همه ما جاکارتا هستیم

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، ژوئن 1، 2020

جنگ با ویتنام در درک مشترک یک شهروند معمولی آمریکایی نسبت به آنچه که دولت آمریکا در سالهای 1965-1966 با اندونزی انجام داد نقش بی نهایت بزرگتری در تاریخ دارد. اما اگر بخوانید روش جاکارتا، کتاب جدید وینسنت بوینز ، باید تعجب کنید که چه مبنای اخلاقی ممکن است برای این واقعیت باشد.

در طول جنگ با ویتنام ، بخش قابل توجهی از تلفات اعضای ارتش آمریكا بودند. در هنگام سرنگونی اندونزی ، صفر درصد تلفات اعضای ارتش آمریکا بودند. جنگ با ویتنام ممکن است حدود 3.8 میلیون نفر را کشته باشد ، و شماری از کسانی که بعداً در اثر مسمومیت با محیط زیست و یا خودکشی ناشی از جنگ جان خود را از دست داده اند ، به حساب نمی آورد و لائوس یا کامبوج را نمی شمرد. سرنگونی اندونزی ممکن است حدود 1 میلیون نفر را کشته باشد. اما بیایید کمی بیشتر نگاه کنیم.

جنگ با ویتنام برای ارتش آمریکا ناکامی بود. سرنگونی در اندونزی موفقیتی بود. سابق کمی در جهان تغییر کرد. دومی برای از بین بردن جنبش غیر همسو با دولتهای جهان سوم ، و ایجاد سیاست سکوت "ناپدید شدن" و شکنجه و ذبح کردن تعداد زیادی از غیرنظامیان چپ گرای در سراسر جهان بسیار مهم بود. این سیاست توسط مقامات آمریکایی از اندونزی به آمریکای لاتین گرفته شد و از آن برای ایجاد عملیات Condor و یک شبکه جهانی گسترده تر از عملیات های قتل عام به رهبری آمریکا و پشتیبانی ایالات متحده استفاده می شد.

از روش جاکارتا در دهه های 1970 و 1980 در آرژانتین ، بولیوی ، برزیل ، شیلی ، پاراگوئه و اروگوئه استفاده می شد ، به گونه‌ای که 60,000 هزار تا 80,000 هزار نفر به قتل رسیدند. همین ابزار در سال 1968-1972 با نام عملیات ققنوس (50,000،1963 کشته) ، عراق 1978 و 5,000 (1965 کشته) ، مکزیک 1982-1,300 (1972 کشته) ، فیلیپین 1986-3,250 (1973،3,000 کشته) ، تایلند به ویتنام منتقل شد. 1971 (100 کشته) ، سودان 1975 (کمتر از 1999 کشته) ، شرق تیمور 300,000-1979 (1989 کشته) ، نیکاراگوئه 50,000-1979 (1992،75,000 کشته) ، السالوادور 1980-1993 (200،1985 کشته) ، هندوراس 1995-3,000 (5,000 کشته شده) ، کلمبیا 1947-10,000 (1948-1950 کشته شده) ، بعلاوه برخی از مکانهایی که روش های مشابه از قبل شروع شده است ، مانند تایوان 100,000 (200,000،1954 کشته) ، کره جنوبی 1996-200,000 (1959 تا 1970،500 کشته) ، گواتمالا 1,500-XNUMX (XNUMX کشته) ، و ونزوئلا XNUMX-XNUMX (XNUMX-XNUMX کشته شدند).

اینها شماره های بوینز است ، اما این لیست به سختی کامل است و نمی توان تأثیر کامل آن را شناخت بدون شناخت میزان شناخته شدن این امر در سراسر جهان در خارج از ایالات متحده و درجه ای که این ولگردی قتل باعث شده است تهدید صرف کشتن بیشتر در تعیین نفوذ دولتها در قبال سیاستهایی که به مردم آنها آسیب می رساند ، قاطع است - بدون ذکر رنجش و بازتاب تولید شده. من فقط با جان پرکینز ، نویسنده کتاب مصاحبه کردم اعترافات یک هیتمن اقتصادی، در رادیو ملی رادیو صحبت کن، در مورد کتاب جدید خود ، و وقتی از او پرسیدم که چه تعداد کودتاها بدون نیاز به کودتا انجام شده است ، به سادگی با تهدید ، پاسخ او "بیشمار" بود.

