توسط سیلوی ژاکلین ندانگمو و لیما روبرتا گبووی، DeSmog، فوریه 10، 2023
COP27 به تازگی به پایان رسیده است و در حالی که توافق برای ایجاد صندوق خسارت و خسارت یک پیروزی واقعی برای کشورهای آسیب پذیر است که قبلاً توسط تأثیرات تغییرات آب و هوایی ویران شده اند، مذاکرات آب و هوای سازمان ملل بار دیگر نتوانست علت اصلی این تأثیرات را بررسی کند: تولید سوخت فسیلی.
ما، زنان آفریقایی در خط مقدم، می ترسیم که گسترش نفت، زغال سنگ، و به ویژه گاز تنها نابرابری های تاریخی، نظامی گری و الگوهای جنگ را بازتولید کند. سوخت های فسیلی که به عنوان ابزار توسعه ضروری برای قاره آفریقا و جهان ارائه می شوند، طی بیش از 50 سال بهره برداری نشان داده اند که سلاح های کشتار جمعی هستند. تعقیب آنها به طور سیستماتیک از یک الگوی خشونت آمیز پیروی می کند: تصاحب زمین های غنی از منابع، بهره برداری از آن منابع، و سپس صادرات آن منابع توسط کشورها و شرکت های ثروتمند، به ضرر مردم محلی، معیشت آنها، فرهنگ آنها و البته آنها. اقلیم.
برای زنان، اثرات سوخت فسیلی حتی مخرب تر است. شواهد و تجربیات ما نشان می دهد که زنان و دختران در این میان هستند به طور نامتناسبی تحت تاثیر قرار گرفته است توسط تغییرات آب و هوایی در کامرون، جایی که درگیری ریشه در آن دارد دسترسی نابرابر به منابع سوخت فسیلیما شاهد بودیم که دولت با افزایش سرمایه گذاری در نیروهای نظامی و امنیتی واکنش نشان داد. این حرکت دارد افزایش خشونت و آوارگی مبتنی بر جنسیت و جنسی. علاوه بر این، زنان را مجبور به مذاکره برای دسترسی به خدمات اولیه، مسکن و اشتغال کرده است. به عهده گرفتن نقش تنها والدین؛ و برای مراقبت و محافظت از جوامع خود سازماندهی کنیم. سوخت های فسیلی به معنای از بین رفتن امیدها برای زنان آفریقایی و کل قاره است.
همانطور که تهاجم روسیه به اوکراین نشان داد، تأثیرات نظامی‌گری و جنگ با سوخت فسیلی بازتاب‌های جهانی، از جمله و به‌ویژه در قاره آفریقا دارد. درگیری های مسلحانه در آن سوی جهان رخ داده است امنیت غذایی را تهدید کرد و ثبات در کشورهای آفریقایی. جنگ در اوکراین نیز به وضعیت این کشور کمک کرده است افزایش شدید انتشار گازهای گلخانه ای، بحران آب و هوا را بیشتر شتاب می دهد و به طور نامتناسبی بر قاره ما تأثیر می گذارد. هیچ امکانی برای توقف تغییرات آب و هوایی بدون معکوس کردن نظامی گری و درگیری های مسلحانه ناشی از آن وجود ندارد.
به طور مشابه، تلاش اروپا برای گاز در آفریقا در نتیجه تهاجم روسیه به اوکراین بهانه جدیدی برای گسترش تولید گاز در این قاره است. در مواجهه با این تقلا، رهبران آفریقایی باید یک نه قاطعانه برای محافظت از جمعیت آفریقایی، به ویژه زنان، یک بار دیگر از رنج بردن از چرخه بی پایان خشونت حفظ کنند. از سنگال تا موزامبیک، سرمایه‌گذاری آلمان و فرانسه در پروژه‌ها یا زیرساخت‌های گاز طبیعی مایع (LNG) قطعاً به هر گونه امکان برای آفریقا برای ساختن آینده‌ای بدون سوخت فسیلی پایان خواهد داد.
این لحظه حیاتی برای رهبری آفریقا و به ویژه برای رهبری جنبش‌های صلح‌آمیز فمینیست آفریقایی است تا در نهایت از تکرار الگوهای استثمار، نظامی‌گری و جنگ دست بکشند و برای امنیت واقعی تلاش کنند. امنیت چیزی بیشتر و کمتر از نجات کره زمین از نابودی نیست. تظاهر به خلاف آن، تضمین نابودی ماست.
بر اساس کار ما در جنبش های صلح فمینیستی، ما می دانیم که زنان، دختران و سایر جوامع به حاشیه رانده شده دانش و راه حل های منحصر به فردی برای انطباق با شرایط متغیر محیطی و ایجاد جایگزین های پایدار بر اساس همبستگی، برابری و مراقبت دارند.
در دومین روز از مذاکرات COP27 سازمان ملل، جزیره تووالو در اقیانوس آرام جنوبی دومین کشوری شد که خواستار پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای سوخت های فسیلی، به همسایه خود وانواتو می پیوندد. به عنوان فعالان صلح فمینیست، ما این را به عنوان یک فراخوان تاریخی می دانیم که باید در مجمع مذاکرات آب و هوا و فراتر از آن شنیده شود. زیرا جوامعی را که بیشترین تأثیر را از بحران آب و هوا و سوخت‌های فسیلی که باعث آن می‌شوند - از جمله زنان - را در مرکز پیشنهاد معاهده قرار می‌دهد. این معاهده یک ابزار آب و هوایی پاسخگوی جنسیتی است که می تواند یک گذار عادلانه جهانی را ایجاد کند، که باید توسط جوامع و کشورهایی که آسیب پذیرترین و کمترین مسئولیت بحران آب و هوا را دارند، انجام دهند.
چنین معاهده بین المللی مبتنی بر سه ستون اصلی: توسعه و تولید نفت، گاز و زغال سنگ جدید را متوقف می کند. تولید سوخت های فسیلی موجود را متوقف کنید - با پیشروی ثروتمندترین کشورها و بزرگترین آلاینده های تاریخی. و از انتقال عادلانه و مسالمت آمیز به منابع انرژی کاملاً تجدید پذیر حمایت کنید و در عین حال از کارگران و جوامع آسیب دیده صنعت سوخت فسیلی مراقبت کنید.
یک معاهده منع تکثیر سوخت فسیلی به خشونت ناشی از سوخت فسیلی علیه زنان، منابع طبیعی و آب و هوا پایان می دهد. این یک مکانیسم جسورانه جدید است که به قاره آفریقا اجازه می دهد تا از افزایش آپارتاید انرژی جلوگیری کند، از پتانسیل عظیم انرژی تجدیدپذیر خود استفاده کند و با در نظر گرفتن حقوق بشر و دیدگاه های جنسیتی، دسترسی به انرژی پایدار را برای 600 میلیون آفریقایی که هنوز فاقد آن هستند، فراهم کند.
COP27 به پایان رسیده است اما فرصتی برای متعهد شدن به آینده ای سالم تر و صلح آمیزتر وجود ندارد. آیا به ما میپیوندی؟
سیلوی ژاکلین ندانگمو هست یک فعال صلح کامرونی، مؤسس بخش کامرون لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی (WILPF) و اخیراً رئیس بین المللی WILPF انتخاب شده است. لیما روبرتا گبووی هست یک برنده جایزه صلح نوبل و فعال صلح لیبریایی مسئول رهبری جنبش صلح بدون خشونت زنان، اقدام جمعی زنان لیبریا برای صلح، که به پایان دادن به جنگ داخلی دوم لیبریا در سال 2003 کمک کرد.
