بازگشت به 1890 ها کسانی بودند که معتقد بودند فتح قاره ای به اندازه کافی کشته شده بودند (بدون اینکه از هاوایی، فیلیپین، کوبا، پورتوریکو و غیره گرفته شود) شامل سخنگوی خانه توماس رید شد. او یک مقاله را از یک روزنامه در مورد یک لینچ در کارولینای جنوبی محصور کرد. او یک تیتر را در مورد "خشم دیگر در کوبا" به اشتراک گذاشت. او این دو را به هم زد (اخبار جعلی) و به کنگرانی از کارولینای جنوبی که برای جنگ در کوبا فشار می آورد، داد. کنگره مشتاقانه مقاله را خواند، سپس متوقف شد، به نظر می رسید، و گفت: "چرا، این کوبا نیست."
توصیه می کنم این ترفند را امتحان کنید. کلیپ یک مقاله در مورد اسرائیلی ها که قتل فلسطینی ها را مرتکب شده اند، و یا برخی از خشم در یک زندان در ایالات متحده و یا یک میدان عربستان و یا تحت باران بمب های انسانی در افغانستان، پاکستان، سوریه، یمن، سومالی، عراق، لیبی و یا جاهای دیگر. آن را در زیر یک تیتر در مورد ایران، کره شمالی، بشار اسد یا ولادیمیر پوتین قرار دهید. آن را به فرد نزدیک به اعضای کنگره یا سناتورهای خود که با آنها می توانید در یک اتاق یا با ایمیل دریافت کنید، نشان دهید. یا فقط آن را به کسی که بدبختی خود را به یک تلویزیون نشان می دهد نشان می دهد.
عصبانیت باید به خاطر آنچه که هست، خشمگین باشد، نه به خاطر اینکه کسی آنها را مرتکب می شود. موفق باشید پیدا کردن این مورد در ایالات متحده امروز است!
در اینجا یک برداشت از کتاب جدید من است استثمارگري درماني:
در ناسیونالیسم استثنایی، شاید در کل ملی گرایی، "ما" باید یک هویت جمع اول شخص را برای قرن ها در نظر بگیریم، به طوری که "ما با بریتانیا جنگیدیم" و "ما جنگ سرد را برنده شدیم". این خود شناسایی، مخصوصا زمانی که همراه با اعتقاد به برتری استثنایی، مؤمن به سوی تمرکز بر چیزهای شریف «ما» عمل می کند و دور از چیزهای شرم آور «ما» انجام می دهد، هرچند شخصا شایسته آن نیست که برای نخستین بار اعتبار داده شود و نه سرزنش برای دومی. جورج اورول نوشت: "ناسیونالیست" نه تنها از جنایاتی که توسط طرف خود مرتکب نشده است، متقاعد نشده است، اما او ظرفیت قابل توجهی برای حتی از آنها در مورد آنها نداشته است. "[I]
در صفحه 1 کتاب چنی: "ما آزادی، امنیت و صلح را برای سهم بزرگتر از بشریت تضمین کرده ایم تا اینکه هر کشوری دیگر در تمام تاریخ".[II] ادعاهای چنین، همانطور که در اینجا، به طور کلی توضیح داده نشده یا توضیح داده نشده است. در چارچوب آن چه که در پی آن است، ادعا به نظر می رسد بر اساس تجزیه و تحلیل جنگ جهانی دوم به عنوان ارتقاء آزادی و صلح و تاریخ جنگ جهانی دوم است که سهم شیر از مبارزه متفقین در اروپا را از دست می دهد توسط اتحاد جماهیر شوروی انجام شد.
