توسط مارک الیوت اشتاین ، 30 نوامبر 2022
برای قسمت جدید سریال World BEYOND War پادکست، من با جان رویور، که در تصویر بالا در مرکز زیر مجسمه گاندی در کیف، اوکراین با فعال صلح محلی و یکی از اعضای هیئت مدیره WBW، یوری شلیاژنکو نشسته بود، در مورد سفر اخیرش به اروپای مرکزی صحبت کردم، جایی که او با پناهندگان ملاقات کرد و تلاش کرد بدون سلاح سازماندهی کند. مقاومت غیرنظامی در برابر جنگی که از فوریه سال جاری آغاز شده است.
جان یک پزشک سابق اورژانس است که تجربیات موفقیت آمیزی در سازماندهی مقاومت غیرخشونت آمیز در مناطق درگیری در سال 2019 داشته است، زمانی که با او کار می کرد. نیروی صلح خشونت آمیز در سودان جنوبی او ابتدا وارد رومانی شد تا با آن کار کند PATRIR سازمان در کنار صلح سازان مجرب مانند کای برند-جاکوبسن اما از یافتن این باور عمومی متعجب شد که فقط جنگ بیشتر و سلاح های بیشتر می تواند اوکراینی ها را در برابر حمله روسیه محافظت کند. ما در طول این مصاحبه پادکست به طور مفصل در مورد وضعیت پناهندگان اوکراینی در کشورهای همسایه صحبت کردیم: خانواده‌های ممتاز اوکراینی ممکن است به راحتی در خانه‌های دوستانه اسکان پیدا کنند، اما با پناهندگان رنگین پوست یکسان رفتار نمی‌شود و مشکلات در نهایت در همه موقعیت‌های پناهندگی ظاهر می‌شود.
جان بهترین امید را برای مقاومت غیرنظامی غیرمسلح در برابر جنگ در جنبش غیرسیاسی یافت اجتناب از ذوب هسته ای فاجعه بار در نیروگاه زاپوریژژیا، و از داوطلبان می خواهد به این جنبش بپیوندند. ما در طول این مصاحبه پادکست به صراحت در مورد مشکلات سازماندهی غیرخشونت آمیز در دیگ متلاطم یک جنگ فعال صحبت می کنیم. ما همچنین در مورد گرایش اروپا به سمت نظامی‌سازی مجدد صحبت می‌کنیم و در مورد تضاد جان با شرق آفریقا که در آن وحشت طولانی‌مدت جنگ بی‌پایان آشکارتر است صحبت می‌کنیم. در اینجا چند نقل قول ارزشمند از جان آورده شده است:
«به نظر می رسد که فعالیت های صلح سازی اکنون به موضوعی تبدیل شده است که چگونه جامعه آسیب دیده اوکراین را منسجم نگه دارد و از درگیری ها در جامعه اوکراین جلوگیری کند. واقعاً صحبت زیادی در مورد چگونگی مقابله با ترومای کل، جنگ در هر دو طرف، یا پایان دادن به جنگ وجود نداشت.»
ما بیش از حد روی افراد بد تمرکز می‌کنیم و به اندازه کافی روی این موضوع تمرکز نمی‌کنیم که مشکل چیست... علت اصلی این جنگ این است که پول آنجاست.»
«تفاوت چشمگیر بین ایالات متحده و حتی اوکراین و سودان جنوبی این بود که در سودان جنوبی، همه جنبه منفی جنگ را تجربه کرده بودند. تقریباً نمی‌توانید یک سودان جنوبی را ملاقات کنید که نتواند زخم گلوله، علامت قمه خود را به شما نشان دهد، یا داستانی از همسایه‌هایش بگوید که وحشت زده در حال دویدن در حالی که روستای آنها مورد حمله قرار گرفته و سوزانده شده، یا زندانی شدهاند یا به نوعی از جنگ آسیب دیده‌اند. ... آنها جنگ را به عنوان یک کالا در سودان جنوبی نمی پرستند. نخبگان دوست دارند، اما هیچ کس در زمین جنگ را دوست نداشت... عموماً افرادی که از جنگ رنج می برند بیش از افرادی که از راه دور آن را ستایش می کنند، مشتاق غلبه بر آن هستند.
