توسط دکتر Saul Arbess ، بنیانگذار و عضو هیئت مدیره ، ابتکار صلح کانادا ، 8 نوامبر 2020
از آنجا که کانادا به دنیای پس از COVID فکر می کند و شهروندان در همه جا مسئله استرداد پلیس نظامی را در نظر می گیرند ، ما همچنین باید بر بودجه نظامی کانادا تمرکز کنیم که از 18.9 میلیارد دلار در 2016-17 به 32.7 میلیارد دلار در 2019-20-2017 افزایش یافته است. طبق سیاست دفاعی سال 553 کانادا ، دولت فدرال طی بیست سال آینده 88 میلیارد دلار برای دفاع ملی هزینه خواهد کرد. هزینه های عمده تهیه برای: 35 فروند هواپیمای جنگی F-118 است. پروژه کانادایی Surface Combatant و پروژه مشترک پشتیبانی کشتی ؛ دو کشتی تأمین کننده ، اکنون تحت بررسی هستند و موشک ها و هزینه های مربوط به آن برای جنگنده های CF 18 آن. این برآوردها شامل مأموریت های نظامی نمی شود - به عنوان مثال ، مبلغی بیشتر از XNUMX میلیارد دلار صرف مأموریت جنگی بی نتیجه در افغانستان ، جایی که ما حتی شماره گیری را به سمت حذف طالبان حرکت ندادیم.
لازم به ذکر است که طرح جدید ناوگان دریایی شامل توانایی شرکت در دفاع موشکی بالستیک است ، که شروع به تعهد کانادا به این استراتژی اثبات نشده و پرهزینه می کند. در ژوئن 2019 ، دفتر بودجه مجلس با تخمین هزینه تجدید نظر شده برای کشتی های جدید ، پیش بینی کرد که هزینه این برنامه نزدیک به 70 میلیارد دلار برای چهارم قرن آینده باشد - 8 میلیارد دلار بیشتر از برآورد قبلی آن. اسناد دولت داخلی ، در سال 2016 ، کل هزینه های عملیاتی در طول برنامه را بیش از 104 میلیارد دلار تخمین زده است. تمام این سرمایه گذاری ها برای نبردهای سطح بالای جنگ است. باید بپرسیم: دشمنی که ما با این هزینه های هنگفت به شدت از آن مسلح می کنیم کیست؟
در 11 ژوئن سال 2020 ، مطبوعات کانادا گزارش دادند که جودی توماس ، معاون وزیر دفاع ، اظهار داشت که هیچ نشانه ای از دولت فدرال دریافت نکرده است که قصد دارد هزینه های نظامی بسیار افزایش یافته خود را ، با وجود کسری فدرال و نیاز شدید ، کاهش دهد. برای آماده سازی برای بازیابی COVID-19 در کانادا. در حقیقت ، وی اظهار داشت: "... مقامات به کار خود در زمینه خرید برنامه ریزی شده کشتی های جنگی جدید ، جنگنده ها و سایر تجهیزات ادامه می دهند."
این را با سرمایه گذاری تقریباً مسطح دولت در کاهش تغییرات آب و هوایی و محیط زیست مقایسه کنید ، سالانه حدود 1.8 میلیارد دلار. این مسئله به طرز قابل فساد کمی است ، وقتی بحران هایی را که با آن روبرو می شویم در نظر بگیریم ، با این فرض که فقط یک موج همه گیر فعلی وجود داشته باشد. کانادا برای تبدیل یک انتقال عادلانه و بازآموزی کارگران آواره به یک اقتصاد سبز ، به دور از تولید سوخت فسیلی ، نیاز دارد. نیاز به سرمایه گذاری فوق العاده در اقتصاد جدید وجود دارد تا حرکت به سمت کاهش تغییرات آب و هوایی ، پایداری محیط زیست و عدالت اجتماعی فراهم شود ، که به نفع همه کانادایی ها خواهد بود. ما با آماده شدن بی وقفه برای جنگ به چیزهایی که هیچ ارزش بازپرداختی اجتماعی ندارند ، نیاز به افزایش سرمایه نداریم.
بودجه آن سرمایه گذاری از کجا تأمین می شود؟ با تبدیل هزینه های گسترده پیش بینی شده ارتش به این وظایف اساسی. ارتش کانادا باید به سطحی برسد که برای محافظت از حاکمیت ما کافی باشد ، اما نتواند به عنوان جنگ طلب در خارج از کشور مانند ماموریت های مشکوک ناتو در سراسر جهان عمل کند. در عوض ، کانادا باید در حمایت از خدمات صلح اضطراری سازمان ملل متحد (UNEPS) ، یک تشکیلات دائمی سازمان ملل متشکل از 14-15000 پرسنل اختصاصی ، طراحی شده برای جلوگیری از درگیری مسلحانه و محافظت از غیرنظامیان ، پشتیبانی کند. نیروهای کانادایی همچنین باید به میزان قابل توجهی مشارکت خود را در عملیات صلح سازمان ملل متحد افزایش دهند که نزدیک به صفر پرسنل کاهش یافته است.
UNEPS می تواند نیاز ما به یک نیروی ملی را فراتر از دفاع شخصی کاملاً کاهش دهد. بلکه نقش ما باید به عنوان یک قدرت میانه غیر جنگ طلب باشد و به دنبال حل و فصل بدون خشونت درگیری با مذاکره باشد. ما می توانیم یک ارتش متورم با موضع آماده جنگ برای افزایش دشمنان نامشخص داشته باشیم ، یا بهبودی موفق پس از COVID که کیفیت زندگی و شیوه های پایدار را برای مردم ما افزایش می دهد. توانایی پرداخت هر دو را نداریم.
پاسخ 2
اکنون نظامیان را از بین ببرید!
جایی که پول قرار می گیرد تعیین می کند چه اتفاقی برای جهان می افتد. جنگ یا صلح زنده ماندن یا انقراض. جامعه باید پول ما را صرف جلوگیری از تخریب در آینده کند.