روش جاکارتا برخی نکات اساسی را که تصورات عامیانه از تاریخ اشتباه می شود ، روشن می کند. جنگ سرد به پیروزی نرسید ، سرمایه داری گسترش نیافت ، حوزه نفوذ ایالات متحده فقط با مثال یا حتی با تبلیغ هالیوود برای مطلوب ، بلکه به طور قابل توجهی با قتل توده های مرد ، زن و کودک با پوست تیره در فقیر گسترش نیافت. بدون کشته شدن نیروهای آمریکایی که ممکن است باعث شود شخصی مراقبت کند. آشپزخانه محرمانه CIA و الفبای آژانس های غیرقابل پاسخگویی در طول سالها با جاسوسی و کلاهبرداری تقریباً به نتیجه نرسیدند - در واقع این تلاش ها از نظر خودشان تقریباً نتیجه مثبتی نداشت. ابزارهایی که دولت ها را سرنگون کردند و سیاست های شرکتی را تحمیل کردند و سود و مواد اولیه و نیروی کار ارزان را به خود جلب کردند ، فقط ابزار تبلیغاتی نبودند و فقط هویج کمک به دیکتاتورهای وحشی نبودند ، بلکه شاید از همه مهمتر: قمه ، طناب ، اسلحه ، بمب و سیم برق.

مبارزات قتل در اندونزی منشاء جادویی از هیچ کجا نداشت ، هرچند که در مقیاس و موفقیت وی جدید بود. و این بستگی به تصمیم واحد در کاخ سفید ندارد ، اگرچه انتقال قدرت از JFK به LBJ بسیار مهم بود. ایالات متحده سالها در حال آماده سازی سربازان اندونزیایی در ایالات متحده بود و سالها ارتش اسرائیلی را مسلح می کرد. ایالات متحده یک سفیر با آرامش از اندونزی بیرون آورد و كسی را كه بخشی از كودتای وحشیانه در كره جنوبی بوده است ، قرار داد. CIA رهبر جدید خود در اندونزی را از قبل به خوبی انتخاب کرد ، و همچنین لیست های طولانی "کمونیست ها" را که باید به قتل رسیدند. و به همین ترتیب بودند بوینز خاطرنشان می کند که مقامات آمریکایی قبلاً لیست های قتل مشابهی را در گواتمالا 1954 و عراق 1963 تهیه کرده بودند. من گمان می کنم کره جنوبی 1949-1950 ممکن است در این لیست نیز عضو باشد.

سرنگونی در اندونزی سود شرکتهای نفتی آمریکا ، شرکتهای معدنکاری ، صاحبان مزارع و سایر شرکتها را محافظت و بزرگتر کرد. از آنجا که خون جاری شد ، رسانه های آمریکایی گزارش دادند که شرقی های عقب مانده زندگی خودبخود و بی معنا را به پایان می رسانند و ارزش چندانی برای آنها ندارند (و هیچ کس دیگری نیز نباید خیلی ارزش آن را داشته باشد). در حقیقت اصلی ترین عامل این خشونت و عامل اصلی تحریک در ادامه و گسترش آن دولت ایالات متحده بود. سومین حزب بزرگ کمونیست جهان نابود شد. بنیانگذار جنبش جهان سوم حذف شد. و یک رژیم ضد کمونیستی مجنون راست و مجنون تأسیس شد و به عنوان الگویی برای جاهای دیگر استفاده شد.

در حالی که اکنون از تحقیقات اریکا شنوث می دانیم که مبارزات غیر خشونت آمیز علیه استبداد و اشغال خارجی به احتمال زیاد موفق شده اند و آن موفقیت ها به طرز چشمگیری طولانی تر از موفقیت های کمپین های خشونت آمیز است ، دانش این روش با سرنگونی اندونزی مانع شده است. در سرتاسر جهان ، یک درس متفاوت "آموخته شد" ، یعنی اینکه چپ ها در اندونزی باید مسلح و خشن بودند. این درس دهه ها بدبختی بی پایان را برای اقشار مختلف جامعه به ارمغان آورد.

کتاب بوینز کاملاً صادقانه و عاری از سوگیری آمریكا محور (یا تعصب ضد آمریكایی برای این موضوع) است. یک استثنا وجود دارد و آن یک قابل پیش بینی است: جنگ جهانی دوم. به گفته بوینز ، ارتش ایالات متحده در جنگ جهانی دوم برای آزادی زندانیان از اردوگاه های مرگ جنگید و در جنگ پیروز شد. قدرت این اسطوره در پیشبرد برنامه های کشتار جمعی که بووینس به وضوح به آن اعتراض دارد ، نباید دست کم گرفته شود. دولت آمریكا قبل و در حین جنگ جهانی دوم از تخلیه تهدیدهای نازی ها امتناع ورزید ، به طور مكرر از انجام هرگونه اقدام دیپلماتیک یا نظامی برای متوقف كردن این وحشت امتناع ورزید ، و هرگز جنگ را با تلاش برای نجات قربانیان اردوگاه زندان تا قبل از پایان جنگ همراه نكرد. - جنگی که توسط اتحاد جماهیر شوروی به طرز چشمگیری پیروز شد.