از جانب اقدام صلح آوکلندنوامبر 4، 2018
2018 Expo سلاح و کمپاین همراه آن برای تعطیل کردن برای سال به پایان رسیده است. این هفته بسیار جذاب و موفقیت آمیز برای جنبش صلح در پالرمسون شمالی بوده است و تمایل به ادامه مبارزه فقط قوی تر شده است. هرگز آسان نیست که به بزرگترین و قوی ترین صنعت در این سیاره - تجارت اسلحه بپردازیم - اما روشن است که کار و تاکتیک های ما میوه می خورند.
گروه متنوعی از مردم که مناقشات صلح را انجام می دهند، در کارهای حیاتی در سراسر جامعه محلی خود مشارکت دارند. آنها حمایت واقعی و اتحاد از گروه های کلیسا، گروه های پناهنده و مهاجر، هنرمندان و شرکت های تجاری را ایجاد کردند. آنها صبور و متقاعد کننده بودند، با صادق بودن و صداقت در آوردن موضوع نمایشگاه اسلحه به شهر و شورا عمل می کردند.
آنها در شورا، پشتیبانی زیادی داشتند. متاسفانه آنها همچنین برخی از حوزه های حمایت از انجمن صنعت دفاع NZ از شهردار و معاون وی را پیدا کردند. سابق به این رویداد بدون هیچ گونه مشارکتی از سوی دیگر شورایان موافقت کرده و قصد دارد تا ارتباطات خود را با سازمان دهندگان رویداد پنهان کند و آنها را فقط با تلفن تماس بگیرد. او برای اولین بار به نمایشگاه خوش آمدید، و به طور عمومی اعلام کرده است که این رویداد باید در سال آینده در شهر برگزار شود. رفتار او تعجب آور نیست با توجه به ماهیت اعتیاد آور قدرت، اما ناامید کننده برای بسیاری که او را به عنوان یک متحد در مسائل دیگر نامیده است. برگزارکنندگان مسابقه همچنین به دنبال راه حلی غیر قانونی در محل برگزاری جشنواره بودند، و مجبور ساختن سازمانهای ضروری جامعه برای بستن یا محدود کردن خدماتشان در طول دوره رویداد. یک چالش قانونی برای این کار، بدترین اثرات را برطرف کرد، اما درک حقوق بشر حقوق بشر از سوی شورا، به ویژه از نظر حقوق مردم برای آزادی حرکت و اعتراض، فاقد درک است.
حضور پلیس گجنتو و بودجه نجومی 250,000 به طور جدی از سال گذشته افزایش یافته است و همچنین به شدت به تمایل به محافظت از نمایندگان در هر هزینه و با هر گونه آسیب پیشنهاد شده است.
پیش از ورود نمایشگاه اسلحه پیش از خروج زشت خود از ولینگتون پس از سال های 20 در شهر پیش از آن بود. این نتیجۀ سازماندهی شگفت انگیز سال گذشته توسط صلح اکثریت ولینگتون بود که هر دو به لحاظ قرار دادن این مسئله در شورا و شهردار متعهدتر (یا شاید بیشتر محاسبه شده) شهردار و سازماندهی مردم در سراسر شهر و کشور برای فرود بر روی قلع کیک برای ساعت های محاصره.
پیش از این سه سال به طول انجامید، مبارزات انتخاباتی، شبکه سازی و ارتقاء مهارت ها، زمینه ساز اقدام سال جاری بود.
تاکتیک های انتخابی برای روزهای واقعی این رویداد، اقدامات مستقیم غیر خشونت آمیز بوده اند که به دنبال تأخیر، اختلال و در غیر این صورت انعقاد ورود به نمایندگان برای شرکت در کنفرانس است. این در سال جاری دوباره موفق شده است. در روز اول، حصارها و دروازه های جاده غیرقانونی غیرقانونی پاره شد و در جاده قرار گرفت. این به دنبال نورد شدن محاصره اتوبوس ها و مشاغل در ورودی دروازه ها بود. این مسدود شدن شروع کنفرانس را با حدود سه ساعت به تاخیر انداخت.
در پی محاصره ها، یک پیاده روی پرطرفدار صلح در میدان و بعد از سخنرانی ها به محل برگزاری جشن گرفت. صدها نفر از مردم محلی و مردم از سراسر Aotearoa در برابر تجارت اسلحه راندند.
