توسط رابرت کوهلر World BEYOND War، می 19، 2019
"در طی این چند سال گذشته، با توجه به جنگ هایی که به اجرا گذاشته شده است و معاهدات بین المللی آن به صورت خودسرانه رفع شده است، دولت ایالات متحده کاملا با تعریف خود از یک دولت سرکش مطابقت دارد." - همچون آرونداتی روی
شما بزرگترین ارتش جهان هستی، قصد استفاده از آن را دارید، درست است؟ دونالد تامپم و تیم او، به رهبری مشاور جان امنیت ملی، جان بولتون، در حال حاضر با دو کشوری که در حال حاضر تحت کنترل آمریکا نیستند، سرکش هستند. ایران و ونزوئلا.
برای کسانی که قبلا میدانستند که جنگ نه تنها جهنم است، بلکه کاملا بی فایده است، مسئله خام در این تمرینات بالقوه جدید در قتل عام، فراتر از پرسش واضح است: چگونه می توان آنها را متوقف کرد؟ سوال بزرگتر با کلمه "چرا" آغاز می شود و سپس به یک هزار قطعه تقسیم می شود.
چرا جنگ اول و به ظاهر تنها - توسل به بسیاری از اختلافات ملی است؟ چرا بودجه نظامی سالانه تریلیون دلاری ما مقدس است؟ چرا ما از تاریخ یاد نمی گیریم که جنگ بر اساس دروغ است؟ چرا رسانه های شرکتی همیشه با چنین شور و شوق، با اندکی شک و تردید به جنگ "بعدی" میپردازند؟ چرا میهن پرستی به باور دشمن نیاز دارد؟ چرا we سلاح هسته ای هنوز وجود دارد؟ چرا (همانطور که یک روزنامهنگار کلمن مک کارتی پرسید) آیا ما خشونتآمیز هستیم، نه بی سواد؟
بیایید به بد و بدی نگاه کنیم. مانند CNN اخیرا گزارش شده است:
"جان بولتون، مشاور امنیت ملی روز یکشنبه در بیانیه ای نوشته است که ایالات متحده به دنبال جنگ با ایران نیست، بلکه گروهی از نیروهای حمل و نقل هوایی آبراهام لینکلن و همچنین یک نیروی بمب افکن را به منطقه فرماندهی مرکزی ایالات متحده در خاور میانه" برای ارسال یک پیام واضح و بدون ابهام به رژیم ایران که هر گونه حمله به ایالات متحده منافع یا طرفین متحد ما با نیروی بی رحمانه مواجه خواهد شد. "
و وزیر امور خارجه مایک پومپو، با توجه به ناسزا گفتن و غفلت ناخواسته، به خبرنگاران گفت: "آنچه که ما تلاش می کنیم این است که ایران را مانند یک ملت عادی رفتار کنیم."
چگونه "ملت عادی" به تهدیدات و تحریم های بی پایان پاسخ می دهند؟ دیر یا زود آن را پشت سر گذاشت. جواد زریف، وزیر امور خارجه ایران، اخیرا در نیویورک سخنرانی کرد و آن را توضیح داد: "طرح این است که ایران را مجبور به اقدام کند. و سپس از آن استفاده کنید. "
به عبارت دیگر، به عنوان بهانه برای رفتن به جنگ استفاده کنید.
و رفتن به جنگ، یک بازی سیاسی است، تصمیم گرفته شده توسط چند شخصیت مهم - بولتون، پومپو، ترامپ - ساخته شده است یا نه، در حالی که عموم مردم در حمایت یا خشم، اما هر دو به عنوان تماشاگران نگاه می کنند. این پدیده یک "عجیب و غریب" بسیار عجیب و غریب است چرا؟ "چرا یک دستورالعمل از بالا به پایین به جای یک تصمیم عمومی و جمعی جنگ وجود دارد؟ اما من حدس می زنم که پاسخ به این سوال واضح است: ما نمی توانیم به جنگ برسیم که توسط گروه کوچکی از افراد قدرتمند پیش از هماهنگی قرار نگرفت. همه مردم باید انجام دهند این است. . . تقریبا، هیچ چیز.
