توسط دیوید سوانسون
هرکسی که به محیط طبیعی ما اهمیت می دهد باید با اندوه فراوان صدمین سال جنگ جهانی اول را رقم بزند. فراتر از تخریب باورنکردنی در میادین جنگ اروپا ، برداشت شدید جنگل ها و تمرکز جدید بر روی سوخت های فسیلی خاورمیانه ، جنگ بزرگ جنگ شیمیدانان بود. گاز سمی به سلاحی تبدیل شد - سلاحی که در برابر انواع مختلف زندگی مورد استفاده قرار می گیرد.
حشره کش ها در کنار گازهای عصبی و از محصولات جانبی مواد منفجره تولید شد. جنگ جهانی دوم - این دنباله تقریباً اجتناب ناپذیر بود با پایان دادن به مورد اول - تولید بمب های هسته ای ، DDT و زبان مشترکی برای بحث درباره هر دو - از هواپیماها برای تحویل هر دو.
مبلغین جنگ با به تصویر کشیدن اشکال بر مردم خارجی ، کشتار را آسان می کردند. بازرگانان حشره کش با استفاده از زبان جنگ برای توصیف "نابودی" حشرات "مهاجم" خرید سموم خود را میهن پرستانه دانستند (مهم نیست که چه کسی واقعاً اینجا بود) DDT پنج روز قبل از ریختن بمب توسط ایالات متحده در هیروشیما برای خرید عمومی در دسترس قرار گرفت. در اولین سالگرد بمب ، یک عکس تمام صفحه از ابر قارچ در تبلیغات DDT ظاهر شد.
جنگ و تخریب محیط زیست فقط در مورد تفکر و گفتگو در مورد آنها همپوشانی ندارد. آنها فقط از طریق مفاهیم تقویت گرایی و سلطه متقابل یکدیگر را تبلیغ نمی کنند. ارتباط بسیار عمیق تر و مستقیم تر است. جنگ و آمادگی برای جنگ ، از جمله آزمایش سلاح ، خود از بزرگترین تخریب کنندگان محیط زیست است. ارتش ایالات متحده مصرف کننده اصلی سوخت های فسیلی است. از مارس 2003 تا دسامبر 2007 جنگ علیه عراق به تنهایی منتشر شد CO2 بیشتر از 60٪ از همه کشورها.
به ندرت درک می کنیم که جنگها برای کنترل بر منابعی که مصرف آنها ما را از بین خواهد برد ، تا چه حد انجام می شود. حتی به ندرت ، ما میزان مصرف ناشی از جنگ را درک می کنیم. ارتش همپیمان در جستجوی غذا برای تأمین سوخت خود به سمت گتیسبورگ حرکت کرد. (شرمن جنوب را سوزاند ، چون بوفالو را كشت ، تا باعث گرسنگي شود - در حالي كه شمال از زمين خود بهره برداري مي كرد تا جنگ را تأمين كند.) نيروي دريايي انگلستان به دنبال كنترل نفت ابتدا به عنوان سوخت كشتي هاي نيروي دريايي انگليس بود ، نه براي برخي هدف دیگر نازی ها ، از جمله چندین دلیل دیگر ، به دلیل جنگل هایی که می توانند جنگ خود را تأمین کنند ، به شرق رفتند. جنگل زدایی مناطق گرمسیری که در طی جنگ جهانی دوم به راه افتاد فقط در جنگ دائمی پس از آن سرعت گرفت.
جنگ ها در سال های اخیر باعث شده تا مناطق وسیعی غیرقابل سکونت شوند و ده ها میلیون پناهنده ایجاد کنند. شاید کشنده ترین سلاحهایی که جنگها از خود به جای گذاشته اند مین های زمینی و بمب های خوشه ای است. تخمین زده می شود که ده ها میلیون نفر از آنها روی زمین خوابیده اند. اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده باعث تخریب یا آسیب دیدن هزاران روستا و منابع آب شده است. طالبان به طور غیرقانونی چوب را به پاکستان معامله کرده و منجر به جنگل زدایی قابل توجهی شده است. بمب ها و پناهندگان آمریکایی که به هیزم احتیاج دارند ، بر این خسارات افزوده اند. جنگل های افغانستان تقریباً از بین رفته است. بیشتر پرندگان مهاجر که قبلاً از افغانستان عبور می کردند دیگر چنین کاری نمی کنند. هوا و آب آن با مواد منفجره و پیشرانه های موشکی مسموم شده است.