در این روز طیف گسترده ای از گروهها از جمله پلنگهای اقیانوس آرام ، سازمان سیاسی Aotearoa ، مردم علیه زندانها Aotearoa ، کلیسای متروپولیتن در حال پیشرفت ، دانشجویان کالج الهیات سنت جان ، کوکرها ، آنارشیستهای Tāmaki Makarau ، خانه Berrigan ، کارگران کاتولیک ، عدالت اقلیمی حضور داشتند. تراناکی ، حزب سبز ، World Beyond War، نخود فرنگی برای صلح ، اتحادیه ها و فمینیست ها.
ماه مارس یک آسمان آبی خیره کننده و آفتاب گرم بود. این امر فوق العاده با عروسک های غول پیکر، لبخند چهره های رنگارنگ و پیام های متنوع بسیاری از صلح و عدالت بود. برای ساکنان پالمی، قطعا توجه خاصی به آن داشت.
اعضای جنبش صلح در روز بعد از ظهر برای یک مهمانی جادوگران جادوگران و وارکوس در مرکز زنان "جاده ای" و بعد از آن در اطراف مراکز حوادث، با موفقیت حفظ امنیت و پلیس در هشدار بالا، حرکت کردند.
هنگامی که روز 2 در اطراف چرخید، آب و هوا بسته شد، اما روح مقاومت آن را نداشت. ما زودتر شدیم و به نمایندگی از هتل ها در اطراف شهر مستقر شدیم. هنگامی که اولین اتوبوس خالی بود، یک محاصره ناگهانی برای یک لحظه جابجا شد، به دنبال یک صعود کننده ی چابک که روی سقف اتوبوس افتاد. این ریختن باران بود - نه، واقعا، دست کم. هنگامی که این صخره بالا رفت، ما می دانستیم که اتوبوس هیچ جا نمی رود، بنابراین برخی از خدمه به سوی یک اتوبوس دیگر رفت و یکی، دو، سه - صعود کننده دیگری نیز در بالای آن بود!
اتوبوس های خالی در یک هتل پارک شده اند، بنابراین برخی از افراد شلوغ آنها را به جلو و عقب با محوطه های محرمانه مسدود کردند. پس از آن، کمی از بازی اتوبوس گیرنده به عنوان نماینده ها دستگیر شدگان مقاومت می کرد. کویا آهنگ های صلح را در خارج از کافی شاپ آویزان کرد که منتقدان منتظر آن بودند، در حالی که فعالان دیگر به نمایندگان فردی که خیابان ها را مورد ستایش قرار می دادند، شرکت کردند.
هنگامی که در نهایت آن را یک روز نامگذاری کردیم، ما مجددا به مدت سه ساعت به شرکت کنندگان کنفرانس افتادیم - و هرچند که ما به استخوانها خیس شدیم - اقدام موثر بود. ما موفقیت و همبستگی ما را در فضای هنرمند محلی جشن گرفتیم - محل جالب و خلاقانه جالب - جایی که ما با نوشیدنی های گرم و کوکی های جالب آشنا شدیم.
آخرین اقدام هفته، سروی صبحانه صبحانه بود - در Coachman هتل - هدف قرار دادن سخنران و غذا "پس از رویداد" تبلیغ شد. این کمی شگفت انگیز به NZDIA بود که هر کجا که میرویم، ما آنجا خواهیم بود.
بسیاری از چیزهای شگفت انگیز در مورد این کمپین وجود دارد، اما چیزی که برجسته است، قدرت سازماندهی و اقدام جمعی است. اگرچه ما یک حریف رضایتبخش بهتر را داریم - به معنای واقعی کلمه یک ارتش - ما برنده هستیم. استحکاماتی که در اختیار داریم، قدرت بسیاری در مقابل چند است، قدرت خلاقیت، استقلال و خودپنداری در برابر اقتدار متمرکز و پیروی غیر کلامی.
این نقاط قوت ما را هدایت می کنند و برای آینده امیدوارند. آنها بلوک های ساختمانی برای یک دنیای جدید را در پوسته قدیمی ارائه می دهند.
پس بیایید با آن کنار بیاییم - بگذارید جنبش های ما و ارتباطاتمان را با یکدیگر حفظ کنیم، بی تردید تعهد ما به پیروزی در مبارزه های بسیاری که دنیای ما با آن روبرو هستیم و به عنوان دوستان، رفقا، عاشقان و خانواده ها.
جهان دیگر امکان پذیر است این در دسترس ماست. این برای ما این است که آن را انجام دهیم.
شما را در خیابان ها می بینم!
یک دیدگاه
شگفت انگیز برای دیدن و خواندن در مورد همه این فعالیت ها برای ساخت صلح. ما تازه شروع کرده ایم!