توسط رائد جارار ، نوامبر 22 ، 2019
از جانب فقط جهان
طی هفته های آخر 6 ، بیش از 300 عراقی کشته و بیش از 15,000 در یک قیام خونین که از عناوین آمریکایی غایب است ، زخمی شده اند.
در اکتبر ، عراقی ها با الهام از قیام در لبنان و تظاهرات در مصر ، برای اعتراض به دولت خود به خیابان ها رفتند. اکثر معترضین نسل جدیدی از عراقی های جوان هستند که پس از حمله آمریکا به بغداد به 2003 به رهبری سن آمدند.
رژیم جدید عراق پس از حمله ، روایتی را اتخاذ كرد كه نقص آن را با مقایسه آنها با دولت استبدادی صدام حسین توجیه می كرد. اما برای جوانان عراقی که هرگز در زمان سلطنت صدام زندگی نکرده اند ، آن روایت هیچ اهمیتی نداشته است و مطمئناً فساد و ناکارآمدی دولت فعلی را بهانه نمی کند. جوانها با ایجاد موج جدیدی از اعتراضات ، طبقه سیاسی را شوکه کرده اند که پایه و اساس روند سیاسی را به چالش می کشد.
این اعتراضات در ابتدا با ناامیدی های روزمره برانگیخته شد: بیکاری گسترده ، عدم دسترسی به خدمات عمومی و فساد گسترده دولت. معترضین عراقی می دانند که این مسائل بدون تغییر در سطح سیستم قابل حل نیست - و در نتیجه ، خواسته های آنها بر دو موضوع اصلی متمرکز شده است: پایان دادن به مداخلات خارجی و لغو حکمرانی قومی-فرقه ای.
این خواسته ها تهدیدی وجودی برای کل طبقه سیاسی در عراق است که پس از حمله 2003 نصب شده است و مهمتر از همه ، آنها همچنین تهدیدی برای قدرت های خارجی هستند که در رژیم فعلی سرمایه گذاری می شوند - عمدتا ایالات متحده و ایران.
پایان دادن به مداخلات خارجی
برخلاف این که ایالات متحده و ایران معمولاً در خاورمیانه جنگ های نیابتی را پشت سر گذاشته اند و در آن طرف "احزاب مخالف" قرار دارند ، عراق کنجکاوی استثنایی از این امر بوده است. ایران و ایالات متحده از زمان 2003 دقیقاً از همان احزاب سیاسی در عراق حمایت کرده اند. همین اتفاق می افتد که ، به دلایل ژئوپلیتیکی ، تقسیم عراق به انسداد های فرقه ای و قومی و حمایت از آن دسته از سنی ها ، شیعیان ، کردها و سایر احزاب مبتنی بر قومیت با منافع آمریکا و ایران همسو شد.
هر دو کشور از نظر سیاسی از رژیم کنونی عراق پشتیبانی می کنند ، اما مهمتر از همه ، با تهیه تمام سلاح ها ، آموزش ها و پرسنل مورد نیاز برای زنده ماندن ، از آن پشتیبانی می کنند. ایالات متحده از زمان 2 به عنوان بخشی از بسته سالانه تأمین اعتبار نظامی خارجی ، بیش از 2012 میلیارد دلار به رژیم عراق ارسال کرده است. ایالات متحده همچنین از زمان 23 ، رژیم عراق را به بیش از 2003 میلیارد دلار سلاح فروخته است. برای محافظت از رژیم عراق در برابر مردم خود ، شبه نظامیان تحت حمایت ایران در کشتن تظاهرکنندگان شرکت کرده اند. عفو بین الملل اخیراً گزارش که ایران تأمین کننده اصلی قوطیهای گاز اشک آور است که هر روز برای کشتن معترضین عراقی مورد استفاده قرار می گیرد.
فساد و ناکارآمدی رژیم عراق نشانه های آن است که به قدرت های خارجی مانند ایالات متحده و ایران وابسته باشد. مقامات دولت عراق اهمیتی نمی دهند كه عراقی ها عملکرد خود را تأیید كنند ، یا به این واقعیت توجه ندارند كه اکثر عراقی ها فاقد خدمات اساسی هستند ، زیرا این پایه و اساس وجود آنها نیست.
