها در هر کجا که پیدا شوند از نظر قانونی مجاز است. فقط در جبهه های جنگ ، هنگامی که آنها درگیر جنگ هستند ، مجاز است. این استدلال هم از نظر قانونی و هم از نظر اخلاقی کاملاً محکم است. اما درک اینکه چگونه کسی که از اقدامات نظامی ایالات متحده و متحدانش تحت عنوان "جنگ علیه تروریسم" حمایت می کند ، می تواند این دیدگاه را با چهره ای صاف پیش ببرد ، بسیار دشوار است. "
این اظهارنظرها خاموش است زیرا چیزی به عنوان "عمل مجازات قانونی مجازات" ، یا یک عمل قتل عام که کسی "مستحق اعتبار" باشد ، یا "قانونی" یا "پایه" مستحکم "قانونی" برای مجاز بودن قتل وجود ندارد "در میدان جنگ" لیندورف فکر می کند که یک استاندارد بالا هدف قرار دادن فقط سربازان است. گرین والد فکر می کند هدف قرار دادن فقط سربازان در حالی که آنها درگیر جنگ هستند استاندارد بالاتری است. (می توان استدلال کرد که سربازان چاتانوگا در واقع درگیر جنگ بوده اند.) هر دو حق دارند بدون توجه به ریاکاری آمریکا اشاره کنند. اما قتل عام نه اخلاقی است و نه قانونی.
پیمان Kellogg-Briand همه جنگ ها را ممنوع می کند. منشور سازمان ملل متحد جنگ را به استثنای موارد محدود ممنوع می کند ، هیچ یک از آنها مجازات نیست ، و هیچ یک از اینها هیچ جنگی نیست که در "یک میدان جنگ" اتفاق بیفتد یا در آن فقط کسانی که درگیر جنگ هستند درگیر شوند. یک جنگ قانونی یا م orلفه های یک جنگ ، طبق منشور ملل متحد ، باید دفاعی یا دارای مجوز سازمان ملل باشد. می توان یک سازمان ملل متحد را تصور کرد بدون اینکه مغرض غربی اش حمله داعش به ایالات متحده را به نوعی تدافعی در برابر حمله آمریکا در عراق یا سوریه بداند ، اما این شما را در پیمان Kellogg-Briand یا معاهده اساسی قرار نمی دهد. مسئله اخلاقی قتل عام و ناکارآمدی جنگ به عنوان دفاع
لیندورف همچنین ممکن است آنچه را که "از هر جهت با داعش مرتبط است" برای طرف آمریکایی جنگ ، از نظر افرادی که ایالات متحده ادعا می کند حق هدف قرار داده است ، از افرادی که به دلیل تلاش برای ترویج خشونت پرهیختگی در عراق مدعی هستند ، در نظر بگیرد ، به کسانی که مقصر کمک به مأموران FBI وانمود می کنند بخشی از داعش هستند ، به اعضای گروههایی که با داعش ارتباط دارند - که شامل گروههایی است که دولت آمریکا خود آنها را مسلح و آموزش می دهد.
لیندورف مقاله خود را در مورد اقداماتی مانند تیراندازی چاتانوگا با این اصطلاحات به پایان می برد: "تا زمانی که ما آنها را با تروریسم خواندن کاهش دهیم ، هیچ کس خواستار توقف جنگ علیه تروریسم نیست. و این "جنگ" عملی واقعی تروریسم است ، وقتی شما به آن جنگیدید. " دقیقاً می توان گفت: "اقدام تروریستی" جنگ واقعی است ، هنگامی که به آن رسیدگی می کنید ، یا: اینکه قتل عام دولتی قتل عام واقعی غیر دولتی است.
وقتی کاملاً به آن رسیدید ، ما واژگان زیادی برای سود خود داریم: جنگ ، تروریسم ، خسارت وثیقه ، جنایت نفرت ، اعتصاب جراحی ، ولگردی و قانونی شکنی ، مجازات اعدام ، قتل عام ، عملیات احتمالی جنبشی خارج از کشور ، ترور هدفمند - اینها همه روشهای تشخیص انواع قتلهای غیرقابل توجیه که در واقع از نظر اخلاقی قابل تفکیک از یکدیگر نیستند.