البته ادعا می کند که "ما" یکی از دلایل اصلی صلح و آزادی می باشد، البته از جنگ جهانی دوم و تولید سلاح از زمان جنگ جهانی دوم. بدیهی است، اگر هر کسی که بیشترین جنگ را می برد و بیشترین سلاح را تولید می کند، صلح و آزادی بیشتری به زمین می دهد، سپس ایالات متحده عنوان می شود. اما در خارج از ایالات متحده، این منطق به دور از پذیرش جهانی نیست - کاملا برعکس. اکثر کشورها در ماه دسامبر 2013 توسط گالوپ پاسخ دادند نام ایالات متحده بزرگترین تهدید به صلح در جهان.[III] یک نظرسنجی توسط Pew در 2017 نتایج مشابهی پیدا کرد.[IV]
از زمان جنگ جهانی دوم، در حالی که بعضی از آکادمی های دانشگاهی ایالات متحده به عنوان دوران طلایی صلح فکر می کنند، ارتش آمریکا کشته یا کمک به کشتن برخی از 20 میلیون نفر، سرنگون کردن حداقل دولت های 36، دخالت در حداقل انتخابات های خارجی 84، تلاش برای ترور رهبران خارجی 50 و بمب ها را در افرادی که در کشورهای بیش از 30 قرار دارند، رها کرد.[V] ارتش ایالات متحده هزینه تقریبا به همان اندازه که بقیه نیروهای نظامی ایالات متحده هزینه می کند، در حالی که ایالات متحده، اعضای ناتو و متحدان خود سه چهارم هزینه های نظامی در جهان را تشکیل می دهند. فروش سلاح های ایالات متحده استثنایی است به معنای رهبری همه دیگران، اما کاملا با توجه به مشتریان خود است. ایالات متحده، همانطور که در بالا ذکر شد، از 2017، سلاح را تهیه کرده و در اکثر موارد آموزش به 73 درصد از جهان دیکتاتوری.[ششم] مطمئنا ممکن است نتایج خوبی از برخی از اینها پیدا شود، اما یک درک صحیح باید بدست آوردن خوبی در برابر بد باشد. آیا جهان که نمیتواند تمام این پالیسیهای جهانی را که از چندین مقدمه استفاده می کند، قدردانی کند؟ یا مدل پلیس به طور جدی ناقص است؟
اجتناب از انتقادات ملی و یا خود بازتاب در "ما"، خطرات اجازه می دهد سخاوتمند به عنوان پوشش برای یک استاندارد دوگانه خدمت می کنند. آمریکایی ها چه فکر می کنند اگر ملت دیگری بخواهد از آزادی خود در سراسر جهان استفاده کند؟ چنین رفتار یک ملت سرکش خواهد بود. در اینجا تعدادی از پایگاه های نظامی در جهان وجود دارد که خارج از مرزهای کشورشان هستند:[هفتم]
ایالات متحده - 800
روسیه - 9
فرانسه - 8
انگلستان - 8
ژاپن - 1
کره جنوبی - 1
هلند - 1
هند - 1
استرالیا - 1
شیلی - 1
ترکیه - 1
اسرائیل - 1
در 2007، رئیس جمهور اکوادور به ایالات متحده گفت که می تواند پایگاه خود را در اکوادور تا زمانی که اکوادور می تواند یکی در میامی، فلوریدا داشته باشد.[VIII] این ایده، البته، مسخره و بی رحمانه بود.
از ایالات متحده 18 معاهده های بزرگ حقوق بشر، ایالات متحده حزب 5 است، کمتر از هر کشور دیگری در زمین، به جز بوتان (4)، و با مالایا، میانمار و جنوب سودان، کشوری که از جنگ زده شده است ایجاد آن در 2011.[نهم] آیا ایالات متحده به عنوان قوه مقننه در جهان از نقاط خارج از قوانین جهان عمل می کند؟ یا چیز دیگری در حال وقوع است؟
ایالات متحده کاری انجام نداده است، نباید برای آن یا علیه آن وزن کند. اقدامات باید بر اساس شایستگی خود بایستند یا سقوط کنند. اما چنی به ما می گوید که ما باید "تفاوت اخلاقی بین یک سلاح هسته ای ایران و یک آمریکایی را ببینیم." آیا واقعا ما باید ببینیم؟ به هر حال، گسترش سلاح های بیشتر، استفاده اتفاقی، استفاده از یک رهبر دیوانه، مرگ و کشتار جمعی، فاجعه زیست محیطی، تشدید اعمال تلافی جویانه و آخرالزمان، بیشتر می شود. یکی از این دو کشور دارای سلاح هسته ای است[X]، از سلاح های هسته ای استفاده کرده است[خی]دیگر برنامه های سلاح های هسته ای را ارائه داده است[XII]، سیاست اول استفاده از سلاح های هسته ای را دارد[XIII]رهبری دارد که مالکیت سلاح های هسته ای را تحریم می کند[چهاردهم]، و اغلب تهدید به استفاده از سلاح های هسته ای است[پانزدهم]. من فکر نمی کنم که این حقایق سلاح هسته ای را در دست دیگر کشور کمال اخلاقی ایجاد کنند.
