چه اهمیتی با علم دارد؟

توسط دیوید سوانسون، آوریل 15، 2020

چه ربطی به علم دارد؟ منظور من این است که چرا ما از سیاست و دین فاسد دور نمی شویم و راه علم را دنبال می کنیم؟ یا منظور من این است که چرا ما اجازه داده ایم که علم و سیاست ما اینقدر فاسد شود؟ منظور من البته هر دو است.

ما نیازی به یک شغال غیرآموز نداریم که به مردم بگوید که چگونه یک بیماری همه گیر ویروسی را کنترل کنند زیرا او رئیس جمهور است. در عین حال ، ما به رسانه های شرکتی ، غیرانتفاعی و نادان با استفاده از علم استکبار مدل های رایانه ای نیاز نداریم تا روند همه گیری را به شکلی مغایر با آنچه که قبلاً در دنیای واقعی اتفاق افتاده است پیش بینی کنیم. این همه گیربه ذکر موارد گذشته نیست.

ما نیازی به سیاستمدارانی نداریم که توسط شرکتهای نفتی خریداری و پرداخت شده باشند و به ما بگویند آب و هوای زمین خوب است. اما ، البته ، شرکت های نفتی قبل از اینکه بخرند و برای سیاستمداران بپردازند ، دانشمندان (و بخش های دانشگاه) را خریده و می پرداختند. دانشمندان به مردم می گویند که انرژی هسته ای جواب می دهد ، این جنگ برای آنها خوب است ، جابجایی در سیاره دیگر امکان پذیر است و به زودی یک راه حل علمی برای تغییرات آب و هوایی در اینجا خواهد بود ، ناگفته نماند که سعادتمندانه زمین را با همه نابود می کند. انواع ماشین آلات تولید شده توسط دانشمندان به سادگی مورد تردید نیست.

والی نیویورک هیچ صلاحیتی برای تصمیم گیری در مورد نحوه رفتار مردم برای نجات جان افراد در هنگام طاعون ندارد. اما ریاضیدانان در RAND کاملاً هیچ شغلی را به سیاستمداران نمی گویند که سیاست خارجی خود را مبتنی بر بازدارندگی هسته ای ، رازداری و نامشخصی قرار دهند.

بنابراین ، آیا علم پاسخ است یا علمی نیست؟ آیا نمی توانید آن را فقط در توییت قرار دهید ، برای خداپرستی؟

پاسخ این است که تصمیمات عمومی باید براساس اخلاقیات ، استقلال از فساد ، حداکثر اطلاعات و آموزش و حداکثر کنترل عمومی دموکراتیک گرفته شود و اینکه یک ابزار برای دستیابی به اطلاعات باید علمی باشد - یعنی فقط هر چیزی با اعداد یا دانشمندان نیست. واژگان یا یک منبع علمی ، اما تحقیق به طور مستقل قابل اثبات در مناطقی است که بر اساس اخلاق ، استقلال از فساد ، حداکثر اطلاعات و آموزش و حداکثر کنترل عمومی دموکراتیک انتخاب شده اند.

کتاب جدید کلیفورد کانر ، تراژدی علم آمریکا: از ترومن گرفته تا ترامپ، ما را به گشت و گذار در مورد آنچه در علم مربوط می شود ، می برد. او دو شرارت اصلی را مقصر می داند: شرکت سازی و نظامی سازی. او به این ترتیب به آنها می پردازد و این احتمال را ایجاد می کند که حداقل معدود افرادی که قبلاً آماده سوء استفاده از نظامی گرا نبودند ، تا زمانی که به وسط کتاب برسند - کتابی مملو از نمونه های شگفت انگیز و بینش در مورد موضوعات جدید و آشنا - باشد.

کانر ما را از طریق گزارش های بی شماری درباره فساد علم می گیرد. کوکاکولا و دیگر سودجویان قند از علمی حمایت کردند که باعث شد دولت ایالات متحده مردم را از چربی ، اما نه از قند دور و مستقیم به سمت کربوهیدرات ها دور کند - که باعث ضعف عمومی مردم آمریکا شد. علم به سادگی دروغ نبود ، بلکه ساده بودن آن بود که مبنایی برای راهنمایی درباره موضوع مورد نظر باشد.

