توسط دیوید سوانسون، اظهارات در وبینار مطبوعات آزاد در 11 دسامبر 2021
شکوه روز پرل هاربر هنوز هم دیروز در روز حقوق بشر با پایان اجلاس سران دموکراسی و صحبت برندگان به اصطلاح جایزه صلح نوبل در مورد روزنامه نگاری مورد تایید و حمایت دولت ایالات متحده باقی مانده بود. رسانه های ایالات متحده تحت تسلط دونالد ترامپ و اینکه چگونه او در حال حاضر از قدرت خارج شده است. همه چیز فقط شنا کردن در راهپیمایی پایدار آزادی و خوبی است. اگر به مرد کوچولوی پشت پرده توجه نکنید. یا شاید ارتش کوچکی از مردان کوچک پشت هزار پرده باشد. ما می توانیم علل و انگیزه های متعدد فریب و خودفریبی را مورد بحث قرار دهیم. کافی است بگوییم که وقتی برای لحظه‌ای به وضعیت واقعی جهان نگاه می‌کنید، گوش می‌دهید یا استشمام می‌کنید، نمی‌توانید دور شوید و نمی‌توانید تصویر زیبا را درک کنید.
دولت آمریکا در تلاش است جولیان آسانژ را به جرم روزنامه نگاری زندانی یا بکشد، عربستان سعودی را به جرم نسل کشی مسلح کند و دولت ونزوئلا را به جرم نمایندگی از مردم ونزوئلا سرنگون کند. ساکنان پرل هاربر در آب آشامیدنی خود سوخت جت دارند که در مقایسه با افسانه های منتشر شده در مورد تاریخ پرل هاربر کاملاً سالم است. آب و هوای ناشی از فروپاشی آب و هوا در شهرهای ایالات متحده و مغازه‌های عرق‌فروشی در سرزمین اصلی نفوذ کرده است. و شخصیت های مختلف قدرتمند ایالات متحده در حالی که تامین کننده رابطه جنسی زیر سن قانونی تحت پیگرد قانونی قرار می گیرد، از قلاب خارج می شوند.
حذف برخی کشورها از «اجلاس سران دموکراسی» یک موضوع فرعی نبود. هدف اصلی این اجلاس بود. و کشورهای مستثنی شده به دلیل عدم رعایت استانداردهای رفتار کسانی که دعوت شده اند یا دعوت کننده را انجام می دهند مستثنی نشدند. حتی لازم نبود که دعوت‌شدگان کشورها باشند، زیرا حتی یک رهبر کودتای نافرجام ونزوئلا با حمایت ایالات متحده دعوت شده بود. نمایندگان اسرائیل، عراق، پاکستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، زامبیا، آنگولا، مالزی، کنیا و - به طور انتقادی - پیاده‌های بازی: تایوان و اوکراین نیز همینطور بودند.
چه بازی؟ بازی فروش سلاح. به وزارت خارجه آمریکا نگاه کنید سایت اینترنتی در اجلاس سران دموکراسی درست در بالا: «دموکراسی تصادفی اتفاق نمی افتد. ما باید از آن دفاع کنیم، برای آن بجنگیم، تقویتش کنیم، تجدیدش کنیم. - پرزیدنت جوزف آر. بایدن جونیور.
نه تنها باید «دفاع» و «جنگ» کنید، بلکه باید این کار را در برابر برخی تهدیدات انجام دهید و گروه بزرگی را وارد نبرد کنید تا «از طریق اقدام جمعی با بزرگترین تهدیدهایی که امروزه دموکراسی ها با آن مواجه هستند مقابله کنید». نمایندگان دموکراسی در این اجلاس شگفت‌انگیز چنان متخصصان دموکراسی هستند که می‌توانند از دموکراسی و حقوق بشر در داخل و خارج دفاع کنند. اگر فکر می کنید که دموکراسی با دموکراسی ربطی دارد، ممکن است شما را مجبور کند سرتان را خارانید. چگونه این کار را برای کشور شخص دیگری انجام می دهید؟ اما نگه دار مطالعه، و مضامین Russiagate مشخص می شوند:
رهبران اقتدارگرا برای تضعیف دموکراسی ها از مرزها عبور می کنند - از هدف قرار دادن روزنامه نگاران و مدافعان حقوق بشر تا مداخله در انتخابات.
