هنگامی که فعالان صلح با موسسه صلح ایالات متحده دیدار کردند

توسط دیوید سوانسون

من بخشی از یک بحث در روز سه شنبه بود که درگیر اختلافات بزرگتر نسبت به هر نمایش در انتخابات ریاست جمهوری دموکراتیک در آن شب. یک گروه از فعالان صلح با رییس جمهور، عضو هیئت مدیره، برخی از معاونان رئیس جمهور و یک عضو ارشد موسسه صلح ایالات متحده که یک موسسه دولتی ایالات متحده است، هر ساله ده ها میلیون دلار دولتی را صرف امور مالیاتی می کند. به صلح (از جمله ارتقاء جنگ)، اما هنوز در جنگ 30 تنها با یک جنگ آمریکا مخالف نیست.

(عکس دیوید سوانسون و نانسی لیندبورگ توسط آلی مک کراکن.)

بدون وجود اندرسون کوپر از CNN در آنجا که ما را از مسائل مربوط به صدا زدن و پیش پا افتادن دور کند ، ما کاملاً در اصل مطلب فرو می رویم. فاصله بین فرهنگ فعالان صلح و فرهنگ موسسه "صلح" ایالات متحده (USIP) بسیار زیاد است.

ما ایجاد کرده بودیم و فرصت را برای تحویل گذاشتیم دادخواست که اگر آن را امضا نکرده اید باید امضا کنید، از ایالات متحده خواست تا از هیئت مدیره برجسته جنگ و اعضای هیئت مدیره شرکت های اسلحه از هیئت مدیره جنگ افزار خود خارج شود. این پرونده همچنین ایده های فراوانی را برای پروژه های مفید ایفا می کند که USIP می تواند کار کند. من در مورد این زودتر وبلاگ نوشتم اینجا کلیک نمایید و اینجا کلیک نمایید.

ما روز سه شنبه در ساختمان جدید فانتزی USIP در کنار بنای یادبود لینکلن حاضر شدیم. نام های حامی مالی USIP در سنگ مرمر حک شده است ، از لاکهید مارتین به پایین از طریق بسیاری از شرکت های بزرگ اسلحه و نفت.

در جلسه از جنبش صلح Medea Benjamin، کوین Zeese، Michaela Anang، Alli McCracken و من بود. رئيس جمهور نانسي ليندبورگ رئيس جمهور آمريکا و ناتوانی لندبورگ، معاون رئيس جمهور خاورميانه و آفريقا، منال عمر، استيو ريسکين، عضو هيأت مديره صلح، عضو هيئت مديره جوزف الادريد، و ماريا استفان، مدير ارشد سياست، رئيس جمهور آمريکا هستند. آنها 90 دقیقه یا بیشتر به ما گفتند با ما صحبت کنند، اما به نظر می رسید هیچ علاقه ای به انجام هر یک از درخواست های ما ندارند.

آنها ادعا می کردند که هیئت مدیره هیچ مانعی برای کارهایی که آنها می خواست انجام ندادند، بنابراین هیچ تغییری در هیئت مدیره وجود نداشت. آنها ادعا کردند که برخی از پروژه هایی که پیشنهادی ما انجام داده اند (و ما منتظر دیدن این جزئیات) هستیم، اما آنها به دنبال هر کدام از آنها نبودند.

هنگامی که ما پیشنهاد دادیم که آنها به هر تعداد از راه های ممکن از نظامی گری ایالات متحده دفاع کنند ، آنها با چند توجیه اصلی در پاسخ به این کار پاسخ دادند. ابتدا آنها ادعا کردند که اگر کاری انجام دهند که موجب نارضایتی کنگره شود ، بودجه آنها خشک می شود. احتمالاً درست است دوم ، آنها ادعا كردند كه نمي توانند به هيچ وجه طرفدار يا مخالف چيزي باشند. اما این درست نیست آنها طرفدار منطقه پرواز ممنوع در سوریه ، تغییر رژیم در سوریه ، مسلح کردن و آموزش قاتلان در عراق و سوریه و (صلح آمیزتر) برای حمایت از توافق هسته ای با ایران هستند. آنها تمام وقت در كنگره و رسانه ها شهادت می دهند و از امور چپ و راست دفاع می كنند. من اهمیتی نمی دهم اگر آنها چنین فعالیت هایی را چیزی غیر از وکالت بدانند ، من فقط دوست دارم که آنها بیشتر از آنچه در مورد ایران انجام داده اند و کمتر از آنچه در مورد سوریه انجام داده اند ، انجام دهند. و طبق قانون ، آنها کاملاً آزاد هستند كه حتی در مواردی كه یك عضو كنگره از آنها بخواهد ، حتی درمورد قانون مدعی شوند.

هنگامی که من برای اولین بار در مورد دادخواست خود با USIP ارتباط برقرار کردم ، آنها ابراز علاقه کرده بودند که احتمالاً روی یک یا چند پروژه پیشنهادی ما کار کنند ، احتمالاً شامل گزارشاتی که در دادخواست می نویسند. وقتی روز سه شنبه در مورد ایده های گزارش س askedال کردم ، پاسخ این بود که آنها فقط کارمند ندارند. آنها گفتند که آنها صدها کارمند دارند ، اما همه آنها شلوغ هستند. آنها گفتند که آنها هزاران کمک مالی کرده اند اما نمی توانند برای چنین چیزی کمک کنند.