دانشمندان انواع جدیدی از گندم ، برنج و ذرت را تولید کردند. و این طور نیست که آنها کار نکردند. اما آنها به مقادیر زیادی کود و سموم دفع آفات نیاز داشتند که افراد فقیر نتوانستند از پس آن برآیند. این زمین ضمن تمرکز کشاورزی بزرگ مسموم شد. حتی در هنگام تولید غذای زیاد ، کشاورزان بیشتری متحمل شدند و این باعث کاهش قیمت ها می شود. و مردم همچنان گرسنه می شدند زیرا مشکل اصلی همیشه فقر بود نه نوع گندم در حال رشد.

دانشمندان محصولات GMO را برای نیاز به کود کمتر و سموم دفع آفات و مقاومت در برابر استفاده بیشتر از علف کش های بکار رفته در علفهای هرز ، ایجاد کرده و از این طریق با حل مشکلات ایجاد خودشان ، مشکلات جدیدی ایجاد می کنند و هرگز به مشکلات اصلی نیاز به راه حل نمی پردازند. به دانشمندان هم زمان پرداخت شده است كه ادعا می كنند محصولات زراعی GMO برای مصرف انسان بی خطر هستند و غذای بیشتری تولید می كنند ، بدون اینكه واقعاً شواهدی در مورد این ادعا ارائه شود. در همین حال ، دولت های اسیر شرکتی ، مردم را از این امر مطلع می سازند که آیا مواد غذایی موجود در فروشگاه ها حاوی GMOs است یا خیر - اقدامی که تنها می تواند باعث ظن شود.

از آنجا که علم ، زمینه ای از تخصص است که به عموم مردم می رسد که می داند دانشمندان دروغ گفتن راجع به سیگار ، رژیم غذایی ، آلودگی ، آب و هوا ، نژادپرستی ، تکامل و مواردی از این دست دروغ گفته اند و به این دلیل که از طریق سازمان های دولتی بسیار بی اعتماد و رسانه های سازمانی به ما می رسد. و از آنجا که به هر حال همیشه بازار بزرگی برای ادعاهای بی اساس ، جادویی ، عرفانی و خوش بینانه وجود داشته است ، بی اعتمادی به علم رایج است. این بی اعتمادی غالباً اشتباه و غالباً درست است ، اما همیشه بخشی از سرزنش در مورد زباله ها توسط مردم به عنوان علم مطرح می شود.

توتون و تنباکو داستانی است که فکر می کنیم همه ما قبلاً می دانیم. اما چه تعداد از ریشه دروغ های بزرگ تنباکو در پروژه منهتن هسته ای را می دانند؟ و چند نفر می دانند که 480,000،8 مرگ و میر در سال در ایالات متحده هنوز هم در اثر سیگار کشیدن ایجاد می شود ، یا این رقم در سطح جهان 20 میلیون و در حال افزایش است ، یا اینکه صنعت دخانیات هنوز هم XNUMX برابر محققان علمی خود را به انجمن سرطان سرطان و ریه آمریکایی می پردازد. مخارج انجمن در هزینه هایشان ترکیب شده است؟ این معمولاً دلایل زیادی برای خواندن دارد تراژدی علوم آمریکایی.

البته نظر من این است که وقتی علم را آمریکایی می کنید ، محکوم به محکومیت است. برای داشتن فرصتی باید انسانی باشد. استثنائی آمریکا فقط بخشی از پیش بینی های همه گیر در مدل های رایانه ای و نه 96٪ دیگر بشریت نیست. همچنین بخشی از انکار امکان موفقیت در پوشش جهانی بهداشت یا حقوق در محل کار یا مرخصی بیمار یا توزیع معقول ثروت است. تا زمانی که چیزی در ایالات متحده هرگز کار نکرده باشد ، یک علم آمریکایی می تواند مشروعیت خود را انکار کند ، حتی اگر سایر دنیا آن را موفق بدانند.

