توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، دسامبر 2، 2021
کنار گذاشتن برخی کشورها از «اجلاس سران دموکراسی» آمریکا یک موضوع فرعی نیست. این هدف اصلی اجلاس است. و کشورهای مستثنی شده به دلیل عدم رعایت استانداردهای رفتاری کسانی که دعوت شده اند یا دعوت کننده را انجام می دهند مستثنی نشده اند. حتی لازم نبود که دعوت‌شدگان کشورها باشند، زیرا حتی یک رهبر کودتای نافرجام ونزوئلا با حمایت ایالات متحده دعوت شده است. نمایندگان اسرائیل، عراق، پاکستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، زامبیا، آنگولا، مالزی، کنیا و - به طور بحرانی - پیاده‌های بازی: تایوان و اوکراین.
چه بازی؟ بازی فروش سلاح. که کل موضوع است. به وزارت خارجه آمریکا نگاه کنید سایت اینترنتی در اجلاس سران دموکراسی درست در بالا: «دموکراسی تصادفی اتفاق نمی افتد. ما باید از آن دفاع کنیم، برای آن بجنگیم، تقویتش کنیم، تجدیدش کنیم. - پرزیدنت جوزف آر. بایدن جونیور.
نه تنها باید «دفاع» و «جنگ» کنید، بلکه باید این کار را در برابر برخی تهدیدات انجام دهید و گروه بزرگی را وارد نبرد کنید تا «از طریق اقدام جمعی با بزرگترین تهدیدهایی که امروزه دموکراسی ها با آن مواجه هستند مقابله کنید». نمایندگان دموکراسی در این اجلاس شگفت‌انگیز چنان متخصصان دموکراسی هستند که می‌توانند از دموکراسی و حقوق بشر در داخل و خارج دفاع کنند. اگر فکر می کنید که دموکراسی با دموکراسی ربطی دارد، ممکن است شما را مجبور کند سرتان را خارانید. چگونه این کار را برای کشور دیگری انجام می دهید؟ اما نگه دار مطالعه، و مضامین Russiagate مشخص می شوند:
رهبران اقتدارگرا برای تضعیف دموکراسی ها از مرزها عبور می کنند - از هدف قرار دادن روزنامه نگاران و مدافعان حقوق بشر تا مداخله در انتخابات.
ببینید، مشکل این نیست که ایالات متحده مدت‌هاست، در واقعیت، یک الیگارشی. مشکل وضعیت ایالات متحده به عنوان سرپا نگهدارنده معاهدات اساسی حقوق بشر، مخالف اصلی حقوق بین الملل، بزرگترین سوء استفاده کننده از حق وتو در سازمان ملل، بالاترین زندانی کننده، برترین ویرانگر محیط زیست، بزرگترین فروشنده اسلحه، سرمایه گذار ارشد دیکتاتوری ها، جنگ برتر نیست. پرتاب کننده و حامی اصلی کودتا. مشکل این نیست که، به جای دموکراتیزه کردن سازمان ملل، دولت ایالات متحده در حال تلاش برای ایجاد یک مجمع جدید است که در آن، منحصراً و حتی بیشتر از قبل، برابرتر از همه باشد. مشکل مسلماً انتخابات مقدماتی تقلبی نیست که روس گیت برای منحرف ساختن آن ساخته شده است. و به هیچ وجه مشکل انتخابات 85 خارجی نیست، فقط آنهایی که ما حساب می کنیم می دانم و می تواند لیست کندکه دولت آمریکا در آن دخالت کرده است. مشکل روسیه است. و هیچ چیز مانند روسیه تسلیحات نمی فروشد - اگرچه چین در حال عقب نشینی است.
عجیب ترین چیز در مورد نشست دموکراسی این است که دموکراسی در چشم نخواهد بود. منظورم حتی در تظاهر یا رسمی نیست. مردم ایالات متحده به هیچ چیز، حتی به برگزاری نشست های دموکراسی رأی نمی دهند. در دهه 1930، متمم لادلو تقریباً به ما این حق را داد که در مورد شروع جنگ یا نه، رأی دهیم، اما وزارت امور خارجه این تلاش را قاطعانه تعطیل کرد، و هرگز بازنگشت.
