قدرت های جنگ لایحه را بسیار بهتر از ترس اصلاح می کنند

توسط دیوید سوانسون ، بیایید دموکراسی کنیم، جولای 21، 2021

سناتورها مورفی ، لی و سندرز قوانینی را برای رسیدگی به قدرت های جنگ کنگره و ریاست جمهوری وضع کرده اند. (دیدن متن صورتحساب, اطلاعیه مطبوعاتی, یک پیغام دهنده, فیلم کنفرانس مطبوعاتی, op-edو سیاسی مقاله).

در ماه های اخیر شاهد تلاش برای لغو برخی اما نه سایر AUMF ها (مجوزهای استفاده از نیروی نظامی) بوده ایم ، بعلاوه بحث ایجاد AUMF جدید (چرا ؟!). و سالها ما شاهد صحبت افرادی مانند سناتور کاین در مورد بازپس گیری قدرت جنگی کنگره در هنگام فشار بوده ایم قانون گذاری به از بین رفتن آنها بنابراین ، فکر کردم دلیل نگرانی دارم.

من در مورد این قانون جدید قبل از اینکه از طرف افراد نگران ظاهر شود که قصد ندارد قدرت تحمیل مجازات های غیرقانونی و مرگبار علیه ملت های سراسر جهان را مورد توجه قرار دهد ، شنیدم. فکر کردم این یک نگرانی جدی است. و معلوم شد که به خوبی توجیه شده است ، زیرا در این لایحه یک کلمه در مورد تحریم ها گفته نشده است. اما من از تمرکز بر ارتقا that این بهبود به لایحه ای احترام داشتم که هیچ کس به من نشان نمی دهد یا به من نمی گوید چه چیز دیگری در آن است. نکته زیادی در تکمیل یک لایحه فاجعه بار بد نیست ، می دانید؟

اکنون ، برای روشن شدن ، این لایحه رسیدن به صلح ، عقل و خلع سلاح نیست. این قانون را به رسمیت نمی شناسد که طبق منشور ملل متحد ، پیمان Kellogg-Briand ، و معاهدات مختلف دیگر ، جنگ ها غیرقانونی هستند و توسط دادگاه کیفری بین المللی قابل پیگرد است. این مسئله کاملاً جدی با این پرسش روبرو است که کدام شاخه از دولت باید مجازات بدترین جنایتی را که وجود دارد ، به روشی که هرگز اعمال نمی شود ، مثلاً برای قدرتهای تجاوز کنگره یا قدرتهای کودک آزاری کنگره.

و البته ، قانون جدید نیز با عدم استفاده از قوانین موجود مقابله نمی کند.  قطعنامه قدرت های جنگ 1973 تا زمان حضور ترامپ در کاخ سفید به سادگی برای پایان دادن به هیچ جنگی مورد استفاده قرار نگرفت ، در آن زمان هر دو مجلس کنگره با استفاده از دانستن اینکه می توانند به وتو ترامپ اعتماد کنند از آن برای پایان دادن به مشارکت آمریکا در جنگ علیه یمن استفاده کردند. به محض اینکه ترامپ از بین رفت ، کنگره - که آخرین مرد و زن را نشان می داد - وانمود کرد که هرگز کاری نکرده است و با ایجاد پایان دادن به کشتار یا لایحه وتو ، از ایجاد مزاحمت برای بایدن خودداری کرد. قوانین فقط به اندازه افرادی که از آنها استفاده می کنند مفید هستند.

همانطور که گفته شد ، به نظر من این لایحه خیلی بیشتر از بد در آن است. در حالی که قطعنامه War Powers 1973 را لغو می کند ، نسخه ای اصلاح شده (نه منهدم شده) را جایگزین آن می کند که از جهاتی بهتر از نسخه اصلی است. این همچنین AUMF ها را لغو می کند ، از جمله AUMF سال 2001 که مجبور کننده های شلوغ AUMF در ماه های اخیر از ذکر آن اجتناب کرده اند. همچنین ابزارهایی را تقویت می کند که به وسیله آن کنگره می تواند ، در صورت انتخاب ، نه فقط پایان دادن به جنگ ، بلکه مانع فروش سلاح یا پایان وضعیت اضطراری اعلام شده شود.

قانون جدید طولانی تر ، دقیق تر و با تعاریف واضح تری از قطعنامه موجود قدرت های جنگ است. این ممکن است بیشترین تفاوت را در رابطه با تعریف "خصومت" ایجاد کند. من یادآوری کردم که هارولد کوه ، وکیل اوباما ، به کنگره اطلاع داده بود که بمب گذاری در لیبی به عنوان خصومت محسوب نمی شود. بمب های غیر خصمانه چیست؟ خوب ، قطعنامه جنگ قدرت (و این شامل بخشهای زیادی از لایحه جدید است) از نظر استقرار نیروها بیان شده است. درک عمومی دولت و رسانه های سازمانی ایالات متحده برای سالهای متمادی این بوده است که شما می توانید هر اینچ یک کشور را ساعتی بمب گذاری کنید بدون اینکه جنگ باشد ، اما به محض این که یک سرباز آمریکایی در معرض خطر قرار گیرد (برای چیزی غیر از خودکشی یا تجاوز جنسی) این یک جنگ خواهد بود. بنابراین می توانید جنگ علیه افغانستان را "خاتمه" دهید در حالی که برنامه هایی را برای هدف قرار دادن آن با موشک در همان بند آورده اید. اما لایحه جدید گرچه ممکن است جایزه خوبی برای گرامر خوب دریافت نکند ، اما به طور واضح "خصومت" را شامل جنگ از راه دور توسط موشک ها و هواپیماهای بدون سرنشین می کند.

