توسط وییا پرشاد سه قاره ای، می 9، 2022
دوستان عزیز،
سلام از روی میز Tricontinental: موسسه تحقیقات اجتماعی.
دو گزارش مهم در ماه گذشته منتشر شد که هیچ کدام آن گونه که باید مورد توجه قرار نگرفت. در 4 آوریل، پانل بین دولتی در مورد تغییرات آب و هوایی گروه کاری III گزارش منتشر شد که واکنش شدید آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل را برانگیخت. گزارش، او گفت:, 'مجموعه ای از وعده های آب و هوایی شکسته است. این یک پرونده شرمساری است که تعهدات پوچ را فهرست می کند که ما را محکم در مسیر رسیدن به دنیایی غیرقابل زندگی قرار می دهد. در COP26، کشورهای توسعه یافته متعهد 100 میلیارد دلار برای صندوق انطباق برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای سازگاری با تغییرات اقلیمی هزینه کند. در همین حال، در 25 آوریل، موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم (SIPRI) سالانه خود را منتشر کرد. گزارشوی دریافت که هزینه های نظامی جهان در سال 2 از 2021 تریلیون دلار فراتر رفت، اولین باری که از مرز 2 تریلیون دلار فراتر رفت. پنج بزرگ ترین خرج کننده - ایالات متحده، چین، هند، بریتانیا، و روسیه - 62 درصد از این مبلغ را به خود اختصاص دادند. ایالات متحده به تنهایی 40 درصد از کل هزینه های تسلیحاتی را به خود اختصاص می دهد.
جریان بی پایان پول برای سلاح وجود دارد، اما برای جلوگیری از فاجعه سیاره ای کمتر از مبلغ ناچیز است.
این کلمه "فاجعه" اغراق آمیز نیست. گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد هشدار داده است که "ما در مسیر سریعی برای رسیدن به فاجعه آب و هوایی قرار داریم... زمان آن فرا رسیده است که از سوزاندن سیاره خود دست برداریم". این سخنان بر اساس حقایق مندرج در گزارش کارگروه سوم است. اکنون در سوابق علمی کاملاً ثابت شده است که مسئولیت تاریخی ویرانی هایی که به محیط زیست و آب و هوای ما وارد شده است بر عهده قدرتمندترین دولت ها به رهبری ایالات متحده است. در گذشته های دور بحث کمی در مورد این مسئولیت وجود دارد که نتیجه جنگ بی رحمانه علیه طبیعت توسط نیروهای سرمایه داری و استعمار است.
اما این مسئولیت به دوره کنونی ما نیز کشیده می شود. در 1 آوریل، یک مطالعه جدید انجام شد منتشر شده in سلامت سیاره ای Lancet نشان می دهد که از سال 1970 تا 2017 "کشورهای پردرآمد مسئول 74 درصد از مصرف مازاد مواد جهانی هستند که عمدتاً توسط ایالات متحده آمریکا (27 درصد) و کشورهای اتحادیه اروپا-28 با درآمد بالا (25 درصد) هدایت می شود. استفاده بیش از حد از مواد در کشورهای اقیانوس اطلس شمالی به دلیل استفاده از منابع غیر زنده (سوخت های فسیلی، فلزات و مواد معدنی غیرفلزی) است. چین مسئول 15 درصد از مازاد استفاده از مواد در جهان است و بقیه مناطق جنوب جهانی تنها مسئول 8 درصد است. استفاده بیش از حد در این کشورهای کم درآمد عمدتاً با استفاده از منابع زیستی (زیست توده) انجام می شود. این تمایز بین منابع غیر زیستی و زیستی به ما نشان می دهد که منابع مازاد استفاده از جنوب جهانی تا حد زیادی قابل تجدید است، در حالی که منابع ایالت های آتلانتیک شمالی غیر قابل تجدید است.
چنین مداخله ای باید در صفحه اول روزنامه های جهان، به ویژه در گلوبال ساوث، قرار می گرفت و یافته های آن به طور گسترده در کانال های تلویزیونی مورد بحث قرار می گرفت. اما به سختی به آن اشاره شد. این به طور قاطع ثابت می کند که کشورهای پردرآمد اقیانوس اطلس شمالی در حال نابودی سیاره زمین هستند، که باید راه خود را تغییر دهند، و باید برای کمک به کشورهایی که مشکل ایجاد نمی کنند، به بودجه های مختلف سازگاری و کاهش هزینه کمک کنند. از تاثیر آن رنج می برند.
پس از ارائه داده‌ها، محققانی که این مقاله را نوشتند خاطرنشان کردند که «ملت‌های با درآمد بالا مسئولیت اصلی فروپاشی اکولوژیکی جهانی را بر عهده دارند و بنابراین بدهی زیست‌محیطی به بقیه جهان دارند. این کشورها باید در کاهش اساسی در استفاده از منابع خود پیش قدم شوند تا از تخریب بیشتر جلوگیری کنند، که احتمالاً نیازمند رویکردهای تحول آفرین پس از رشد و کاهش رشد است. اینها افکار جالبی هستند: «کاهش اساسی در استفاده از منابع» و سپس «رویکردهای پس از رشد و رشد مجدد».
ایالت های آتلانتیک شمالی - به رهبری ایالات متحده - بزرگترین خرج کننده ثروت اجتماعی برای خرید اسلحه هستند. پنتاگون - نیروهای مسلح ایالات متحده - "بزرگترین مصرف کننده نفت باقی می ماند". می گوید: یک مطالعه دانشگاه براون، "و در نتیجه، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای در جهان". برای وادار کردن ایالات متحده و متحدانش به امضای پروتکل کیوتو در سال 1997، کشورهای عضو سازمان ملل باید اجازه دادن انتشار گازهای گلخانه ای توسط ارتش از گزارش ملی در مورد انتشار حذف شود.