ببینید، مشکل این نیست که ایالات متحده مدت‌هاست، در واقعیت، یک الیگارشی. مشکل وضعیت ایالات متحده به عنوان سرپا نگهدارنده معاهدات اساسی حقوق بشر، مخالف اصلی حقوق بین الملل، بزرگترین سوء استفاده کننده از حق وتو در سازمان ملل، بالاترین زندانی کننده، برترین ویرانگر محیط زیست، بزرگترین فروشنده اسلحه، سرمایه گذار ارشد دیکتاتوری ها، جنگ برتر نیست. پرتاب کننده و حامی اصلی کودتا. مشکل این نیست که، به جای دموکراتیزه کردن سازمان ملل، دولت ایالات متحده در حال تلاش برای ایجاد یک مجمع جدید است که در آن، منحصراً و حتی بیشتر از قبل، برابرتر از همه باشد. مشکل مسلماً انتخابات مقدماتی تقلبی نیست که روس گیت برای منحرف ساختن آن ساخته شده است. و به هیچ وجه مشکل انتخابات 85 خارجی نیست، فقط آنهایی که ما حساب می کنیم می دانم و می تواند لیست کندکه دولت آمریکا در آن دخالت کرده است. مشکل روسیه است. و هیچ چیز مانند روسیه تسلیحات نمی فروشد - اگرچه چین در حال عقب نشینی است.
عجیب ترین چیز در مورد نشست دموکراسی این است که دموکراسی در چشم نبود. منظورم حتی در تظاهر یا رسمی نیست. مردم ایالات متحده به هیچ چیز، حتی به برگزاری نشست های دموکراسی رأی نمی دهند. در دهه 1930، متمم لادلو تقریباً به ما این حق را داد که در مورد شروع جنگی رأی دهیم، اما وزارت امور خارجه این تلاش را قاطعانه تعطیل کرد و هرگز بازنگشت.
دولت ایالات متحده نه تنها یک سیستم نمایندگی منتخب به جای یک دموکراسی، و یک سیستم بسیار فاسد است که اساساً نمایندگی نمی کند، بلکه توسط یک فرهنگ ضد دموکراتیک هدایت می شود که در آن سیاستمداران به طور معمول در برابر مردم به نادیده گرفتن نظرسنجی های افکار عمومی می بالند. و برای آن مورد تشویق قرار می گیرند. وقتی کلانترها یا قضات بد رفتار می کنند، انتقاد اصلی معمولا این است که آنها انتخاب شده اند. اصلاحات محبوب‌تر از پول پاک یا رسانه‌های منصفانه، تحمیل محدودیت‌های دوره‌ای ضد دموکراتیک است. سیاست آنقدر کلمه کثیف در ایالات متحده است که هفته گذشته ایمیلی از یک گروه فعال دریافت کردم که یکی از دو حزب سیاسی ایالات متحده را به "سیاسی کردن انتخابات" متهم می کرد. (معلوم شد که آنها رفتارهای مختلف سرکوب رأی دهندگان را در ذهن داشتند، که در فانوس دموکراسی جهان بسیار رایج است، جایی که برنده هر انتخابات «هیچ کدام از موارد فوق» نیست و محبوب ترین حزب «هیچکدام» نیست.)
نه تنها دموکراسی ملی در چشم نبود. همچنین هیچ اتفاق دموکراتیکی در این نشست رخ نداد. باند دستچین شده از مقامات نه رای دادند و نه در مورد چیزی به اجماع رسیدند. مشارکت در حکومت داری که حتی در یک رویداد جنبش اشغال دیده می شد، در جایی دیده نمی شد. و روزنامه نگاران شرکتی نیز بر سر آنها فریاد نمی زدند: «تک تقاضای شما چیست؟ تک تقاضای شما چیست؟» آنها چندین هدف کاملاً مبهم و ریاکارانه در وب سایت داشتند - البته بدون اینکه ذره ای دموکراسی به کار گرفته شود یا حتی یک ظالم در این روند آسیب ببیند.