کانر همچنین سودجویان دارویی سودآور را برای مقصر بحران مواد مخدر مقصر می داند ، و همچنین به خاطر عدم انجام جهان نیکویی که می توانست با انجام تحقیقات در جاهای دیگر انجام شود ، ذکر نکرد. یک انتخاب در علم چیست که باید تحقیق کرد. ملانوم و فیبروز کیستیک و سرطان تخمدان تأمین اعتبار می کنند ، در حالی که کم خونی سلول داسی شکل ندارد. اولی عمدتاً افراد سفید پوست را تحت تأثیر قرار می دهد ، دومی سیاه پوست. به طور مشابه ، ویروس های کشنده که فقط بر سایر کشورها تأثیر می گذارند اولویت اصلی نیستند - تا زمانی که مردم را با اهمیت مواجه نکنند.

فراتر از پول های بزرگ در مورد اولویت های داروی بزرگ ، تصمیم گیری در روش های مختلفی است که برای تولید علم مورد نظر به کار می رود. این موارد شامل آزمایش های مربوط به بذر (آزمایش های آزار دهنده است که صرفاً برای معرفی یک دارو به پزشکان) ، تجویز پزشک پزشکی ، مجله های درنده و ایجاد بیماری انجام می شود. تبلیغات دارویی برای ایالات متحده و نیوزلند بی نظیر است و این بخشی از ایجاد بیماری ها برای متناسب سازی داروها است ، بر خلاف توسعه داروهای مناسب برای بیماری ها.

تمام این داستان ها فقط نیمی از داستان هستند. نیمه دیگر جنگ سازی است. کانر می تواند نظامی شدن علم از بهانه اتم های صلح تا به امروز را دنبال کند. بیش از نیمی از هزینه های دولت آمریكا برای تحقیقات علمی در طول 50 سال گذشته درگیر جنگ بوده است ، از جمله تحقیقات مربوط به سلاح های هسته ای ، سلاح های شیمیایی ، سلاح های بیولوژیکی ، سلاح های "معمولی" ، هواپیماهای بدون سرنشین ، تکنیک های شکنجه و حتی سلاح های تخیلی که هرگز به طور علمی به اثبات نرسیده اند. (مانند "دفاع موشکی" یا "شستشوی مغز").

در حالی که نیویورک سیر از کروناویروس رنج می برد ، لازم به یادآوری است که به نام علم در سال 1966 ، دولت آمریکا باکتری ها را در متروهای نیویورک رها کرد. باکتریهایی که آزاد شده اند ، علت مکرر مسمومیت غذایی است و می تواند کشنده باشد.

به جای وضعیت فعلی به چه چیزهایی نیاز داریم؟

کانر 100٪ بودجه عمومی و کنترل همه تحقیقات علمی را ارائه می دهد ، با آژانس هایی مانند EPA ، FDA و CDC عاری از فساد سازمانی. او همچنین به نظر می رسد که از تقسیم تحقیقات جهانی ، که می تواند بهترین امید ما در برابر coronavirus و چیزهای دیگر باشد ، حمایت می کند.

او همچنین چرخشی بر جنون Grover Norquist با این قرار می دهد:

"من نمی خواهم مجموعه نظامی و صنعتی را از بین ببرم. من فقط می خواهم آن را به اندازه ای کاهش دهم که بتوانم آن را به داخل حمام بکشم و آن را در وان غرق کنم. "

نمی دانم 100٪ بودجه عمومی امکان پذیر است یا خیر. من با کانر در مورد اتهامات استفاده از سلاح های شیمیایی توسط سوریه بدون ارائه مدرک موافق نیستم. من مطمئن نیستم که او درست است که اگر علم را از دست ارتش بدست آوریم ، متوقف کردن و معکوس کردن گرم شدن کره زمین ، اقدامی نسبتاً ساده خواهد بود. و من جدی دارم سوال در مورد هزینه های نظامی خود

اما من این کتاب را به شدت توصیه می کنم و آنچه را که پیام اصلی آن هستم را در نظر می گیرم: علم می توانست در صورت استفاده صحیح از شگفتی هایی استفاده کند (و اگر اندکی بودجه های نظامی برای چیزهای مفیدی خرج می شد) و شاید هنوز هم بتواند.