الهام پورترهیک ایرانی که به مدرسه ای در ایالت نیویورک می رود، این درخواست را برای افزایش آگاهی می دهد: "جامعه مدنی ایالات متحده باید دیدگاه های جهانی بیشتر در مورد سیاست خارجی کشور را شامل شود. شهروندان ایالات متحده باید بیشتر آگاه شوند که رأی آنها پیامدهای جدی فراتر از مرزهای کشور خود را دارد. . . . سیاست خارجی آنها انتخاب شده است، موضوع زندگی و مرگ شهروندان کشورهای دیگر، به ویژه در خاورمیانه است. "
او همچنین یادآور می شود که "جنگ در حال حاضر آغاز شده است. تحریم های آمریکا باعث ایجاد رنج هایی از زمان جنگ می شوند. تحریمها در واقع جنگی است که ایالات متحده علیه طبقه کارگر و طبقه متوسط ایران انجام داده است. این گروه ها تلاش می کنند تا به هدف برسند چون نرخ بیکاری به شدت افزایش می یابد حتی با افزایش نرخ تورم. همان افرادي كه ادعا مي كنند كه دولت ترامپ ادعا مي كند آزادي را آزاد كند، آن دسته از كساني است كه به سختي تحت تأثير سياست هاي آمريكا در خاورميانه قرار دارند.
و، آره، کسانی که توانایی های خود را از بازی های جنگی ایالات متحده به دست می آورند، "جناح های غیر دموکراتیک ایران است". این همان چگونگی آن همیشه کار می کند. تجاوز خصمانه پرخاشگری خصمانه است. جنگ با تروریست ترور می شود. چرا هنوز این را نمی دانیم؟
حداقل تحریم ها، از جمله این که Trump در نظر دارد نیروهای نظامی را به منطقه تحویل دهد، "سناریویی را ایجاد کرده اند که در آن همه امروز بسیار نگران هستند که برخی از انواع یک جنگ تصادفی حداقل به احتمال زیاد به دلیل این است که شما نیز بسیاری از نیروهای ایالات متحده و نیروهای ایرانی به یک منطقه کوچکتر تبدیل شده اند " تریتا پارسی، بنیانگذار شورای ملی ایرانیان آمریکایی، در یک مصاحبه اخیر گفت.
جامعه انسانی به گونه ای سازماندهی شده است که جنگ، عمدی یا تصادفی، به طور منظم اجتناب ناپذیر است. و در پیش گرفتن این جنگ ها، رسانه ها تنها از کوچکترین سوالات پرسیدند: آیا این یک توجیه است؟ هرگز "آیا این عاقلانه است؟ آیا این بهترین انتخاب است؟ "اگر چیزی به اندازه کافی تحریک آمیز باشد توسط دشمن انجام می شود - ویتنام شمالی به یک کشتی آمریکایی در خلیج تنکین حمله می کند، عراق لوله های آلومینیومی را خریداری می کند -" ما هیچ گزینهای نداریم "، بلکه به مقابله با مقیاس عظیم.
سوالات بزرگ بعدا می آیند، مانند این گریه از یک زن سوریه به علت حملات هوایی متحدان در شهر رقه، نقل قول در سازمان عفو بین الملل گزارش:
"من دیدم که پسرم میمیرد، در آوار در مقابل من سوزانده است. من هرکسی را که عزیزم بود از دست دادم چهار فرزند من، شوهرم، مادر من، خواهر من، تمام خانواده ام. هدف نهایی غیرنظامیان آزاد نبود؟ آنها قصد داشتند ما را نجات دهند تا فرزندان ما را نجات دهند. "
رابرت کوهلر، سندیکا شده توسط PeaceVoiceیک خبرنگار و سردبیر برنده جایزه شیکاگو است.