ایالات متحده جنگ های خود را می جنگد و حتی سلاح های خود را دور از سواحل خود آزمایش می کند ، اما هنوز هم در مناطق فاجعه زیست محیطی و سایت های فوق العاده سرمایه ایجاد شده توسط ارتش آن باقی مانده است. بحران زیست محیطی ابعاد عظیمی به خود گرفته و به طرز چشمگیری خطرات تولید شده ای را که ناشی از ادعای هیلاری کلینتون مبنی بر ولادیمیر پوتین هیتلر جدید است یا تظاهر عمومی در واشنگتن دی سی ، مبنی بر اینکه ایران هسته ای می سازد یا کشتن مردم با هواپیماهای بدون سرنشین ، تحت الشعاع قرار می دهد ، تحت الشعاع قرار می دهد. امن تر از منفورتر و با این حال ، هر سال ، سازمان حفاظت محیط زیست 622 میلیون دلار هزینه می کند تا بفهمد چگونه بدون نفت نیرو تولید می کند ، در حالی که ارتش صدها میلیاردها از دلار برای سوختن نفت در جنگ هایی که برای کنترل ذخایر نفتی مبارزه می کردند، استفاده کرد. میلیون دلار صرف برای نگهداری هر یک از سربازان در یک سال زحمت می تواند شغل های انرژی سبز 20 را در هر $ 50,000 ایجاد کند. تریلیون دلاری $ 1 که هر ساله توسط ایالات متحده بر روی نظامیان نظامی مورد استفاده قرار می گیرد، و $ trilion $ 1 که توسط سایر نقاط جهان صرف شده است، می تواند تبدیل به زندگی پاکسازی فراتر از بیشتر وحشی ترین رویاهای ما باشد. حتی 10٪ از آن می تواند باشد.
وقتی جنگ جهانی اول به پایان رسید ، نه تنها یک جنبش عظیم صلح ایجاد شد ، بلکه با یک جنبش حفاظت از حیات وحش متحد شد. این روزها به نظر می رسد که این دو حرکت تقسیم شده و پیروز شده اند. هنگامی که در یک ماه آبی قرار گرفتیم ، مسیر آنها متقاطع است ، زیرا گروه های محیط زیست متقاعد می شوند که با یک تصرف خاص در زمین یا ساخت پایگاه نظامی مخالفت کنند ، همانطور که در ماه های اخیر با تحرکات جلوگیری از ایجاد پایگاه دریایی عظیم ایالات متحده و کره جنوبی در ججو اتفاق افتاده است. جزیره ، و برای جلوگیری از تبدیل تفنگداران دریایی ایالات متحده جزیره پاگان در ماریانای شمالی به یک بمب گذاری. اما سعی کنید از یک گروه زیست محیطی با بودجه کافی بخواهید که برای انتقال منابع عمومی از نظامی گری به انرژی پاک یا صرفه جویی فشار وارد کند و همچنین شما می توانید با یک ابر گاز سمی مقابله کنید.
من خوشحالم که بخشی از حرکتی هستم که در آن آغاز شده ام WorldBeyondWar.org، در حال حاضر با حضور مردم در 57 کشور ، که می خواهد سرمایه گذاری عظیم ما در دفاع واقعی از زمین را جایگزین سرمایه گذاری عظیم ما در جنگ کند. من سو susp ظن دارم که سازمانهای بزرگ زیست محیطی در صورت بررسی اعضای خود ، پشتیبانی زیادی از این طرح پیدا می کنند.
