توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، ژوئن 22، 2022
بیایید بگوییم که ما در یک جنبش مردمی دموکراتیک سوسیالیست حقوق بشر و دولت ملی موفق و منتخب شرکت می کنیم، و توسط ارتش راستگرا، خارجی یا داخلی، با خشونت وحشتناک مورد تهاجم قرار گرفته ایم و سرنگون شده ایم. چه کار باید بکنیم؟
من نمی پرسم چه کاری می توانیم انجام دهیم که ممکن است نتایج بهتری از انجام ندادن داشته باشد. تقریباً هر چیزی با این استاندارد مطابقت دارد.
من نمی پرسم چه کاری می توانیم انجام دهیم که بتوانیم ادعا کنیم شرارت کمتری نسبت به آنچه مهاجمان و اشغالگران انجام دادند. تقریباً هر چیزی با این استاندارد مطابقت دارد.
من نمی‌پرسم چه کار می‌توانیم بکنیم که برای برخی از ساکنان امن دوردست همان امپراتوری که به ما حمله کرد تا در مورد بدی‌های آن به ما سخنرانی کند، توهین‌آمیز باشد. ما قربانی هستیم ما را نمی توان به خاطر چیزی سرزنش کرد. ما می توانیم حق خود را برای انجام هر کاری اعلام کنیم. اما هر چیزی مجوز بیش از حد گسترده است. این به هیچ وجه به ما در محدود کردن انتخاب هایمان به آنچه باید انجام دهیم کمک نمی کند.
وقتی می پرسم "چه کار کنیم؟" من می پرسم: بهترین شانس برای بهترین نتایج چیست؟ چه چیزی بیشترین احتمال را برای پایان دادن به اشغال به گونه ای دارد که ادامه یابد، به گونه ای که از تهاجمات آینده دلسرد شود، و به گونه ای که احتمال تشدید و تشدید خشونت وحشتناک زیاد نباشد.
به عبارت دیگر: بهترین کار چیست؟ نه: چه بهانه ای برای انجام دادن پیدا کنم؟ اما: بهترین کار چیست - نه برای پاکی قلبمان، بلکه برای عاقبت در دنیا؟ قدرتمندترین ابزار موجود ما چیست؟
شواهد به وضوح نشان داده است که اقدامات غیرخشونت آمیز، از جمله علیه تهاجمات، اشغال ها و کودتاها، شانس موفقیت قابل توجهی بالاتری دارند - با موفقیت هایی که معمولاً طولانی تر هستند - نسبت به آنچه با خشونت انجام شده است.
کل رشته تحصیلی - فعالیت‌های غیرخشونت‌آمیز، دیپلماسی، همکاری بین‌المللی و قانون، خلع سلاح، و حفاظت غیرمسلحانه غیرنظامیان - عموماً از کتاب‌های درسی مدارس و گزارش‌های خبری شرکت‌ها حذف می‌شوند. ما قرار است این ایده را که روسیه به لیتوانی، لتونی و استونی به دلیل عضویت در ناتو حمله نکرده است را به عنوان واقعیت در نظر بگیریم، اما ندانیم که این کشورها ارتش شوروی را با استفاده از تسلیحات کمتری نسبت به آمریکایی‌های معمولی شما بیرون کردند. سفر خرید - در واقع هیچ سلاحی وجود ندارد، با احاطه کردن بدون خشونت تانک ها و آواز خواندن. چرا چیزی به این عجیب و غریب و دراماتیک شناخته نشده است؟ این انتخابی است که برای ما انجام شده است. ترفند این است که خودمان در مورد چیزهایی که نباید ندانیم، انتخاب کنیم، که بستگی به یافتن چیزهایی دارد که در خارج وجود دارد تا درباره آنها بیاموزیم و به دیگران بگوییم.
