توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 13، 2021
من به تازگی سه مورد از خسته کننده ترین اما بالقوه مهم ترین اسناد موجود را مطالعه کرده ام. یکی آن است قطعنامه قدرت های جنگ 1973 که می توانید آن را در 6 صفحه چاپ کنید و همان چیزی است که از آن به عنوان قانون موجود یاد می شود ، حتی اگر به طور معمول به عنوان تنفس هوا نقض شود. دیگری لایحه اصلاح قدرت جنگ است که ارائه شده است در مجلس سنا معرفی شد و به نظر می رسد به جایی نمی رسد (47 صفحه است) ، و سوم است لایحه اصلاح قدرت جنگ در مجلس (73 صفحه) که تقریباً قطعی به نظر نمی رسد.
ما باید چند نگرانی عمده را کنار بگذاریم ، فراتر از اینکه "رهبری" کنگره اجازه دهد چنین لوایحی تصویب شود ، قبل از جدی گرفتن این موارد.
اول ، ما باید نادیده بگیریم / بی خیال نقض کنیم کنوانسیون لاهه 1907از قرارداد Kellogg-Briand از 1928 (به اندازه کافی کوتاه و واضح برای نوشتن روی کف دست یا حفظ کردن آن) ، منشور سازمان ملل متحد در سال 1945از پیمان آتلانتیک شمالی 1949، و در مورد بسیاری از جهان اساسنامه رم دادگاه بین المللی کیفریبه به این معنا که ما باید وانمود کنیم که تصمیم گیری درباره اینکه چه کسی باید جنگ کند یک پروژه قانونی تر و قابل قبول است تا تصمیم گیری درباره اینکه چه کسی باید مرتکب هر جنایت دیگری شود.
ثانیاً ، ما باید بهبود قانون فعلی را بر ترغیب کسی به استفاده واقعی از آن اولویت دهیم. قطعنامه قدرت های جنگی برای استفاده از 1973 در دسترس است. این مفهوم به این معنا است که اعضای مجلس نمایندگان قادر بوده اند ، تحت آن ، مجبور به بحث و رای (شکست خورده) در مورد پایان جنگ شوند. این ممکن است در موارد مختلف منجر به پایان جنگ توسط نهادی شود که اکثر اعضای کنگره می خواهند از تمام قدرت های جنگی ، یعنی کاخ سفید برخوردار باشند. نزدیکترین کنگره به پایان جنگ از طریق قطعنامه قدرت های جنگ رسیده است ، زمانی که در هر دو مجلس به طور مکرر به پایان مشارکت آمریکا در جنگ علیه یمن رای داد-که می تواند بر وتوی دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت حساب کند. هنگامی که جو بایدن رئیس جمهور شد ، کنگره این تلاش را کنار گذاشت. کنگره ای که از قانون فعلی استفاده نمی کند ، فقط می توان انتظار داشت که از قانون جدیدی در حدی استفاده کند که قانون جدید آن را مجبور کرده است. کنگره ای که در دهه های اخیر شکنجه ها را بیشتر از آنچه بتوانم حساب کنم جرم انگاری کرده است ، در موضوعات متعدد ، ترجیح قوی خود را برای ایجاد قوانین جدید ، حتی قوانین اضافی ، به جای استفاده از قوانین موجود ، به وضوح بیان کرده است.
اسناد و مدارک خانه و خانه به طور مشترک چیست
با کنار گذاشتن این نگرانی ها ، لوایح مجلس سنا و مجلس برای تغییر قطعنامه اختیارات جنگ دارای جنبه های مثبت و منفی معینی است. لایحه سنا کل قانون موجود را لغو می کند و قانونی دیگر و طولانی تر جایگزین آن می کند. لایحه مجلس نمایندگان به جای جایگزینی قطعنامه نیروهای جنگی موجود ، ویرایش و تنظیم مجدد می کند ، اما اکثریت آن را جایگزین می کند و مقدار زیادی به آن اضافه می کند. به نظر می رسد این دو لایحه دارای موارد زیر هستند:
پایین
آنها توانایی یک عضو یا گروهی از اعضای یک مجلس را برای اجبار به بحث و رای از بین می برند. هیچ یک از بحثها و آراء اعضای مجلس نمایندگان در گذشته بدون این که سناتوری همان قطعنامه را ارائه نکند ، بر اساس این قانون امکان پذیر نبود.
