یادداشت های یادبود لینکلن، می 30، 2017
نوشته دیوید سوانسون ، بیایید دموکراسی را امتحان کنیم.
واشنگتن دی سی و بسیاری دیگر از ایالات متحده پر از آثار جنگی است و بسیاری دیگر در حال ساخت و برنامه ریزی هستند. اکثر آنها جنگ را ستایش می کنند. بسیاری از آنها در جنگ های بعدی ساخته شدند و به دنبال بهبود تصاویر جنگ های گذشته برای اهداف حاضر بودند. تقریبا هیچ کدام از آنها درس هایی را از اشتباهات ساخته نمی شوند. بهترین آنها از دست دادن یک کسر کوچک - کسری ایالات متحده - از قربانیان جنگ است.
اما اگر این و دیگر شهرهای ایالات متحده را جستجو کنید، زمان بیشتری برای پیدا کردن یادبود برای نسل کشی یا بردگی در آمریکای شمالی یا افرادی که در فیلیپین یا لائوس و یا کامبوج یا ویتنام یا عراق کشته شده اند، سخت تر خواهید شد. شما چندین آثار هنری در اینجا برای ارتش پاداش یا کمپین فقیران مردم پیدا نخواهید کرد. تاریخ مبارزات کارگران کارگر یا کارگران کارخانه یا قاچاقچیان یا محیط زیست کجاست؟ نویسندگان و هنرمندان ما کجا هستند؟ چرا مجسمه مارک تواین درست در اینجا خندیدن الاغ خود را در ما وجود ندارد؟ یادبود سهم مایل در جزیره کجا است که ما را از انرژی هسته ای جلوگیری می کند؟ آثار تاریخی برای هر فرد شوروی یا آمریکایی مانند Vasili Arkhipov که کلام آخر هفته هسته ای را برگزار می کنند، کجاست؟ یادبود مهیای بزرگی که دولت ها سرنگون کرده اند و مسلح کردن و آموزش قاتلان متعصب کجا هستند؟
در حالی که بسیاری از ملت ها یادداشت هایی را برای آنچه که نمی خواهند تکرار کنند و همچنین آنچه که آنها مایل به تقلید هستند، احداث کنند، ایالات متحده عمدتا به جنگ ها و عمدتا بر شکوه آنها متمرکز است. و وجود وجود جانبازان برای صلح، این روایت را به تصویر می کشد و برخی افراد را به فکر می اندازد.
خوب بیش از 99.9٪ از تاریخ ما در سنگ مرمر یادآور نیست. و هنگامی که ما از آن بپرسیم، ما عموما خندیدیم. با این حال اگر شما پیشنهاد می کنید یک بنای تاریخی را به یک کنفدراسیون عمومی در یک شهر جنوبی ایالات متحده بیفزایید، آیا می دانید شایع ترین پاسخ چیست؟ آنها شما را متهم به ضد تاریخ می کنند، مایلند گذشته را پاک کنند. این از درک گذشته است که به طور کامل از جنگ ها می آید.
در نیواورلئان، آنها فقط آثار جنگی کنفدراسیون خود را که برای ارتقاء برتری بلندی ساخته شده اند، برداشت. در شهر من از شارلوتسویل، ویرجینیا، این شهر برای تصویب مجسمه رابرت لی، رای داده است. اما ما در برابر یک قانون ویرجینیا که ممنوعیت از بین بردن هر گونه بنای یادبود جنگی را بر عهده دارد. تا آنجا که من می دانم هیچ قانونی وجود ندارد که در هر کجای زمین وجود داشته باشد که هرگونه بنای یادبود صلح را ممنوع کرده است. تقریبا همانطور که پیدا کردن چنین قانون، یافتن هرگونه آثار صلح در اینجا برای در نظر گرفتن کاهش پیدا خواهد کرد. من ساختمان دوستانم را که در اینجا در موسسه صلح ایالات متحده واقع شده اند محاسبه نمی کنم؛ اگر در سال جاری تمام زندگی خود را بدون اینکه با جنگ ایالات متحده مخالف باشد، زندگی خواهم کرد.
اما چرا باید آثار صلح نداشته باشیم؟ اگر روسیه و ایالات متحده به طور مشترک با یادآوری پایان جنگ سرد در واشنگتن و مسکو مشارکت داشته باشند، آیا این امر به تقویت جنگ سرد جدید کمک نمی کند؟ اگر ما در حال ساخت یک بنای یادبود برای پیشگیری، در طی چند سال گذشته از یک حمله ایالات متحده به ایران، آینده ای چنین حمله ای بیشتر یا احتمالا کمتر باشد؟ اگر یک بنای یاد شده برای پیمان Kellogg-Briand و جنبش غیر قانونی در بازار وجود داشته باشد، بعضی از گردشگران از وجود آن مطلع نخواهند شد و چه چیزی ممنوع اعلام می شود؟ آیا کنوانسیون ژنو به عنوان عجیب و غریب رد شد اگر برنامه ریزان جنگ کنوانسیون ژنو دیدند که مجسمه پنجره خود را؟
فراتر از فقدان آثار تاریخی برای توافقات صلح و موفقیت های خلع سلاح، آثار بقیه زندگی انسانی فراتر از جنگ چیست؟ در یک جامعه صحیح، یادبود های جنگی، نمونه ای کوچک از انواع مختلف یادبود های عمومی خواهد بود، و جایی که آنها وجود داشته اند، آنها را شگفت زده نمی کنند، نه افتخار می کنند و همۀ قربانیان را ماتم می گیرند، نه کسری کوچکی که ارزش دیدن غم و اندوه ماست.
شمشیرها به برج بلور یادبود Plowshares نمونه ای از آنچه ما باید به عنوان یک جامعه انجام دهیم. جانبازان برای صلح نمونه ای از آنچه باید به عنوان یک جامعه انجام می دادند. اشتباهات خود را بپذیرید ارزش همه زندگی می کند اقدامات ما را بهبود بخشد شجاعت افتخار زمانی که با اخلاق همراه است. و جانبازان را با ایجاد هیچ جانباز بیشتر در پیش رو شناخت.