ابتذال این موارد را می توان با مقایسه دو ارزش پولی به وضوح بیان کرد. اول، در سال 2019، سازمان ملل متحد محاسبه که شکاف بودجه سالانه برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار (SDGs) بالغ بر 2.5 تریلیون دلار است. تخصیص 2 تریلیون دلار هزینه نظامی جهانی سالانه به اهداف توسعه توسعه پایدار، راه درازی را برای مقابله با تجاوزات عمده به کرامت انسانی: گرسنگی، بی سوادی، بی‌خانمانی، کمبود مراقبت‌های پزشکی و غیره انجام می‌دهد. در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که رقم 2 تریلیون دلاری SIPRI شامل اتلاف مادام العمر ثروت اجتماعی داده شده به سازندگان خصوصی اسلحه برای سیستم های تسلیحاتی نمی شود. به عنوان مثال، سیستم تسلیحاتی لاکهید مارتین F-35 پیش بینی شده است هزینه نزدیک به 2 تریلیون دلار
در سال 2021، جهان بیش از 2 تریلیون دلار برای جنگ هزینه کرد، اما فقط سرمایه گذاری - و این یک محاسبه سخاوتمندانه است - 750 میلیارد دلار انرژی پاک و بهره وری انرژی. جمع سرمایه گذاری زیرساخت های انرژی در سال 2021 1.9 تریلیون دلار بود، اما بخش عمده ای از این سرمایه گذاری صرف سوخت های فسیلی (نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ) شد. بنابراین، سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی ادامه می‌یابد و سرمایه‌گذاری در تسلیحات افزایش می‌یابد، در حالی که سرمایه‌گذاری برای انتقال به اشکال جدید انرژی پاک‌تر ناکافی است.
در 28 آوریل، رئیس جمهور ایالات متحده جو بایدن خواسته کنگره آمریکا 33 میلیارد دلار برای ارسال سامانه های تسلیحاتی به اوکراین اختصاص می دهد. درخواست برای دریافت این بودجه در کنار اظهارات آتش زا توسط لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده، که گفت: که ایالات متحده در تلاش نیست نیروهای روسیه را از اوکراین خارج کند، بلکه تلاش می کند "تضعیف روسیه را ببیند". نظر آستین نباید تعجب آور باشد. منعکس کننده ایالات متحده است سیاست از سال 2018، که برای جلوگیری از چین و روسیه بوده است تبدیل شدن به "رقبای نزدیک به همتا". نگرانی حقوق بشر نیست. تمرکز بر جلوگیری از هرگونه چالش برای هژمونی ایالات متحده است. به همین دلیل، ثروت اجتماعی صرف سلاح می شود و برای رفع معضلات بشریت استفاده نمی شود.
نحوه واکنش ایالات متحده به الف را در نظر بگیرید مقدار بین جزایر سلیمان و چین، دو همسایه. مناسه سوگاواره نخست وزیر جزایر سلیمان گفت: که این توافق به دنبال ارتقای همکاری های تجاری و بشردوستانه است، نه نظامی کردن اقیانوس آرام. در همان روز سخنرانی نخست وزیر سوگاواره، یک هیئت بلندپایه ایالات متحده وارد هونیارا پایتخت کشور شد. آنها گفته شده نخست وزیر سوگاواره می گوید که اگر چینی ها هر نوع «تاسیسات نظامی» ایجاد کنند، ایالات متحده «آنگاه نگرانی های مهمی خواهد داشت و به آن پاسخ خواهد داد». اینها تهدیدهای آشکاری بود. چند روز بعد، وانگ ونبین، سخنگوی وزارت خارجه چین گفت:"کشورهای جزیره ای در جنوب اقیانوس آرام، کشورهای مستقل و مستقل هستند، نه حیاط خلوت ایالات متحده یا استرالیا. تلاش آنها برای احیای دکترین مونرو در منطقه اقیانوس آرام جنوبی هیچ حمایتی نخواهد داشت و به جایی نمی انجامد.
جزایر سلیمان خاطره ای طولانی از تاریخ استعمار استرالیا-انگلیس و زخم های آزمایش بمب اتم دارد. عمل "پرنده سیاه" هزاران نفر از ساکنان جزیره سلیمان را ربود تا در مزارع نیشکر در کوئینزلند استرالیا در قرن نوزدهم کار کنند و در نهایت به شورش کوایو در سال 19 در مالایتا منجر شد. جزایر سلیمان سخت در برابر نظامی شدن جنگیده است، رای دادن در سال 2016 با جهان برای ممنوعیت سلاح های هسته ای. اشتها برای "حیاط خلوت" ایالات متحده یا استرالیا وجود ندارد. این در شعر درخشان «نشانه‌های صلح» (1974) توسط نویسنده جزایر سلیمان، سلستین کولاگو، واضح بود:
یک قارچ از آن جوانه می زند
یک جزیره مرجانی خشک اقیانوس آرام
در فضا متلاشی می شود
تنها باقی مانده از قدرت
که برای یک توهم
صلح و امنیت
مرد می چسبد
در آرامش صبح زود
روز سوم بعد
عشق شادی پیدا کرد
در قبر خالی
صلیب چوبی رسوایی
تبدیل به یک نماد
خدمت عشق
صلح است.
در گرمای آرامش بعد از ظهر
پرچم سازمان ملل در اهتزاز است
از دید پنهان شده است
بنرهای ملی
تحت آن
مردانی با مشت های گره کرده بنشینید
امضای صلح
معاهدات
گرمی،
وجی