دولت ایالات متحده نه تنها یک سیستم نمایندگی منتخب به جای یک دموکراسی، و یک سیستم بسیار فاسد است که اساساً نمایندگی نمی کند، بلکه توسط یک فرهنگ ضد دموکراتیک هدایت می شود که در آن سیاستمداران به طور معمول در برابر مردم به نادیده گرفتن نظرسنجی های افکار عمومی می بالند. و برای آن مورد تشویق قرار می گیرند. وقتی کلانترها یا قضات بد رفتار می کنند، انتقاد اصلی معمولا این است که آنها انتخاب شده اند. اصلاحات محبوب‌تر از پول پاک یا رسانه‌های منصفانه، تحمیل محدودیت‌های دوره‌ای ضد دموکراتیک است. سیاست آنقدر کلمه کثیف در ایالات متحده است که امروز ایمیلی از یک گروه فعال دریافت کردم که یکی از دو حزب سیاسی ایالات متحده را به «سیاسی کردن انتخابات» متهم می کرد. (معلوم شد که آنها رفتارهای مختلف سرکوب رأی دهندگان را در ذهن داشتند، که در فانوس دموکراسی جهان بسیار رایج است، جایی که برنده هر انتخابات «هیچ کدام از موارد فوق» نیست و محبوب ترین حزب «هیچکدام» نیست.)
نه تنها دموکراسی ملی در چشم نخواهد بود. همچنین هیچ اتفاق دموکراتیکی در اجلاس سران نخواهد افتاد. باند دستچین شده مقامات نه رای می دهد و نه در مورد چیزی به اجماع دست می یابد. مشارکت در حکومت داری که حتی در یک رویداد جنبش تسخیر می توانید پیدا کنید هیچ جا دیده نمی شود. و همچنین هیچ روزنامه نگار شرکتی وجود نخواهد داشت که بر سر همه آنها فریاد بزند: «تک تقاضای شما چیست؟ تک تقاضای شما چیست؟» آنها قبلاً چندین هدف کاملاً مبهم و ریاکارانه در وب سایت دارند - البته بدون اینکه ذره ای دموکراسی به کار گرفته شود یا حتی یک ظالم در این روند آسیب ببیند.
نمی‌خواهم هزاران صفحه را به شما تحمیل کنم، اجازه دهید به طور تصادفی فقط یکی از دعوت‌شدگان به اجلاس سران دموکراسی را که توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده شناسایی شده است انتخاب کنم: جمهوری دموکراتیک کنگو. اینجا فقط کمی از آن است چگونه وزارت امور خارجه جمهوری دموکراتیک کنگو در سال گذشته را توصیف می کند:
«مسائل مهم حقوق بشر عبارتند از: قتل‌های غیرقانونی یا خودسرانه، از جمله قتل‌های غیرقانونی. ناپدید شدن اجباری؛ شکنجه و موارد رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز؛ شرایط سخت و تهدید کننده زندگی زندان؛ بازداشت خودسرانه؛ زندانیان یا زندانیان سیاسی؛ مشکلات جدی استقلال قوه قضائیه؛ دخالت خودسرانه یا غیرقانونی در حریم خصوصی؛ سوء استفاده های جدی در یک درگیری داخلی، از جمله کشتن غیرنظامیان، ناپدید شدن یا ربوده شدن اجباری، و شکنجه و آزار جسمی یا مجازات، استخدام غیرقانونی یا استفاده از کودکان سرباز توسط گروه های مسلح غیرقانونی، و سایر سوء استفاده های مرتبط با درگیری؛ محدودیت های جدی برای آزادی بیان و مطبوعات، از جمله خشونت، تهدید به خشونت، یا دستگیری غیرموجه روزنامه نگاران، سانسور، و افترا جنایی؛ مداخله در حقوق اجتماعات مسالمت آمیز و آزادی تشکل؛ اعمال جدی فساد اداری؛ عدم رسیدگی و پاسخگویی در مورد خشونت علیه زنان؛ قاچاق انسان؛ جرایم خشونت آمیز یا تهدید به خشونت که افراد دارای معلولیت، اعضای گروه های اقلیت ملی، نژادی و قومی و افراد بومی را هدف قرار می دهد. جرایم خشونت آمیز یا تهدید به خشونت با هدف قرار دادن افراد لزبین، همجنس گرا، دوجنس گرا، ترنسجندر و اینترسکس. و وجود بدترین اشکال کار کودکان».
بنابراین، شاید «دموکراسی» یا حقوق بشر نباشد. چه چیزی می تواند شما را به این چیزها دعوت کند؟ این چیزی نیست. از 30 کشور ناتو، تنها 28 کشور به علاوه کشورهای مختلف که برای اضافه شدن هدف قرار گرفتند، این کاهش را ایجاد کردند (ممکن است مجارستان و ترکیه به کسی توهین کرده باشند یا در خرید تسلیحات مناسب شکست خورده باشند). نکته صرفاً دعوت نکردن از روسیه یا چین است. خودشه. و هر دو قبلاً توهین کرده اند. بنابراین موفقیت در حال حاضر به دست آمده است.