بهتر از یک اجلاس دموکراسی، ایجاد حق رای، تامین مالی عمومی کمپین های انتخاباتی، پایان دادن به جنایتکاران، پایان دادن به جنجال، پایان دادن به مجلس سنا، شمارش عمومی برگه های رای در محل های رای گیری، ایجاد ابزاری برای ابتکارات شهروندان برای تعیین خط مشی عمومی، جرم انگاری بود. رشوه خواری، منع سودجویی مقامات دولتی از اقدامات عمومی خود، پایان دادن به فروش یا اهدای سلاح به دولت های خارجی، بستن پایگاه های نظامی خارجی، پنج برابر کردن کمک های واقعی خارجی و اولویت دادن به حمایت از دولت های قانونمند، از بین بردن مانع اصلی برای انسان ها معاهدات حقوق و خلع سلاح، الحاق به دیوان کیفری بین المللی، لغو حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل، لغو برجام به نفع مجمع عمومی، رعایت معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای، پیوستن به معاهده منع سلاح های هسته ای، پایان دادن به تحریم های غیرقانونی غیراخلاقی و مرگبار علیه چند ده کشور سرمایه‌گذاری در برنامه تبدیل به انرژی‌های صلح‌آمیز و سبز، ممنوعیت مصرف سوخت‌های فسیلی، ممنوعیت جنگل‌زدایی، ممنوعیت نگهداری یا کشتار دام، ممنوعیت کشتار انسان‌ها، ممنوعیت حبس دسته‌جمعی، و - خوب - می‌توان رفت. در تمام شب، وقتی پاسخ ساده این است که هر چیزی، حتی یک سطل تف گرم، بهتر از یک نشست دموکراسی بود.
بیایید امیدوار باشیم که آخرین روز باشد، و بیایید به جرات امیدوار باشیم که این روز گذشته پرل هاربر آخرین روز نیز باشد. دولت ایالات متحده سال ها جنگ با ژاپن را برنامه ریزی، آماده کرد و برانگیخت و از بسیاری جهات در حال جنگ بود و منتظر بود تا ژاپن اولین گلوله را شلیک کند، زمانی که ژاپن به فیلیپین و پرل هاربر حمله کرد. آنچه در پرسش‌های مربوط به اینکه دقیقاً چه کسی می‌دانست چه زمانی در روزهای قبل از آن حملات گم می‌شود و چه ترکیبی از بی‌کفایتی و بدبینی به آنها اجازه وقوع داد، این واقعیت است که بدون شک گام‌های عمده‌ای به سمت جنگ برداشته شده بود، اما هیچ‌یک به سمت صلح برداشته نشد. .
محور آسیایی دوران اوباما-ترامپ-بایدن در سال های منتهی به جنگ جهانی دوم، زمانی که ایالات متحده و ژاپن حضور نظامی خود را در اقیانوس آرام تقویت کردند، سابقه ای داشت. ایالات متحده به چین در جنگ علیه ژاپن کمک می کرد و ژاپن را برای محروم کردن آن از منابع حیاتی قبل از حمله ژاپن به سربازان آمریکایی و سرزمین های امپراتوری محاصره می کرد. میلیتاریسم ایالات متحده ژاپن را از مسئولیت نظامی گری خود رها نمی کند، یا برعکس، اما افسانه تماشاچی بیگناهی که به طرز تکان دهنده ای به طرز شگفت انگیزی مورد حمله قرار گرفته است واقعی تر از این نیست. افسانه جنگ برای نجات یهودیان. نقشه های جنگی ایالات متحده و هشدارهای حمله ژاپن در روزنامه های ایالات متحده و هاوایی قبل از حمله منتشر شد.
تا 6 دسامبر 1941، هیچ نظرسنجی حمایت عمومی اکثریت ایالات متحده را برای ورود به جنگ نشان نداد. اما روزولت پیش‌نویس را ایجاد کرده بود، گارد ملی را فعال کرده بود، نیروی دریایی عظیمی را در دو اقیانوس ایجاد کرده بود، ناوشکن‌های قدیمی را در ازای اجاره پایگاه‌هایش در دریای کارائیب و برمودا به انگلستان مبادله می‌کرد، هواپیماها و مربیان و خلبانان را به چین تحویل می‌داد. تحریم های شدید علیه ژاپن، به ارتش ایالات متحده توصیه کرد که جنگ با ژاپن آغاز شده است، و مخفیانه دستور داد فهرستی از هر ژاپنی و ژاپنی-آمریکایی در ایالات متحده تهیه شود.
مهم این است که مردم از «همه جنگ‌ها، به جز یکی در تاریخ، فجایع شیطانی وحشتناک بوده است» به «همه جنگ‌های تاریخ، فجایع شیطانی وحشتناک بوده‌اند» و رد می‌کنند. تبلیغات ظالمانه پرل هاربر برای تحقق آن لازم است.