اگر شما تعجب کنید، رؤسای جمهور آمریکا که تهدیدات هسته ای خاص یا مخفی هسته ای را برای دیگر کشورها ایجاد کرده اند، از جمله هری ترومن، دوایت آیزنهاور، ریچارد نیکسون، جورج اچ. بوش، بیل کلینتون و دونالد ترامپ، در حالی که دیگران ، از جمله باراک اوباما، اغلب در مورد ایران یا کشور دیگری چیزهایی مانند «همه گزینه ها روی میز» است.[شانزدهم]
[I] جورج اورول، "یادداشت های مربوط به ملی گرایی"، http://www.orwell.ru/library/essays/nationalism/english/e_nat.
[II] دیک چنی و لیز چنی استثنایی: چرا جهان نیاز به یک قدرتمند امریکایی دارد؟ (نسخه های آستانه، 2015).
[III] مرید بنت اسمیت، "Womp! این کشور به عنوان بزرگترین تهدید برای صلح جهانی نامگذاری شده است " HuffPost، https://www.huffingtonpost.com/2014/01/02/greatest-threat-world-peace-country_n_4531824.html (ژانویه 23، 2014).
[IV] Dorothy Manevich و Hanyu Chwe: "در سطح جهانی، بیشتر مردم قدرت و نفوذ آمریکا را تهدیدی بزرگ می دانند" مرکز تحقیقات پیو، http://www.pewresearch.org/fact-tank/2017/08/01/u-s-power-and-influence-increasingly-seen-as-threat-in-other-countries (August 1, 2017).
[V] دیوید سوانسون، "جنگهای ایالات متحده و اقدامات خصمانه: فهرستی" بیایید دموکراسی کنیم، http://davidswanson.org/warlist.
[ششم] دیوید سوانسون، "جنگهای ایالات متحده و اقدامات خصمانه: فهرستی" بیایید دموکراسی کنیم، http://davidswanson.org/warlist.
[هفتم] دیوید سوانسون، "پایگاه های نظامی خارجی چیست؟" بیایید دموکراسی کنیم، http://davidswanson.org/what-are-foreign-military-bases-for (جولای 13، 2015).
[VIII] فیل استوارت، "اکوادور می خواهد پایگاه نظامی در میامی،" رویترز، https://uk.reuters.com/article/ecuador-base/ecuador-wants-military-base-in-miami-idUKADD25267520071022 (اکتبر 22، 2007).
[نهم] "ابزارهای بین المللی حقوق بین الملل هسته ای و سازمان های نظارتی آن" دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد کمیساریای عالی، http://www.ohchr.org/EN/ProfessionalInterest/Pages/CoreInstruments.aspx.
[X] دیوید سوانسون، "رادیوی ملی گفتگو: گارت پورتر: ایران هرگز برنامه ی هسته ای ندارد" بیایید دموکراسی کنیم، http://davidswanson.org/talk-nation-radio-gareth-porter-iran-has-never-had-a-nuclear-weapons-program-3 (فوریه 12، 2014).
[خی] دیوید سوانسون، "هیروشیما هانتینگ" بیایید دموکراسی کنیم، "http://davidswanson.org/hiroshima-haunting (اوت 6، 2017)".
[XII] دیوید سوانسون، "ویدئو: RT محاکمه جفری استرلینگ"، " بیایید دموکراسی کنیم، http://davidswanson.org/video-rt-covers-jeffrey-sterling-trial-2 (ژانویه 16، 2015).
[XIII] "نظرسنجی وضعیت هسته ای"، وزارت دفاع ایالات متحده، https://www.defense.gov/News/Special-Reports/NPR.
[چهاردهم] "فتوا علیه خامنهای علیه سلاح های هسته ای" ویکیپدیا، https://en.wikipedia.org/wiki/Ali_Khamenei٪27s_fatwa_against_nuclear_weapons.
[پانزدهم] دانیل الیسبرگ ماشین روز قیامت: اعترافات برنامهریز جنگ هسته ای (Bloomsbury USA، 2017)، http://www.ellsberg.net/category/doomsday-machine.
[شانزدهم] دانیل الیسبرگ ماشین روز قیامت: اعترافات برنامهریز جنگ هسته ای (Bloomsbury USA، 2017)، http://www.ellsberg.net/category/doomsday-machine.