صعودی
هر دو این لایحه کلمه کلاهبرداری "خصومت" را در قانون فعلی شامل "نیروهایی که از راه دور اعزام می شوند" تعریف می کند تا وکلای کاخ سفید مجبور شوند ادعا کنند که بمباران کشورها جنگ یا خصومت نیست مادامی که نیروهای آمریکایی در آن حضور نداشته باشند. زمین آنجا اگر این قانون در حال حاضر بود ، جنگ با افغانستان دیگر "به پایان" نمی رسید.
هر دو لایحه زمان پایان جنگ های غیر مجاز را از 60 به 20 روز کاهش می دهند.
آنها به طور خودکار (به این معنی که حتی با یک کنگره بی عیب و نقص از همان نوع که ما بیش از 200 سال است داشته ایم) کار می کند) بودجه جنگ های غیر مجاز را قطع می کنند. از آنجا که این امر بدون انجام کاری از سوی کنگره اتفاق می افتد ، از نظر تئوری می تواند مهمترین تغییر در این لوایح باشد. اما اگر کنگره از رئیس جمهور در دادگاه استیضاح نکند یا حتی (رویکرد مطلوب آن) از رئیس جمهور شکایت نکند ، ممکن است تأمین بودجه غیرمجاز جنگ هایی که غیرمجاز هستند اعلام نشود.
این لوایح الزاماتی را برای مجوزهای بعدی جنگ ، مانند ماموریت مشخص ، هویت گروه ها یا کشورهایی که مورد حمله قرار می گیرند و غیره ایجاد می کند.
آنها همچنین به ندرت از قدرتهایی استفاده می کنند که فروش سلاح به دولتهای وحشی خارجی را کنترل کرده و اعلامیه های اضطراری ریاست جمهوری را پایان داده و محدود می کند.
صورت حساب سناتور
پایین اضافی
بر خلاف لایحه مجلس نمایندگان ، لایحه سنا به روسای جمهور این اختیار را می دهد که مرتکب جرم استفاده از ارتش ایالات متحده در مشارکت با ملت دیگر شوند ، مادامی که این امر ایالات متحده را به یک طرف (واژه ای که تعریف نمی کند) تبدیل نکند. جنگ. این امر مستلزم یک جنگی است که کنگره تقریباً بر اساس قطعنامه قدرت های جنگ (یمن) به آن عمل کرده و توانایی عمل به آن را از بین می برد.
UPSIDE اضافی
بر خلاف لایحه مجلس نمایندگان ، لایحه سنا تمام AUMF های موجود را لغو می کند.
صورتحساب خانه
پایین اضافی
بر خلاف لایحه سنا ، لایحه مجلس این ایده را که استیضاح راه حل مناسبی برای جرایم جدی صاحبان مناصب عالی است با نوشتن حق قانون کنگره برای شکایت در دادگاه در مورد نقض ممنوعیت کنگره در جنگ خاص ، در قانون از بین می برد. به
UPSIDES اضافی
بر خلاف لایحه سنا ، لایحه مجلس نمایندگان آمریکا جنگ با "خطر جدی" نقض "قانون درگیری های مسلحانه ، حقوق بین الملل بشردوستانه یا تعهدات معاهده ای ایالات متحده" را ممنوع می کند ، که به نظر می رسد استانداردی باشد که اگر واقعاً جدی گرفته شود ، از هر جنگ ایالات متحده در قرن گذشته جلوگیری کرده است.
در حالی که هر دو لایحه شامل بخش هایی درباره معامله سلاح است ، لایحه مجلس از سنا جدی تر است. لایحه مجلس نمایندگان انتقال سلاح و آموزش ("مقالات دفاعی و خدمات دفاعی") به کشورهایی را که "مرتکب نسل کشی یا نقض قوانین بین المللی بشردوستانه می شوند" ممنوع کرده است. این آیتم آنقدر برای جهان مفید است و برای برخی افراد آنقدر هزینه دارد که عملاً تضمین می کند که این لایحه هرگز به رای گذاشته نخواهد شد.
در حالی که هر دو لایحه شامل بخشهایی در مورد اعلام وضعیت اضطراری هستند ، لایحه مجلس موارد اضطراری دائمی را ممنوع کرده و به "شرایط اضطراری" موجود پایان می دهد.
نتیجه گیری
من اصلا از جنبه های منفی این اسکناس ها خوشم نمی آید. من فکر می کنم آنها وحشتناک ، شرم آور و کاملاً غیرقابل دفاع هستند. اما من فکر می کنم که آنها حتی در لایحه سنا از مزایای آن بیشتر شده اند ، اگرچه مجلس نمایندگان بهتر است. با این حال ، بدیهی است که بهتر از همه این است که کنگره از هر یک از این موارد استفاده کند ، یا از لوایح جدید یا از قانون فعلی.