در اولین انتفاضه فلسطین در دهه 1980، بسیاری از جمعیت تحت سلطه عملاً از طریق عدم همکاری خشونت آمیز به نهادهای خودگردان تبدیل شدند. مقاومت غیر خشونت آمیز در صحرای غربی مراکش را مجبور به ارائه پیشنهاد خودمختاری کرده است. جنبش‌های غیر خشونت‌آمیز پایگاه‌های ایالات متحده را از اکوادور و فیلیپین خارج کرده‌اند و در حال حاضر از ایجاد پایگاه جدید ناتو در مونته‌نگرو جلوگیری می‌کنند. کودتاها متوقف شده و دیکتاتورها سرنگون شده اند. البته شکست بسیار رایج است. مرگ و رنج در طول این فرآیند نیز همینطور است. اما کمتر کسی به یکی از این موفقیت‌ها نگاه می‌کند و آرزو می‌کند که به عقب برگردند و آن را با خشونت دوباره انجام دهند تا شانس کمتری برای موفقیت داشته باشند، احتمال بیشتری برای دامن زدن به چرخه مداوم خشونت و شکست، و احتمالاً مرگ و رنج بسیار بیشتر در آن وجود داشته باشد. این روند، فقط به این دلیل که برخی از افرادی که جان خود را از دست داده اند ممکن است این کار را با اسلحه در دست انجام دهند. برعکس، حتی در حالی که یک مبارزه خشونت‌آمیز را با حداقل یک موفقیت لحظه‌ای اما از دست دادن جانی وحشتناک جشن می‌گیرند، بسیاری از این فرصت استفاده می‌کنند تا آن را به‌طور جادویی دوباره با همان موفقیت انجام دهند، اما بدون خشونت و از دست دادن عزیزان. کسانی که خشونت را در چنین سناریوهایی انتخاب می‌کنند، درگیر استراتژی نیستند، بلکه ترجیح می‌دهند خشونت به خاطر خودش باشد.
بله، اما مطمئناً حتی جنگ‌افروزان امپراتوری غربی در مورد جنگ که اغلب آخرین راه حل است، درست می‌گویند، فقط در مورد اینکه این توجیه برای کدام طرف از جنگ‌ها صدق می‌کند، اشتباه می‌کنند. مطمئناً، برای مثال، روسیه چاره‌ای جز تشدید شدید جنگ در اوکراین نداشت؟ (برای من کمی عجیب است که جنگ یک کشور امپریالیستی مانند روسیه را به عنوان نمونه ای از مبارزه ضد امپریالیستی در نظر بگیرم، اما برای بسیاری از مخالفان امپریالیسم آمریکا امپریالیسم دیگری وجود ندارد، و برای اکثر مردم در حال حاضر چنین چیزی وجود ندارد. جنگ دیگر.)
در واقع، این ایده که روسیه هیچ انتخابی نداشته است، درست تر از این نیست که آمریکا چاره ای جز ارسال کوه های تسلیحاتی به اوکراین، یا چاره ای جز حمله به افغانستان یا عراق، سوریه یا لیبی و غیره نداشته است. ما می توانیم شرط کنیم. آغاز یک لیست طولانی از حقایق (به امید آگاهی دیگران): ایالات متحده در مورد روسیه دروغ می گوید و روسیه را تهدید می کند، به طور تحریک آمیزی اتحاد می سازد و اسلحه ایستگاه می کند و تمرینات جنگی را انجام می دهد. ایالات متحده کودتا را در کیف در سال 2014 تسهیل کرد. اوکراین از خودمختاری مناطق شرقی خود که می‌توانستند تحت مینسک XNUMX ادعا کنند، رد کرد. اکثر مردم کریمه تمایلی به رهایی ندارند. و غیره اما هیچ کس به روسیه حمله نکرد یا به آن حمله نکرد. گسترش ناتو و قرار دادن تسلیحات اقدامات وحشتناکی بود، اما جنایت نبود.
به یاد دارید زمانی که ایالات متحده ادعا می کرد که عراق سلاح های کشتار جمعی دارد، عراق تنها در صورت حمله از آنها استفاده می کند، و سپس به نام جلوگیری از استفاده از سلاح های کشتار جمعی به عراق حمله کرد؟
روسیه ادعا کرد که ناتو یک تهدید است، می‌دانست که حمله به اوکراین ضامن افزایش محبوبیت، عضویت و خرید تسلیحات در ناتو خواهد بود و به نام جلوگیری از گسترش ناتو به اوکراین حمله کرد.