"اصطلاح" خصومت "به معنای هر موقعیتی است که شامل استفاده از نیروی کشنده یا بالقوه کشنده توسط یا علیه ایالات متحده آمریکا (یا ، برای اهداف بند 4 (B) ، توسط یا علیه نیروهای منظم یا غیر منظم خارجی) ، صرف نظر از حوزه ، آیا چنین نیرویی از راه دور استفاده می شودیا متناوب بودن آن. "

از طرف دیگر ، من متوجه می شوم که در لایحه جدید نیاز رئیس جمهور برای درخواست مجوز از كنگره در زمان شروع جنگ ، مطرح شده است اما هیچ اشاره ای به اینكه چه اتفاقی می افتد اگر رئیس جمهور این درخواست را نكرد. قانونی که در گذشته توسط گابارد ، نماینده کنگره برای ایجاد جرایم استیضاح خودکار در جنگ های ریاست جمهوری ، وضع شده بود ، ممکن است اصلاحات خوبی در اینجا ایجاد کند.

من همچنین متوجه شدم که لایحه جدید نیاز به یک مصوبه مشترک در هر دو مجلس دارد ، بدون اینکه برای چشم آماتور من کاملاً واضح باشد که تنها یک عضو از یک خانه واحد می تواند روند خاتمه جنگ را آغاز کند بدون اینکه همکار دیگری در خانه دیگر داشته باشد همان اگر یکی از اعضای مجلس نمایندگان مجبور به منتظر ماندن برای یک سناتور قبل از اقدام شود ، اکثر آرا the مجلس طی سالهای گذشته که از قطعنامه قدرتهای جنگ استفاده کرده اند ، هرگز اتفاق نمی افتاد.

همانطور که گفته شد ، این نکات مهم ذکر شده توسط حامیان مالیات لایحه بسیار خوب است:

این لایحه مدت زمان خاتمه یک جنگ غیر مجاز را از 60 به 20 روز کوتاه می کند. [اما در مورد قتلهای یکبار مصرف هواپیماهای بدون سرنشین که 20 روز طول نمی کشد چه می کنید؟]

بودجه جنگ های غیر مجاز را به طور خودکار قطع می کند.

It oالزامات آینده را بیان می کند AUMF ها, از جمله به وضوح تعریف شده
ماموریت و اهداف عملیاتی ، هویت گروه ها یا کشورهایی که هدف قرار گرفته اند ، و دو-سال غروب آفتاب برای گسترش لیست اهداف ، کشورها یا اهداف مورد نظر ، مجوز بعدی لازم است گروه ها. از آنجا که اکثر جنگهای ایالات متحده هرگز مأموریت مشخصی نداشته اند ، بنابراین این بیت می تواند قویتر از آنچه تصور می کنند نویسندگان آن است.

اما مطمئناً همه به چگونگی انتخاب کنگره برای استفاده از این قانون جدید بستگی دارد ، اگر هرگز به قانون تبدیل شده باشد - یک مهم.

تکمیلی:

یک همکار باهوش یک نقطه ضعف جدید را نشان می دهد. در لایحه جدید به جای تکیه بر کلمه "خصومت" ، کلمه "معرفی" برای جلوگیری از جنگهای مختلف تعریف شده است. این کار را با تعریف "معرفی" انجام می دهد تا "تعیین یا جزئیات اعضای نیروهای ایالات متحده برای فرماندهی ، مشاوره ، کمک ، همراهی ، هماهنگی یا ارائه پشتیبانی یا آموزش لجستیکی یا مادی برای نیروهای نظامی منظم یا غیر منظم خارجی" مگر اینکه "چنین فعالیتهایی توسط نیروهای ایالات متحده باعث می شود كه ایالات متحده طرف درگیری باشد و یا احتمال بیشتری دارد كه چنین نكند." این هرگز "مهمانی" را تعریف نمی کند.

UPDATE 2:

بخش لایحه اعلامیه های شرایط اضطراری شامل اعمال قدرت بر تحریم ها است. پیش نویس قبلی این لایحه شامل یک استثنا صریح برای تحریم ها بود که قدرت تحریم ها را به روسای جمهور واگذار کرد. این استثنا در پی فشار وكالت از لایحه خارج شد. بنابراین ، این لایحه همانطور که اکنون نوشته شده است در واقع به کنگره امکان کنترل بیشتر تحریم ها را در صورت انتخاب استفاده از آن می دهد - حداقل مربوط به "موارد اضطراری" ملی که اکنون 39 مورد از آنها ادامه دارد.