معترضین عراقی - صرف نظر از پیشینه فرقه ای یا قومی خود - از زندگی در یک کشور موقت که هیچ حاکمیتی ندارد و به عنوان یکی از فاسد ترین و بی نظم ترین دولت های جهان ، خوشحال هستند. آنها خواستار پایان یافتن همه مداخلات هستند ، خواه از ایالات متحده ، ایران ، عربستان سعودی ، ترکیه یا اسرائیل. عراقی ها می خواهند در کشوری زندگی کنند که توسط دولتی اداره می شود که متکی به مردم آن باشد ، نه قدرت های خارجی.
لغو حكومت قومی و فرقه ای
در 2003 ، ایالات متحده یک ساختار حاکمیتی سیاسی در عراق ایجاد کرد که مبتنی بر سهمیه های قومی-فرقه ای باشد (رئیس جمهور کرد است ، نخست وزیر شیعه ، رئیس مجلس سنی و غیره). این سیستم تحمیل شده فقط باعث ایجاد اختلافات در داخل کشور شده است (که قبل از حمله آمریکا به حداقل رسیده است) و منجر به ایجاد شبه نظامیان قومی-فرقه ای و نابودی یک نیروی مسلح متحد ملی شد. در این ساختار ، سیاستمداران نه بر اساس صلاحیت تعیین می شوند ، بلکه از پیشینه قومی و فرقه ای آنها تعیین می شوند. در نتیجه ، عراقی ها در محاصره های قومی و فرقه ای آواره شده اند و این کشور توسط شبه نظامیان مسلح قومی و فرقه ای اداره می شود (داعش نمونه ای از این امر بود). طبقه سیاسی فعلی تنها تا کنون به این روش عمل کرده است و جوانان در همه زمینه های فرقه ای سازمان یافته و ظهور کرده اند تا خواستار پایان آن هستند.
معترضین عراقی می خواهند در کشوری متحد زندگی کنند که توسط یک دولت کارآمد اداره می شود و در آنجا مقامات بر اساس صلاحیت هایشان انتخاب می شوند - نه وابستگی آنها به یک حزب سیاسی فرقه ای. علاوه بر این ، نحوه کار سیستم انتخاباتی در عراق اکنون است که عراقی ها اکثراً به احزاب رأی می دهند ، نه برای اعضای جداگانه مجلس. بیشتر احزاب در امتداد خطوط فرقه ای تقسیم می شوند. عراقی ها می خواهند این سیستم را به رأی دادن برای افرادی که مسئولیت حاکمیت بر کشور پاسخگو هستند ، تغییر دهند.
آمریکایی های آمریکایی چه کاری می توانند انجام دهند؟
به نوعی ، آنچه جوانان عراقی اکنون علیه آن قیام می کنند ، رژیمی است که توسط ایالات متحده ساخته شد و برکت ایران در 2003. این انقلابی علیه میراث ایالات متحده در عراق است که همچنان به کشتن عراقی ها و نابودی کشورشان ادامه می دهد.
ایالات متحده رکورد وحشتناکی در عراق دارد. جنایات ایالات متحده که با اولین جنگ خلیج فارس در 1991 آغاز شده و در طی تهاجم و اشغال 2003 شدت گرفت ، امروز از طریق پشتیبانی نظامی و سیاسی به رژیم عراق داده می شود. امروز روش های بسیاری برای ایستادن در همبستگی و حمایت از عراقی ها وجود دارد - اما برای کسانی که ما مالیات دهندگان ایالات متحده هستیم ، باید با پاسخگویی دولت آمریکا شروع کنیم. دولت آمریكا از یك دلار مالیاتی ما برای یارانه یك رژیم وحشیانه و ناكارآمد در عراق استفاده می كند كه نتوانسته است به تنهایی بایستد - بنابراین در حالی كه عراقی ها در برابر این رژیم یارانه ای خارجی در كشورشان قیام می كنند ، كمترین کاری كه می توانیم انجام دهیم این است كه از دولت ما خواستاریم. برای کاهش کمک های خود به رژیم عراق ، و متوقف کردن حمایت از قتل عراقی ها.
رائد جارار (raedjarrar) یک تحلیلگر سیاسی عرب و آمریکایی و فعال حقوق بشر مستقر در واشنگتن دی سی است.