این دو مورد تفاوت‌های مهم زیادی دارند، اما این دو اقدام وحشتناک و کشتار جمعی به‌طور آشکار در شرایط خاص خود نتیجه معکوس داشتند. و گزینه های بهتر دیگری در هر دو مورد موجود بود.
روسیه می‌توانست به تمسخر پیش‌بینی‌های روزانه یک تهاجم ادامه دهد و شادی جهانی ایجاد کند، نه اینکه حمله کند و پیش‌بینی‌ها را در عرض چند روز انجام دهد. ادامه تخلیه افرادی از شرق اوکراین که از سوی دولت اوکراین، ارتش و اوباش نازی احساس خطر می کردند. به مهاجران بیش از 29 دلار برای زنده ماندن پیشنهاد داد. از سازمان ملل خواست تا بر رأی گیری جدید در کریمه در مورد پیوستن مجدد به روسیه نظارت کند. به دادگاه کیفری بین‌المللی پیوست و از آن خواست تا جنایات دنباس را بررسی کند. هزاران محافظ غیرنظامی غیرمسلح را به دونباس فرستاد. فراخوانی به جهان برای پیوستن داوطلبان به آنها ارسال کرد. و غیره.
بدترین چیز در مورد بحث در غرب برای توجیه گرم شدن از سوی روسیه، فلسطین، ویتنام، کوبا و غیره فقط این نیست که به مردم ستمدیده می گویند از ابزارهای ضعیف استفاده کنند و به احتمال زیاد شکست بخورند، بلکه این است که به مردم ایالات متحده می گوید که به هر طریقی، نهاد جنگ موجه است. به هر حال، پنتاگون و سرسخت ترین حامیان آن خود را قربانی مظلوم و در معرض خطر تهدیدهای غیرمنطقی ترسناک از سراسر جهان می دانند. دور نگه داشتن لغو جنگ از ذهن مردم در ایالات متحده نتایج وحشتناکی برای جهان دارد، نه تنها از طریق جنگ، بلکه از طریق هزینه ها، و آسیب به محیط زیست، حاکمیت قانون، آزادی های مدنی، خودمختاری، و مبارزه با تعصب که ناشی از نهاد جنگ است.
در اینجا یک وب‌سایت وجود دارد که برای پایان دادن به همه جنگ‌ها تلاش می‌کند: https://worldbeyondwar.org
من گاهی با حامیان جنگ درباره این سوال بحث می کنم که آیا جنگ هرگز قابل توجیه است یا خیر. معمولاً حریف مناظره من سعی می کند از بحث در مورد جنگ های واقعی اجتناب کند، ترجیح می دهد در کوچه های تاریک در مورد مادربزرگ ها و دزدان صحبت کند، اما وقتی تحت فشار قرار می گیرد از طرف ایالات متحده در جنگ جهانی دوم یا جنگ های دیگر دفاع می کند.
من الان دارم مناظره آینده را راه اندازی کنید با کسی که انتظار دارم با سهولت بیشتری نمونه هایی از جنگ هایی را که او می داند توجیه پذیر است ذکر کند. اما من از او انتظار دارم در هر جنگ سعی کند طرف ضد آمریکایی را توجیه کند. البته نمی‌دانم او چه استدلالی می‌کند، اما با خوشحالی اعتراف می‌کنم که هیچ بهانه‌ای ندارم که به فلسطینی‌ها بگویم چه کنند، که بزرگ‌ترین شرارت‌های انجام شده در فلسطین توسط اسرائیل انجام می‌شود. و این که فلسطینی ها به سادگی - لعنت به آن - حق دارند که به مقابله بپردازند. آنچه من انتظار شنیدن آن را ندارم، شواهد قانع کننده ای است مبنی بر اینکه هوشمندانه ترین راه برای رسیدن به محتمل ترین و پایدارترین موفقیت از طریق جنگ است.