آنچه ممکن است در توضیح مجموعه بهانه هایی که به ما پیشنهاد شده کمک کند ، عامل دیگری است که هنوز لمس نکرده ام. به نظر می رسد USIP در واقع به جنگ اعتقاد دارد. وقتی من پیشنهاد كردم كه دعوت از سناتور تام كاتن برای سخنرانی در USIP در مورد لزوم جنگ طولانی تر با افغانستان مشكل داشت ، رئیس جمهور USIP نانسی لیندبورگ پاسخ عجیب داشت. وی گفت USIP باید کنگره را راضی کند. باشه خوبه. سپس وی افزود كه معتقد است كه در مورد چگونگی صلح در افغانستان كه اختلاف بیش از یك راه ممكن است برای صلح وجود داشته باشد ، اختلاف نظر وجود دارد. البته من فکر نمی کردم که "ما" قرار است در افغانستان صلح برقرار کنیم ، من می خواستم که "ما" از آنجا خارج شویم و به افغان ها اجازه دهیم روی این مسئله کار کنند. اما من از لیندبورگ س ifال کردم که آیا یکی از راه های ممکن او برای صلح از طریق جنگ است؟ او از من خواست جنگ را تعریف کنم. من گفتم که جنگ استفاده از ارتش آمریکا برای کشتن مردم بود. وی گفت که "نیروهای غیر رزمی" می تواند پاسخ باشد. (یادداشت می کنم که با وجود تمام افراد غیر رزمی ، مردم هنوز در بیمارستان می سوختند).

سوریه نیز چشم انداز مشابهی را ارائه داد. در حالی که لیندبورگ ادعا كرد كه تبلیغ USIP در جنگ علیه سوریه كاری غیررسمی یك كارمند بوده است ، وی جنگ در سوریه را كاملاً یك طرفه توصیف كرد و پرسید كه چه می شود كرد در مورد یك دیكتاتور بی رحم مانند اسد مردم را با "بشكه" بكشد بمب ها "، از نبود" اقدام "ابراز تاسف وی معتقد بود که بمب گذاری در بیمارستان در افغانستان باعث می شود که رئیس جمهور اوباما تمایل بیشتری به استفاده از زور داشته باشد. (اگر این اکراه است ، من از دیدن اشتیاق متنفرم!)

بنابراین اگر USIP مخالفت جنگی را انجام ندهد ، چه کاری انجام می دهد؟ اگر با هزینه های نظامی مخالفت نخواهد کرد؟ اگر انتقال به صنایع صلح آمیز را ترغیب نکند؟ اگر چیزی وجود نداشته باشد که بودجه آن را به خطر بیندازد ، کار خوبی که محافظت می کند چیست؟ لیندبورگ گفت كه USIP دهه اول خود را با ایجاد برنامه درسی برای آن زمینه ایجاد مطالعات صلح را گذراند. من کاملاً مطمئن هستم که این موضوع کمی تجارب و اغراق آمیز است ، اما به شما کمک می کند عدم مخالفت جنگ در برنامه های مطالعات صلح را توضیح دهد.

از آن زمان ، USIP بر روی مواردی که در برنامه های مطالعات صلح توسط گروه های مالی در کشورهای مشکل دار آموزش داده می شود ، کار کرده است. به نوعی کشورهای آشفته که بیشترین توجه را به خود جلب می کنند ، کشورهای مانند سوریه هستند که دولت ایالات متحده می خواهد آنها را سرنگون کند ، به جای کشورهایی مانند بحرین که دولت آمریکا می خواهد حمایت کند. هنوز هم کارهای خوب زیادی تأمین می شود. این فقط کاری است که خیلی مستقیم با نظامی گری آمریکا مخالفت نمی کند. و از آنجا که ایالات متحده بهترین تأمین کننده اسلحه به جهان و بزرگترین سرمایه گذار و استفاده کننده از جنگ در جهان است ، و از آنجا که ساختن صلح در زیر بمب های آمریکا غیرممکن است ، این کار بسیار محدود است.

محدودیت هایی که USIP تحت آن قرار دارد یا معتقد است تحت آن قرار دارد یا بدشان نمی آید (و علاقه مندان برای ایجاد "وزارت صلح" باید توجه کنند) محدودیت هایی است که توسط یک کنگره فاسد و نظامی گری و کاخ سفید ایجاد شده است. USIP در جلسه ما آشکارا گفت که مشکل اصلی انتخابات فاسد است. اما وقتی برخی از بخشهای دولت نسبت به بخشهای دیگر ، مثلاً مذاکره درباره توافق با ایران ، نظامیگری کمتری انجام می دهند ، USIP می تواند نقش داشته باشد. شاید نقش ما این است که آنها را به سمت ایفای هرچه بیشتر این نقش و همچنین به دور از خشم هایی مانند ترویج جنگ در سوریه (که به نظر می رسد اکنون ممکن است بیشتر آنها به اعضای هیئت مدیره خود بسپارند) وا داشته باشیم.

وقتی درباره اعضای هیئت مدیره USIP بحث کردیم و به جایی نرسیدیم ، هیئت مشورتی را پیشنهاد کردیم که می تواند شامل صلح طلبان باشد. به جایی نرسید. بنابراین ما پیشنهاد کردیم که آنها رابطی با جنبش صلح ایجاد کنند. USIP این ایده را دوست داشت. بنابراین ، آماده ارتباط با موسسه باشید. لطفا با امضای تقاضا شروع کنید.